บทที่ 126 ท่าทางของเจ้าอยากถูกลงโทษ! (ปลาย)
“ไม่ต้องกังวลใจ สิ่งนั้นไม่กล้าฆ่าเจ้าแน่”
ก่อนที่เสียงนางจะพูดมาอีกว่า “เวลานี้เจ้าเป็นเจ้าของหอคอยแล้ว เมื่อใดที่เจ้าตายหอคอยจะขาดผู้
เป็นเจ้าของ ถึงตอนนั้น สิ่งนั้นจะต้องเผชิญหน้ากับหอคอยแห่งเรือนจำ แม้ว่าหอคอยจะปราศจากกฎแห่งเต๋า
แต่ทว่ามันก็ไม่สามารถเทียบชั้นได้กับตัวตนอื่นๆ อย่างไรก็ตาม ตราบเท่าที่เจ้ายังอยู่ หอคอยจะไม่เกิดปัญหา ดังนั้นจงอย่าทำให้ตัวเองตาย จนกว่าพวกนั้นจะถูกขับไปจากหอคอย”
เยี่ยฉวนอึ้งไปเล็กน้อย “ตราบใดที่ข้ายังอยู่ หอคอยจะไม่เกิดปัญหา……นี่มันบ้าอะไร!”
ตู้ม!
ทันใดนั้นพลันมีเสียงระเบิดสนั่นดังมาจากภูเขาที่ไกลออกไป ก่อนที่ ณ เส้นขอบฟ้าจะปรากฏกระแสไฟโยงใยแปลบปลาบกระจายทั่วมองคล้ายอสรพิษสีเงินจำนวนมากมายมหาศาล!
เมื่อเห็นเช่นนั้น เยี่ยฉวนหน้าตาเลิ่กลั่ก “ผู้อาวุโส คนผู้นั้นมีพลังกล้าแกร่งเหลือเกิน! ข้าจะเสี่ยงอันตรายหรือไม่หากไล่ติดตามมันไปเช่นนี้?”
“ถ้าไม่เข้าถ้ำเสือ อย่าหวังจะได้ลูกเสือ!” สตรีลึกลับตัดบทเสียงกระซิบ
เยี่ยฉวน “……”
เสียงระเบิดจากในที่ไกลดังก้องมาเป็นระยะ ไม่เพียงแต่เยี่ยฉวนเท่านั้นที่ได้ยิน แม้แต่ต้นไม้โดยรอบยังสั่นสะเทือน!
“ผู้นั้นเป็นใคร ใยจึงกล้าแกร่งเช่นนี้?”
เยี่ยฉวนเริ่มมีสีหน้าเครียดขรึม!
ทันทีทันใด เสียงที่ดังจากสถานที่บริเวณใต้ท้องฟ้าแถบนั้นพลันสงบลง
ยามนี้มีเสียงของสตรีลึกลับสั่งการมากอีกครา “ตามพวกเขาไป”
ชายหนุ่มพุ่งปราดออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเล ยิ่งเดินลึกเข้าไปในป่า สภาพที่ปรากฏกลับยิ่งเพิ่ม
ความน่าฉงนฉงาย ด้วยต้นไม้ใหญ่มากมายล้วนถูกเผาไหม้จนดำเกรียมไปทั้งต้น ไม่แต่เท่านั้นบนพื้นดินยัง
ปรากฏรอยร้าวเป็นแนวยาว ราวกับเพิ่งผ่านเหตุการณ์แผ่นดินไหวก็ไม่ปาน!
จากภาพที่เห็น ยามนี้ในใจของเยี่ยฉวนเริ่มเกิดความวิตกกังวลเสียแล้ว
ไม่ต้องสงสัยว่าพลังอำนาจนั้นกล้าแกร่งน่ากลัวเพียงใด แสดงว่าคนในชุดดำหาใช่ผู้ที่เยี่ยฉวนอาจหาญต่อกรด้วยได้ในเวลานี้!
“ข้าอยู่นี้แล้ว เจ้ายังต้องกลัวอะไรอีก?” เสียงเอ็ดดังมาทันที
ได้ยินคำยืนยัน ชายหนุ่มจึงพูดด้วยน้ำเสียงเป็นจริงเป็นจัง “มีท่านคอยช่วยเหลือ ต่อให้ข้าต้องท้าทาย
ยอดฝีมือทั้งสำนักอัปสรเมรัยก็หาเกรงกลัวไม่!”
จากนั้น จึงรีบเดินหน้าไปอย่างรวดเร็ว!
ทันทีที่เยี่ยฉวนมาถึงเชิงเนินเขาลูกหนึ่ง ก็พบว่าตอนนี้เนินเขาโดนระเบิดจนพังทลายลงหมดสิ้น และยังปรากฏกระแสไฟแปลบปลาบบริเวณพื้นดินไปทั่ว
ชายหนุ่มรำพึงเบาๆ กับตนเอง “คนชุดดำผู้นั้นพลังกล้าแกร่งยิ่ง เหตุใดยังต้องขโมยคัมภีร์ยุทธ์ชั้นขั้น
ปฐพีเช่นนี้?”
เสียงลึกลับให้คำตอบต่อสิ่งที่สงสัย “สิ่งที่อยู่ในมือของคนผู้นั้นสามารถทำให้ทักษะยุทธ์ของเจ้าสำแดงอำนาจทั้งหมดออกมา คัมภีร์ยุทธ์จะเสริมความกล้าแกร่งให้แก่คนผู้นั้นเพิ่มขึ้นสามถึงสี่ส่วนทีเดียว”
เมื่อพูดถึงตรงนี้นางหยุดไปนิดหนึ่ง ก่อนจะบอกว่า “เดินไปทางขวา มีน้ำตกถัดไปราวสามสิบจั้งด้าน
ขวา!”
เมื่อได้ยินเสียงแนะนำ เยี่ยฉวนรีบเดินออกไปทางทันที ต่อมาจึงพบว่าตนเองหยุดอยู่เบื้องหน้าน้ำตก
และเมื่อเห็นน้ำตกชัดเจน ชายหนุ่มก็พลันสะดุ้งในใจ!
น้ำตกแห่งนี้เป็นน้ำตกเดียวกับที่เขาและเจียงจิ้วเคยเข้ามาหลบภัยเมื่อไม่นานมานี้!
ชายหนุ่มเดินเข้าไปที่ซอกโพรงถ้ำหลังน้ำตก จึงมั่นใจว่ามีร่างหนึ่งนอนอยู่ภายในโพรงแคบ ที่แท้บุคคลผู้นั้นคือคนในชุดดำ!
เยี่ยฉวนถามเสียงแห้ง “ผู้อาวุโส กฎแห่งเต๋าอยู่ที่คนผู้นี้งั้นหรือ?
เสียงตอบทันควัน “ไม่!”
เยี่ยฉวน “……”
สตรีลึกลับพูดต่อไปว่า “ข้าสัมผัสได้ถึงกฎแห่งเต๋าจากคนผู้นี้ ย่อมแสดงว่าเขาได้เข้าใกล้กฎแห่งเต๋า
ที่ไหนสักแห่ง!”
ชายหนุ่มพูดเสียงเบาเกือบเป็นกระซิบ “ตอนนี้เขาอาการหนักพอตัว เช่นนี้ข้าควรถามหลังจากที่เขาฟื้นขึ้นมาหรือไม่? แต่ถ้าเขาฟื้นขึ้นมาเมื่อไร ข้ามีหวังถูกตีจนตายแน่!”
สตรีลึกลับกลับตอบทันควัน “แต่เขาไม่ได้อาการหนักอย่างที่เจ้าคิด”
เยี่ยฉวนงงงัน “……”
ทันใดนั้นแรงผลักดันชนิดหนึ่งพุ่งเข้าปะทะเยี่ยฉวนอย่างแรง เสมือนว่าร่างทั้งร่างถูกภูเขาทั้งลูกหล่นทับจนไม่สามารถขยับเขยื้อนร่างกายได้แม้แต่น้อย!
ชายหนุ่มรีบร้องขอความช่วยเหลือในใจ “ผู้อาวุโสขอรับ ได้โปรด ช่วยด้วย!”
กระนั้น ไม่มีเสียงตอบจากนาง
ตอนนี้ชายหนุ่มหน้าเผือดซีด “ผู้อาวุโส อย่าล้อเล่นสิขอรับ!”
สตรีลึกลับยังคงเงียบเสียง
ทันใดนั้น ร่างคนชุดดำปรากฏเบื้องหน้าเยี่ยฉวน ตอนนั้นเองเขายกมือขึ้นถอดหน้ากากที่สวมบน
ใบหน้าออก ทั้งชุดดำที่สวมมีรอยฉีกขาด นั่นเองจึงทำให้เยี่ยฉวนมองเห็นใบหน้าอีกฝ่ายอย่างถนัดตา
ทันทีที่เห็นใบหน้าของคนชุดดำ เยี่ยฉวนพลันรู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่ง
สตรี!
คนในชุดดำเป็นสตรี! ที่แท้เป็นสตรีที่งดงามมาก ดวงตากลมโตทว่ามีแววเยือกเย็นและเฉยชา ผิวพรรณแลดูบอบบางเป็นสีขาวอมชมพู ทั้งนวลเนียนราวหยกเนื้อดีซึ่งทำให้ผู้พบเห็นเกิดจินตนาการเพ้อฝันไปได้ง่าย
เครื่องเคราของใบหน้าจัดได้อย่างเหมาะเจาะ ความงามนั้นยากจะเสกสรรคำพูดใดมาอธิบาย และที่สำคัญ
ที่สุดคือทรวงอกเต็ม……อวบอิ่มแต่กลับสอดรับกับส่วนโค้งส่วนเว้าของรูปร่างอย่างลงตัว
นับว่าเป็นสตรีที่สามารถทำให้เลือดในกายของชายหนุ่มร้อนระอุได้เพียงสบตากับนาง!
ถึงกระนั้น เวลานี้เยี่ยฉวนหาได้รู้สึกเร่าร้อนไม่ กลับตรงกันข้าม ด้วยเขารู้สึกเย็นวาบทั่วสันหลังเสียมากกว่า!!!
หญิงสาวจ้องเขม็ง “เจ้าเป็นใคร?”
ชายหนุ่มนิ่งคิดพลางพูดเป็นเชิงขอร้อง “เจ้าจะแสร้งทำเป็นไม่เห็นข้า ได้หรือไม่?”
หญิงสาวตรงหน้ามองหน้าเยี่ยฉวนนิ่งนาน พลันสีหน้าของนางค่อยแปรเปลี่ยนทีละน้อย จนกลายเป็น
เคร่งขรึม ด้วยแม้ชายหนุ่มคนนี้จะอยู่เบื้องหน้า ทว่านางกลับไม่รู้สึกถึงลมหายใจของเขาแม้แต่น้อย!
นั่นเป็นเพราะสตรีลึกลับ!
ทันใดนั้นหญิงสาวหันหน้ามองออกไปด้านนอกของน้ำตก พลันร่างของชายชราคนก่อนหน้าปรากฏบนต้นไม้ต้นหนึ่งในระยะไกล
สีหน้าของหญิงสาวแปรเปลี่ยน ขณะนั้นเองร่างก็ได้เคลื่อนไหวรวดเร็วราวสายฟ้าแล่บปรากฏเบื้องหน้าเยี่ยฉวน ก่อนโน้มตัวลงทับไปบนร่างของชายหนุ่ม ทำเอาเยี่ยฉวนที่ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ตกตะลึงจนตัวแข็งทื่อ
ด้านนอก ชายชราจ้องมองไปรอบบริเวณ เขากวาดสายตาไปยังที่ตั้งของน้ำตกและใช้จิตสำรวจทั่ว
บริเวณน้ำตก สักพักหนึ่งจึงหันกลับและอันตรธานจากสถานที่ออกไปในระยะไกล
ในโพรงถ้ำ หญิงสาวหันมามองเยี่ยฉวนซึ่งอยู่ใกล้ชิดกันมาก ก่อนจะเอ่ยคำ “แบกข้ากลับไปที่แคว้นชิง” ด้วยน้ำเสียงที่ไม่อาจปฏิเสธและไม่เป็นมิตร!
เยี่ยฉวนเงียบกริบ ได้แต่คร่ำครวญภายในใจ “ผู้อาวุโสขอรับ……ช่วยด้วย……”
แต่ทว่าก็ยังไม่มีเสียงตอบจากสตรีลึกลับ
— จบตอน —