บทที่ 1080 วันนี้ฉันจะเอาชีวิตคุณ
คนผู้นั้้นก็คือหลงซี เพียงแต่เขาไว้ผมยาว สวมชุดคลุมยาวเหมือนศิษย์เขาซูซาน[1] เครื่องหน้าเหมือนหลงซีทุกประการ กลางหว่างคิ้วประหนึ่งเป็นศูนย์รวมของความงดงาม สง่างามเลิศลํ้า สองตาของเขามองดูเธอ ยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่ง ในรอยยิ้มแฝงไอชั่วร้ายไว้รางๆ “ซีจิ่ว เธอแน่ใจหรือว่าฉันคือ หลงซี?”
กู้ซีจิ่วยิ้มหยัน กำมือคราหนึ่ง “คุณแกล้งไขสืออะไรอยู่? คุณนึกว่าเปลี่ยนสไตล์แล้วฉันจะจำคุณไม่ได้งั้นเหรอ?”
เธอฉวยหิ้งเหล็กอันหนึ่งขึ้นมา นัยน์ตาเปี่ยมไอสังหาร “หลงซี คุณควักหัวใจฉันไปแล้ว วันนี้ฉันจะเอาชีวิตคุณ!”
พลางกระโจนเข้าใส่คนผู้นั้น
คนผู้นั้นถอยหลังทันที ท่าร่างปราดเปรียวว่องไว หลบหลีกหลายกระบวนท่าของเธออย่างต่อเนื่อง
เดิมทีกู้ซีจิ่วจู่โจมหมายจะปลิดชีวิต แต่หลังจากโจมตีต่อเนื่องกันกว่าสิบกระบวนท่าจู่ๆ ก็ถอยหลังไป ดวงตาฉายแววประหลาดใจ “แกไม่ใช่หลงซี! เขาไม่มีวรยุทธ์ประหลาดแบบแก!”
คนผู้นั้นถอนหายใจอย่างโล่งอก “แน่นอนว่าฉันไม่ใช่หลงซี ซีจิ่ว ฉันคือหลงฟั่น”
กู้ซีจิ่วขมวดคิ้ว ท่าทางเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “นักวิทยาศาสตร์หลงฟั่นคนนั้น? พ่อของหลงซี?”
หลงฟั่นหัวเราะเบาๆ ดวงตาคมปลาบดั่งอสรพิษ “อันที่จริง อาจกล่าวได้ว่าเป็นพ่อของเธอด้วย เธอก็เป็นสิ่งที่ฉันสร้างขึ้นเหมือนกัน”
กู้ซีจิ่วคล้ายถูกจี้จุดที่เจ็บปวด มือที่จับหิ้งเหล็กไว้ซีดขาว “ที่หลงซีพูดเป็นความจริงสินะ? ฉันเป็นร่างโคลนนิ่งของเย่หงเฟิงจริงๆ ใช่ไหม?”
หลงฟั่นตอบด้วยเสียงอ่อนโยน “เป็นความจริง เพียงแต่เธอไม่นับว่าเป็นร่างโคลนนิ่งของเย่หงเฟิงอย่างสมบูรณ์ ร่างกายที่ดวงวิญญาณของเธอเคยอยู่รวมถึงร่างกายในตอนนี้ล้วนเหนือชั้นกว่าเย่หงเฟิงมาก! ฉันปรับเปลี่ยนโครงสร้าง DNA ของเธอแล้ว…”
เขาร่ายศัพท์เฉพาะทางบางส่วนออกมา จับใจความได้ว่ากู้ซีจิ่วก็คือร่างวิวัฒนาการแล้วของเย่หงเฟิง ซํ้ายังเป็นร่างที่วิวัฒนาการอย่างยอดเยี่ยมอีกด้วย
กู้ซีจิ่วขบเม้มริมฝีปากจนขาวซีด ชัดเจนว่าได้รับความกระทบกระเทือนมิใช่น้อย หลุบตามองร่างตน จากนั้นสายตาก็จับจ้องร่างของหลงฟั่นอีกครั้ง “ฉันจำได้ว่าฉันตายไปแล้ว…”
หลงฟั่นยังคงตอบด้วยนํ้าเสียงอ่อนโยน “ฉันช่วยชีวิตเธอไว้อีกครั้ง แถมยังสร้างร่างให้เธอด้วย สมบูรณ์แบบยิ่งกว่าร่างเดิมของเธอเสียอีก”
ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาหยิบกระจกบานหนึ่งออกมาจากไหนยื่นให้กู้ซีจิ่ว “เธอลองมองตัวเองสิ พอใจหรือเปล่า?”
กู้ซีจิ่วยื่นมือออกไปใช้แขนเสื้อโอบกระจกไว้ มองเข้าไปในกระจกแวบหนึ่ง ชะงักไปเล็กน้อย ในกระจกสะท้อนภาพสาวน้อยคนหนึ่ง ผมสลวยยาวเลยบั้นเอว เครื่องหน้าผุดผ่องเลอโฉม สวมชุดกระโปรงแบบโบราณสีฟ้า ดวงเนตรใสกระจ่างแฝงความเย็นชาไว้รางๆ เป็นรูปลักษณ์ในชาติก่อนของเธอ ซํ้ายังมีอายุประมาณสิบแปดปีด้วย เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าเป็นหน้าตาแบบเดิม แต่ร่างกายนี้กลับดูเปล่งปลั่ง มีนํ้ามีนวลกว่าร่างที่หลงซือเย่โคลนนิ่งออกมาเสียอีก มีความแตกต่างกันยิ่งนักระหว่างของแท้กับของปลอม ดูเหมือนทักษะด้านชีววิทยาของหลงฟั่นคนนี้จะเหนือชั้นกว่าหลงซีผู้เป็นบุตรชายมากนัก
เธอยกมุมปากขึ้น คนในกระจกก็ยกมุมปากขึ้นเหมือนกัน เธอมองโฉมงามในกระจกอยู่ครู่หนึ่ง สูดลมหายใจเข้านิดๆ ยื่นกระจกคืนให้หลงฟั่น มองเขาอย่างเย็นชา “คุณกับหลงซีคล้ายกันมากเหลือเกิน! เหมือนกันทุกกระเบียดนิ้ว!”
หลงฟั่นถอนหายใจเบาๆ “หลงซีเป็นร่างโคลนนิ่งของฉัน ก็ต้องเหมือนฉันมากเป็นธรรมดา…”
“แต่คุณดูหนุ่มกว่าหลงซีอีก!”
“เป็นเพราะฉันฝึกฝนวิชาอมตะ” หลงฟั่นยังคงมีน้ำอดนํ้าทนนัก
กู้ซีจิ่วพ่นลมหายใจเสียงดังฮึ “คุณดูหนังแนวเทพเซียนมากไปสินะ? ประสาทหรือไง? บนโลกนี้จะมีวิชาอมตะได้ยังไงกัน?”
เธอจ้องชุดนั้นที่เขาสวมอีกแวบหนึ่ง “ดูเหมือนคุณจะชอบดูเซียนกระบี่มากเลยนะ ชุดที่ใส่เหมือนศิษย์ของเขาซูซานมากเลย”
จากนั้นก็มองชุดกระโปรงบนร่างตัวเอง มุ่นหัวคิ้ว “นี่คุณคิดจะให้ฉันเล่นละครกับคุณหรือไง? จะถ่ายหนังแนวเทพเซียนเหรอ?”
———————————————————-
[1] เขาซูซาน เป็นสำนักยุทธ์ฝ่ายธรรมมะจากซีรี่ยจีนเรื่องเทพยุทธ์เขาซูซาน