454. สมบัติประหลาด

หวังหลินครุ่นคิดก่อนจะเหาะเหินออกไปไกล เขากระจายสัมผัสวิญญาณออกมาและระมัดระวังอยู่เสมอ รอยแยกอวกาศพวกนี้ทำให้เขาปวดหัวเพราะมีพวกมันอยู่รอบๆจำนวนมาก หวังหลินไม่มีทางเลือกต้องเคลื่อนที่ให้ช้าลง

สองวันถัดมาหวังหลินผ่านพื้นที่หลายแห่งที่ถูกรอยแยกทำลายไป เขาเห็นสระน้ำหนึ่งจากระยะสายตาซึ่งมีรัศมีกระบี่แทงทะลุขึ้นเสียดฟ้า

หวังหลินตรวจสอบด้วยสัมผัสวิญญาณและพบว่ามีสระน้ำมากกว่าหมื่นแห่ง พวกมันปกคลุมพื้นที่จนไม่อาจมองเห็นจุดจบว่าอยู่ตรงไหน

มีกระบี่ยาวแทงใส่สระน้ำแต่ละแห่ง แม้ว่าครึ่งด้ามจะอยู่ใต้ดินแต่หวังหลินสามารถสัมผัสถึงเจตกระบี่อันแข็งแกร่งได้ชัดเจน

“เสี้ยววิญญาณโลหะ…” หวังหลินคิด

หวังหลินอยู่ในสุสานซูซาคุมาสักพักและทุกสิ่งทุกอย่างแตกต่างจากที่ซือถูหนานบอกเขา หวังหลินไม่ได้โง่จึงมักจะคาดเดาว่าทำไมถึงเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น

“ข้ากลัวว่าสุสานซูซาคุแท้จริงแล้วเป็นผลึกดาวเซียนเสียเอง ข้าอยู่ในสุสานซูซาคุและยังอยู่ในผลึกดาวเซียนด้วย!”

“นี่จึงเป็นเหตุว่าทำไมร่างชีวิตประหลาดทั้งหมดนี้ถึงเกิดในสุสาน…ทำไมรอยแยกประหลาดเหล่านี้ถึงปรากฎออกมาตอนที่ผลึกดาวเซียนเริ่มแตกสลาย รอยแยกเหล่านี้คือการล่มสลายของผลึกดาวเซียน” หวังหลินมองสระน้ำเบื้องหน้าด้วยความหมองหม่น ทว่านี่ยังเป็นเพียงการคาดการณ์ของเขาเท่านั้น เขาจำเป็นต้องไปใจกลางของสถานที่แห่งนี้เพื่อยืนยันความคิดอีกที หากภูเขาอยู่ที่นั่นเขาก็คงคิดผิด แต่หากไม่อยู่ตรงนั้นเขาก็คิดว่าถูกต้อง

หวังหลินขบคิดจากนั้นกระจายสัมผัสวิญญาณออกมาพลันจิตใจสั่นเทา

ใจกลางของพื้นที่บริเวณนี้คือสระน้ำขนาดใหญ่ปกคลุมด้วยชั้นน้ำแข็งสีฟ้าเข้มหนึ่งชั้น ดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถเห็นว่าอะไรอยู่ข้างใน

ทว่ามีเจตจำนงกระบี่ที่นี่แข็งแกร่งที่สุด มันแทงทะลุสวรรค์และปลดปล่อยกลิ่นอายอหังการ

กลิ่นอายนี้ไม่ใช่สิ่งที่กระบี่เหินธรรมดาสมควรมี หวังหลินสัมผัสว่ามันคล้ายกับกลิ่นอายที่ดินแดนสวรรค์

“นี่มันสถานที่แบบไหนกัน?!” หวังหลินมองสระน้ำเบื้องหน้าเขา สระน้ำปกคลุมพื้นที่กว้างใหญ่จึงใช้เวลามากเพื่ออ้อมไป อีกทั้งยังมีร่างสิ่งมีชีวิตตัวอื่นระหว่างทาง จึงมีความอันตรายสูงอย่างยิ่ง

สิ่งที่อยู่ใจกลางสระน้ำทำให้หวังหลินรู้สึกคุ้นเคย

ความรู้สึกนี้ไม่ได้มาจากเสี้ยววิญญาณแต่มาจากความคุ้นเคยลึกๆ

หลังขบคิดเล็กน้อยหวังหลินเดินเข้าหาพื้นที่สระน้ำ ทว่าหลังเข้าไปได้ร้อยฟุตสระน้ำแห่งหนึ่งเผยเจตนาเยือกเย็น กระบี่ในสระน้ำออกมาจากพื้นและลอยเข้าหาหวังหลิน

นี่เป็นเพียงกระบี่ทั่วไป มันยาวสามฟุต กว้างสองนิ้วและสีเงินล้วน ปลายกระบี่ชี้เข้าหาหวังหลินส่งเสียงกระหึ่ม

“ไปซะ!”

สัมผัสวิญญาณออกมาจากกระบี่ สัมผัสวิญญาณนี้เกรี้ยวกราดและเต็มไปด้วยความโอหัง

“ร่างชีวิตที่เกิดจากวิญญาณธาตุโลหะช่างคล้ายกับจิตวิญญาณกระบี่…” เมื่อหวังหลินสัมผัสกับภายในกระบี่ ดวงตาพลันสว่างขึ้นและคิดอะไรบางอย่าง

เจตจำนงกระบี่ออกมาจากสระน้ำใหญ่ที่อยู่ใจกลางซึ่งคล้ายกับเจตจำนงกระบี่จากเหล่ากระบี่สวรรค์

หวังหลินสัมผัสกระเป๋าและกระบี่สวรรค์ปรากฎออกมา ขณะที่กระบี่ปรากฎพวกกระบี่ก่อนหน้านี้ซีดจางราวกับแม่งเม่าบินเจอกับแสงไฟ

หวังหลินตะโกน “ฉวี่ลี่กั๋ว!”

ควันดำออกมาจากกระบี่สวรรค์ก่อเกิดเป็นร่างฉวี่ลี่กั๋ว มันมองกระบี่และหัวเราะอย่างซุกซน “เจ้าหลานเอ้ย แม้ปูฉวี่ลี่กั๋วของพวกเจ้ากลายเป็นวิญญาณกระบี่ได้ครึ่งส่วน เจ้า…”

กระบี่จอมโอหังสั่นเทาและรีบหนีออกไปไม่มีความลังเล โดยไม่รอให้มันพูดจบ

ฉากเหตุการร์นี้ทำให้ฉวี่ลี่กั๋วตกตะลึงแต่จากนั้นมันก็กลายเป็นโอหังอย่างรวดเร็ว “วิ่งหนีรึ? ปู่ฉวี่ลี่กั๋วของพวกเจ้าจะปล่อยไปได้อย่างไร?” เช่นนั้นมันคว้ากระบี่สวรรค์และไล่ตามไป

“วิญญาณกระบี่ต้องการวิญญาณกระบี่อีกดวงเพื่อข่มเอาไว้โดยธรรมขาติ” หวังหลินยกเท้าขึ้นและเดินเข้าไป

ฉวี่ลี่กั๋วกวาดล้างเส้นทางให้หวังหลิน สมบัติกระบี่ทั้งหมดโผล่ขึ้นมาแต่กลับวิ่งหนีเมื่อเห็นฉวี่ลี่กั๋ว

เหตุการณ์นี้น่าประหลาดนัก ราวกับสมบัติกระบี่ทั้งหมดกลัวเกรงฉวี่ลี่กั๋ว ดวงตาหวังหลินสว่างขึ้นจับจ้องเหตุการร์ทั้งหมดนี้และเดินตรงข้างหน้าต่อไป

ฉวี่ลี่กั๋วร้องคำรามพร้อมกับตื่นเต้นมาก มันเหาะเหินเข้าไปพร้อมกระบี่สวรรค์และร้องคำรามด้วยความตื่นเต้นไปด้วย

กระบี่เหินออกมาจากสระน้ำทีละเล่มและรวบรวมกันที่สระน้ำใจกลาง เมื่อพวกมันอยู่ที่นั่นไม่มีเล่มไหนจะหนีรอดได้จึงได้แต่ลอยอยู่พร้อมกับปลดปล่อยเจตจำนงกระบี่แข็งแกร่งและกลิ่นอายเยือกเย็น

ระหว่างทางหวังหลินเหาะเหินเข้าสู่ใจกลางด้วยความรวดเร็วพร้อมกับมีเจ้าฉวี่ลี่กั๋วน้ำทาง

ที่นี่ไม่มีรอยแยกมากนัก ระหว่างทางหวังหลินเจอพวกมันเพียงแค่สามจุดเท่านั้น ที่นี่เป็นสถานที่ไม่กี่แห่งที่ไม่ได้เผชิญกับการล่มสลายอันรุนแรงก่อนหน้านี้

ยิ่งเข้าไปลึกก็ยิ่งมีรอยแยกน้อยลง ในที่สุดหวังหลินก็เริ่มใช้ความเร็วเต็มที่พุ่งเข้าหาใจกลางราวกับอุกกาบาต

หลายชั่วยามต่อมา สระน้ำขนาดใหญ่ที่อยู่ใจกลางก็เข้าสู่ระยะสายตา กระบี่เหินหลายเล่มลอยเหนือสระน้ำ ปลดปล่อยเจตจำนงกระบี่อันแข็งแกร่ง หวังหลินรู้สึกได้ว่าเจตจำนงกระบี่ทั้งหมดมาจากตรงนั้น

ฉวี่ลี่กั๋วหยุดลงและไม่กล้าเคลื่อนไหวต่อไป มันมองหวังหลินด้วยรอยยิ้มอ้อนวอนและเอ่ยขึ้น “นายท่าน ท่านเห็นแล้วว่าข้าไม่ได้ออกแรงเลยระหว่างทางและไล่ต้อนวิญญาณกระบี่ทั้งหมดที่นี่ให้ท่าน ตอนนี้เหลือพวกมันไม่มากแล้ว จะว่าอย่างไรหากข้าจะกลับเข้ากระบี่จนกว่าท่านจะกวาดล้างทั้งหมดนั่น? แล้วข้าค่อยออกมาหลังจากนั้น” สิ้นคำเจ้าฉวี่ลี่กั๋วรีบกลับเข้าไปในกระบี่สวรรค์อย่างรวดเร็ว

ทว่าเพียงแค่ครึ่งร่างมันอยู่ในกระบี่ หวังหลินคว้ากระบี่และโยนพร้อมกับฉวี่ลี่กั๋วเข้าไปในกลุ่มก้อนกระบี่สมบัติพวกนั้น

ฉวี่ลี่กั๋วร้องลั่นรีบเข้าไปในกระบี่และควบคุมมันให้หลบหนี

“ถ้าหากเจ้าไม่ทะลวงที่นี่ให้ข้า เช่นนั้นก็ไร้ประโยชน์ที่จะเก็บเจ้าไว้!”

น้ำเสียงเย็นชาของหวังหลินดังก้องในรูหู มันลอบดุด่าและสาปแช่งหวังหลินในใจ ว่ามันไม่กล้าหลบหนีอีกต่อไป พลันกัดฟันแน่นควบคุมกระบี่สวรรค์พุ่งเข้าใจกลุ่มก้อนกระบี่สมบัติอันหนาแน่นอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับส่งเสียงโหดร้าย

เสียงคำรามของมันออกมาจากระบี่สวรรค์ส่งเสียงหึ่งๆสั่นเทาถึงสวรรค์

เสียงร่ำร้องของกระบี่แทงขึ้นสู่สวรรค์และทำให้กระบี่สมบัติทั้งหมดแยกเป็นเส้นทาง ขณะนั้นหมอกสีฟ้าที่ปกคลุมสระน้ำเริ่มกระเพื่มและดาบครึ่งจันทราลอยออกมา

หวังหลินเผยใบหน้าผิดหวัง ตอนที่สัมผัสถึงกลิ่นอายคล้ายกระบี่สวรรค์ สิ่งแรกที่เขาคิดคือเจ้ากระบี่มั่งคั่งนั้น

แม้จะรู้ว่าสิ่งนั้นไม่เหมือนแต่ความรู้สึกนี้ไม่หายไปไหน

น่าเสียดายนัก ของที่อยู่เบื้องหน้าเขาไม่ใช่กระบี่มั่งคั่งแต่เป็นดาบครึ่งจันทรา ตั้งแต่ยุคโบราณ กระบี่และดาบมีชื่อเสียงเทียบเท่ากัน แต่กระบี่มีความหยิ่งผยองและภาคภูมิใจของตน ส่วนดาบนิยมความบ้าคลั่ง หากมันเป็นเศษเล็กถือว่าดี แต่เมื่อได้รับวิญญาณขึ้นมา พวกมันไม่อาจอยู่ร่วมกันได้

มีน้อยยิ่งนักที่ดาบเล่มนึงจะสามารถทำให้กระบี่นับไม่ถ้วนเทิดทูนมันให้อยู่ร่วมกันได้ กระบี่เล่มนี้ไม่ใช่ของธรรมดา!

แต่ไม่สำคัญว่าดาบเล่มนี้จะพิเศษอย่างไรมันก็ยังสร้างขึ้นจากดวงวิญญาณนับไม่ถ้วน ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเอามันไปด้วย แม้เขาจะสามารถเอามันออกจากผลึกดาวเซียนได้มันก็ยังจะแตกสลายกลายเป็นดวงวิญญาณไนับไม่ถ้วนและคืนสู่เจ้าของอยู่ดี

หวังหลินลอบถอนหายใจ เขากำลังจะยกมือขึ้นเรียกระบี่สวรรค์กลับมาและออกไปจากสถานที่แห่งนี้ ทว่าหวังหลินจ้องดาบลึกลับนั้นทันที

“นั่นไม่ถูกต้อง! วิญญาณดาบไม่ได้สร้างขึ้นจากดวงวิญญาณนับไม่ถ้วนแต่เป็นแค่เพียงหนึ่ง… ” หวังหลินสูดหายใจลึก

เขาเห็นร่างสิ่งมีชีวิตจำนวนมากตั้งแต่มาถึงที่นี่และทั้งหมดเกิดขึ้นจากดวงวิญญาณหลากหลายดวง ไม่มีดวงไหนที่เกิดขึ้นมาจากวิญญาณดวงเดียวเหมือนวิญญาณดาบเล่มนี้

เมื่อดาบครึ่งจันทราลอยออกมาจากสระน้ำ กระบี่ล้อมรอบทั้งหมดส่งเสียงหึ่งๆราวกับแสดงความเคารพผู้ยิ่งใหญ่ของพวกมัน

ฉวี่ลี่กั๋วเห็นดาบครึ่งจันทราจากภายในกระบี่สวรรค์และเริ่มเป็นกังวล มันเป็นคนตกใจง่ายมาเสมอ ดังนั้นเมื่อเห็นกระบี่เล่มอื่นทั้งหมดถอยไป มันจึงต้องการยื่นยันให้ดีแต่ว่ามันกลัวหวังหลิน

แรงสั่นส่งผ่านถึงกระบี่สวรรค์ทำให้มันสั่นเทาเล็กน้อย

ดาบครึ่งจันทราปรากฎตัวถัดกระบี่สวรรค์ด้วยวิธีอันลึกลับ ติ๊ง! กระบี่สวรรค์ถูกผลักถอยไปแต่ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน

ฉวี่ลี่กั๋วร้องลั่นและลอยเข้าหาหวังหลินโดยไม่มีความลังเล

หวังหลินขมวดคิ้ว เขารู้อยู่แล้วว่าเจ้าฉวี่ลี่กั๋วเป็นกระต่ายตื่นตูมแต่ไม่คิดว่ามันจะหนีโดยไม่แม้แต่จะสู้

ฝ่ามือขวาหวังหลินยื่นออกมาและกระบี่สวรรค์ลอยเข้าหาอุ้งมือ ขณะนั้นดาบครึ่งจันทราเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว

หวังหลินรีบถอยร่นและกวัดแกว่งกระบี่ในเวลาเดียวกัน เกิดเป็นคลื่นปราณกระบี่ปะทะเข้ากับดาบครึ่งจันทรา

เสียงดังปัง ปราณกระบี่ปะทะกับดาบแต่มันไม่ได้รับความเสียหายเลย มันเรืองแสงสว่างขึ้นและส่งข้อความสัมผัสวิญญาณออกมา

“ทิ้งไว้…วิญญาณของมัน…เจ้าไปได้…”

หลังส่งข้อความสัมผัสวิญญาณออกมา ดาบครึ่งจันทราขยายขนาดจนสูงร้อยฟุตและส่งคลื่นปราณดาบผ่าสวรรค์ออกมา