923. ท่าทางจริงใจ

ปรมาจารย์จงเฉินไม่ได้โยนก้อนเพลิงสีขาวออกไปแต่บีบมันให้แตกเปลี่ยนเป็นฟินิกซ์มากมาย พวกมันระเบิดเสียงแหลมกึกก้องพุ่งตรงเข้าใส่จี่เฉียนเทียน

จี่เฉียนเทียนโบกสะบัดท่อนแขนและร้องหัวเราะเสียงแหลม ธารน้ำแข็งที่ก่อตัวขึ้นด้านหลังพลันส่งเสียงดังคะนองเคลื่อนมาข้างหน้า

ทั้งสองไม่หยุดแค่นั้น ยังเริ่มแสดงวิชาเซียนอีกมากมาย พลังต้นกำเนิดผันผวนราวกับฟ้าดินกลับไปกลับมา ความผันผวนนี้แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว

ดินแดนฝั่งเหนือเข้าสู่การสู้รบอันโกลาหล

ปรมาจารย์จงเฉินดวงตาส่องสว่างและโบกแขนขวา ชิ้นส่วนแดนสวรรค์มากมายปรากฏขึ้นมาและร้องตะโกน “กงล้อเทพ!”

ชิ้นส่วนเกิดเสียงดังสนั่นและหมุนเป็นวงกลมล้อมรอบตัว พลันเกิดพายุขึ้นมาทันที

ขณะที่พายุกวาดผ่านไป เหล่าเซียนทั้งหมดที่ได้รับผลกระทบต่างถูกบังคับให้ล่าถอย

จี่เฉียนเทียนใบหน้าบึ้งตึง พลางยกแขนขึ้นร้องตะโกน “กฏเยือกแข็ง!”

พริบตานั้นพลังความหนาวเย็นสุดขั้วแพร่กระจายออกมาจากมือ ธารน้ำแข็งมากมายพุ่งออกไปตรงเข้าใส่ปรมาจารย์จงเฉิน

“แช่แข็ง!” แววตาจี่เฉียนเทียนกระพริบจิตสังหารวาบพร้อมกับชี้ใส่ฝ่ายตรงข้าม

วินาทีนั้นความหนาวเย็นยะเยือกปรากฏขึ้นล้อมรอบปรมาจารย์จงเฉิน ความเย็นนี้แฝงกฏเข้าไปด้วย พริบตานั้นมันก็ก่อเกิดเป็นชั้นน้ำแข็งที่กักขังปรมาจารย์จงเฉินไว้ภายใน

ชั่วขณะนั้นอสรพิษพิฆาตจันทร์ร้องเสียงคำรามสนั่นไปทั่วดวงดาว เสียงคำรามสั่นสะเทือนพื้นโลกและสามารถทำให้ทุกคนสั่นเทา

ฉากเหตุการณ์นี้ทำให้สีหน้าของฝ่ายพันธมิตรต้องเปลี่ยนไป!

เซียนมารปิศาจทมิฬและเซียนปิศาจมังกรเมฆาซึ่งกำลังต่อสู้กับเทพโลหิตและคนอื่นๆ ทั้งสองสีหน้าบึ้งตึงและรีบถอยร่น

จี่เฉียนเทียนพ่นลมหายใจเย็น ดวงตาส่องสว่างขึ้นมา แทนที่จะถอยแต่กลับมุ่งตรงเข้าใส่ปรมาจารย์จงเฉินซึ่งถูกขังไว้ในน้ำแข็ง ขณะเข้าไปใกล้พอพลันประทับฝ่ามือลงใส่น้ำแข็งอย่างไม่ลังเล

วินาทีนั้นพลังทำลายล้างพุ่งเข้าไปในน้ำแข็ง พลังสายนี้ทับซ้อนกันอย่างลึกลับและพุ่งตรงใส่ปรมาจารย์จงเฉิน

ปรมาจารย์จงเฉินซึ่งอยู่ในน้ำแข็งพลันเผยสายตาแวววาวเย็นเยียบและยิ้มออกมา ระดับบ่มเพาะที่เขาซ่อนเอาไว้เริ่มปะทุอย่างบ้าคลั่ง เพิ่มขึ้นจากขั้นทลายสวรรค์ระดับปลายไปยังระดับอันยากจะเชื่อได้

“เจ้า…เจ้าทะลวงผ่านแล้ว!!!” จี่เฉียนเทียนสีหน้าเปลี่ยนไปมหาศาลและกำลังจะหลบหนี

น้ำแข็งที่กักขังปรมาจารย์จงเฉินพลันเกิดรอยร้าวปกคลุมทั่วทั้งหมด จากนั้นมันก็แตกสลายในพริบตา เศษน้ำแข็งนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาทุกทิศทาง

ปรมาจารย์จงเฉินหัวเราะ ก้าวเท้าผสานกับโลก เขาไม่ได้เคลื่อนไหวแต่ในจังหวะผสานตัวเข้ากับโลกนั้น พลังดั้งเดิมก็แพร่กระจายออกมาอย่างรุนแรง

พลังดั้งเดิมในโลกเริ่มสั่นสะเทือนรุนแรงและแทรกแซงบิดมิติเข้าโดยตรง ขณะเดียวกันปรมาจารย์จงเฉินสร้างผนึกขึ้นมา เปลวเพลิงสีแดงกระจายออกดุจมังกรคำราม

หลังจากนั้นไม่นานปรมาจารย์จงเฉินจึงพ่นแกนพลังดั้งเดิมออกมาร่อนลงใส่ชิ้นส่วนแดนสวรรค์ที่กำลังหมุนวงกลม มันขัดขวางเส้นทางหลบหนีของจี่เฉียนเทียนอย่างสมบูรณ์

ชิ้นส่วนแดนสวรรค์สั่นสะท้านและหมุนเร็วมากกว่าเดิมสิบเท่า พุ่งเข้าใส่และกักขังจี่เฉียนเทียนไว้ข้างใน

พายุชิ้นส่วนแดนสวรรค์กำลังร้องคำราม จี่เฉียนเทียนสีหน้ามืดมน ผลักฝ่ามือออกไปข้างหน้า พลังดั้งเดิมจำนวนมากรวมตัวกันและกำลังทะลายออกไป แต่วินาทีนั้นปรมาจารย์จงเฉินก้าวเท้า เปลวเพลิงจำนวนมากพรั่งพรูออกมาจากร่างกาย ชี้นิ้วใส่พุ่งเปลวเพลิงออกไปล้อมรอบพายุ เปลวเพลิงบางส่วนผสานเข้ากับพายุจนดูเหมือนมังกรเพลิง!

ขณะนั้นอสรพิษพิฆาตจันทร์ก็มาถึงราวกับถูกเคลื่อนที่พริบตามา มันมีหนวดนับไม่ถ้วนจนดูดุร้ายยิ่ง!

เสียงคำรามระเบิดดังกึกก้อง ทั้งสองฝ่ายหยุดโจมตีกันชั่วขณะและล่าถอยจ้องมองฉากเบื้องหน้าอย่างตกตะลึง

เซียนมารปิศาจทมิฬชำเลืองมองอสรพิษพิฆาตจันทร์และรู้สึกหนังศีรษะด้านชา เขายิ้มบิดเบี้ยวและรีบล่าถอย ส่วนเซียนปิศาจมังกรเมฆาเผยสีหน้าไม่เชื่อสายตาตัวเอง

จี่เฉียนเทียนตกตะลึง พลังดั้งเดิมพรั่งพรูอย่างบ้าคลั่งและต้องการตีฝ่าวงล้อมนี้ออกไป ทว่าปรมาจารย์จงเฉินจะปล่อยให้ทำตามที่ต้องการได้อย่างไร? แขนปรมาจารย์จงเฉินยื่นออกไป เติมพลังดั้งเดิมเข้าไปในเปลวเพลิงเพื่อกักขังจี่เฉียนเทียน

ห่างออกไปไกล ขอนไม้ยักษ์ติดตามด้านหลังอสรพิษพิฆาตจันทร์เข้ามา มันเปลี่ยนเส้นทางและเคลื่อนที่เข้าหาปรมาจารย์จงเฉิน พุ่งตรงใส่จี่เฉียนเทียน

ขอนไม้ยังไม่ได้เข้าใกล้มากนักแต่ราวกับพลังประหลาดห่อหุ้มโลกเอาไว้ เสียงดังสนั่นโผล่ออกมาและเริ่มเคลื่อนที่เร็วยิ่งขึ้น!

จี่เฉียนเทียนหรี่ตาแคบ เขาไม่มีทางหลบหนีได้รวดเร็วนัก ในช่วงวินาทีวิกฤตนี้สองฝ่ามือสร้างผนึกและชี้ใส่ร่างกายตัวเอง การชี้แต่ละครั้งจะเกิดวังวนสีฟ้าขึ้นมา เพียงพริบตาวังวนสีฟ้าดุจน้ำทะเลปรากฏขึ้นรอบกายสิบสามแห่ง

พวกมันเติบโตและเข้าไปในร่างจี่เฉียนเทียนในทันที หลังจากวังวนสีฟ้าแห่งแรกเข้าไป ม่านแสงสีฟ้าบางๆปรากฏขึ้นรอบร่างจี่เฉียนเทียน

เมื่อวังวนทั้งสิบสามแห่งเข้าไปในร่างกายทั้งหมดแล้ว ร่างเขาเรืองแสงสีฟ้าพร่ามัวเป้นม่านแสง เพราะมันคือกฏแห่งพลังของจี่เฉียนเทียน!

สีที่แท้จริงของน้ำแข็งคือสีฟ้า ในช่วงชีวิตของจี่เฉียนเทียนเขาสามารถควบแน่นม่านแสงสีฟ้าได้สิบสามชั้นเท่านั้น เขาคิดมาตลอดว่าหากสามารถควบแน่นสิบสามชั้นให้กลายเป็นหนึ่ง ระดับบ่มเพาะอาจจะทะลวงผ่านไปได้

ในจังหวะที่ม่านแสงสีฟ้าสิบสามชั้นของจี่เฉียนเทียนปรากฏ ขอนไม้ยักษ์ก็มาถึง!

การมาถึงของไม้ยักษ์ทำให้เกิดระลอกคลื่นที่มิอาจอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ วินาทีนั้นทุกสิ่งทุกอย่างเลือนหายไป เหลือสิ่งเดียวคือแรงเหวี่ยงของไม้ยักษ์ที่สามารถทำลายทุกอย่างที่ขวางทางมันได้ในพริบตา!

ไม่ว่าจะเป็นคน สมบัติวิเศษหรือกระทั่งดาวเคราะห์เซียน ก็ยังโดนหยุดหรือได้รับความเสียหาย ขอนไม้ยักษ์ชิ้นนี้สามารถค้ำจุนเส้นทางดินแดนสวรรค์โบราณได้ และตอนนี้ทุกอย่างท่ามกลางดวงดาวจะต้องแตกสลายเบื้องหน้ามัน!

ขอนไม้ยักษ์เข้ามาพร้อมกับผลกระทบเหนือคาดคิด ราวกับต้องการแทงทะลุให้เกิดหลุมอวกาศ! พุ่งเข้าไปในพายุที่ปรมาจารย์จงเฉินใช้กักขังจี่เฉียนเทียน

ไม่ต้องมีเคล็ดลับหรือวิชาอัศจรรย์อันใด เป็นแค่ไม้ยักษ์กระแทกเข้าใส่ชิ้นส่วนแดนสวรรค์โดยตรง

ปัง!

ชิ้นส่วนหนึ่งแตกสลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว พริบตานั้นชิ้นส่วนเล็กๆใกล้เคียงขอนไม้ก็แตกสลายไปด้วย

การพังทลายของชิ้นส่วนแดนสวรรค์ไม่ด้อยไปกว่าการแตกสลายของดาวเคราะห์เซียนเลยแม้แต่น้อย พลังการแตกสลายทั้งหมดตกลงใส่จี่เฉียนเทียนที่ถูกกักขังไว้ข้างใน

ผลกระทบอันรุนแรงได้เปลี่ยนกลายเป็นพายุผลักออกไปทุกทิศทาง

แสงสีฟ้ากระพริบรุนแรงรอบๆจี่เฉียนเทียน ขณะที่พลังจากแรงระเบิดชิ้นส่วนแดนสวรรค์เริ่มแพร่กระจายออกไปนั้น ขอนไม้ยักษ์ปะทะเข้าใส่จี่เฉียนเทียนไปด้วย

ปัง!

ร่างจี่เฉียนเทียนสั่นสะท้าน ม่านแสงหนึ่งชั้นแตกสลายทันที!

ยังไม่จบแค่นั้น! จังหวะที่เกิดการกระแทกใส่พลันเกิดแรงกระทบพุ่งออกมาอย่างบ้าคลั่งราวกับคลื่นทรงพลังพุ่งเข้าใส่ร่างจี่เฉียนเทียน

ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง!!!

ม่านแสงสีฟ้าแตกสลายทีละชั้น พริบตาเดียวมันก็แตกสลายไปหกชั้น! ทั่งร่างถอยรวดเร็วไร้การควบคุม!

กล่าวให้ถูกคือเขาถูกขอนไม้ยักษ์ผลักดันอย่างรุนแรง!

แววตาปรมาจารย์จงเฉินกระพริบจิตสังหาร เปลวเพลิงพรั่งพรูรอบร่างกายและประทับลงใส่จี่เฉียนเทียนอย่างโหดเหี้ยม!

ยามที่เปลวเพลิงเข้าไปใกล้จี่เฉียนเทียน ม่านแสงอีกสามชั้นแตกสลายทันที!

จี่เฉียนเทียนตกตะลึงที่ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป ม่านแสงสีฟ้าเก้าชั้นแตกสลายแทบในพริบตา ในวินาทีความเป็นความตายนั้นเขาอยากจะหลบหนีแต่ลี่หยุนจื่อและบรรพชนตระกูลเฉินกงก้าวออกมา

วิชาของแต่ละคนกลายเป็นพลังไร้สิ้นสุดร่อนลงใส่ร่างจี่เฉียนเทียน!

จี่เฉียนเทียนถูกขอนไม้ยักษ์ทุบตี ปรมาจารย์จงเฉิน ลี่หยุนจื่อและบรรพชนตระกูลเฉินกงต่างมีวิชาอันทรงพลังยิ่ง แค่ปรมาจารย์จงเฉินก็มีระดับบ่มเพาะเหนือกว่าแล้ว รวมกับการโจมตีเหล่านี้อีก ตัวเขาแทบไม่ต้องคิดอะไรเลย!

ทว่าเขาคือเซียนเฒ่าที่มีชื่อเสียงนับหมื่นปีในการเข่นฆ่าสังหาร แม้จะอยู่ในสภาวะวิกฤต เขาไม่ได้ต้องการจะตายง่ายๆแบบนี้!

ยามเผชิญสภาวะวิกฤต จี่เฉียนเทียนหัวเราะออกมา ตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะระเบิดม่านแสงที่เหลือทั้งหมด!

ม่านแสงระเบิดออกมาพร้อมกับส่งเสียงสนั่นดังกึกก้อง ลี่หยุนจื่อถูกผลักกลับไปพร้อมกับบรรพชนตระกูลเฉินกง

กระทั่งปรมาจารย์จงเฉินยังต้องลังเลก่อนจะถอนหายใจและถอยร่น แม้เขาจะสามารถฆ่าจี่เฉียนเทียนได้ เขาคงได้รับบาดเจ็บหากอยู่ในกระบวนการนั้น ซึ่งจะเป็นข้อเสียเปรียบใหญ่หลวงให้แก่พวกพันธมิตรเซียน!

หลังจากสลัดเซียนแข็งแกร่งทั้งสามคนออกไป จี่เฉียนเทียนใบหน้าซีดและกระอักโลหิตออกมาจากปาก พลางกรีดร้อง “ปรมาจารย์จงเฉิน ถ้าข้าไม่ได้แก้แค้น ข้าไม่ใช่คน!” ด้านหลังเขาคืออสรพิษพิฆาตจันทร์ เขายื่นมือเข้าหาอวกาศ รอยร้าวปรากฏขึ้นมา ตอนนี้เขาไม่สนใจว่าตัวเองจะหลงอยู่ในรอยร้าวอีกแล้ว เขากำลังจะก้าวเท้าเข้าไปข้างใน

แต่จังหวะนี้หวังหลินยืนอยู่บนขอนไม้ยักษ์ เขาอยู่ห่างออกไปเล็กน้อยแต่ยังได้รับผลกระทบจากแรงกระแทกอยู่จึงทำให้พลังดั้งเดิมในร่างกายปั่นป่วน เขามองจี่เฉียนเทียนที่กำลังจะถอยหนีอย่างรวดเร็ว จากนั้นมองปรมาจารย์จงเฉิน หวังหลินกัดฟันแน่นชี้ไปข้างหน้าและร้องตะโกน “หยุด!”