บทที่ 1048 ใครพูดกันนะว่าจบรักมิตรภาพสิ้น?

กู้ซีจิ่วอยู่กับเขามานาน ทราบว่ายามที่แสงสีม่วงชนิดนี้โผล่ออกมาจากร่างเขาไม่อาจรบกวนได้เด็ดขาด และต้องใช้เวลาอย่างตํ่าสามชั่วยามขึ้นไป แน่นอนว่าไม่อาจเคลื่อนย้ายเขาได้ด้วย เธอออกมาคุยกับหลงซือเย่ครู่หนึ่ง หลงซือเย่ก็จัดการเรื่องได้น่าวางใจนัก รีบโยกย้ายลูกศิษย์ของตนที่พลังวิญญาณบรรลุขั้นเจ็ดตอนกลางสองคนแล้วมาคุ้มกันอยู่หน้าประตูทันที ไม่อนุญาตให้ใครหน้าไหนรบกวนคนที่อยู่ด้านใน

มีสองคนนี้คอยคุ้มกัน ในที่สุดกู้ซีจิ่วก็วางใจแล้ว

หลงซือเย่กล่าวไว้ว่าหากมีคนประสงค์ร้ายต่อคนที่อยู่ในห้องจริง แล้วศิษย์ทั้งสองของเขาต้านไว้ไม่อยู่ เช่นนั้นถึงกู้ซีจิ่วอยู่ที่นี่ก็ต้านไว้ไม่อยู่เช่นกัน

เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อย ทั้งสามคนถึงได้ออกเดินทาง

เป็นสามคนจริงๆ เนื่องจากระดับของสัตว์ร้ายสูงเกินไป การสังหารสัตว์ร้ายด้วยฝีมือของกู้ซีจิ่วเพียงคนเดียวเป็นเรื่องเพ้อฝันของคนปัญญาอ่อนอย่างไม่ต้องสงสัย เลยจำเป็นต้องมีหลงซือเย่เป็นผู้ช่วย น่าจะต้องการหลีกเลี่ยงข้อครหา หลงซือเย่จึงพาเย่หงเฟิงไปด้วย

โชคดีที่ภูเขาสัชฌะเทวะอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ระยะทางสามสี่ร้อยลี้ ทั้งสามคนโดยสารกระเรียนตัวนั้นของหลงซือเย่สามารถไปกลับได้ในเวลาหนึ่งชั่วโมง เมื่อรวมเวลาที่สังหารสัตว์ร้ายเทพสัชฌะตัวนั้นแล้ว สามชั่วโมงก็น่าจะกลับมาได้แล้ว

การเดินทางราบรื่นยิ่งนัก ไปถึงเขาสัชฌะเทวะได้โดยไร้อุปสรรค

การเดินทางครั้งนี้หลงซือเย่แทบไม่พูดอะไรเลย เหมือนตอนนั้นที่เขาเพิ่งรู้จักกู้ซีจิ่ว สูงส่งเย็นชา ไม่ดูหมิ่นเหยียดหยาม

กู้ซีจิ่วย่อมไม่คิดจะยั่วยุเขา ดังนั้นเธอก็แทบไม่พูดเลยเช่นกัน

เย่หงเฟิงเม้มริมฝีปากมองคนนั้นทีคนนี้ที เธอลองพูดหยั่งเชิงหลงซือเย่ดู ทว่าหลงซือก็ไม่แยแสเท่าไหร่ เป็นเช่นนี้อยู่สองสามครั้ง แม้กระทั่งเย่หงเฟิงก็ไม่กล้าพูดมากแล้ว

กู้ซีจิ่วไม่เคยเดินทางอย่างอึดอัดใจถึงเพียงนี้มาก่อนเลย และไม่เคยคิดว่าจะเกิดสถานการณ์เช่นนี้ขึ้นยามที่อยู่กับหลงซือเย่ไม่อาจหวนกลับไปประสานงานเข้าขารู้ใจกันดั่งวันวานได้อีกแล้ว จึงอดไม่ได้ที่จะลอบถอนหายใจ ใครพูดกันนะว่าจบรักมิตรภาพสิ้น?

ชายหญิงที่เคยคบหากันเมื่อเลิกราแล้วยังคงเป็นเพื่อนกันได้นั้นมีอยู่น้อยยิ่งนักจริงๆ ต่อไปเธอพยายามพบหน้าหลงซือเย่ให้น้อยที่สุดจะดีกว่า เลี่ยง

ไม่ให้เกิดความกระอักกระอ่วน

นามธารเทพสัชฌะนั้นโดดเด่นนัก สภาพแวดล้อมก็โดดเด่นยิ่งนักเช่นกัน นํ้าตกเก้าสายไหลลงมาจากยอดผา ละอองนํ้าสาดกระเซ็นลงสู่สระลึกเบื้องล่าง ป่าทึบที่เจริญงอกงามรายล้อมอยู่รอบสระลึก

สัตว์ร้ายเทพสัชฌะนั้นมีอยู่ที่ธารนํ้าลึกแห่งนี้เท่านั้น ที่อื่นไม่มีอีกแล้ว

ในบรรดาคนทั้งสามวรยุทธ์ของเย่หงเฟิงอ่อนด้อยที่สุด เมื่อสัตว์ร้ายเทพสัชฌะโผล่ออกมา อย่าว่าแต่เธอจะเข้าต่อสู้คลุกวงในเลย ต่อให้อยู่ห่างไปเพียงเล็กน้อยก็เกรงว่าอาจตายได้ในเสี้ยววินาที ดังนั้นหลงซือเย่จึงจัดการให้เยหงเฟิงไปอยู่บนไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่อยู่ค่อนข้างไกลก่อน แล้วให้กู้ซีจิ่วคอยอยู่บนคาคบไม้นี้้ด้วย เขาจะออกไปล่อสัตว์ร้ายเทพสัชฌะที่ริมสระผู้เดียว

สระลึกแห่งนี้กว้างใหญ่นัก เทียบเป็นครึ่งหนึ่งของทะเลสาบตะวันตก[1]ได้เลย ประกอบกับมีน้ำตกยักษ์เก้าสายที่ดูราวกับมังกรอยู่ห่างออกไปหลายลี้ก็ยังได้ยินซัดสาดโครมครามของสายนํ้า ว่าไปแล้วก็แปลก ธารนํ้าหลั่งไหลลงมามากมายถึงเพียงนี้ ทว่าสระลึกแห่งนี้กลับไม่เต็มจนเอ่อล้นออกมา ราวกับใต้สระลึกแห่งนี้มีหลุมลึกไร้ก้นที่ถมไม่เต็มอยู่

กู้ซีจิ่วรู้จักที่นี่จากหยกนภา ใต้สระลึกแห่งนี้เชื่อมต่อกับธารนํ้าใต้ดินบางแห่ง และสัตว์ร้ายเทพสัชฌะพวกนั้นก็ซ่อนเร้นอยู่ในธารนํ้าใต้ดินเหล่านั้น ตามปกติแล้วจะไม่โผล่ขึ้นมาในธารเทพสัชฌะ ถ้าอยากล่อมันออกมาก็ต้องใช้วัวสองขาสัตว์ชนิดพิเศษของภูเขานี้มาเป็นเหยื่อล่อ และต้องเป็นวัวที่ยังเป็นๆ อยู่

โชคดีที่หลงซือเย่เตรียมการไว้นานแล้ว จับวัวชนิดนี้แบบเป็นๆ มาสองตัวใส่ไว้ในถุงจุสวรรค์ใบนั้นของกู้ซีจิ่ว เมื่อมาถึงริมธารนํ้า กู้ซีจิ่วก็ปล่อยวัวตัวหนึ่งออกมา วัวชนิดนี้เป็นวัวนํ้าปะเภทหนึ่ง เดิมทีเห็นนํ้าก็จะลง แต่หลังจากมาถึงที่นี่ คงจะสัมผัสถึงอันตรายได้ เป็นตายอย่างไรก็ไม่ยอมลงไป

——————————————————————

[1] ทะเลสาบตะวันตก หรือที่รู้จักกันดีในชื่อทะเลสาบซีหู เป็นทะเลสาบนํ้าจืดขนาดใหญ่ตั้งอยู่ทางตะวันตกของเมืองหางโจว มณฑลเจ้อเจียง มีทัศนียภาพสวยงามเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง ความยาวจากทิศใต้ถึงทิศเหนือ 3.3 กิโลเมตร ความกว้างจากทิศตะวันออกไปทิศตะวันตก 2.8 กิโลเมตร