ตอนที่ 311 สิ่งประดิษฐ์ชั่วร้าย

*** ‘ผู้ถูกเลือกจากสวรรค์’ ใช้เรียกผู้ฝึกฝนที่สามารถเปิดจุดลมปราณได้ถึง 120 จุดนะครับ ส่วน ‘บุตรสวรรค์’ เป็นสถานะที่คล้ายผู้สืบทอดของนิกายหรือกองกำลังต่างๆ ส่วนศิษย์ของผู้อาวุโสสูงสุดจะเรียกว่า ‘ศิษย์ส่วนตัว’ จะเรียกตามลำดับว่า องค์ชาย หรือองค์หญิงตามด้วยเลข หลังจากนี้คัวละครเหล่านี้จะปรากฏมากขึ้น ให้เข้าใจตรงกันตามนี้นะครับ

…………….

ตลาดมืดเต็มไปด้วยผู้คนทุกประเภท แม้ว่าเจ็ดเนตรโลหิต จะเป็นของกองกำลังชั้นนำในทวีปหนานหวง แต่ก็ยังมีเจตนาร้ายมากมายที่ซ่อนอยู่ในความมืด

ซูฉินระมัดระวังอยู่เสมอ และเขาไม่ต้องการให้สิ่งที่เขาทำในตลาดมืดถูกเปิดเผย ดังนั้น ไม่เพียงแต่เขาจะพิถีพิถันในการปลอมตัวมากขึ้นเท่านั้น แต่เขายังซ่อนออร่าของเขาไว้ด้วย

กัปตันซึ่งเป็นสุนัขจิ้งจอกแก่ปลอมตัวลึกกว่าซูฉิน เขากลายร่างเป็นชายชรา หลังค่อม แม้ว่าเขาจะดูป่วย แต่เขาก็ดูเหมือนคนที่อาจถูกยั่วยุได้

ในเรื่องนี้ การปลอมตัวของเขาดีกว่าชายวัยกลางคนร่างผอมที่ซูฉินแปลงร่างไว้มาก

หลังจากเดินออกจากค่ายกลเคลื่อนย้ายแล้ว ซูฉินก็มองไปที่กัปตัน เขารู้สึกว่าเขาได้รับความรู้เพิ่มเติม

กัปตันไอเสียงแหบแห้ง หลังจากที่กวาดสายตาไปทั่วเมือง เขาก็พูดอย่างใจเย็น

“ที่นี่ไม่เลว ชายชราคนนี้ยังมีสิ่งของบางอย่างที่ต้องกำจัด เราจะเจอกันที่นี่หลังจากทำธุระเสร็จ” กัปตันพูดแล้วเดินออกไป

สายตาของเขากวาดมองไปยังเด็กสองสามคนที่มองเขาอย่างกระตือรือร้นในสภาพแวดล้อม และเลือกเด็กชายตัวเล็กๆ โดยไม่ตั้งใจ

เด็กน้อยตาเป็นประกายและรีบเดินตามไป

ซูฉินไม่ได้เลือกผู้นำทาง เขามีบรรพบุรุษนิกายเพชร

บรรพบุรุษนิกายเพชรคุ้นเคยกับตลาดมืดอย่างชัดเจน ดังนั้น ซูฉินจึงเดินเข้าไปในระยะไกล สายตาที่มุ่งร้ายและพินิจพิเคราะห์บางอย่างที่อยู่ข้างหลังเขาจับจ้องมาที่เขา เมื่อซูฉินจากไป การจ้องมองเหล่านี้มากกว่าครึ่งก็สลายไป แต่ยังมีบางส่วนที่ยังหลงเหลืออยู่

“นายท่าน นี่เป็นแผนที่ยอดเยี่ยม ท่านต้องรู้ว่ามีคนโลภมากมายในตลาดมืด ดังนั้นเจ้าจงใจปล่อยให้พวกเขากำหนดเป้าหมายมาที่ท่าน ด้วยวิธีนี้เราจะได้รับผลประโยชน์เพิ่มเติมหลังจากขายทุกอย่าง”

“ข้าขอแนะนำให้นายท่านเปิดเผยความมั่งคั่งเล็กน้อยในภายหลัง ตราบใดที่ท่านควบคุมระดับของการล่อลวงได้ เราสามารถล่อผู้ฝึกฝนก่อตั้งรากฐานเหล่านั้นโดยไม่ดึงดูดแกนทองคำ”

“อาจารย์ สุนับป่าพวกนี้อวบอ้วนมาก”

เมื่อบรรพบุรุษนิกายเพชรเห็นสิ่งนี้ เขาก็พูดอย่างมีเลศนัย เขารู้สึกว่าการปรากฏตัวของเขาในช่วงเวลานี้น้อยเกินไป ในแง่หนึ่งกัปตันมักจะอยู่ใกล้ ๆ และไม่ดีสำหรับเขาที่จะเปิดเผยตัวเอง ในทางกลับกัน เงาตัวน้อยเพิ่งแสดงอาการหยิ่งยโสเมื่อไม่นานมานี้

สิ่งนี้ทำให้บรรพบุรุษนิกายเพชรตื่นตัวอย่างมาก เขาตัดสินใจที่จะเพิ่มบทบาทของเขาในหัวใจของปีศาจซูในตลาดมืด เขาไม่สามารถทำให้ปีศาจซูรู้สึกว่าเขาเป็น ไร้ประโยชน์ได้

“ตกลง”

การจ้องมองของซูฉินกวาดไปทั่วร้านค้าและผู้คนในบริเวณโดยรอบ มีคนเดินถนนมากมายที่นี่และส่วนใหญ่ซ่อนตัวตนของพวกเขาไว้ พวกเขาสวมเสื้อคลุมขนาดใหญ่และหน้ากากที่ป้องกันไม่ให้คนอื่นเห็นรูปร่างหน้าตาของพวกเขา ซูฉินฟังคำพูดของบรรพบุรุษนิกายเพชร และตอบกลับอย่างใจเย็น

อย่างไรก็ตาม การตอบสนองที่เรียบง่ายนี้ทำให้หัวใจของบรรพบุรุษนิกายเพชรที่อ่อนไหวอย่างหาที่เปรียบมิได้สั่นสะท้าน

‘เมื่อปีศาจซูตอบข้าเพียงคำเดียวก่อนหน้านี้ มันแสดงถึงความไม่พอใจ ที่ข้าพูดเมื่อกี้ผิดหรือเปล่า? ปีศาจซู ไม่คิดจะขายของออกไปง่ายๆ เหรอ? เขาไม่พอใจข้าเพราะเหตุนี้หรือไม่? ไม่ ข้าต้องคิดอะไรบางอย่าง ไม่อย่างนั้น ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป แสดงว่าเขาจะใช้ข้าเป็นอาหารสัตว์ปืนใหญ่!!’

ความรู้สึกอันตรายที่รุนแรงทำให้หัวใจของบรรพบุรุษนิกายเพชรสั่นสะท้านในขณะที่เขารีบพูด

“นายท่าน เมื่อเร็ว ๆ นี้ข้ากำลังคิดเรื่องนี้อยู่ ถ้าเราขายสิ่งประดิษฐ์วิเศษแบบนี้ เราอาจไม่ได้ราคาที่ดี ดังนั้นข้ามีความคิดอย่างหนึ่ง!”

ซูฉินกำลังจะเข้าไปในร้านปรับแต่งสิ่งประดิษฐ์ที่มีผู้ฝึกฝนไม่มากนัก เมื่อเขา ได้ยินเช่นนี้ เขาก็ชะลอความเร็วลงด้วยความประหลาดใจ

“พวกเราที่อยู่เหนือเรือจะไม่ทำอะไรลับๆ ล่อๆ เช่น การขายสิ่งประดิษฐ์วิเศษที่ดูธรรมดาแต่จะแตกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อสัมผัสเพียงเล็กน้อย!”

 

“ข้าคิดเกี่ยวกับมัน คุณลักษณะนี้สามารถเป็นลักษณะพิเศษของเราได้ ท้ายที่สุดผู้คนที่นี่มีความหลากหลายมากและมีความคิดทุกประเภท หลายคนไม่ซื้อของให้ตัวเองแต่ซื้อเพื่อหลอกลวงคนอื่น ในกรณีนี้ สิ่งประดิษฐ์วิเศษของเราจะเป็นตัวเลือกแรกของพวกเขา!”

“เพราะฉะนั้น เราจะไม่ไปที่ร้านค้า เราจะตั้งร้าน!” บรรพบุรุษนิกายเพชรใช้สมองของเขาและพูดอย่างรวดเร็ว หลังจากที่ซูฉินได้ยินสิ่งนี้ เขาก็เงียบไปครู่หนึ่งและรู้สึกครุ่นคิด

ยิ่งกว่านั้นสิ่งของยิ่งหายากก็ยิ่งมีค่ามาก สำหรับคนที่มีความต้องการพิเศษ มันอาจจะเป็นของหายาก ดังนั้นซูฉินจึงยอมรับคำแนะนำของบรรพบุรุษนิกายเพชร และออกจากสถานที่นี้ภายใต้การแนะนำของอีกฝ่าย มุ่งหน้าไปยังตรอกตลาดเสรีของเมืองหลิงหยู

มีผู้ฝึกฝนอิสระมากขึ้นที่นั่นซึ่งมีทั้งดีและไม่ดีปะปนกัน บรรพบุรุษนิกายเพชรได้แนะนำซูฉินมายังฝ่ายบริหารที่นี่อย่างคุ้นเคย เขาเช่าแผงขายของและสร้างไม้กระดานขนาดใหญ่

ซูฉินไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย บรรพบุรุษนิกายเพชร ควบคุมแท่งเหล็กสีดำและเขียนคำขนาดใหญ่สองคำในลักษณะที่มีสีสัน

สิ่งประดิษฐ์ชั่วร้าย!

ซูฉินเลิกคิ้ว แต่ไม่ได้พูดอะไร เขานั่งไขว่ห้างและรออย่างเงียบ ๆ เขามองดูจัตุรัสกลางเมืองที่มีผู้คนสัญจรไปมา และฟังเสียงจอแจ

หลังจากรอมานาน ผู้คนส่วนใหญ่ที่ผ่านไปมาก็เหลือบมองแต่ไม่ได้หยุด สิ่งนี้ทำให้ ซูฉินร้อนใจเล็กน้อย

“นายท่าน ใจเย็นๆ ข้ามั่นใจในสิ่งนี้ เมื่อก่อนข้าไปตลาดมืดหลายแห่งเพื่อมองหาสิ่งของแบบนี้โดยเฉพาะ…สิ่งของแบบนี้หายาก ข้าเชื่อว่าน่าจะมีหลายคนเป็นแบบข้า”

บรรพบุรุษนิกายเพชรรีบพูด เขาไม่ได้สังเกตว่าเงาที่อยู่ข้างๆ นั้นหรี่ตาตลอดเวลา จ้องมองมาที่เขาราวกับว่ากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ

ในขณะเดียวกันก็เรียนรู้อย่างรวดเร็ว หลังจากได้ยินคำพูดของบรรพบุรุษดูเหมือนว่าจะตระหนักได้ว่าได้เรียนรู้อะไรบางอย่าง

เมื่อซูฉินได้ยินสิ่งนี้ เขาไม่ได้พูดอะไรและหลับตาลง เช่นเดียวกับที่เวลาผ่านไป ท่ามกลางความวิตกกังวลของบรรพบุรุษนิกายเพชร เวลาหนี่งก้านธูปก็ผ่านไป ทันใดนั้นดวงตาของบรรพบุรุษนิกายเพชรก็สว่างขึ้น ซูฉินก็ลืมตาขึ้นเช่นกัน

ผู้ฝึกฝนตัวสูงซึ่งคลุมทั้งตัวด้วยเสื้อคลุมสีดำและไม่สามารถมองเห็นรูปร่างหน้าตาได้เลยหยุดอยู่หน้าแผงขายของของซูฉิน สายตาจับจ้องไปที่ข้อความบนกระดานไม้

“มันชั่วร้ายยังไง” เสียงแหบห้าวดังออกมาจากเสื้อคลุม

ซูฉินไม่พูดอะไรสักคำและโยนใบหยกออกมา ในเวลาเดียวกัน เขาหยิบสิ่งประดิษฐ์วิเศษรูปพัดออกมาและวางไว้ด้านข้าง

ชายเสื้อคลุมดำจับใบหยกและเงียบลงหลังจากดูใกล้ๆ

เนื้อหาของใบหยกทำขึ้นโดยบรรพบุรุษนิกายเพชร มันแนะนำคุณสมบัติของสิ่งประดิษฐ์วิเศษพัดลมนี้อย่างครอบคลุม และยังกล่าวว่าไอเท็มนี้เหลือแค่เปลือกนอก แต่ไม่มีผลต่อการใช้งาน ยิ่งไปกว่านั้น มันยากมากที่จะตรวจพบปัญหาใด ๆ เฉพาะเมื่อมีคนพยายามใช้สิ่งประดิษฐ์ด้วยพลังที่มากขึ้นในช่วงเวลาสำคัญนั้นมันจะแตกสลาย

จากเนื้อหาของใบหยก ดูเหมือนว่าจุดประสงค์ของการปรับแต่งสิ่งประดิษฐ์วิเศษนี้คือเพื่อวางแผนลับหลังผู้อื่น

“ราคาไม่ได้ไร้สาระเกินไป นอกจากนี้ สิ่งประดิษฐ์วิเศษนี้ก็น่าสนใจไม่น้อย…” ชายชุดดำครุ่นคิดและถูกล่อลวงมาก ในท้ายที่สุด พวกเขาหยิบห่อตั๋ววิญญาณออกมาและมอบให้ซูฉิน

ซูฉินหยิบมันขึ้นมาและโบกแขนเสื้อของเขา สิ่งประดิษฐ์วิเศษพัดบินออกมาและตกลงในมือของชายชุดดำ จากมือที่ยื่นออกมา ซูฉินสามารถบอกได้ว่าอีกฝ่ายเป็น ผู้ฝึกฝนหญิง

เธอคว้าพัดและตรวจสอบ เมื่อพอใจเธอรีบจากไป

เมื่อเห็นว่าเขาได้ขายมันเป็นเงินจำนวนมากจริงๆ ซูฉินก็มีความสุขมาก บรรพบุรุษนิกายเพชร ยังถอนหายใจด้วยความโล่งอกและส่งเสียงของเขาด้วยเสียงต่ำ

“นายท่านไม่ต้องกังวลไป ข้าเข้าใจคนประเภทนี้ดี สิ่งประดิษฐ์วิเศษเหล่านี้อาจได้รับการเก็บซ่อนเป็นพิเศษ พวกมันไม่มีค่าสำหรับใครหลายคน อย่างไรก็ตามในสายตาของบางคน พวกมันเป็นวิธีที่ดีในการหลอกลวงผู้คน ยิ่งกว่านั้นยังพบเห็นได้ ไม่บ่อยนักและไม่สามารถป้องกันได้ เจ้าเพียงแค่ต้องคิดหาวิธีที่จะทำให้ศัตรูเอาสิ่งนี้ออกมา อีกฝ่ายจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาตายได้อย่างไร”

“ไม่เลว” ซูฉินให้กำลังใจ คำพูดเหล่านี้ทำให้บรรพบุรุษนิกายเพชรรู้สึกตื่นเต้น

เขาได้บอกความจริง ผู้คนในตลาดมืดไม่ได้มาที่นี่เพื่อซื้อของทั้งหมด หลายคนมีความลับของตัวเอง สำหรับพวกเขาแล้ว สิ่งของพิเศษที่น่ากลัวเช่นนี้หาได้ยาก

ในไม่ช้า ซูฉินก็ต้อนรับลูกค้าคนที่สองของเขา บุคคลนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่มนุษย์ หลังจากตรวจสอบใบหยกของซูฉินแล้ว เขาไม่ลังเลเลยและซื้อสามชิ้นในครั้งเดียวก่อนออกเดินทาง

เมื่อถึงค่ำ สิ่งประดิษฐ์วิเศษทั้งแปดที่ซูฉินเตรียมไว้ก็ถูกขายไปทั้งหมด

ซูฉินออกจากแผงลอยและเดินผ่านตลาดเพื่อหากัปตันและกลับไปที่นิกาย

แม้ว่าจะเป็นเวลาพลบค่ำ แต่ก็ยังมีผู้ฝึกฝนจำนวนมากที่เคลื่อนไหวในตลาด ขณะที่ซูฉินเดิน การจ้องมองของเขากวาดไปทั่วแผงลอยโดยรอบ ทันใดนั้น การจ้องมองของเขาก็หยุดนิ่งและเขาหยุดเดินตรงไปที่แผงขายของด้านข้าง

ไม่มีสินค้าในแผงขายนี้ มีเพียงบางคำเท่านั้นที่สลักไว้บนกระดานไม้ด้านข้างมีสองคำข้างในที่ดึงดูดความสนใจของซูฉิน

“ยาเม็ดวิญญาณ?”

เจ้าของร้านก็สวมเสื้อคลุมสีดำเช่นกัน ไม่สามารถบอกได้ว่าพวกเขาเป็นชายหรือหญิง พวกเขายังสวมหน้ากากผี เมื่อพวกเขาสังเกตเห็นซูฉิน สอบถามเกี่ยวกับรายการ พวกเขาก็เงยหน้าขึ้นและมองอย่างเย็นชา

“หินวิญญาณ 100,000 ก้อนต่อเม็ด”

ซูฉินขมวดคิ้ว เขารู้ว่าเม็ดวิญญาณมีราคาแพง ไม่ว่าจะเป็นการปรับแต่งสิ่งประดิษฐ์ การเปิดจุดลมปราณด้วยทักษะบ่มเพาะแบบพิเศษ หรือทักษะชั่วร้ายอื่น ๆ ของสิ่งนี้จะมีประโยชน์ อย่างไรก็ตาม ด้วยราคาดังกล่าว เว้นแต่คุณภาพจะเป็นที่ยอมรับ มันไม่คุ้มเสีย

ราวกับว่าเขาเดาความคิดของซูฉินได้ ผู้ขายจึงพูดอย่างใจเย็น

“คุณภาพมันโอเค พวกมันได้รับการขัดเกลาด้วยจิตวิญญาณของขอบเขตก่อตั้งรากฐาน”

ซูฉินเงียบลง หากยาเม็ดได้รับการขัดเกลาด้วยจิตวิญญาณของขอบเขตก่อตั้งรากฐานและมีเพียงพอ พวกมันจะเป็นประโยชน์สำหรับเขาในการเปิดจุดลมปราณ เขาอยู่ห่างจากจุดลมปราณเพียง 11 จุดเท่านั้นที่จะจุดไฟแห่งชีวิตดวงที่สามได้

ซูฉินต้องการเปิดจุดลมปราณทั้ง 11 จุดอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเขาจึงขว้างตั๋วหินวิญญาณออกไปหนึ่งม้วน พ่อค้าชำเลืองมองพวกเขาและโบกมือ ยื่นกล่องหยกให้

ซูฉินหยิบมันขึ้นมาและเปิดมัน หลังจากมองดูแล้ว รูม่านตาของเขาก็หรี่ลงเล็กน้อย

ยาเม็ดขัดเกลาจากวิญญาณก่อตั้งรากฐานอย่างแท้จริง ยิ่งกว่านั้น… จิตวิญญาณก่อตั้งรากฐานเหล่านี้เป็นของสมาชิกของเผ่าซากทะเล นอกจากนี้ยังมีจิตวิญญาณควบแน่นพลังชี่ปะปนอยู่ พวกมันยังมาจากเผ่าซากทะเล

ซูฉินมองอย่างลึกซึ้งที่เจ้าของร้าน แต่ไม่เห็นออร่าคล้ายกัปตันที่เขา ถ้าเช่นนั้น หากยาเม็ดวิญญาณทั้งหมดของบุคคลนี้ได้รับการขัดเกลาจากจิตวิญญาณของสมาชิกเผ่าซากทะเล มีโอกาสสูงที่อีกฝ่ายจะเป็นผู้ฝึกฝนเจ็ดเนตรโลหิต

มีเพียงเจ็ดเนตรโลหิตเท่านั้นที่มีจิตวิญญาณมากมายของเผ่าซากทะเลในตอนนี้

“มีอีกเท่าไหร่” ซูฉินถาม มือขวาแตะแท่งเหล็กสีดำอย่างไม่ตั้งใจ

“มาก” เจ้าของแผงลอยเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ซูฉิน ด้วยท่าทางเย็นชาและหยิ่งยโส

ซูฉินครุ่นคิดไม่กี่ลมหายใจต่อมา เขาก็ตัดสินใจได้

“ข้าต้องการ 40!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกไป เจ้าของร้านก็ตกใจเช่นกัน ความเย่อหยิ่งของเขาหายไปและหายใจถี่ขึ้นเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขาลังเล

“ข้ามีไม่มากที่นี่ รอข้าด้วย ข้ามีเพื่อนคนอื่นๆ เราน่าจะรวบรวมได้เพียงพอ”

“แน่นอน ข้าซื้อจำนวนมาก ดังนั้นพวกเจ้าต้องเพิ่มบางส่วนให้ข้า” ซูฉินพูดอย่างจริงจัง

คนขายก็เป็นคนตรงไปตรงมา เขาพยักหน้าและส่งเสียงไปยังสหายของเขา ไม่นานนัก ผู้ฝึกฝนห้าถึงหกคนที่แต่งตัวเหมือนเขามาถึงบริเวณโดยรอบอย่างรวดเร็ว หลังจากที่พวกเขาเข้าใกล้ พวกเขาก็มองซูฉินสองสามครั้ง

ในหมู่พวกเขา มีผู้ฝึกฝนร่างสูงที่มีออร่าที่แข็งแกร่งมาก เขาจ้องที่ซูฉินเป็นเวลานานที่สุด

ซูฉินก็มองไปที่พวกเขาเช่นกัน

ไม่นานนัก ผู้ฝึกฝนตัวสูงก็หัวเราะเบาๆ

“ยอดเขาที่เจ็ด?”

“ยอดเขาที่หนึ่ง?” ซูฉิน ถามอย่างใจเย็น

ผู้ฝึกฝนตัวสูงยิ้มอีกครั้งและหยุดถาม เขาหยิบถุงเก็บของออกมาแล้วโยนให้ซูฉิน

“43!”

หลังจากที่ซูฉินหยิบมันขึ้นมาและตรวจสอบ เขาก็มอบตั๋ววิญญาณที่เขาได้รับจากการขายสิ่งประดิษฐ์วิเศษและหันหลังจากไป

หลังจากที่เขาจากไป ชายชุดดำเหล่านี้มองไปยังทิศทางที่ซูฉินออกไป ผู้ขายคนนั้น พูดด้วยเสียงต่ำ

“พี่รอง เด็กคนนี้มาจากยอดเขาที่เจ็ดคือใคร? รางวัลของนิกายยังไม่ออก ทำไมเขารวยจัง”

“มันยากที่จะพูด คนกลุ่มนั้นจากยอดเขาที่เจ็ดชอบซ่อนไพ่ของพวกเขา… เราจะตรวจสอบในภายหลัง ถ้าเขารวยมาก เขาอาจต้องการผู้พิทักษ์เต๋าใช่ไหม? เมื่อถึงเวลาเราจะให้เขาจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อจ้างเรา เมื่อเร็ว ๆ นี้มีแกะอ้วนน้อยลง ข้าเชื่อว่าเขาจะจ้างเราอย่างเต็มใจแน่นอน”

“อย่าพูดถึงเรื่องนี้ก่อน รีบขายของกันเถอะ สงครามกำลังจะจบลง หลังจากขายของทั้งหมดนี่ เราคงไม่ต้องไปสนามรบต่อไปแล้ว”