ตอนที่ 895

เรื่องแต่งงานของมู่ชิงเกอ

“อ้อมไปอ้อมมา ในที่สุดพวกเราก็มารวมตัวกันอีกครั้ง” เหยาชิงไห่เดินไปข้างหน้าคนทั้งสาม กล่าวด้วยความรู้สึกเปี่ยมล้น

จีเหยาฮั่วกล่าว “เจ้าเด็กน้อย ตอนนั้นเจ้าหายตัวไปกับคนงามแซ่ซี ตอนแรกพวกข้ายังคิดว่าพวกเจ้าสองคนหนีตามกันไปมีครอบครัวที่ไหนแล้ว แต่เมื่อคิดอีกทีก็ เป็นไปไม่ได้หากพวกเจ้าคบหากัน ไหนเลยจะต้องหนีตามกันไปด้วยเล่า”

“จีเหยาฮั่ว!” ซีเซียนเสวี่ยกระทืบเท้าถลึงตามองเขาปราดหนึ่ง เอ่ยปากตักเตือน เขาพูดจาเหลวไหลไม่ปิดบังเช่นนี้ทำให้ในใจนางทั้งอายทั้งโกรธ

ทว่า ในใจเหยาชิงไห่กลับมีความสุขเล็กน้อยจางๆ ปรากฎขึ้นมา แต่กลับสลายหายไปท่ามกลางเสียงที่ร้อนใจของซีเซียนเสวี่ย

“ก็ได้ๆๆ ข้าไม่พูดแล้ว” จีเหยาฮั่วชูมือยอมแพ้

หลายปีไม่ได้เจอ พวกเขารวมตัวกันอีกครั้ง กลับไม่มีความรู้สึกแปลกหน้าที่ไหลและตกตะกอนตามกาลเวลา ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนก่อนหน้านี้ที่ไม่คิด จะแยกจาก

ฉากฉากนี้ทำให้คนอบอุ่น และทำให้คนดื่มดํ่า

“ไปเถอะ ควรกลับได้แล้ว” มู่ชิงเกอหยิบเรืออากาศออกมา ให้ทุกคนขึ้นเรือ ครั้งนี้ นางไม่ได้เปิดช่องว่างเดินทางอีก แต่ใช้เรืออากาศเดินทางแทน

เพราะว่า นางต้องใช้เวลา ให้คนทั้งสามที่เพิ่งออกจากเสี่ยวเทียนอี้รู้ว่าข้างนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง และพวกเขากำลังจะไปที่ใด

ส่วนถงเถิง ในเวลานี้ กลับแสดงประโยชน์ยิ่งใหญ่ออกมา ลดหน้าที่มู่ชิงเกอไปได้ไม่น้อย

แม้ว่าจะเป็นเรืออากาศ แต่ความเร็วกลับถูกมู่ชิงเกอปรับให้เร็วอย่างถึงที่สุด

หากเงยหน้ามองแผ่นดินเทพก็จะรู้สึกแค่เพียงแล่นผ่านราวกับดาวตก

บนเรืออากาศ ถงเถิงเล่าเรื่องบนแผ่นดินเทพสี่สมุทรแทนมู่ชิงเกอ “สรุปแล้ว ตอนนี้สถานการณ์ส่วนใหญ่ก็เป็นเช่นนี้”

พูดจบ เขาก็แบมือทั้งสองออก รู้สึกคอแห้ง หยิบสุราหนึ่งขวดออกมาดื่มหลายอึก กล่าวถาม “พวกเจ้า อยากดื่มหรือไม่”

ทว่า คนหลายคนกลับส่ายหน้าอย่างตะลึงงัน

ทั้งสามมองมู่ชิงเกอ แววตาซับซ้อนยากจะอธิบาย

พวกเขาพลาดโอกาสยอดเยี่ยมของมู่ชิงเกอไปมากน้อยเท่าไร ซํ้ายังพลาดโอกาสที่สามารถสู้รบเคียงบ่าเคียงไหล่ร่วมกับนางไปมากน้อยเพียงใด

และสิ่งที่ทำให้พวกเขาตกตะลึงก็คือมู่ชิงเกอ นึกไม่ถึงเลยว่าภายในระยะเวลาสั้นๆ ไม่ถึงร้อยปี นางจะสามารถทำเรื่องมากมายเพียงนี้ประสบความสำเร็จสูงส่งเช่นนี้ ตบะบำเพ็ญก็ยิ่งสั่นสะเทือนโลกหล้า

แท้จริงแล้วนางทำได้อย่างไรกันแน่

อีกทั้ง…ในที่สุดนางก็จะเข้าพิธีสมรสแล้วงั้นหรือ

“เหตุการณ์ส่วนใหญ่ก็เป็นดังที่ถงเถิงเล่า ดังนั้นจะพวกเจ้าจะอยู่ที่เก้าชั้นฟ้าก็ได้หรือจะไปแดนเทพอื่นๆ ก็ได้เช่นกัน เรื่องนี้ข้าไม่บังคับ แต่ว่าแม้อยากจะไปแดน เทพอื่น อย่างน้อยก็ต้องอยู่ที่เก้าชั้นฟ้ารอให้พิธีแต่งงานของข้าสิ้นสุดลงก่อนแล้วค่อยว่ากัน” มู่ชิงเกอยิ้มกล่าว

“ชิงเกอ เจ้าพูดอะไรออกมา” จีเหยาฮั่วกล่าวอย่างไม่พอใจทันที

มู่ชิงเกอขมวดคิ้ว

จีเหยาฮั่วมองยิ้งเจ๋อกับเว่ยมั่วลี่ปราดหนึ่ง อ่านใจแต่ละฝ่ายได้จากดวงตาคนทั้งสอง เขากล่าว “พวกข้าสามคน แม้ว่าจะมาช้า ตบะบำเพ็ญตํ่า แต่ก็ไม่นับว่า เป็นเรื่องใหญ่ ไม่นานพวกข้าก็สามารถตามทัน ยิ่งไปกว่านั้น เก้าชั้นฟ้ามีเจ้าอยู่ เป็นอาณาจักรของเจ้า เจ้าคิดว่าพวกข้าจะยังไปเลือกแดนเทพอื่นๆ อีกหรือ เหยาซิงไห่กับคนงามแซ่ซีก็อยู่กันหมด”

พูดจบ เขาก็ตบบ่าถงเถิงกล่าว “มิหนำซํ้าสหายถงเถิงยังอยู่ร่วมกับพวกเราอีกด้วย”

ถงเถิงถูกยอมรับก็ยืดหลังตรงทันที ท่าทา ภาคภูมิใจ ไหนเลยจะมีท่าทีของยอดฝีมือชั้นศักดิ์สิทธิ์เหลืออยู่อีก

“คนอื่นจะมองอย่างไรข้าไม่สน อย่างไรเสียพวกข้าสามคนก็ต้องติดตามมู่ชิงเกอไปจนวันสุดท้าย” จีเหยาฮั่วกล่าว

“อืม” อิ๋งเจ๋อเองก็เอ่ยคล้อยตามหนึ่งครา

เว่ยมั่วลี่เหลือบตาทั้งคู่ขึ้น มองมู่ชิงเกอ ความเด็ดเดี่ยวในดวงตา แสดงเจตจำนงในใจของเขาออกมาแล้ว

มู่ชิงเกอยิ้ม “ข้าเองก็เพียงแค่ถาม ถึงตอนนั้น พวกเจ้าจะได้ไม่โทษว่าข้าบังคับ ไม่ให้โอกาสพวกเจ้าเลือก ในใจข้าย่อมรู้ดีว่าพวกเจ้าจะต้องอยู่”

ความเชื่อใจที่นางมีต่อคนทั้งสามก็เหมือนกับเหยาชิงไห่และซีเชียนเสวี่ย

วันที่สามหลังจากที่มู่ชิงเกอกล่าวลากับครอบครัว เรืออากาศก็จอดลงบนเก้าชั้นฟ้าตรงเวลา

“ราชาเทวะกลับมาแล้ว”

“ราชาเทวะกลับมาแล้ว”

มู่ชิงเกอพาทุกคนมายืนอยู่บนเก้าชั้นฟ้า สร้างความตื่นตกใจในทันที ส่วนคนอื่นๆ ต่างก็มองประเมิน ทุกสิ่งทุกอย่างในเก้าชั้นฟ้าด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เมื่อจัดเตรียมที่ทางให้คนเหล่านั้นเสร็จแล้ว มู่ชิงเกอก็กลับไปที่วังราชาเทวะ ไปหาครอบครัวของตน

เก้าชั้นฟ้าต่างจากแดนเทพอื่นๆ ภายใต้การจัดการของมู่ชิงเกอ ก็ยิ่งมีแนวโน้มเปลี่ยนมาใช้การทหารในการจัดการแทน

ตลอดทางที่นางเดินมา รอบด้านต่างก็สามารถมองเห็นทหารลับคุ้มกันเปิดเผย กองทัพลาดตระเวน วินัยทหารอบรมได้ไม่เลว หลังจากที่เข้าวังราชาเทวะไป พบญาติๆ ที่เรือนด้านหลังแล้ว สีหน้ามู่ชิงเกอก็เผยรอยยิ้มออกมา

“ท่านปู่ ท่านตา ท่าพ่อ ท่านแม่ ข้ากลับมาแล้ว” มู่ชิงเกอเดินเข้ามาหาพวกเขา ผู้อาวุโสอยู่กันหมด แต่มู่อี้เฉินกับมู่เสวี่ยอู่สองคนกลับไม่อยู่

“เกอเอ๋อร์กลับมาแล้ว” มู่ซงยิ้มกล่าว

“เกอเอ๋อร์รีบมานั่งตรงนี้ เมื่อครู่พวกข้ายังปรึกษาเรื่องแต่งงานของเจ้าอยู่เลย” ซางหลันรั่วลุกขึ้น กวักมือเรียกมู่ชิงเกอ

มู่ชิงเกอเลิกคิ้วเบาๆ เดินเข้ามาหาคนทั้งสี่ “เรื่องแต่งงานของข้ายังมีอะไรให้ต้องปรึกษาอีกหรือ”

นางสงสัยเล็กน้อย ควรจะทำอย่างไร ไม่ใช่ว่าดำเนินการตามขั้นตอนหมดแล้วหรือ

“จริงสิ พวกท่านรู้สึกไม่สบายตัวหรือไม่ อี้เฉินกับ เสวี่ยอู่ไปไหนแล้วเล่า”

มู่ชิงเกอกล่าวถามต่อ

“พวกข้าสบายดี ขอเพียงไม่ใช้พลังจิตก็ไม่อาจเป็นอะไรไปได้” ซางซุนหวางกล่าว

“เด็กสองคนนั้น ตามโย่วเหอกับฮวาเยวี่ยไปเดินเล่นในเก้าชั้นฟ้าแล้ว” มู่เหลียนเฉิงกล่าว

ซางหลันรั่วดึงมู่ชิงเกอให้นั่งลง หลังจากกวาดสายตามองทุกคนปราดหนึ่งแล้ว จึงมองมู่ชิงเกอแล้วกล่าว “พิธีแต่งงานของเจ้าเรียบง่ายเกินไปหน่อยหรือไม่”

“เรียบง่ายหรือ” ในดวงตามู่ชิงเกอสงสัยยิ่งขึ้น

“ก็ใช่น่ะสิ ไม่เรียบง่ายหรือ” ซางหลันรั่วส่ายหน้าหมดคำพูด “เจ้าตัดพิธีที่ควรจะมีทิ้งไปแล้ว เหลือเพียงพิธีง่ายๆ จำนวนหนึ่ง”

เหอะๆ…

มุมปากมู่ชิงเกอกระตุกเล็กน้อย นางยกเลิกพิธีคำนับฟ้าดินอะไรเหล่านั้นออกไปหมดแล้วจริงๆ ซํ้ายังลดพิธีที่เยิ่นเย้อ ไร้สาระ ไม่มีประโยชน์แม้แต่นิดเดียวใน มุมมองของนางเหล่านั้นไปไม่น้อย

“แบบนี้ เรียบง่ายไม่ใช่ว่ายิ่งดีหรือไร เพียงแค่พิธีเดียว ให้ทุกคนรู้ว่าข้าแต่งงานก็พอแล้ว” มู่ชิงเกอลูบปลายจมูกตัวเอง

“แต่ก็ไม่อาจทำตามอำเภอใจเกินไปได้” ซางหลันรั่วกล่าว

มู่ซงเองก็เอ่ยปากโน้มน้าว “เกอเอ๋อร์ แม่เจ้าพูดถูก พิธีแต่งงานของเจ้า ไม่อาจเรียบง่ายทำตามอำเภอใจเกินไปได้”

“ซับซ้อนเกินไป ข้าเองก็ปวดหัวยิ่งนักเหมือนกัน” มู่ชิงเกอแบมือกล่าวอย่างจนใจ

คนหนึ่งกลุ่มถกเถียงกันครึ่งค่อนวัน ท้ายที่สุดมู่เหลียนเฉิงก็กล่าว “เอาแบบนี้แล้วกัน ทุกคนพบกันครึ่งทาง ทั้งหมดให้ทำตามความคิดของเกอเอ๋อร์ แต่พิธีคำนับฟ้า ดิน ปลอบขวัญบรรพบุรุษยังต้องทำสักหน่อย พยายามให้เรียบง่ายที่สุดก็ได้แล้ว”

มู่ชิงเกอคิดครู่หนึ่ง พยักหน้าตอบรับ

มู่ซงและคนอื่นๆ ก็ปล่อยมู่ชิงเกอไป

ซางหลันรั่วกล่าวอย่างเสียดาย “หวังจริงๆ ว่า แผ่นดินเทพสี่สมุทรจะอวยพรงานแต่งงานของลูกสาวข้าได้ ฉลองร่วมกันทั้งสี่สมุทรได้”

ลูกสาวของนาง ดีเลิศถึงเพียงนั้นเชียวนะ

ประโยคนี้ ทำให้ผู้อาวุโสหลายคนพากันพยักหน้า

มู่ชิงเกอกล่าวอย่างหมดคำพูด “ตามความเห็นข้า การสมรสของเพียงแค่รู้กันสองฝ่าย ครอบครัวมิตรสหายอวยพร อยู่พร้อมหน้ากันก็พอแล้ว ไหนเลยจะต้องทำให้ซับซ้อนเพียงนี้”