ตอนที่ 73 เผานิกายเพชร (1)

“ทำไมเจ้าถึงอยู่ที่นี่?!” ดวงตาของเจ้านิกาย นิกายเพชรก็แคบลง คลื่นอารมณ์พลุ่งพล่านในใจของเขาอย่างรุนแรง และเขารู้สึกอยากจะเชื่อ

ในขณะนั้น ชายหนุ่มที่เขากำลังมองอยู่สวมเสื้อโค้ทหนังสีดำ ผมของเขายุ่งมากและใบหน้าของเขาก็สกปรก แค่นั้น… สีของเสื้อโค้ทหนังก็เผยให้เห็นคราบเลือดที่ แห้งกรังซึ่งมีออร่าที่น่าสะพรึงกลัว

แม้ว่าผมที่ยุ่งเหยิงและสิ่งสกปรกบนใบหน้าจะปกคลุมใบหน้าของเขา แต่ลมพิษก็พัดมาและเสยผมของเขาขึ้น เผยให้เห็นดวงตาของเขาที่ไม่อาจปกปิดได้

ในขณะนั้น ความเฉียบคมและความเย็นยะเยือกสุดจะพรรณนาในดวงตาของเขาชัดเจนเป็นพิเศษแม้ในหมอกที่มีสิ่งผิดปกติหนาแน่น

ทันทีที่พวกเขาจ้องมองกัน ความหนาวเย็นก็เพิ่มขึ้นในหัวใจของ เจ้านิกายเพชร

“เด็ก!!”

แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นภาพเหมือนของซูฉิน มาก่อน แต่ในขณะนั้น ชื่อเล่นของคนเก็บขยะ ก็ปรากฏขึ้นในความคิดของเจ้านิกายเพชร

เขารู้ว่าบรรพบุรุษ ผู้อาวุโสสองคนและสาวกจำนวนมากกำลังไล่ตามเด็กคนนี้ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้… บรรพบุรุษและผู้อาวุโสไม่ได้กลับมา แต่เด็กที่ถูกไล่ล่าคนนี้ปรากฏตัวในนิกายจริงๆ

ฉากนี้ทำให้ เจ้านิกายเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างมาก อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีเวลาคิดมากในตอนนี้ เขาใช้ผนึกมืออย่างรวดเร็วและในชั่วพริบตา พายุก็กวาดออกไปทุกทิศทุกทาง เมื่อลมพิษกระจาย คลื่นลมที่เกิดจากพายุก็มุ่งตรงไปที่ซูฉิน

ซูฉินกวาดสายตามองอย่างเย็นชาและไม่ได้สนใจเจ้านิกาย ร่างกายของเขาถอยหลังและหลบการโจมตีในพริบตา จากนั้นเขาก็เปลี่ยนทิศทางและเร่งความเร็วอย่างดุเดือด ขว้างยาเม็ดสีดำออกไปอีก

จู่ๆ ก็มีเสียงดังก้องออกมา เจ้านิกายสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลของเม็ดยาสีดำและการแสดงออกของเขาก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง เขากระทืบเท้าอย่างดุเดือดและ ไล่ตามซูฉิน อยากจะหยุดเขา

อย่างไรก็ตาม ซูฉินไม่ได้ต่อสู้กับเขาและหลบอีกครั้ง เขายืมความเร็วของยันต์บินและยังคงเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ นิกายบังคับให้เจ้านิกายใช้ยันต์บินเช่นกัน

จากระยะไกล เจ้านิกายและซูฉิน ไล่ล่ากัน ไม่ว่าพวกเขาจะผ่านไปที่ใด เสียงกัมปนาทก็ดังขึ้นไม่หยุดหย่อน

นอกจากนี้ยังมียาเม็ดสีดำที่ซูฉิน โยนออกมาอย่างต่อเนื่องท่ามกลางเสียงดังก้อง

“บัดซบ!” ความโกรธของ เจ้านิกาย เพิ่มขึ้นและเขาต้องการที่จะหยุดซูฉิน อย่างไรก็ตาม ทั้งสองคนใช้ยันต์บินได้ ดังนั้นความเร็วของพวกเขาจึงอยู่ในระดับไล่เลี่ยกัน สิ่งนี้ทำให้เขาไม่สามารถตามทันได้อย่างรวดเร็ว

ดังนั้นในไม่ช้า ท่ามกลางเสียงกึกก้อง กระแสน้ำวนที่ก่อตัวขึ้นจากยาเม็ดสีดำก็ปรากฏขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ ความหนาแน่นของสิ่งผิดปกติก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ และพวกมันก็ค่อยๆ เข้าใกล้ระดับเดียวกับเขตต้องห้าม

เมื่อซูฉินมียาเม็ดสีดำเหลืออยู่น้อยมาก ทั้งนิกายเพชร … ก็เปลี่ยนเป็นกระแสน้ำวนขนาดมหึมาโดยตรง

กระแสน้ำวนนี้หมุนอย่างต่อเนื่อง ทำให้เกิดสิ่งผิดปกติที่ไหลออกมาอย่างไม่รู้จบ แม้แต่ท้องฟ้าก็ถูกปกคลุม และเมื่อสิ่งผิดปกติมีความหนาแน่นมาก พวกมันก็ก่อตัวเป็นหมอกที่ปั่นป่วนมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่าท้องฟ้าถูกบดบัง

จากระยะไกล นิกายเพชรซึ่งถูกปกคลุมไปด้วยหมอกเต็มไปด้วยเสียงคำรามและเสียงอุทาน สาวกทุกคนในนั้นตกตะลึงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ในขณะนี้

ในเวลาเดียวกัน เนื่องจากขาดกำลังพล แม้ว่าลมพิษส่วนหนึ่งจะกระจายออกไป แต่ผงพิษจำนวนมากก็ติดตามลมมาและมาถึงนิกายนี้อย่างสมบูรณ์ มันปกคลุมท้องฟ้าและโลก พัดเข้าสู่ประตูภูเขาของ นิกายเพชร และหลอมรวมกับหมอก

ทุกที่ที่มันผ่านไป พืชและต้นไม้ทั้งหมดก็เหี่ยวเฉาทันที แม้แต่หินบนภูเขาก็ยังส่งเสียงดังราวกับว่าพวกมันถูกกัดกร่อน

ในขณะนี้ เสียงร้องอันน่าสลดใจดังก้องออกมา

นิกายเพชรทั้งหมดเป็นเรื่องน่าเศร้าอย่างหาที่เปรียบมิได้ สิ่งผิดปกติหนาแน่นแผ่ซ่านไปทั่วอากาศ ลมพิษพัดเข้ามา ผงพิษปลิวกระจายไปตามลมและปกคลุมไปทั่วบริเวณ เมื่อรวมกับสิ่งที่ผิดปกติแล้ว มันก็สร้างความหวาดกลัวอย่างมาก

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในช่วงหนึ่งร้อยลมหายใจ ความเร็วนั้นเร็วมากจนยากที่จะตอบสนอง ชั่วขณะหนึ่ง นิกายเพชรตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย

สาวกส่วนหนึ่งตะเกียกตะกายเพื่อหลบหนี แต่พิษที่นี่รุนแรงเกินไป แม้ว่าพวกเขาจะกินยาแก้พิษไปแล้ว แต่ก็ยังมีประโยชน์น้อย ในไม่ช้าเลือดก็ไหลออกจากทวาร ทั้งเจ็ดของพวกเขาและพวกเขาก็ร่ำไห้อย่างน่าเวทนา

นอกจากนี้ยังมีบางส่วนที่ซ่อนอย่างรวดเร็วแต่ก็ไม่มีประโยชน์

นอกเหนือจากนั้น คนที่เหลือไล่ตามซูฉิน ภายใต้เสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวของเจ้านิกาย

อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้นนิกายกำลังตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย และความเร็วของซูฉินก็เร็วมาก เขาใช้ประโยชน์จากความโกลาหลและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยหลังจากการเปลื่ยนทิศทางไม่กี่ครั้ง คนอื่นๆ กำลังจะตามหาเขา แต่ในขณะนั้นเอง เปลวไฟก็ส่องสว่างอยู่ไม่ไกล

ฉากนี้ทำให้หนังศีรษะของทุกคนในบริเวณโดยรอบมึนงง เจ้านิกาย รู้สึกตกใจมากยิ่งขึ้น เขาไม่สามารถสนใจที่จะไล่ตามซูฉิน และเรียกสาวกของเขามาดับไฟทันที

อย่างไรก็ตาม… เปลวไฟไม่ได้เกิดขึ้นที่เดียว ไม่นานนัก ไฟก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งในนิกาย และเปลวไฟที่โหมกระหน่ำก็เริ่มเผาไหม้

“เด็กนี่!!” เจ้านิกายของนิกายเพชร ส่งเสียงร้องคำราม ความเกลียดชังของเขาถึงขีดสุด แต่เขาไม่สามารถค้นพบตัวต้นเหตุได้ในระยะเวลาอันสั้น เขาทำได้เพียงดับไฟด้วยกำลังทั้งหมดของเขาเท่านั้น

ในขณะเดียวกัน ร่างของซูฉินก็ก้าวเข้าไปในอาคารหรูหราหลังหนึ่งภายในประตูภูเขาของนิกายอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เขาเข้ามาและเอาสิ่งของทั้งหมดที่เขาสามารถปล้นมาได้ เขาก็จุดไฟเผาสถานที่นั้นและจากไปอย่างรวดเร็ว

กระบวนการทั้งหมดรวดเร็วมาก ไม่นานต่อมา ท่ามกลางความโกลาหล ซูฉินก็มาถึงก่อนอาคารที่หรูหรากว่า จากนั้นเขาก็เห็นข้อความบนป้าย

“ศาลาสมบัติ?” ดวงตาของซูฉินแคบลง พอเข้าไปใกล้ก็ยกมือขวาชกออกไป

ในขณะนั้น ประตูของห้องเก็บสมบัติแตกเป็นเสี่ยงๆ และหมอกพิษจากโลกภายนอกก็พรั่งพรูเข้ามา จากนั้นซูชิงก็ก้าวเข้าไปและเห็นชั้นวางของเรียงเป็นแถวอยู่ข้างใน

บนชั้นวางมียาเม็ด เหรียญวิญญาณ และสมบัติทุกชนิด

ซูฉินกวาดสายตามองไปและหัวใจของเขาเต้นแรง เขาขึ้นไปทันทีและเอาทุกอย่างที่ทำได้ไปด้วย หลังจากปล้นเขากำลังจะจากไป

อย่างไรก็ตาม ดวงตาของเขาหรี่ลงเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าใน ศาลาสมบัติ หมอกพิษได้ซึมเข้าไปในผนังผ่านช่องว่างที่มองไม่เห็น ก่อตัวเป็นรูปประตูอย่างคลุมเครือ ราวกับว่ามีประตูซ่อนอยู่ที่นั่น