ตอนที่ 69 เหตุและผล (1)

เมื่อความตายอันน่าสลดใจของผู้ฝึกฝนวัยกลางคนดังก้องอยู่ในอากาศ บรรพบุรุษของนิกายเพชร ที่กำลังค้นหาซูฉินในเมืองก็เงยหน้าขึ้น

ในฐานะผู้ฝึกฝนขอบเขตก่อตั้งรากฐาน ประสาทสัมผัสทั้งห้าของเขาเฉียบคมมาก ในขณะนั้นเมื่อเขาได้ยินเสียงร้องอย่างน่าสมเพชในระยะไกล สีหน้าของเขามืดลงทันที เขากระโดดขึ้นไปในอากาศและบินไปยังที่มาของเสียง

แม้ว่าจะมีสัตว์กลายพันธุ์อยู่ในบริเวณโดยรอบ แต่เขาก็เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการก่อตั้งรากฐานตราบใดที่เขาไม่พบการดำรงอยู่ที่แปลกประหลาดหรือสัตว์กลายพันธุ์กลุ่มใหญ่ เขาก็ไม่สนใจ

แม้ว่าสิ่งผิดปกติที่หนาแน่นจะส่งผลกระทบต่อเขา แต่จากการฝึกฝนของเขา ตราบใดที่เขาไม่ได้อยู่ในเขตต้องห้ามนานกว่าหนึ่งเดือน มันก็จะไม่สร้างปัญหามากเกินไป ดังนั้น หลังจากยืนยันทิศทางแล้ว บรรพบุรุษของนิกายเพชร จึงคำรามและใช้พลังแห่งการฝึกฝนเพื่อส่งเสียงของเขาออกไป

“จับเจ้าสารเลวนั่นไว้ และรอข้าด้วย!”

ขณะที่เขาพูด ร่างของเขาในอากาศก็ระเบิดออกด้วยความเร็วจากระยะไกล เขาดูเหมือนดาวตกที่ลอยอยู่ในอากาศ

ในเวลาเดียวกัน ก่อนหน้านี้ในสนามรบ บรรพบุรุษของนิกายอีกคนก็ถอยกลับโดยไม่ลังเลเมื่อซูฉินเข้ามาใกล้

เขาได้ยินเสียงคำรามของบรรพบุรุษ แต่เขาไม่ต้องการตายอย่างไร้จุดหมายที่นี่

แม้ว่าเขาจะถูกลงโทษโดยบรรพบุรุษในภายหลัง เขาก็ยังยอมรับมัน ท้ายที่สุดแล้ว ออร่าสังหารของซูฉินนั้นแข็งแกร่งเกินไป เมื่อเขาโจมตีอย่างโหดเหี้ยม เจตนาฆ่าในดวงตาของเขาทำให้เขาไม่เต็มใจที่จะเสี่ยง

ดังนั้น ความเร็วในการถอยของเขาจึงเร็วมากในขณะนั้น เขาใช้ยันต์บินของเขาและถอยห่างออกไปหลายพันฟุตในทันที

ซูฉินหรี่ตาของเขา นอกจากนี้เขายังได้ยินเสียงคำรามต่ำของบรรพบุรุษของ นิกายเพชรที่มาจากระยะไกล อย่างไรก็ตาม เขาไม่หยุดและไล่ตามเขาอย่างดุเดือด ระหว่างทางเขาหยิบไม้เท้าเหล็กขึ้นมาและกำลังจะใช้ยันต์บินเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ในชั่วพริบตาถัดมา สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที เขาหยุดหายใจชั่วขณะก่อนจะหันกลับมาโดยไม่ลังเลและเร่งความเร็วไปในทิศทางตรงกันข้าม

ทันทีที่ซูฉินหันกลับมา การแสดงออกของบรรพบุรุษที่บินอยู่ในอากาศก็กลายเป็นเรื่องสยองขวัญทันที เขารู้สึกถึงกระแสความเย็นพุ่งเข้าหาเขา และเขายังสังเกตเห็นร่างขนาดมหึมาที่ปรากฏขึ้นข้างๆ เขาด้วย

ร่างนั้นไม่มีใบหน้า มีเพียงผมยาวสลวยปลิวไสวไปตามสายลม ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้หญิงและรูปร่างที่อยู่ใต้ใบหน้าก็ใหญ่โตอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เธอสวมชุดยาวสีขาว

ในขณะนั้น ใบหน้าจำนวนมากปรากฏขึ้นอย่างหนาแน่นบนชุดยาวของผู้หญิงที่ ไร้ใบหน้า คลื่นแห่งความเศร้าโศกแผ่กระจายไปทุกทิศทุกทางในทันที และความแปลกประหลาดไม่รู้จบแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณโดยรอบ แม้แต่ดวงจันทร์บนท้องฟ้าก็กลายเป็นสีเลือดโดยตรง

จากระยะไกล ร่างของผู้อาวุโสนิกายนั้นเหมือนมดต่อหน้ายักษ์ มันไม่มีนัยสำคัญ ภายใต้ใบหน้าที่ร้องไห้นับไม่ถ้วนของหญิงไร้หน้าในชุดขาว ร่างกายของผู้อาวุโสนิกายสั่นอย่างรุนแรง สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปและเริ่มร้องไห้ช้าๆ

อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางเสียงร้องไห้ ดวงตาของเขาเผยให้เห็นถึงความกลัวสุดขีด ราวกับว่าการร้องไห้ของเขาควบคุมไม่ได้

สิ่งนี้กินเวลาจนกระทั่งเสียงร้องไห้ผสานกับใบหน้าที่ร้องไห้นับไม่ถ้วนบนร่างของสตรีไร้หน้าในชุดขาว หลังจากนั้นคลื่นออร่าสีขาวก็แผ่ออกมาจากช่องทวารทั้งเจ็ดของบรรพบุรุษของนิกาย และเข้าสู่ร่างของสตรีไร้หน้าในชุดสีขาวอย่างรวดเร็วในวินาทีต่อมา…

ร่างกายของผู้อาวุโสของนิกายเพชร กลายเป็นศพแห้งโดยตรง และเขาสูญเสียพลังชีวิตทั้งหมดในขณะที่เขาล้มลงกับพื้น

ในเวลาเดียวกัน ใบหน้าอื่นก็ปรากฏขึ้นบนหญิงสาวที่ไร้ใบหน้าในชุดสีขาว ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้อาวุโสของนิกายเพชร

ใบหน้าของเขาไร้ความรู้สึกขณะที่เขาลอยอยู่เหนือชุดสีขาวและร้องไห้ออกมา

ฉากนี้เห็นโดยซูฉิน และบรรพบุรุษของนิกายเพชร ที่รีบเข้ามาในขณะนี้ ร่างกายของทั้งคู่สั่นสะท้าน

ซูฉินหายใจเข้าลึก ๆ และระงับความตกใจในใจของเขา จากนั้นเขาก็เพิ่มความเร็วและเร่งความเร็วเข้าไปในเมือง

แม้ว่าซูฉินจะจากไป แต่บรรพบุรุษของนิกาย ที่บินมาจากที่ไกลๆ รู้สึกว่าหนังศีรษะของเขาชาและไม่กล้าขยับเลย

นี่เป็นเพราะผู้หญิงไร้หน้าในชุดสีขาวกำลังเดินมาหาเขา

บรรพบุรุษของนิกายเพชร ชัดเจนว่าเมื่อเผชิญกับการดำรงอยู่เช่นนี้ เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ มิฉะนั้นเขาจะต้องประสบชะตากรรมเช่นเดียวกับผู้อาวุโสของเขาเอง ดังนั้น ท่ามกลางความหวาดกลัวและความกังวลใจของเขา หญิงสาวที่สวมชุดขาวที่ ไร้ใบหน้าเดินผ่านเขาไปและค่อยๆ ถอยห่างออกไป

ตอนนี้บรรพบุรุษของนิกาย เท่านั้นที่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก อย่างไรก็ตาม ด้วยเหตุผลบางอย่าง ความสงสัยปรากฏขึ้นในใจของเขา

“ข้าพบการดำรงอยู่ที่แปลกประหลาดนี้สองครั้งแล้ว… ทำไมข้าถึงรู้สึกว่ามันดูเหมือนจะช่วยเจ้าสารเลวนั่น…”

“แปลก!” บรรพบุรุษของ นิกายเพชร กัดฟันและมองไปในทิศทางที่ซูฉินจากไป ยิ่งเขาคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าต้องกำจัดอีกฝ่าย ในขณะนั้นเขารีบวิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว

ในคืนที่มืดมิดเสียงคำรามทุกชนิดดังขึ้นและลดลง ดังก้องไปทั่วทุกมุมเมือง เสียงเคี้ยว เสียงร้องไห้ และเสียงหัวเราะเยือกเย็นแผ่ซ่านไปทุกทิศทุกทาง

ภายใต้แสงจันทร์ มีกำแพงพังทลายทุกหนทุกแห่ง ราวกับว่าพวกเขากลายเป็นปีศาจ สิ่งนี้ทำให้ความรู้สึกแปลก ๆ ในเมืองรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ซูฉินซึ่งกำลังเร่งความเร็วเข้าไปข้างในนั้นคุ้นเคยกับเสียงคำรามและความแปลกประหลาดของสถานที่นี้มานานแล้ว อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเขายังคงซีดเซียว เขารู้สึกราวกับว่าเขาถูกจ้องมองด้วยสายตามุ่งร้ายนับไม่ถ้วน และการจ้องมองเหล่านั้นกลับเย็นยะเยือกราวกับว่าพวกมันกำลังบุกรุกร่างกายของเขา

เมื่อร่างกายของเขารู้สึกเย็นมากขึ้น ซูฉิน ก็เดินผ่านสถานที่ที่เขาล่านกแร้งใน วันนั้น เมื่อเขากวาดสายตาไปรอบๆ ดวงตาของเขาก็หรี่ลงทันที…

ไม่ไกลนักถัดจากรถม้าที่ถูกทิ้งร้างซึ่งจมลงไปในโคลน แร็กดอลล์สีเลือดที่ควรจะแขวนอยู่บนเพลาของรถม้าได้เปลี่ยนตำแหน่ง มันไม่ได้แขวนอยู่ที่นั่น แต่ถูกวางไว้บนรถม้าโดยหันหลังให้ซูฉิน ดังนั้นจึงมองไม่เห็นด้านหน้า

หนังศีรษะของซูฉินแน่นขึ้นและเขารีบออกจากสถานที่นี้

ไม่นานต่อมาบรรพบุรุษก็มาถึงสถานที่ เมื่อเขากวาดสายตาไปรอบ ๆ อย่างระแวดระวัง เขาก็เห็นรถม้าและหุ่นเชิดสีเลือดนั่งอยู่บนรถม้าที่หันหน้าเข้าหาเขา

ดวงตาของหุ่นเชิดนี้สลัวและทั้งตัวเปียกและแดง มันมองไปที่บรรพบุรุษของนิกายเพชร อย่างน่ากลัว