ตอนที่ 907

การคาดการณ์ของมู่ชิงเกอ

บนเก้าชั้นฟ้า มู่ชิงเกอเปลี่ยนชุดแต่งงาน สวมเสื้อเกราะกระโปรงแดงของนางใหม่อีกครั้ง

ตรงหน้านาง คือเจ้าสำนักวิถีโอสถที่ได้รับคำสั่ง รีบวิ่งตามมาพร้อมด้วยอาจารย์ปรุงยาคนอื่นๆ

“ครั้งนี้เผ่าฝูบุกรุก พวกเราไม่ได้เตรียมการ คนไม่น้อยได้รับบาดเจ็บ นำคนของพวกเจ้าไปดูแลทุกคน ผู้ใดควรใช้ยาก็อย่าได้เสียดาย” มู่ชิงเกอกำชับเหล่า อาจารย์ปรุงยา

“ขอรับ เทพโอสถ”

อาจารย์ปรุงยาทั้งหมดต่างก็ทำความเคารพถอยออกไป เหลือเพียงเจ้าสำนักวิถีโอสถผู้เดียว

“อาจารย์”

เหยาชิงไห่เดินเข้ามา เมื่อมองเห็นเขาก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที

เจ้าสำนักวิถีโอสถมองประเมิณเขาด้วยความชื่นชมครู่แหนึ่ง ไม่มีเวลารำลึกความหลังกลับมองมู่ชิงเกอแล้วกล่าวถาม “ตอนนั้นที่เจ้ากำราบอาจารย์ปรุงยา เหล่านี้ก็เพื่อสิ่งนี้หรือ”

ถึงตอนนี้แล้ว มู่ชิงเกอก็ไม่ปิดบังอีก

นางพยักหน้า กล่าวกับเขา “ข้ารู้ว่าเผ่าฝูไม่พอใจการขัดแย้งเล็กๆ อย่างก่อนหน้านี้แล้ว พวกเขาพัวพันกับแผ่นดินเทพมารมานับแสนปี เทพมารสองเผ่า สำหรับ พวกเขาแล้วก็เหมือนดอกสุ่น ไม่มีทางต่อต้านศึกใหญ่ของโลกสองใบก็ยากจะเลี่ยง ดังนั้นกำราบอาจารปรุงยาก็เท่ากับเป็นการเพิ่มชีวิตให้นายทหารของพวกเรา”

มู่ชิงเกอหยุดครู่หนึ่ง จากนั้นจึงกล่าวต่อ “เพียงแต่ข้าคิดไม่ถึงว่า พวกเขาจะกล้ามาได้เร็วเพียงนี้อีกทั้ง ยังหาวิธียกทัพใหญ่บุกรุกได้อีกด้วย”

“ดูท่าแล้วจะไม่มีทางหลบเลี่ยง” เจ้าสำนักวิถีโอสถกล่าว

มู่ชิงเกอพยักหน้าเงียบๆ

นิ่งเงียบครู่หนึ่ง หัวหน้าของสำนึกวิถีโอสถก็กล่าว “ตกลง ข้าจะให้เหล่าอาจารย์ปรุงยาทราบถึงเจตนาของเจ้า”

ตาทั้งคู่ของมู่ชิงเกอหรี่ลง กล่าว “ทางที่ดีพวกท่านตั้งกลุ่มเล็กหนึ่งกลุ่มขึ้นโดยเฉพาะ ศึกษาจุดอ่อนของเผ่าฝู ค้นคว้าพิษที่ส่งผลต่อเผ่าฝูได้จะดีที่สุด”

“พิษหรอ”

เหยาชิงไห่ตกตะลึงครู่หนึ่ง

เจ้าสำนักวิถีโอสถกลับยังคงรักษาความสุขุม

มู่ชิงเกอยกมุมปากยิ้มเยาะ “หากว่าเป็นยาพิษที่รับประกันชีวิตกองทัพทหารของข้าได้ เหตุใดจะใช้ไม่ได้เล่า เผ่าอี้ที่เห็นพวกเราเป็นอาหาร ยังต้องเอ่ยถึง คุณธรรมศีลธรรมใดอีก”

คำพูดนั้นทำให้เหยาชิงไห่พูดไม่ออก

มู่ชิงเกอมองเจ้าสำนักวิถีโอสถแล้วกล่าว “ศิษย์พี่ ซีเซียนเสวี่ย จีเหยาฮั่ว อิ๋งเจ๋อ เว่ยมวลี่ต่างก็เคยประมือกับเผ่าฝูเมื่อนานมาแล้วแม้ว่านั่นจะเป็นเผ่าฝูที่มีระดับต่ำที่สุด แต่ตอนที่พวกท่านศึกษา ก็สามารถให้พวกเขาเข้าร่วม เอ่ยความคิดเห็นเล็กน้อยได้เช่นกัน”

“ตกลง ข้าเข้าใจแล้ว” เจ้าสำนักพยักหน้าเบาๆ พาเหยาชิงไห่ออกไปจากวังราชาเทวะ

เก็บกวาดหลังสงคราม ตรวจดูผู้บาดเจ็บ ค้นหาว่ายังมีไส้ศึกเผ่าฝูอยู่หรือไม่ เรื่องเหล่านี้ล้วนมีคนจัดการโดยเฉพาะ มู่ชิงเกอสูดหายใจเข้าลึก เดินไปยังตำหนักข้าง

ตรงนั้น ยังมีราชาเทวะหลายคน ราชาเฟิ่งและใต้เท้าราชาองค์ใหม่ของเผ่าภูติภูเขาที่รอนางอยู่

“ราชาเทวะมู่”

“ราชาเทวะมู่”

“ราชาเทวะมู่”

เมื่อมู่ชิงเกอเดินเข้าไป ทุกคนก็พากันลุกขึ้นต้อนรับ

“เฮ้อ พิธีแต่งงานดีๆ นี้ สุดท้ายกลับจบลงเช่นนี้… ต้องโทษเผ่าอี้ที่สมควรตายเหล่านั้นจริงๆ ไม่สิ เผ่าฝูต่างหาก” ราชาเทวะเฝินไห่กล่าวเสียงเคียดแค้น

ราชาเทวะฮ่วนเยวี่ยกล่าวเสียงเรียบ “เขาพูดไม่ผิดแม้แต่ประโยคเดียว เผ่าฝูสู้รบกับพวกเรานับแสนปี นอกจากเรียกพวกเขาว่าเผ่าอี้แล้ว พวกเราก็ไม่รู้เรื่องทั้ง หมดที่เกี่ยวกับพวกเขาเลย กระทั้งความเข้าใจที่พวกเรามีต่อพวกเขาก็จำกัดเพียงด้านที่พวกเขาแสดงออกมาให้พวกเราเห็น”

คำพูดนี้ทำให้ในตำหนักนิ่งเงียบ

มู่ชิงเกอเดินไปยังที่นั่งของตน นั่งลง กล่าวกับคนทั้งหมด “ทุกคนเชิญนั่ง เดิมวันนี้ก็เป็นพิธีแต่งงานของข้า สุดท้ายกลับทำให้ทุกคนเกือบตกอยู่ในอันตราย ข้า อยากขอโทษทุกท่านก่อน”

“ราชาเทวะมู่ ไม่ต้องเกรงใจเช่นนี้นี่ไม่ใช่เจตนาเดิมของท่าน” ราชาเทวะจินกวงเอ่ยปากกล่าว

ราชาเฟิ่งเองก็กล่าว “ราชาเทวะมู่ วันนี้ผู้ที่ได้รับผลกระทบที่ใหญ่ที่สุดน่าจะเป็นท่านกับเจ้าแห่งมาร พวกเราเหล่านี้กลับได้เห็นความทะเยอทะยานของเผ่าฝู ชัดเจน”

อินเจวี๋ยพยักหน้าเบาๆ “เผ่าทั้งหมดบนแผ่นดินเทพมาร ต่างก็มีความสัมพันธ์แบบนํ้าพึ่งเรือเสือพึ่งป่า เรื่องนี้ พวกเราป่าอสูรไม่อาจนั่งมองเฉยๆ ได้”

“เช่นนี้ก็ดี” มู่ชิงเกอพยักหน้าเบาๆ

“ราชาเทวะมู่ ท่านสังเกตเห็นความทะเยอทะยานของเผ่าฝูนั้นมานานแล้วใช่หรือไม่” ราชาเทวะจงซานถาม “มิเช่นนั้น ท่านเองก็คงไม่เตือนพวกเราล่วงหน้า เพียงแต่น่าขัน ตอนนั้นพวกเรายังไม่เห็นด้วย”

พูดจบ เขาก็หัวเราะเยาะตัวเอง

มู่ชิงเกอสูดหายใจเข้าลึก เล่าเรื่องการลอบสังหารซือมั่วในตอนนั้นออกมา

“…คนของเผ่าฝู ใช้ทุกวิถีทางเพื่อต้องการสังหารเจ้าแห่งมาร ก็เพราะว่าเจ้าแห่ง มารสร้างอำนาจคุกคามแก่พวกเขา แต่ว่า เหตุผลกลับกัน หากพวกเขาใช้เพียงยุทธวิธีในอดีต เจ้าแห่งมารจะกลายเป็นอำนาจคุกคามได้อย่างไร อย่างไรเสีย พวกเราก็ไม่รู้ว่าโลกของพวกเขาอยู่ที่ใด อยู่ในสถานะที่ถูกกระทำมาโดยตลอด ดังนั้น ในเมื่อพวกเขาคิดว่าเจ้าแห่งมารคืออำนาจคุกคาม เช่นนั้นก็ชัดเจนว่า พวกเขาไม่พอใจตรงนี้แล้ว บางที พวกเขาอาจจจะคาดการณ์อย่างกล้าหาญ ผ่านการประมือมากว่าแสนปีนี้ พวกเขาเข้าใจพวกเราดีอย่างยิ่ง กระทั่งยังหาทางเข้ามาบุกแผ่นดินเทพมารเจอแล้ว ไม่ได้เป็นเพียงการลอบโจมตีส่วนน้อย ศึกรุกลํ้าก่อกวนอย่างเช่นในอดีตอีกต่อไป”

ทุกคนคิดทบทวนคำพูดนี้ของมู่ชิงเกอซํ้าไปซํ้ามา ในใจต่างก็มีความรู้สึกหนาวเหน็บปรากฎขึ้น

เพราะว่า ความเป็นไปได้ในคำพูดนี้ของนางมีสูงอย่างยิ่งจริงๆ

มิหนำซํ้า หากเป็นอย่างที่นางพูด ไม่ว่าจะเป็นเผ่าเทพก็ดี เผ่ามารก็ดี ตอนนี้ต่างก็ตกอยู่ในอันตราย กำลังถูกเผ่าฝูจับจ้องตาเป็นมัน

“น่าเสียดายที่พวกเราไม่รู้ว่าเผ่าฝูเหล่านี้มาจากที่ใดกันแน่ มิเช่นนั้นพวกเราก็ไปเปิดศึกโจมตีที่อาณาเขตพวกเขาได้เช่นกัน” ราชาเทวะเฝินไห่กล่าวด้วยความโกรธแค้น

“ตอนนี้ไม่เพียงแต่เป็นปัญหาที่พวกเราไม่รู้ว่าพวกเขามาจากที่ใด” มู่ชิงเกอเตือนสติ ดวงตาทั้งคู่ที่ใสสะอาดของนางกวาดผ่านกลุ่มคนช้าๆ “พวกเราไม่รู้แม้ กระทั้งพวกเขามีคนมากน้อยเพียงใด ลูกไม้ที่แปลกประหลาดไม่อาจคาดเดาเหล่านั้นของพวกเขา ยังมีอีกมากน้อยเพียงใด ระดับของพวกเขาแบ่งอย่างไร การโจมตีแบบไหนที่ได้ผลกับพวกเขามากที่สุด พวกเราไม่อาจรอให้พวกเขาเข้ามาโจมตีทุกครั้ง บาดเจ็บล้มตายนับไม่ถ้วนจึงจะรู้วิธีจัดการได้”

“ตอนนี้พวกเรารู้เพียง พวกเขาชำนาญในการใช้ปัญญาเทวะโจมตี อีกทั้งลูกไม้ยังแปลกประหลาด” ราชาเทวะฮ่วนเยวี่ยกล่าว

“ปัญญาเทวะโจมตี ดันเป็นจุดอ่อนของพวกเรา ศิษย์ทั้งหลายที่ตบะบำเพ็ญตํ่า ไม่มีแรงตอบโตได้แม้แต่นิดเดียว” ราชาเทวะจงซานเหลือบตาขึ้นกล่าว

ถูกต้อง เช่นนั้นจะทำอย่างไรดี

ในตำหนัก เกิดความเงียบสงัด

ตอนที่ทุกคนพบว่าจุดแข็งของศัตรูคือจุดอ่อนของตนเอง ความสิ้นหวังชนิดนั้นก็พลันปรากฎขึ้น

เหมือนกันว่ายังไม่สู้ก็ตัดสินตอนจบได้แล้ว

แต่ว่า พวกเขาจะแพ้ทั้งที่ยังไม่สู้ได้หรือ

พวกเขาเป็นเทพที่ประชาชนเลื่อมใส จะยอมแพ้เช่นนี้ได้อย่างไร

“ครั้งนี้พวกเขาลอบโจมตีเพื่ออะไรกันแน่” ราชาเทวะสือฟางกล่าวถาม

มู่ชิงเกอเชิดคางขึ้นน้อยๆ พูดการคาดการณ์ในใจตนออกมา “เกรงว่า ข้อมูลแผ่นดินเทพมารของพวกเรา สำหรับเผ่าฝูแล้วจะไม่ใช่ความลับอีกต่อไป พิธีสมรสครั้งนี้ รวบรวมพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเทพมารสองเผ่า ยังมีบุคคลชั้นยอดอีกนับไม่ถ้วน หากพวกเขาโจมตีสำเร็จ การจู่โจมของแผ่นดินใหญ่เทพมารก็จะถูกทำลายล้าง ในขณะเดียวกันก็ทำให้พวกเขาผ่อนคลายมากขึ้น ในช่วงบุกโจมตีอย่างเป็นทางการ อีกทั้ง…แดนมารฝั่งนั้นดูเหมือนจะเกิดเรื่องแล้ว”