ตอนที่ 388 จุดเด่นของเจี้ยนหวู่ (1)

ในทันทีซูฉินไม่สามารถวางเท้าที่ยกขึ้นได้ เขาทำได้เพียงประคองตัวเองและ หันกลับมา เขาเห็นเทพธิดาเซินมี่ ที่สง่างามไร้ที่เปรียบเดินลงมาจากท้องฟ้าทีละก้าว

วันนี้เสื้อผ้าที่เธอใส่เปลี่ยนไปอีกแล้ว เธอสวมชุดสีเขียวปักลายและมีปิ่นปักผม นกฟีนิกซ์อยู่บนหัว ผมที่สวยงามของเธอพาดไหล่ของเธอและร่างกายของเธอก็ส่งกลิ่นหอมของคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ใบหน้าอันน่าทึ่งของเธอมีรอยแดง ทำให้ทั้งร่างของเธอดูงดงามอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

รอยยิ้มในดวงตาของเธอดูเหมือนจะสามารถละลายทุกสิ่งได้

เช่นเดียวกับคืนนั้น เธอเดินไปทีละก้าวไปหาซูฉินซึ่งมีร่างกายแข็งทื่อ

อู๋เจี้ยนหวู่ดูทุกอย่างด้วยความงุนงง

ส่วนกัปตันก็กระพริบตาและคิดว่า ‘ทำไมนางถึงมาตอนนี้? อย่าบอกนะว่าจงใจรอให้เราใช้เงินก่อนที่จะปรากฏตัว?’

เช่นเดียวกับที่อู๋เจี้ยนหวู่อยู่ในความงุนงงและกัปตันกำลังงงงวย เทพธิดาเซินมี่ก็มาถึงหน้าซูฉินอย่างสง่างาม ดวงตาของเธอลึกล้ำราวกับแอ่งน้ำลึกที่สามารถแช่ได้ ทุกสิ่ง

ริมฝีปากที่สวยงามของเธอแยกออกเล็กน้อยและมุมปากของเธอโค้งขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นสีหน้าพึงพอใจ จากนั้นเธอก็หัวเราะเบาๆ

“เด็กน้อย เจ้าเก่งมากในการทำให้ผู้หญิงชอบเจ้าหรือ? เจ้ายังส่งของขวัญ ข้าชอบของขวัญของเจ้ามาก”

เสียงของเทพธิดาเซินมี่ ไพเราะราวกับน้ำในฤดูใบไม้ผลิที่อ่อนโยน ในเวลาเดียวกัน แรงดึงดูดและความอ่อนโยนที่บรรจุอยู่ในนั้นก็เหมือนกับกระแสน้ำวนที่ทำให้ไม่มีใครสามารถเข้าไปใกล้เธอได้

เมื่อซูฉินได้ยินสิ่งนี้ เขาก็เหลือบมองกัปตันทันทีจากหางตา

กัปตันกระพริบตาและมองซ้ายขวาราวกับว่ามันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา

เทพธิดาเซินมี่พบว่าการแสดงออกของซูฉินน่าสนใจมากขึ้น

เธอเคยเห็นผู้คนมากมายในชีวิตของเธอ ไม่ใช่ว่าไม่มีใครหล่อเหลาและขี้อายเท่าเด็กน้อยตรงหน้าเธอ อย่างไรก็ตาม เธอไม่สนใจตอนที่เขายังเด็ก ตอนนี้ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อเธอเห็นคนๆนั้น เธออยากจะแกล้งเขา

เธอเดินเข้าไปใกล้ซูฉินอย่างช้าๆ

ร่างกายของซูฉินแข็งทื่อและหนังศีรษะของเขามึนงง ลมหายใจของเขาก็เร่งขึ้นเนื่องจากความกังวลใจของเขา

เขาขยับร่างกายไม่ได้ ภายใต้แรงกดดันมหาศาล จิตวิญญาณของเขาสั่นสะท้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ เทพธิดาเซินมี่เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งใบหน้าที่สวยงามไร้ที่เปรียบนั้นมาถึงด้านข้างของใบหน้าของซูฉิน

กลิ่นหอมจากร่างกายของเทพธิดาเซินมี่นำพากลิ่นสดชื่นของการอาบน้ำและกระจายไปที่จมูกของซูฉิน เนื่องจากการหายใจที่เร็วขึ้นของเขา เขาจึงดูดซับกลิ่นหอมเข้าสู่ร่างกายของเขา เขาประหม่าจนหน้าซีดและหัวใจเต้นแรง

สิ่งนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับความรู้สึกที่เขาได้รับเมื่อพบกับผู้หญิงคนอื่น

ฉากนี้ทำให้อู๋เจี้ยนหวู่รู้สึกราวกับว่าสายฟ้าได้ฟาดลงมาที่จิตสำนึกของเขา ทำให้เขามีความสงสัยอย่างมาก เฉินเออร์หนิวและซูฉิน เรียกเขามาจากที่ไกลๆ เพื่อให้เขาเห็นฉากนี้หรือไม่?

ฉากนี้ทำให้หัวใจของเขาเจ็บปวด เขาแค่ต้องการเห็นซากปรักหักพังของจักรพรรดิโบราณหยิงหวง

สำหรับชายชราที่มีวังสวรรค์ทั้งหก สีหน้าของเขาสงบ เขามองไปด้านข้างด้วยความเคารพ

มีเพียงกัปตันเท่านั้นที่มีความคิดมากมายในหัวของเขา

‘น้องฉิน พี่ใหญ่ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำสิ่งนี้ กิ๊บตัวนั้นแพงมาก ทุกอย่างนั้นเพื่อเจ้า ขิงยิ่งแก่ก็ยิ่งเผ็ด เธอเอากิ๊บติดผมของข้าไป แต่มาช้าไป…’ หัวใจของกัปตันรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นสำหรับหินวิญญาณที่เขาใช้ไป

‘จะดีแค่ไหนถ้าเธอมาเร็วกว่านี้…’

ในขณะที่กัปตันกำลังถอนหายใจด้วยอารมณ์ จิตใจของซูฉินก็ว่างเปล่าเล็กน้อย ในพริบตาต่อมา เทพธิดาเซินมี่ก็เป่าเบาๆ เข้าไปในหูของซูฉิน

เมื่อลมร้อนเข้าที่หูของซูฉิน มันเหมือนกับสายฟ้าที่ฟาดใส่ร่างกายของเขาโดยตรง ทำให้ร่างกายของซูฉินสั่นสะท้าน เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขารู้สึกสั่นไหว

ฉากนี้ทำให้เทพธิดาเซินมี่ มีความสุขมากและเธอก็หัวเราะ

เสียงหัวเราะของเธอเหมือนนกขมิ้นที่ออกจากหุบเขา ทำให้ทุกคนที่ได้ยินรู้สึกมึนเมา

เธอขยับร่างกายของเธอออกไปและขยับเอวของเธอต่อหน้าซูฉินอย่างเกียจคร้าน ท่าทางที่เธอเปิดเผยโดยไม่ได้ตั้งใจเต็มไปด้วยเสน่ห์

ราวกับว่าการยั่วเด็กน้อยเป็นเพียงงานอดิเรกเพื่อตอบสนองความสนใจของเธอ เมื่อการยั่วเย้าจบลง เธอหยิบโทเค็นออกมาและวางไว้ในอ้อมแขนของซูฉินด้วย สองนิ้ว เธอยังตบมือเขาเบาๆ

“เด็กน้อยด้วยสัญลักษณ์นี้ เจ้าสามารถเข้าไปในดินแดนแห่งโชคลาภได้ลึกขึ้น” เทพธิดาเซินมี่หัวเราะเบาๆ และเดินเข้าไปในท้องฟ้า เธอเหมือนนางฟ้าที่กลับมายัง วังสวรรค์ โปรยกลิ่นหอมนับไม่ถ้วนขณะที่เธอเดินออกไปไกลขึ้นเรื่อยๆ

อย่างไรก็ตาม ในที่ที่ไม่มีใครมองเห็น เทพธิดาเซินมี่ ส่ายหัวเบาๆ ขณะที่เธอเดิน

“เมื่อข้าเห็นเด็กตัวน้อยน่ารัก ข้าอดไม่ได้ที่จะแซวเขา ข้าต้องเปลี่ยนนิสัยนี้ น่าเสียดาย… กลิ่นเลือดบนตัวของเขานั้นหนามากไปแล้ว ภายใต้รูปลักษณ์ที่น่ารักของเขานั้นมีออร่าที่น่าสะพรึงกลัวไม่รู้จบ ข้าไม่คิดว่าเขาเป็นคนที่มีแสงสว่างในหัวใจ”

หลังจากที่เทพธิดาเซินมี่จากไปเท่านั้น ร่างกายของซูฉินก็กลับมาเป็นปกติ หลังจากสูดหายใจเข้าลึกๆ สักครู่ เขาก็เงยหน้าขึ้นทันทีและจ้องมองกัปตันอย่าง เงียบ ๆ

กัปตันรู้สึกขนลุกเล็กน้อยจากการจ้องมองของซูฉิน ดังนั้นเขาจึงไอ

“รีบเข้าไปกันเถอะ เราใช้เงินไปมากกับสิ่งนี้ เรามีเวลาจำกัดด้วย!” ด้วยเหตุนี้ เขาจึงก้าวเข้าไปในกระแสน้ำวนก่อน ความเร็วของเขาเร็วมากกลัวว่าซูฉินจะโจมตีโดยตรง

อู๋เจี้ยนหวู่ยังคงงุนงง

เขามองไปที่ซูฉินด้วยท่าทางงุนงง จากนั้นเขาก็มองไปที่จุดที่เทพธิดาเซินมี่ทิ้งไว้ขณะที่เขากลืนน้ำลาย

ซูฉินไม่ได้สนใจอู๋เจี้ยนหวู่ เขาจ้องมองร่างที่หายไปของกัปตันและกัดฟันในขณะที่เขาสลักเรื่องนี้ไว้ในใจ จากนั้นเขาก็หันกลับและเดินเข้าไปในกระแสน้ำวนเช่นกัน เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนเข้าไปแล้ว อู๋เจี้ยนหวู่ก็หายใจเข้าลึกๆ และพึมพำ

“ผู้ฝึกฝนอย่างเราไม่สามารถเข้าใกล้ผู้หญิงได้ ผู้หญิงไม่ได้ให้ประโยชน์ในการฝึกฝน และพวกเขาต้องการความเอาใจใส่อย่างมาก พวกเธอแค่จะทำให้ใจคนปั่นป่วนและเพิ่มความกังวลให้กับคนๆ หนึ่ง พวกเราผู้ฝึกฝนต้องทะเยอทะยานที่จะเดินไปให้ไกลในชีวิต จากนั้นเราจึงจะบรรลุความยิ่งใหญ่ นี่คือสิ่งที่จักรพรรดิโบราณหยิงหวง เคยกล่าวไว้…” เดิมทีอู๋เจี้ยนหวู่เห็นด้วยกับคำพูดเหล่านี้ แต่ตอนนี้หัวใจของเขาสั่นคลอนเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม หัวใจเต๋าของเขามั่นคงและฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาเผยให้เห็นถึงความมุ่งมั่นเมื่อเขาก้าวเข้าไปในกระแสน้ำวน

ขณะที่พวกเขาทั้งสามเข้าไปในกระแสน้ำวน โลกที่ปิดสนิทและโดดเดี่ยวก็สะท้อนออกมาต่อหน้าพวกเขาในไม่ช้า

สถานที่นี้กว้างใหญ่มากและถูกล้อมรอบด้วยภูเขา

ท้องฟ้าก่อตัวเป็นค่ายกลเรียงกัน และพื้นดินถูกหล่อหลอมด้วยข้อจำกัด ขนาดโดยรวมดูคล้ายกับเมืองหลักของเจ็ดเนตรโลหิตของทวีปหนานหวง

ตรงกลางล้อมรอบด้วยยอดเขาเป็นวงกลมเป็นทะเลสาบขนาดใหญ่

น้ำในทะเลสาบเป็นสีเลือดราวกับว่ามันเกิดจากเลือดจริงๆ

มีเสาขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ในทะเลสาบ เสาต้นนี้ดูเหมือนจะค้ำจุนโลก มันเป็นสีดำสนิทและมีสายฟ้าเวียนว่ายอยู่บนนั้น เป็นภาพที่น่าตกใจและมีกลิ่นอายโบราณ

ราวกับว่ามันมีอยู่มานาน และได้เห็นประวัติศาสตร์มานับไม่ถ้วน

ที่ด้านบนสุดของเสา เราสามารถเห็นโซ่เส้นหนาที่สลักด้วยค่ายกลที่ปล่อยความผันผวนที่น่าสะพรึงกลัว สิ่งที่ถูกล่ามด้วยโซ่คืองูกระดูกตัวใหญ่!

ร่างกายของงูกระดูกนี้ยาวมาก โดยมีเสาเป็นศูนย์กลาง มันขดตัวเป็นวงรอบกลายเป็นทิวเขาที่นี่

มันใหญ่โตและน่ากลัวอย่างหาที่เปรียบมิได้

หัวงูอยู่บนเสาขนาดใหญ่ ดูเหมือนทิวเขาแผ่กว้างจากด้านหนึ่ง

หัวงูที่น่ากลัวไม่มีเนื้อเหลืออยู่เพียงกระดูกสีดำ ดูเหมือนว่าจะเต็มไปด้วยความ ไม่เต็มใจก่อนที่มันจะตาย ปากของมันเปิดกว้างเผยให้เห็นเขี้ยวที่แหลมคม

มีร่องรอยของเลือดสีทองที่แห้งบนเขี้ยวของมัน

ร่องรอยของเลือดสีทองนี้ปล่อยออร่าที่ดูเหมือนจะเขย่าสวรรค์ทั้งเก้า

ออร่านี้ครอบงำและยังสูงส่ง ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้จิตใจของทุกคนที่พบเห็นสั่นคลอนและจิตวิญญาณของพวกเขาไม่มั่นคง

ทุกอย่างคล้ายกับภาพจิตรกรรมฝาผนัง ความแตกต่างคือความรู้สึกจากการเห็นด้วยตาเป็นการส่วนตัวนั้นแตกต่างจากการดูภาพจิตรกรรมฝาผนังธรรมดามาก

ออร่าที่น่าสะพรึงกลัวของกรงเล็บนั้นและแรงกดดันที่มาจากงูแม้ว่ามันจะตายไปแล้วก็ตาม ทำให้การแสดงออกของซูฉินและอีกสองคนเปลี่ยนไป

ดวงตาของกัปตันเบิกกว้างในขณะที่เขาจ้องเขม็งไปที่เขี้ยวที่เปื้อนเลือดสีทองแห้งๆ ภายในหัวงู