ตอนที่ 16

ยั่วยวน

ภายในห้องนอนอันโอ่อ่าหรูหราอลังการของหลี่เซียวเหยา ภายใต้ม่านมุ้งด้านข้างของเตียงนอนผืนใหญ่หนานุ่มปรากฎร่างระหงของสตรีนางหนึ่งได้แอบย่องเข้ามาอย่างย่ามใจ

นางต้องการเข้ามาลวนลามบุรุษเจ้าของห้อง!

อืม…

เมื่อช่วงบ่ายนางได้ฝึกทำท่ายั่วยวนกับบรรดาอนุชายาทั้งหลายมานะ นางจะนำมาใช้กับหลี่เซียวเหยาของนาง คิกคิก

แต่…

เดี๋ยวนะ!

ถ้านางยั่วยวนเขาได้ผล เหล่าอนุชายาก็คงจะยั่วยวนเขาได้ผลเหมือนกัน

แย่แล้ว…

เจินเจิน! ทำไมเจ้าถึงได้โง่งมอย่างนี้

หลงกลพวกสตรีเมืองหลวงเสียแล้ว

ทำอย่างไรดี…

อา…

ทำอย่างไร ทำอย่างไร

หญิงสาวทำท่าครุ่นคิดอย่างหนักอกหนักใจอยู่ใกล้ๆกับเตียงนอน

อ๊ะ! นางดีดนิ้วดังเปาะ

ลองท่าใหม่ก็แล้วกัน เอาท่าที่ยังไม่ได้สอนเหล่าสตรีพวกนั้น ท่าใหม่ ท่าใหม่

เมื่อคิดได้ดังนั้น เจินเจินจึงกระโดดตัวลอยขึ้นไปนั่งอยู่บนเตียงนอนของหลี่เซียวเหยาอย่างถือวิสาสะก่อนจะนั่งครุ่นคิดถึงท่าทางยั่วยวนเพื่อที่จะใช้กับหลี่เซียวเหยา

หญิงสาวนั่งเอียงหน้าน้อยๆกลอกตาไปมาพลางครุ่นคิดอย่างมีมาด แต่เมื่อนางได้ทำการคิดแล้วคิดอีก คิดแล้วคิดอีก แต่เหมือนกับว่า นางจะพลั้งเผลอสอนเหล่าอนุชายาของชายหนุ่มไปจนหมดสิ้นแล้วทุกกระบวนท่า

หญิงสาวจึงได้แต่ทำท่าคิดหนักจนคิ้วขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างเคร่งเครียด เครียดมาก…

โดยที่นางไม่รู้ตัวเลยว่าภาพที่ตนเองกำลังใช้ความคิดแบบผิดปกติวิสัยนั้นได้ตกอยู่ในสายตาของบุรุษเจ้าของห้องที่กำลังเดินเข้ามาอย่างพอดิบพอดี

เขากำลังเข้าใจในตัวของหญิงสาวผิด อย่างมหันต์

นางกำลังคิดแผนการร้ายกาจอันอีก!?

ยังคิดจะไปจากเขาใช่หรือไม่!?

หลี่เซียวเหยานึกเคืองเจินเจินขึ้นมาในทันที

ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกจนกระทั่งยามนี้ นางมักจะทำให้เขารู้สึกขัดเคืองอยู่ตลอดเวลา

นางจะเอาอย่างไรกับเขากันแน่

นางมักจะทำให้เขาคิดมากเรื่องของนางอยู่ร่ำไป

หลี่เซียวเหยาปรายตามองเจินเจินที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ของนางโดยไม่ได้สนใจการเข้ามาของเขา

ชายหนุ่มจึงทำเป็นไม่สนใจเจินเจินเช่นกัน ก่อนเดินเข้าไปยังห้องข้างๆกันและเรียกบ่าวไพร่จากประตูข้างหลังให้มาเติมน้ำลงอ่าง

วันนี้เขามัวแต่ยุ่งๆเกี่ยวกับการช่วยงานราชกิจให้เสด็จพี่หลี่ซื่อหมินของเขา จนไม่มีเวลาให้ตัวเองและไม่มีเวลาให้นาง

เขาจะใช้เวลานี้ ใคร่ครวญคิดถึงเรื่องของใครบางคน

เพียงครู่เดียวหลี่เซียวเหยาก็นั่งแช่น้ำอุ่นอยู่ในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่หลังฉากกั้นภายในห้องอาบน้ำ เขาต้องการใช้การแช่น้ำอุ่นเพื่อช่วยทำให้สมองของเขาได้ปลอดโปร่งมากยิ่งขึ้น จะได้คิดหาวิธีจัดการกับใครบางคนได้อย่างจริงจังเบ็ดเสร็จ

และในขณะที่ชายหนุ่มกำลังใช้ความคิดอยู่นั้น

“ท่านอยู่ตรงนี้!” เสียงหวานๆของสตรีที่หลี่เซียวเหยากำลังนึกเข่นเขี้ยวอยู่พลันดังขึ้นอยู่ตรงฉากกั้น

เจินเจินได้ยินเสียงจากห้องข้างๆที่นางกำลังนั่งอยู่จึงเดินเข้ามาก่อนจะยืนเกาะฉากกั้นแน่นพร้อมทำตาโตกับภาพตรงหน้า

เขาอาบน้ำอยู่!

ชายหนุ่มเพียงปรายตามองไปทางหญิงสาวอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนเอ่ยเรียกเสียงเข้ม “มานี่เลย…”

เจินเจินได้ยินดังนั้นจึงไม่การรอช้าแต่อย่างใด นางรีบทำตามคำอย่างเร็ว

“ข้าถูหลังให้ท่านนะ” หญิงสาวรีบถามขึ้นพลางกระโดดเข้าไปหาหลี่เซียวเหยาที่อ่างอาบน้ำก่อนจะนั่งลงนอกอ่างอาบน้ำตรงข้างหลังของชายหนุ่ม

“เจ้าคิดอะไรอยู่” ชายหนุ่มถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแฝงความขัดเคือง

เจินเจินถึงกับชะงักมือที่กำลังถูหลังให้เขา นางจะบอกตรงๆได้อย่างไรเล่าว่ากำลังคิดแผนยั่วยวนเขาอยู่?

หลี่เซียวเหยาเห็นอาการชะงักงันของเจินเจินยิ่งเพิ่มระดับความคุกรุ่นทางอารมณ์

เขาไม่มีทางปล่อยนางให้ได้ลอยนวลเป็นแน่ นางไม่มีสิทธิ์ไปจากเขา!

เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงเอียงตัวไปพร้อมยกแขนขึ้นก่อนจะโน้มร่างของเจินเจินให้ลงมาแช่ในอ่างอาบน้ำด้วยกันพลางปลดสาบเสื้อของหญิงสาวออกอย่างเร็ว

พริบตาเดียวชุดสวยของเจินเจินก็หลุดออกจากตัวจนหมดเกลี้ยง

“หือ!” เจินเจินถึงกับหลุดอุทานพลางคิด

เดี๋ยวก่อน! นางยังไม่ได้ยั่วยวนเลย

โธ่! อุตส่าห์คิดเสียนาน

“แต่งงานกัน” หลี่เซียวเหยาพลันเอ่ยขึ้น

“หา!”

“….”

เงียบ

ไม่มีคำตอบ

เจินเจินถึงกับอ้าปากค้างอยู่ตรงตักแข็งแกร่งของหลี่เซียวเหยาในอ่างอาบน้ำ

เวลาผ่านไปซักพักหลี่เซียวเหยาจึงเอื้อมมือขึ้นจับริมฝีปากของเจินเจินให้กลับเข้าที่พลางเอ่ย

“ตกลงเลย…” ชายหนุ่มยังคงใช้คำสั่งเสียงเรียบดวงตาจับนิ่งที่ใบหน้าของหญิงสาว

เจินเจินทำท่าจะอ้าปากอุทานออกมาอีก

หลี่เซียวเหยาถึงกับพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนเอื้อมมือขึ้นจับริมฝีปากได้รูปของเจินเจินให้กลับเข้าที่อีกครั้ง เขากลัวว่าจะมีนกบินเข้าไปทำรังในปากที่อ้าออกนั่นของนาง

หญิงสาวกลอกตาคำนวณในใจ

ช่วงนี้นางได้รับมอบหมายด้วยคำสั่งลับสุดยอด ให้ออกตามไปคอยคุ้มกันองค์ชายหลี่หงจินหยาง

อีกทั้งนางต้องไปคอยดูแลความเรียบร้อยให้เหล่าสมุนของนางในการปฏิบัติภารกิจปฏิบัติหน้าที่ในอีกไม่กี่วันนี้

และคงจะต้องอยู่ที่นั่นอีกซึ่งก็น่าจะกินเวลานานเลยทีเดียวนางจะเอาเวลาที่ไหนไปเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวแสนสวยกัน

อืม….เห็นนางเป็นอย่างนี้ นางก็มีความรับผิดชอบในหน้าที่การงานนะ

“รอก่อนได้หรือไม่?” เจินเจินถามขึ้นหลังจากที่ได้คำนวณแล้วในใจเมื่อครู่

“ทำไม!” ชายหนุ่มคาดคั้น นางกำลังเล่นตัวรึ! ช่างกล้า

“ข้ายังไม่สะดวกเลย” หญิงสาวตอบตามตรงอย่างเป็นงานเป็นการ

หลี่เซียวเหยาหรี่ตามองก่อนถามเสียงเข้ม “เจ้าปฏิเสธรึ?”

“หือ?” หญิงสาวเริ่มสบสน วันนี้เขามาแปลก!

“เจ้าเคยพูดเอาไว้ว่าไม่อยากผูกมัดข้า และไม่คิดที่จะผูกมัดตัวเอง คงเป็นเรื่องจริง” ชายหนุ่มเอ่ยคำเรื่อยๆด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำคล้ายเคร่งเครียดพลางยกมือขึ้นลูบคลำเรือนร่างของสตรีที่กำลังนั่งเหม่อลอยคล้ายจมอยู่ในความคิดของตัวเองอยู่บนตักของเขา

เขาเลิกผูกมัดตนเองก็เพราะนาง!

และเขากำลังต้องการจะผูกมัดนาง….

ชายหนุ่มคิดในใจพลางใช้ฝ่ามือร้อนระอุของตนค่อยๆเคลื่อนขึ้นไปยังเนื้อนวลนางก่อนจะเริ่มวุ่นวายอยู่กับทรวดทรงองเอวของหญิงสาว ขณะยังคงใช้สายตาจับนิ่งที่ใบหน้านวลเนียนของนาง

ริมฝีปากแดงสดของเขาคลี่ออกเพียงนิดอย่างยั่วยวนไปทางหญิงสาว เขาใช้แผงอกของเขาเคลื่อนเข้าหาทรวงอกอวบอิ่มของนางอย่างจงใจ

จนหญิงสาวเริ่มออกจากภวังค์ความคิดที่กำลังจมอยู่ นางกำลังเริ่มสนใจในตัวเขาดังคาด

“เจ้า…เป็นของข้า…” หลี่เซียวเหยาเอ่ยเสียงเบาแผ่วก่อนเอียงหน้าคมเข้มเข้าหาใบหน้านวลนางเพื่อใช้ริมฝีปากของเขาขบเม้มเบาๆที่พวงแก้มอมชมพูของนางอย่างยั่วเย้าอารมณ์

เขาค่อยๆเคลื่อนเข้าหาริมฝีปากได้รูปของนางให้เผยอออกเพื่อรับกลีบปากของเขาที่แทรกเข้าหา

เขาจูบนางอย่างดูดดื่มคลอเคลียพลางไล้ปลายลิ้นอย่างยั่วยวนอยู่ตรงริมฝีปากของนางเนิ่นนาน ก่อนจะค่อยๆเคลื่อนออกเพื่อซุกไซ้ไปทางปลายคาง แล้วค่อยๆไล้ต่ำลงไปเรื่อยๆที่ลำคอระหงก่อนจะเลื่อนต่ำลงไปอีกอย่างเชื่องช้าและหยุดอยู่ที่ทรวงอกอวบอั๋นหยุ่นนุ่ม

ชายหนุ่มยังคงใช้ริมฝีปากของเขาดูดเม้มที่จุดสำคัญเพื่อดึงอารมณ์ของหญิงสาวให้สนใจแค่เพียงเขา

และมันก็ได้ผล…

เจินเจินเริ่มเคลิ้บเคลิ้มไปกับสัมผัสของเขา จนมีเสียงครางเบาๆอยู่ในลำคอ

จู่ๆหลี่เซียวเหยาก็หยุดการกระทำเสียกลางคัน

เจินเจินที่กำลังได้อารมณ์ถึงกับสะดุดค้างกลางอากาศ

หยุดทำไมกันเล่า? เจินเจินถามในใจด้วยสีหน้าที่บ่งบอกอารมณ์ไม่ถูก

“ว่าอย่างไร…” หลี่เซียวเหยายังคงคาดคั้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่าอย่างจงใจ

ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาฉายแววเจ้าเล่ห์ออกมาอย่างร้ายกาจ ดวงตาที่เคยดำสนิทลึกล้ำยามนี้กำลังทอประกายแวววาวอย่างตั้งใจ ริมฝีปากแดงสดที่พร้อมจะจัดการกับเจินเจินได้ทุกเมื่อยกยิ้มขึ้นอย่างผู้มีชัยในการยั่วยวนครานี้

เจินเจินได้แต่เหม่อมองชายหนุ่มอย่างหลงไหล ก่อนเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นและหลับตาลงอย่างจนใจไร้เรี่ยวแรงต่อต้านใดๆ

อา…

ระหว่างศึกรบกับศึกรักช่างเลือกได้ยากแท้!