ตอนที่ 24
กลืนกินสามี
“อืม…เซียวเหยา…อา…” เจินเจินเริ่มส่งเสียงครวญครางไม่เป็นภาษาเมื่อหลี่เซียวเหยาเพิ่มจังหวะหนักหน่วงกระชั้นถี่ จนหญิงสาวต้องจิกเล็บงามๆลงกลางแผ่นหลังกว้างใหญ่ ปลายเท้าจิกเกร็งกดลงบนพื้นเตียงอย่างเสียวซ่านสุดสยิว หน้าท้องบีบรัดหน่วงหนัก
“อืม…” หลี่เซียวเหยาครางคำรามในลำคอเมื่ออารมณ์พลุ่งพล่านกำลังได้รับการปลดปล่อยจนเกือบจะถึงฝั่งฝัน พากล้ามเนื้อทั่วร่างแข็งเกร็งพร้อมกระตุก ฝ่ามือจับขยุ้มอยู่ตรงผ้าปูเตียง เหงื่อเม็ดโตพร่างพราวผุดขึ้นอยู่ตามกล้ามเนื้อแข็งแกร่งเป็นมัดๆหยดลงใส่สตรีใต้ร่างผสมผสานกับเหงื่อที่ผุดขึ้นมาบนเรือนกายงามอร่ามของนางอย่างลงตัว
สองหนุ่มสาวพากันหลับตาคล้ายเก็บกด ส่งเสียงครวญครางดังอื้ออึง เรือนร่างของทั้งสองสอดประสานคล้ายจะละลายกลายเป็นเนื้อเดียวกัน
เสียงเตียงนอนดัง ครืดคราด ครืดคราด ผสมปนเปกับเสียงหายใจเหนื่อยหนักและเสียงร้องครางแว่วหวานกับเสียงครวญแหบพร่าทุ้มต่ำ อีกทั้งสีหน้าเจ้าของเรือนกายทั้งสองที่
คล้ายกับเจ็บปวดอย่างเหลือจะกล่าว ทำเอาเจ้านกประหลาดประจำพรรคต้องกระพริบตาเพ่งมองด้วยความรู้สึกทรมาน
เพียงไม่นานเจ้านกผู้น่าสงสารก็หมดแรงเกี่ยวเล็บจิกขอบหน้าต่างมันจึงตกลงบนพื้นห้องเสียอย่างนั้น
เวลาผ่านไปอึดใจเสียงโอดครวญกระชั้นถี่ที่ดังอื้ออึงตลบอบอวลคล้ายจะขาดใจพลันเงียบหายไปคงเหลือไว้เพียงเสียงหายใจหอบที่ยังคงถี่รัวไร้เสียงครวญครางใดๆ
บนเตียงนอนขนาดใหญ่สองร่างกายเปลือยเปล่ายังคงแนบชิดสนิทแน่นิ่งซ้อนทับกันอยู่อย่างนั้นเพื่อปล่อยให้อารมณ์รัญจวนจัดการตัวมันเอง ลมหายใจหอบหนักรัวเร็วค่อยๆปรับสภาพให้กลายเป็นเพียงลมหายใจปกติ
หลี่เซียวเหยายังคงฝังร่างของตนเอาไว้นิ่งนานบนเรือนร่างในกายของเจินเจินเพื่อหมายจะให้เชื้อสายจากภายในกายของเขาได้เข้าไปฝังรากลึกภายในกายของนาง
นาง…
จะต้องตั้งครรภ์
ให้เขา….
เจินเจินยังคงนอนกอดหลี่เซียวเหยาเอาไว้ด้วยความรักความเสน่หาเหลือประมาณ สำหรับสตรีแล้ว การได้รักบุรุษและมอบทุกอย่างให้เขา เป็นสิ่งโง่เง่าแต่ก็ยังคง เต็มใจกระทำกัน
นาง…
รักเขา
นางรักหลี่เซียวเหยา
รัก….เหลือเกิน
แต่ไหนแต่ไรมานางไม่เคยนึกชื่นชมบุรุษคนใด
นางนึกรังเกียจเสียด้วยซ้ำ
แต่เมื่อครั้งที่ท่านประมุขสำนักหมื่นโลกันตร์ ท่านหงซีกวน ได้ยื่นมือเข้าช่วยเหลือนางจากการถูกไล่ล่าจับกุมจากชายฉกรรจ์ประจำหอคณิกาเมื่อนางอายุได้แปดขวบปี ครานั้นนางก็รู้สึกนึกชื่นชมในตัวบุรุษเป็นครั้งแรกและเทิดทูนท่านอยู่เหนือหัวแทนบิดาที่มิรู้ได้ว่าเป็นใคร และต่อมานางได้เจอกับหลี่ซื่อหมินพระสวามีของหงเหม่ยหลง ในยามนั้นทำให้นางได้รู้สึกว่าความรักปักใจของบุรุษต่อสตรีนางหนึ่งมิได้เป็นเพียงเรื่องฝันเฟื่อง นางจึงยกหลี่ซื่อหมินสามีของหงเหม่ยหลงให้เป็นบุรุษต้นแบบ จนสุดท้าย นาง
ได้มาเจอกับหลี่เซียวเหยา บุรุษผู้มีรักปักใจกับอดีตภรรยาที่ตายไป
แม้ว่าเริ่มแรกเขาจะนึกรังเกียจนาง แต่ยามนี้…
เจินเจินยังคงยกมุมปากยิ้มอ่อนหวานอย่างเคลิบเคลิ้มอยู่มิคลำยแม้ว่ากิจกรรมสุดบรรยายจะผ่านพ้นไปแล้ว
ทำเอาบุรุษเจ้าของเรือนร่างเหนือเรือนกายของนางพลันเกิดฮึกเหิมขึ้นอีกครา
อา…
สตรีนางนี้…
เขาจะทำอย่างไรกับนางดี…
นางเป็นแบบนี้
จะไม่ให้เขาหลงใหลได้อย่างไร….
หลี่เซียวเหยาคิดในใจขณะก้มมองสตรีใต้ร่างที่กำลังส่งยิ้มละมุนละไมใส่หน้าเขาพลางยกร่างกำยำของตนขึ้นพร้อมเปิดศึกรอบใหม่ใส่เจินเจิน
หญิงสาวเห็นดังนั้นจึงกอดกระชับรอบลำคอของเขาก่อนออกแรงเอี้ยวตัวเพื่อม้วนร่างของตนกับของชายหนุ่มให้พลิกกลับสลับตำแหน่ง
รอบนี้หลี่เซียวเหยาจึงเป็นฝ่ายอยู่ใต้ร่างของเจินเจิน หญิงสาวส่งยิ้มหวานล้ำหยาดหยดส่งให้อย่างต่อเนื่อง ดวงตาเรียวดั่งหงส์หวานเยิ้มทอประกายไม่เสื่อมคลาย นางเพียงก้มมองบุรุษใต้ร่างด้วยสายตาบอกรักเปิดเผย ก่อนจะยกมือเรียวของตนขึ้นแล้วใช้ปลายนิ้วเกลี่ยใบหน้าของชายหนุ่มเบาๆอย่างหลงไหล
ชายหนุ่มก็เช่นเดียวกัน เขายกฝ่ามือของตนขึ้นมาก่อนจะใช้ปลายนิ้วไล้ปอยผมของหญิงสาวออกจากวงหน้างดงาม เขาไล้ปลายนิ้วไปมาตามพวงแก้ม แล้วเกลี่ยเบาๆที่ริมฝีปากได้รูปของนางด้วยหัวแม่มือ ก่อนจะเป็นฝ่ายโน้มใบหน้าของหญิงสาวให้ก้มหน้าลงมาแล้วมอบจุมพิตแสนวิเศษให้
เจินเจินก้มจูบหลี่เซียวเหยาตามแรงโน้มถ่วงของฝ่ามือร้อนกรุ่นอย่างนุ่มนวลเนิ่นนานก่อนจะถอนริมฝีปากของนางออกจากริมฝีปากของเขาแล้วเป็นฝ่ายไล้ปลายลิ้นไปเรื่อยๆตรงแนวคาง ตามสันกราม ลงไปที่ลำคอ แผงอก ไล้กดจูบต่ำลงไปเรื่อยๆ ตรงกล้ามแผงหน้าอก ตามกล้ามแผงหน้าท้อง หญิงสาวสัมผัสเรือนร่างกำยำของเขาอย่างหลงใหล บุรุษผู้นี้มีสิทธิพิเศษเหนือผู้ใด เขาเป็นเพียงผู้เดียวที่ได้รับสิทธิ์นี้
หลี่เซียวเหยาถึงกับส่งเสียงกดต่ำอยู่ในลำคอ ก่อนจะเป็นฝ่ายลุกขึ้นนั่งแล้วจับร่างระหงของเจินเจินให้นั่งชนกับหน้าท้องของเขาแล้วเป็นฝ่ายโน้มใบหน้าเข้าหาใบหน้าของนางเพื่อกดจูบริมฝีปากของนางอย่างหนักหน่วง แขนข้างหนึ่งของเขาอ้อมโอบเกี่ยวไปทางด้านหลังของนางเพื่อใช้ฝ่ามือร้อนลวกเลื่อนไล้แผ่นหลังนวลเนียนก่อนจะจับกระชับเอาไว้แน่นส่วนฝ่ามือร้อนกรุ่นไม่แพ้กันอีกข้างของเขาเอื้อมต่ำมาจับขยาอยู่ตรงบั้นท้ายกลมมนของนาง
เจินเจินยกแขนทั้งสองข้างขึ้นโอบรอบลำคอของหลี่เซียวเหยาเอาไว้ก่อนตอบกลับด้วยจูบหน่วงหนักไม่ต่างกันพลางยกโยกลำตัวขึ้นเพื่อเป็นฝ่ายควบคุมจังหวะบ้างในครานี้
ชายหนุ่มถอนริมฝีปากของเขาออกจากริมฝีปากของนางก่อนจะก้มหน้าเคลื่อนออกจากใบหน้างามแล้วก้มลงต่ำเพื่อกดจูบดูดเม้มตรงหน้าอกนูนเด่นที่ขยับอยู่ตรงหน้า
เมื่อจังหวะของหญิงสาวตรงหน้าขาเริ่มกระชั้นถี่เขาจึงเอนหลังไปเท้าแขนด้วยฝ่ามือข้างหนึ่งกับเตียงนอนเหลือเพียงฝ่ามืออีกข้างช่วยจับกระชับตรงสะโพกกลมกลึงให้สตรีตรงหน้าขาโยกขยับอย่างได้จังหวะไม่มีสะดุด
หญิงสาวเอื้อมมือหนึ่งจับตรึงกับไหล่กว้างของชายหนุ่มส่วนอีกมือหนึ่งกดจิกที่กล้ามเนื้อหน้าท้องแน่นๆนั้นขณะแหงนหงายพลิ้วสะบัดดั่งหงส์ร่อนพามังกรบินทะยาน
หลี่เซียวเหยาลูบไล้แผ่นหลังโก่งโค้งสวยงามอย่างเพลิดเพลินไปมาก่อนเลื้อยไล่กลับมาเค้นคลึงตรงเนินเนื้อนูนนุ่มอร่ามงามตาตรงหน้า
สองหนุ่มสาวสบตอบประสานสายตาหวานเชื่อมร้อนแรงใส่กันและกันพร้อมด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มยั่วยวนร้ายกาจอย่างไม่มีใครยอมใครในขณะที่จังหวะอันแสนหฤหรรษ์ยังคงกำลังดำเนินไป
เจินเจินโน้มตัวเข้าหาหลี่เซียวเหยาก่อนจะกดริมฝีปากของนางเข้าหาริมฝีปากของเขาแล้วจูบอย่างดูดดื่มขณะที่กลางลำตัวยังคงควบคุมจังหวะเอาไว้ได้เป็นอย่างดี
เสียงประกบริมฝีปากจึงผสมผสานเข้ากันได้ดีกับเสียงครางสยิวร่วมกับเสียงหอบถี่ของลมหายใจ
และเพียงไม่นาน
ฝ่ายชายหนุ่มก็ถูกฝ่ายหญิงสาวครอบครองทั้งส่วนบนและส่วนล่างโดยไม่อาจต้านทาน
ความแข็งแรงของบุรุษเพศที่มี ความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อทุกสัดส่วนกำลังถูกหลอมละลายโดยร่างนุ่มนิ่มลีลาพลิ้วไหวปลิวสะบัดโหมกระพือ
และเสียงหลากหลายผสมผสานปนเปรอบใหม่ที่ดุดันไม่แพ้รอบเก่าก็ปลุกเอานกส่งสารตัวเขื่องที่ตกจากขอบหน้าต่างให้ตื่นสะลึมสะลือขึ้นมา
มันลุกขึ้นเพ่งมองพร้อมส่งเสียงจนคอแห้ง จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีผู้ใดสนใจมัน
เสียงของมันไม่สามารถดังไปกว่าเสียงอื้ออึงที่สร้างความแปลกประหลาดต่อความรู้สึกแต่อย่างใด
มันจึงกระพือปีกเร่งเร้าโฉบบินอย่างเร่งร้อนไปมาภายในห้องด้วยความโกรธเกรี้ยวก่อนจะหมดเรี่ยวแรงไปเองอย่างสิ้นหวัง
เวลาผ่านไปอีกครู่ใหญ่นั้น เสียงสอดประสานดั่งพายุโหมกระหน่ำของสายใยความสัมพันธ์อันลึกซึ้งแน่นหนาผสมผสานกับเสียงเกรี้ยวกราดของนกประหลาดก็เป็นอันสิ้นสุดลง
คงเหลือไว้เพียงความสงบเงียบกริบยามหลับใหลของสองร่างไร้อาภรณ์บนเตียงนอน
เนิ่นนานผ่านไปจนเวลาล่วงเลย
เจ้าสัตว์ปีกผู้มีความสำคัญยิ่งในการส่งสารจึงได้แน่ใจว่าจะไม่มีพายุลูกใหม่ มันจึงได้ทีสบโอกาสรีบกระโจนจนตัวลอย เพื่อขึ้นไปเกาะอยู่บนขอบเตียง ก่อนใช้เท้าของมันเขี่ยๆไปตรงขาของเจ้านายที่นอนอยู่บนเตียงแห่งนั้นเพื่อหวังแจ้งแก่นายว่ามีข่าวด่วนมาถึง มันจะได้ออกไปจากห้องนี้เสียที
ขืนอยู่นานมันคงทรมานเจียนตาย
หลี่เซียวเหยาและเจินเจินที่เริ่มจะตื่นตัวขึ้นมาหลังจากที่ได้พักผ่อนและกำลังเริ่มคลอเคลียนัวเนียหวังจะก่อตัวปลุกระดมระรอกใหม่นั้น พลันหยุดชะงักเมื่อเห็นนกประหลาดประจำตัวใช้เท้าข้างที่มีกระดาษส่งสารติดอยู่ขึ้นเขี่ยพร้อมทั้งชี้หน้ามาอย่างหาเรื่อง
ทั้งสองจึงหันไปสนใจเจ้านกตัวเขื่องนั่นทันที
ชายหนุ่มหันหน้ากลับมาทางหญิงสาวแล้วกดจูบนางไปแรงๆหนึ่งทีก่อนจะลุกขึ้นไปจับเจ้านกประหลาดมาดึงกระดาษออกจากข้อเท้า
ภายในกระดาษมีข้อความที่ส่งตรงมาจากฮ่องเต้หลี่ซื่อ หมินแจ้งเกี่ยวกับความวุ่นวายที่วังของเขาในแคว้นต้าหลี่
เสด็จแม่ของเขาและสตรีนามว่าหลิงอวิ๋นกำลังสำแดงอิทธิฤทธิ์กับเหล่าอนุชายาที่เขาจำใจรับมาเพื่อแบ่งเบาภาระ มาจากเสด็จพี่ของเขา
หลี่เซียวเหยาถอนหายใจอย่างนึกระอา
เหล่าสตรีพวกนั้นไม่ได้มีอันใดสำคัญกับเขาแม้แต่น้อย แต่กับเสด็จแม่ของเขานี่สิ
เขาจะทำอย่างไรดี…