718. สร้างเลือดเนื้อ

เมื่อมองพื้นดินที่เต็มไปด้วยสายฟ้า วิญญาณดั้งเดิมหวังหลินยิ่งรู้สึกสบายมากกว่าเดิม ไม่มีต้นไม้หรือสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ภายใต้เงื่อนไขแบบนี้ได้

หายากมากที่จะมีสถานที่แบบนี้คงอยู่

เนื่องจากมีกลุ่มดาวเคราะห์น้อยรอบๆจึงไม่มีใครรับรู้ถึงสถานที่แห่งนี้ หากไม่ใช่ว่าเพราะวิญญาณดั้งเดิมของหวังหลิน เขาคงไม่อาจหาที่แห่งนี้เจอได้เลย

แม้ว่าที่นี่จะไม่มีสิ่งมีชีวิต แต่กลับมีพลังชีวิตทรงพลังออกมาจากดาวเคราะห์ พลังชีวิตนี้ไม่ได้น้อยไปกว่าดาวเซียนที่เต็มไปด้วยพลังปราณเลย

อย่างไรก็ตามที่นี่ก็ไม่มีพลังปราณ ซึ่งพลังปราณใดๆก็ตามคงพังทลายไปภายใต้สายฟ้าอันหนาแน่น

ทั้งโลกล้อมรอบด้วยสายฟ้าทรงพลัง ลำแสงสายฟ้านับไม่ถ้วนลงมาจากฟากฟ้า พื้นดินดูดซับสายฟ้าเหล่านั้นและพวกมันก็เคลื่อนไหลไปตามพื้นดินราวกับอสรพิษสีเงิน

แววตาหวังหลินเผยแสงประหลาด ที่นี่เหมาะสมกับเขาอย่างยิ่ง

“นี่มันใช้ความพยายามเพียงครึ่งเดียวในการฝึกฝนวิชาอัสนีดั้งเดิมเท่านั้น!” วิญญาณหวังหลินร่อนลงบนพื้นดินดุจลงไปในสระน้ำสายฟ้า ระลอกคลื่นกระจายออกมาจากวิญญาณ

แม้กระทั่งกระดูกอสรพิษพิฆาตจันทร์ก็ถูกล้อมรอบด้วยสายฟ้า

หวังหลินเคลื่อนไหวและนำกระดูกลงไปบนพื้น ราวกับว่าดาวดวงนี้พึ่งมีเทือกเขาใหญ่เกิดขึ้น การขยับเคลื่อนไหวกระดูกทำให้ทั้งดวงดาวสั่นเทา

ราวกับเป็นการโยนหินลงในสระและมองดูระลอกคลื่นแพร่กระจายบนนั้น ตอนนี้กระดูกเหมือนกับก้อนหินและระลอกคลื่นคือสายฟ้า ระลอกคลื่นจำนวนมากเกิดขึ้นไปทั่วดาวเคราะห์ในตอนนี้

ความหนาแน่นของสายฟ้าเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว เกิดเสียงสายฟ้าดังสนั่นไม่รู้จบราวกับมันออกมาจากยุคโบราณ

วิญญาณหวังหลินนั่งสมาธิลง เขาไม่ได้ดูดซับมังกรสายฟ้าโบราณได้อย่างสมบูรณ์ ในวิญญาณเขามีเส้นบางๆอยู่หนึ่งเส้น มันบิดเบี้ยวจนก่อเกิดเป็นเค้าโครงรูปมังกรหนึ่งตัว

ฝ่ามือสองข้างสร้างผนึกและวางลงบนเขา แววตาหวังหลินปรากฏสายฟ้าขึ้นและเกิดพลังดึงดูดเอาสายฟ้าทั้งหมดรอบด้านให้รวบรวมมาข้างหน้าทันที

ประกายและเสียงระเบิดมาจากทุกทิศทางและเกิดสายฟ้าแล่นวาบนับไม่ถ้วนลอยอยู่รอบๆ แต่ละประกายแสงคงทำให้สีหน้าเซียนระดับแรกเปลี่ยนไปเพราะมันบรรจุอำนาจแห่งสายฟ้าสวรรค์เอาไว้

หวังหลินค่อยๆหลับตาลงและยอมให้สายฟ้าเข้าสู่วิญญาณดั้งเดิมของเขาตามที่ต้องการ สายฟ้าหนาแน่นรวบรวมรอบร่างและเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง จากนั้นค่อยๆเกิดทรงกลมยักษ์รวบรวมอยู่รอบตัว

หวังหลินอยู่ข้างในและลำแสงสายฟ้าหลายเส้นตกลงมาใส่ เกิดเป็นสายฟ้าโคจรผ่านวิญญาณดั้งเดิมและเลือนหายไปอย่างช้าๆ

โคจรนี้ดำเนินไปอย่างต่อเนื่องจนหวังหลินลืมเลือนเวลาอย่างสิ้นเชิง เขาเพ่งสมาธิไปที่สายฟ้าจนเกิดแรงกดดันทรงพลังขึ้นที่นี่และถูกหวังหลินดูดซับไป

นอกจากสายฟ้าที่กำลังเกิดขึ้นจะรุนแรงกว่าเดิมแล้ว หากมองจากภายนอกไม่มีสิ่งใดผิดปกติเลย องครักษ์เทพกำลังนั่งสมาธิอยู่บนกลุ่มดาวเคราะห์น้อยใกล้ๆดวงดาว แม้ว่าดวงตาจะปิดสนิทและกำลังฝึกฝน แต่สัมผัสวิญญาณกระจายออกมา หากมีสิ่งใดคุกคามหวังหลิน มันจะลงมือทันที

ความภักดีเป็นความกังวลหลักๆของจักรพรรดิเทพฉิงหลินตอนที่สร้างองครักษ์เทพขึ้นมา

สิบปีผ่านไปในพริบตา แม้แต่ดาวที่หวังหลินอยู่ตอนนี้ก็แค่เพียงสูญเสียสายฟ้าไปเล็กน้อยเท่านั้น

ช่วงสิบปีที่ผ่านมาองครักษ์เทพไม่ได้ขยับตัวเลย ราวกับมันกำลังรอคอยเวลาให้ผ่านไปเพื่อโอกาสในการได้รับอิสระ

ข้างในดาวเคราะห์สายฟ้าตำแหน่งที่ทรงกลมสายฟ้ายักษ์จุดที่หวังหลินอยู่ สายฟ้าจากท้องฟ้าตกลงเข้ามาใส่ทรงกลมและถูกมันดูดซับอย่างรวดเร็ว

แม้กระทั่งสายฟ้าที่กำลังตกลงมาห่างออกไปก็ดูเหมือนได้รับแรงดึงดูดและหันเหทิศทางเข้าหาทรงกลม

วิญญาณดั้งเดิมของหวังหลินฟื้นตัวอยู่ในทรงกลมสายฟ้าอย่างต่อเนื่อง ที่นี่เป็นสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับเขาในการฟื้นฟูเพราะมีสายฟ้านับไม่ถ้วนเสมือนกับยาชั้นดีที่บำรุงอย่างต่อเนื่อง หวังหลินดูดซับสายฟ้าเข้ามาเรื่อยๆและอาการบาดเจ็บกำลังฟื้นตัวอย่างช้าๆ

อีกสิบปีผ่านเลยไปในพริบตา ณ วันนี้วิญญาณหวังหลินค่อยๆลืมตาขึ้น ขณะที่ลืมตาขึ้นพลันสายตาแฝงอำนาจแห่งสายฟ้า ทรงกลมสายฟ้าที่อยู่รอบร่างระเบิดออกแพร่กระจายดุจวิชาสายฟ้าทรงพลัง

ทว่าขณะที่สายฟ้ากระจายออกไป หวังหลินสูดอากาศเข้าไป สายฟ้าทั้งหมดที่กำลังกระจายจึงแข็งค้างราวกับเวลาหยุดนิ่ง จากนั้นทั้งหมดกลับคืนมาหาหวังหลินเข้าไปในปาก

ชั่วขณะนี้สายฟ้าปกคลุมร่างกายราวกับกำลังสวมชุดเกราะสายฟ้า เส้นผมพริ้วสะบัดโดยไม่มีสายลมใดๆและปลดปล่อยกระแสสายฟ้าออกมาผ่านจมูก

“หากข้าไม่ได้อยู่ที่นี่ คงใช้เวลานานกว่านี้หลายเท่าในการฟื้นฟูวิญญาณดั้งเดิม” หวังหลินเงยศีรษะขึ้นมาและมองไปบนท้องฟ้า

“สิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คือการฟื้นฟูร่างกาย! การสร้างร่างกายขึ้นมาเป็นสิ่งที่เซียนทั่วไปไม่สามารถทำได้ ซึ่งยังไม่รวมวิชาเทพโบราณ!” หวังหลินเร่ิมขบคิด

ร่างกายเขาพังทลายไปครั้งหนึ่งก่อนหน้านี้และฟื้นฟูขึ้นมาได้ก็เพราะวิชาเทพโบราณ

“มีเพียงร่างหลักที่ฝึกฝนวิชาเทพโบราณ ทว่าการใช้เพียงแค่ส่วนหนึ่งของวิชามาสร้างร่างกายยังเป็นสิ่งที่ข้าทำได้อยู่” แววตาหวังหลินเผยการตัดสินใจ ฝ่ามือสร้างผนึกจากความทรงจำของเทพโบราณตู่ซือ

กลิ่นอายโบราณกระจายออกมาจากมือหวังหลินและล้อมรอบดาวเอาไว้ อำนาจแห่งสายฟ้ายังเข้าไปในกลิ่นอายโบราณนี้ด้วย

สองฝ่ามือหวังหลินสัมผัสกับผืนแผ่นดินและกล่าวคำพูดอันซับซ้อน จากนั้นดวงตาเปล่งประกายแสงลึกลับ

“รวบรวม!” หวังหลินกล่าวคำพูดสุดท้ายขึ้น

สายฟ้าที่ปกคลุมผืนแผ่นดินดูเหมือนจะกลายเป็นสายน้ำของจริง แรกเริ่มมันช้ามากแต่ก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว สายฟ้าทั้งหมดพุ่งเข้าหาหวังหลิน

สายฟ้าเข้าหาหวังหลินผ่านสองแขน ทว่ามันไม่ได้เข้าไปในส่วนลึกของร่างกายแต่ควบแน่นบริเวณรอบฝ่ามือ

ความรู้สึกชาด้านค่อยๆออกมาจากมือหวังหลิน ความรู้สึกนี้จะคงอยู่ก็ต่อเมื่อมีร่างกายเท่านั้น หวังหลินไม่ได้มองลงไปแต่หลับตาลง เขามั่นคงดั่งขุนเขา

ขณะที่สายฟ้าจำนวนมากรวบรวมมา ราวกับหวังหลินต้องการดูดซับสายฟ้าทั้งหมดบนดาวเคราะห์ หากมองจากด้านบนจะเห็นได้ชัดเจนว่าสายฟ้าบนผิวดวงดาวลดลงและรวบรวมมาที่หวังหลิน

สายฟ้าระเบิดกระพริบผ่านไป ดูเหมือนมือหวังหลินได้ควบคุมสายฟ้าทั้งหมดบนโลกเอาไว้ ดุจสายฟ้าทั้งหมดโค้งคำนับให้เพียงแค่หวังหลินพลิกฝ่ามือเท่านั้น

ฝ่ามือค่อยๆดูดซับสายฟ้าอันเหลือเชื่อนี้เอาไว้และเริ่มควบแน่น ลำแสงสีทองกระพริบวูบวาบขึ้นมาและหายไปบนมือ

สายฟ้าปะทุเพิ่มขึ้นและเพิ่มขึ้น ดูเหมือนจะมีการเชื่อมต่อลึกลับบางอย่างระหว่างพวกมันและค่อยๆเชื่อมเข้าด้วยกันจนก่อเกิดเป็นรูปร่างโครงกระดูกส่วนมือ

กระดูกมือนี้ถูกสร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์จากประกายจุดสีทองและปลดปล่อยพลังอำนาจแห่งสายฟ้าทรงพลัง

ขณะที่เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ สายฟ้าจากผืนแผ่นดินเข้ามาหาหวังหลินดุจคลื่นสมุทร จุดแสงสีทองจำนวนมากรวบรวมที่ฝ่ามือหวังหลินจนถึงจุดสูงสุดและจากนั้นกระดูกมือหนึ่งคู่ก็ปรากฏขึ้น

หากคนภายนอกเห็นหวังหลินตอนนี้ พวกเขาคงอ้าปากค้าง ฉากเหตุการณ์เช่นนี้นับว่าแข็งแกร่งเกินไป นอกจากมือหนึ่งคู่แล้วอย่างอื่นยังคงเลือนลาง มีเพียงแค่ฝ่ามือกระดูกนี้เท่านั้นที่เป็นรูปร่างสมบูรณ์

การดูดซับของหวังหลินไม่หยุดชะงัก ยิ่งสายฟ้าเข้ามามากหวังหลินก็ยิ่งดูดซับมาก จุดแสงยิ่งเพิ่มขึ้นและเร่ิมขยายยืดออกไปจากมือกลายเป็นแขน

กระดูกแขนควบแน่นอย่างช้าๆ วันเวลาผ่านไปหวังหลินถูกแช่อยู่กับการดูดซับสายฟ้า เมื่อสายฟ้าทั้งหมดหายไป โครงกระดูกเต็มตัวก็สร้างขึ้นมา

ร่างกายค่อยๆลอยขึ้นสู่กลางอากาศ สายฟ้าทั้งหมดกลางอากาศดูเหมือนจะหาทางปลดปล่อยและตกเข้าใส่ร่างกายเขาอย่างบ้าคลั่ง

ลำแสงสายฟ้าหนาเท่าแขนตกลงมาจากฟากฟ้าอย่างต่อเนื่อง เส้นสีเขียวและสีแดงตัดกันปรากฏนอกโครงกระดูกหวังหลินขึ้นเรื่อยๆและกระจายไปทั่วร่างกาย

ขณะนี้เองสัมผัสวิญญาณของหวังหลินกระจายออกมาและปกคลุมทั้งดวงดาว สายฟ้าในวิญญาณดั้งเดิมดูเหมือนจะกลายเป็นเจ้าของสายฟ้าทั้งหมดบนดาวดวงนี้

“ดูด!” สัมผัสวิญญาณเปลี่ยนเป็นวิชา เพียงหนึ่งคำ ทั้งโลกก็สั่นสะท้าน สายฟ้าทั้งหมดบนดาวเคราะห์ถูดดูดออกไปจากนั้นพุ่งเข้าหาหวังหลิน

ฉากเหตุการณ์นี้ได้ทำให้เกิดพายุสายฟ้าที่ทำให้พื้นดินแตกร้าว สายฟ้าในท้องฟ้ากำลังพังทลาย

แม้กระทั่งองครักษ์เทพที่อยู่นอกดาวเคราะห์ยังต้องลืมตาขึ้นและมองออกไปด้วยแววตาเปล่งประกาย

สายฟ้าทั้งหมดบนดาวเคราะห์รวบรวมบนหวังหลินพร้อมกับเลือดเนื้อค่อยๆควบแน่นขึ้นมา ตอนนี้สายฟ้าเต็มไปทั่วร่างกายหวังหลินและร่างกายเขาก็ถูกเชื่อมต่อกับทั้งดวงดาว

แม้กระทั่งพลังชีวิตทรงพลังก็ถูกดูดซับไปพร้อมกับสายฟ้านี้ด้วย พลังชีวิตนนี้ได้กลายเป็นส่วนประกอบสำคัญในการสร้างร่างกายใหม่ของหวังหลิน

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วรวมถึงเวลาที่เขาใช้ในการฟื้นฟูวิญญาณดั้งเดิม ทั้งหมดทั้งสิ้นผ่านไปหกสิบปี

ราวกับว่าสายฟ้าบนดาวเคราะห์ทั้งดวงนี้หายไปผ่านวัฏจักรชีวิตในช่วงเวลาหกสิบปี สายฟ้าบนดาวเคราะห์ไม่หนาแน่นอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นองครักษ์เทพจึงสามารถเข้ามาในดาวได้

สายฟ้าทั้งหมดและพลังชีวิตส่วนใหญ่ควบแน่นกลายเป็นรังไหมสูงสามสิบฟุต!

ณ วันนี้ รังไหมได้เปิดขึ้น!