ตอนที่ 912

เทพมารรวมตัว หารือเผ่าฝู

เก้าชั้นฟ้า เสมือนกลายเป็นฐานที่มั่นหารือเรื่องเผ่าฝูไปโดยไม่รู้ตัว

หลังจากที่พิธีแต่งงานถูกขัดขวาง ราชาเทวะทั้งหมดกลับไปเตรียมการที่แดนเทพของแต่ละคนหนึ่งเที่ยว จากนั้นก็กลับมาที่อีกครั้ง ราชาเฟิ่งและอินเจวี๋ยก็เช่น เดียวกัน

วันนี้ไม่เพียงแต่ราชาเทวะทุกคนในเผ่าเทพมารวมตัวกัน ราชาเฟิ่งแห่งป่าอสูร อินเจวี๋ย ผู้นำเผ่าต่างๆ รวมถึง แดนมาร ซือมั่วก็พาชิงเจ๋อกับกู่หยามาปรากฎตัว พร้อมกัน

ในวังราชาเทวะที่เก้าชั้นฟ้า มู่ชิงเกอตั้งใจเลือกตำหนักข้างหนึ่งแห่งเป็นพิเศษใช้เพื่ออภิปรายงานโดยเฉพาะ

และในตอนนี้ ผู้ที่มีอำนาจตำแหน่งทั้งหมดต่างก็นั่งล้อมโต๊ะยาวอยู่

ผู้ที่นั่งเป็นเจ้าภาพย่อมต้องเป็นมู่ชิงเกอประมุขผู้นี้ซือมั่วก็นั่งอยู่ทางฝั่งขวาของนาง ที่นั่งฝั่งซ้ายคือราชาเทวะฮ่วนเยวี่ย ทางขวาเป็นราชาเฟิ่งและคนอื่นๆ ตาม ลำดับ ทางขวาเป็นราชาเทวะที่เหลือ

“ในแดนทุกท่านเตรียมการถึงไหนแล้ว” มู่ชิงเกอเอ่ยปากกล่าวถาม

“เรื่องการตรวจสอบมอบหมายให้ศิษย์ตำหนักหน้าและราชาเทวะน้อยรับผิดชอบแล้ว เพียงแต่การตรวจสอบนี้ต้องใช้เวลานานอย่างยิ่ง สำหรับเมืองมนุษย์เทพ เมืองคนธรรมดาเหล่านั้นนอกแดนเทพ หลังจากตรวจสอบในแดนเทพชัดเจนแล้วก็ต้องให้ศิษย์ที่ไม่ตกเป็นที่ต้องสงสัยดำเนินการตรวจสอบอย่างเข้มงวด” ราชาเทวะจงซานตอบแทนคนทั้งหมด

“ตรวจสอบอย่างเข้มงวด…” มู่ชิงเกอพึมพำหนึ่งประโยค พยักหน้า “แม้ว่าจะใช้เวลา แต่วิธีนี้ก็ป้องกันไม่ให้ปลาหลุดจากแหได้ดีที่สุด”

“หากว่ามีสายลับเผ่าฝูแฝงตัวเข้ามาในแผ่นดินเทพมารจริงๆ พวกเราก็สามารถคิดหาเหยื่อล่อ ล่อมันออกมา รวบจับในคราวเดียว” ราชาเทวะฮ่วนเยวี่ยกล่าวเสริม

ทุกคนพากันพยักหน้า

ติดกับเองย่อมประหยัดเวลากว่าการตรวจสอบขนาดใหญ่เช่นนี้ไปได้ไม่น้อย

“ยังมีอีกหนึ่งจุด” ซือมั่วพลันเอ่ยปาก

เมื่อเขาพูดก็ดึงดูดความสนใจของคนที่เหลือ

“ในเมื่อพวกเขาปลอมตัวได้ก็สามารถแฝงตัวเข้ามาได้ตลอดเวลา ไม่อาจตรวจสอบเช่นนี้ทุกครั้งได้ จักต้องหาวิธีที่สามารถรู้ทันการปลอมตัวของพวกเขา” ซือมั่วกล่าว

คำพูดของเขาทำให้ทุกคนตาลุกวาว

มู่ชิงเกออมยิ้มพยักหน้า “ต้องทำเช่นนี้จริงๆ หากรู้ทันการปลอมตัวของพวกเขา พวกเขาอยู่หน้าพวกเราก็จะถูกเปิดโปงธาตุแท้”

“แต่ว่า…” ราชาเทวะฮ่วนเยวี่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย ในตาหงส์กล่าวอย่างใคร่ครวญ “หากคิดจะหาวิธีรู้ทันการปลอมตัวให้เจอก็ต้องคิดวิธีจับสายลับเผ่าฝูให้ได้จึงจะมีช่องว่างให้ทะลุเข้าไป”

มีเพียงแต่การได้เห็นการปลอมตัวของสายลับเผ่าฝูกับตาจึงจะสามารถรู้ได้ว่าการปลอมตัวของพวกเขาเป็นอย่างไร อีกทั้งยังมีช่องโหว่ตรงไหนบ้าง

“ดังนั้น เรื่องนี้ก็ทำได้เพียงแค่รอ” ราชาเทวะเฝินไห่ขมวดคิ้วกล่าว

“เป็นเช่นนี้จริงๆ” ราชาเทวะจงซานพยักหน้า

“อีกทั้ง ต้องหาวิธีการว่าพวกเขาแฝงตัวเข้ามาในแผ่นดินเทพมารอย่างไร มิเช่นนั้น พวกเขาลึกลับซับซ้อน พวกเราก็ไม่มีทางแก้ไขปัญหา” อินเจวี๋ยเอ่ยปาก ชี้ปัญหาออกมาเช่นเดียวกัน

มู่ชิงเกอตบมือ ทันใดนั้น ตรงหน้าผู้คนก็ปรากฎแผนที่มายาหนึ่งผืน แผนที่แผ่นนี้เป็นระนาบเรียบ วิธีการวาดแผนผังเป็นการวาดแผนผังทางการทหารที่ใช้กันทั่วไป มาจากฝีมือขององครักษ์เขี้ยวมังกรและองครักษ์มาร

“นี่คือแผนที่อะไร” จินกวงถามอย่างสงสัย

พวกเขาไม่เคยเห็นแผนที่ทางการทหารเช่นนี้มาก่อน

ในความเป็นจริง แผนที่ทางการทหาร หากเป็นผู้ ที่ไม่เคยได้รับการฝึกฝนโดยเฉพาะก็ไม่มีทางอ่านออกอย่างสิ้นเชิง

“นี่คือแผนที่แผ่นดินเทพมาร แผนภาพเป็นระนาบเรียบ ทุกท่านสามารถเข้าใจได้ด้วยลักษณะการมองตรงลงมาจากฟ้า” มู่ชิงเกอลุกขึ้นยืน แนะนำทุกคน

นิ้วมือนางสาดแสงเล็กๆ หนึ่งสายออกมา ตกลงบนแผ่นที่ กล่าวกับทุกคน “นี่คือแดนมาร”

เลื่อนตามนิ้วมือนางไป นางก็กล่าวต่อ “ตรงนี้คือป่าอสูร”

ท้ายที่สุด นิ้วมือนางก็ชี้ตรงกลางมหาสมุทรดวงดาว “นี่คือแผ่นดินเทพสี่สมุทร”

หลังจากที่ทุกคนเข้าใจแล้ว นางก็หยุดครู่หนึ่ง แล้วพูด “ข้าส่งคนไปตรวจสอบมาอย่างละเอียดแล้ว หลายแห่งนี้…”

ปลายนิ้วของนางชี้ทิศทางหลายทิศที่ถูกหัวลูกศรสีแดงบอกตำแหน่งบนแผนที่ “ทั้งหมดล้วนเป็นบริเวณที่เคยเกิดการสู้รบของเทพมารสองเผ่ากับเผ่าฝู”

เมื่อนางพูดอธิบายรูปแบบของแผ่นดินเทพมาร ในสมองของทุกคนก็กระจ่างแจ้งขึ้นมาทันที

“แสนกว่าปีมานี้ เผ่าฝูสู้รบกับพวกเรา ล้วนแต่เป็นบริเวณที่แน่นอนเหล่านี้” ซุยชิงกล่าวด้วยความประหลาดใจ

มู่ชิงเกอพยักหน้า “นี่ก็ชัดเจนแล้วว่า พวกเขาทำเพียงทะลุผ่านบริเวณเหล่านี้เข้ามา ข้าเดาว่า พวกเขาอาจจะฉวยโอกาสหลังรบเสร็จ ให้คนปลอมตัวเป็นเผ่าเทพ หรือว่าเผ่ามาร หลังจากนั้นก็ตามกองทัพของเทพมารกลับไปยังแดนมารหรือว่าแผ่นดินเทพสี่สมุทร หมอบซุ่มต่อไปเช่นนี้”

ดวงตาทั้งคู่ของซือมั่วหดลงอย่างรวดเร็ว ในแววตามีประกายหนึ่งสายแวบผ่าน

คนอื่นอาจจะไม่ได้สังเกต แต่มู่ชิงเกอกลับมองเห็นแล้ว นางละสายตากล่าวถาม “เจ้าเห็นอะไร”

ซือมั่วเหลือบตาขึ้นช้าๆ ในดวงตาสีอำพันลุ่มลึกยากจะเข้าใจ “เพียงแค่มีสมมติฐานหนึ่งข้อในใจ”

“หากเจ้าแห่งมารมีข้อคิดเห็น ไม่สู้พูดออกมา ให้ทุกคนหารือร่วมกัน’’ ราชาเทวะฮ่วนเยวี่ยละสายตามองเขา

ซือมั่วหลุบตาทั้งคู่ลง กล่าวเสียงเรียบ “หากเผ่าฝูฉวยโอกาสสู้รบปลอมตัวเป็นคนเทพมารสองเผ่าแล้ว แฝงตัวเข้ามา เช่นนั้นก็จำเป็นต้องใช้ฐานะของผู้อื่น”

“ถูกต้อง” ราชาเทวะเซียนเหนี่ยวตาลุกวาว ตบโต๊ะลุกขึ้น

ความตื่นเต้นของเขา ทำให้ทุกคนชำเลืองมอง เขาจึงนั่งลงอีกครั้งอย่างเคอะเขินเล็กน้อย

คำพูดของซือมั่ว ทุกคนเข้าใจแล้ว

เผ่าเทพก็ดี เผ่ามารก็ดี แม้ว่าจะออกรบ ต่างก็ต้องมีการตรวจสอบฐานะ เพื่อทำสถิติจำนวนคนรวมถึงฐานะหลังเสร็จศึก ทราบว่าผู้ใดตายในสงคราม ผู้ใดรอด ชีวิต

ดังนั้น หากเผ่าฝูต้องการแฝงตัวเข้ามาก็ทำได้เพียงแอบอ้างฐานะของผู้ที่ตายในสงคราม ปลอมตัวให้มีรูปร่างหน้าตาเหมือนเขา แฝงตัวเข้ามาแผ่นดินเทพมาร คอยหาโอกาสลงมือ

“พูดได้ว่า สายลับเผ่าฝูเหล่านี้ ต่างก็หมอบซุ่มอยู่ในแดนเทพใหญ่ๆ แต่ละแดน รวมถึงอยู่ในกองทัพเผ่ามารด้วยงั้นหเรือ” ราชาเฟิ่งพูดสรุปสุดท้ายหนึ่งประโยค

“มีความเป็นไปได้อย่างยิ่ง อย่างไรเสียพวกเขาก็ต้องสืบหาข่าวสาร รู้ข้อมูลสำคัญของเทพมารสองเผ่าก็จำเป็นต้องเข้าใจศูนย์กลางอำนาจ การปลอมตัวเป็นคน ธรรมดาหรือมนุษย์เทพทั่วไปนั้นมีประโยชน์ไม่มาก’’ ราชาเทวะจงซานกล่าว

“ไม่แน่เหมือนกัน บางที ปลุกปั่นในหมู่ประชาชน ก็อาจจะเกิดผลลัพธ์ที่คิดไม่ถึงได้เช่นกัน” มู่ชิงเกอกล่าว

ทุกคนตกตะลึง แต่กลับไร้หนทางจะโต้เถียง

ครู่หนึ่ง ราเทวะเฝินไห่ก็แบมือกล่าว “เช่นนั้น ตอนนี้จะทำอย่างไร เดิมยังคิดว่าย่อส่วนขอบเขตได้ แต่ตอนนี้ดูแล้ว ยังต้องงมเข็มในมหาสมุทรอยู่ดี”

“เรื่องทั้งหมดในตอนนี้ เดิมก็เป็นการคาดเดา จับสายลับเผ่าฝูไม่ได้ ไม่รู้ว่าพวกเขาปลอมตัวอย่างไร ไม่รู้ว่าพวกเขาส่งข่าวสารอย่างไร ไม่รู้อะไรทั้งสิ้น พวกเราก็

ทำอะไรไม่ได้เลย” มู่ชิงเกอมองเขาแล้วกล่าว

นี่จึงจะเป็นภาวะจนตรอกที่พวกเขาเผชิญหน้าร่วมกัน

เผ่าฝูรู้เรื่องของพวกเขาทะลุปรุโปร่ง ส่วนพวกเขากลับไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเผ่าฝูเลย

“เช่นนั้นตอนนี้จะทำอย่างไร” ราชาเทวะเฝินไห่ กล่าวอย่างจนใจ

ในตำหนักนิ่งเงียบลง

แผนชั่วของเผ่าฝูกางอยู่ตรงหน้า พวกเขาจับจ้องแผ่นดินเทพมารตาเป็นมัน คิดอยากจะครอบครองเป็นของตัวเอง ส่วนพวกเขากลับไม่รู้ว่าควรจะลงมือทำลาย ความทะเยอทะยานของเผ่าฝูอย่างไร

“แดนมาร มีเจ้าแห่งมารเป็นผู้นำ ประชาชนทั้งหมดเป็นทหาร แต่แผ่นดินเทพสี่สมุทร กลับแบ่งแยกสี่สมุทร มีเทพแต่ละคนเป็นผู้นำแบ่งการปกครอง นี่ยังไม่ รวมเมืองที่กระจัดกระจายอยู่เหล่านั้น” มู่ชิงเกอพลันกล่าว