บทที่ 932 : ขอโทษเถอะนะ! พอดีท้องไส้ข้าเกิดปั่นป่วนขึ้นมา! (ต้น)
ไม่อ่อนข้อ!
นี่คือความเชื่อที่ฝังลึกในจิตวิญญาณของสำนักกระบี่!
ผู้ฝึกกระบี่?
คนเหล่านี้ทั้งบึกบึนปานเหล็กกล้าและแข็งแกร่งดั่งเพชรแท้!
ไม่ว่าศัตรูจะมีพลังอำนาจปานใด ในฐานะผู้ฝึกกระบี่พวกเขาต้องกล้าชักกระบี่ออกต่อสู้กับฝ่ายตรงข้าม!
ไม่ยอมแพ้! ไม่เรียกหาสันติภาพ! ไม่จำนน!
พวกเขามีเพียงหนึ่งกระบี่……สู้!
ก่อนหน้านั้นสิ่งนี้เป็นเสมือนดวงวิญญาณของสำนักกระบี่!
เวลานี้สำนักกระบี่อยู่ในนครอานุภาพและไม่ได้ต่อสู้เพื่อผลประโยชน์ ทว่าใครในโลกที่กล้าประมาทพลังของสำนักกระบี่บ้าง?
ตอนนี้แม้ว่าสำนักกระบี่จะอยู่ในสถานะที่เสียเปรียบอย่างสิ้นเชิง แต่ไม่มีใครหดหัวสักคน!
พลังปณิธานกระบี่!
ภายในสำนักกระบี่ พลังปณิธานกระบี่ทะยานขึ้นสูงสู่ท้องฟ้าเป็นจำนวนมากมายมหาศาล จากนั้น พลังปณิธานโฉบฉวัดเฉวียนอยู่ในอากาศเป็นเวลานานและดูเหมือนพลังจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นทุกขณะ!
ในอากาศ คุณหนูใหญ่มีสีหน้าเฉยเมย มองลงไปยังสำนักกระบี่ด้านล่าง “พวกเจ้าสำนักกระบี่ไม่เคยอ่อนข้อให้ใครสินะ? ข้าอยากเห็นนัก คนที่ได้ชื่อแกนนำของสำนักกระบี่จะแข็งแกร่งขนาดไหน!”
ว่าแล้วหญิงสาวมองไปยังหัวหน้าผู้ทรงเกียรติซึ่งลอยตัวอยู่ “อย่าได้ออมมือเด็ดขาด!”
ในอากาศ
หัวหน้าผู้ทรงเกียรติเซียวหยุดชะงักทันที ขณะที่มือจับกระชับด้ามกระบี่แบนกว้าง หลังจากนิ่งอยู่ชั่วครู่ ทันใดนั้นเขาดึงกระบี่แบนกว้างออกจากฝัก พร้อมกับตวัดฟาดลงไปตรงหน้า แล้วกระหน่ำลงไปอีกเป็นสิบครั้ง!
ตูม!
ทุกครั้งที่หัวหน้าผู้ทรงเกียรติเซียวกระหน่ำฟาดกระบี่ลงไป ร่างของเยว่อู่เฉินถูกแรงปะทะจนกระเด็นไปไกลกว่าสามร้อยจั้ง หลังจากที่กระหน่ำฟาดลงจนครบสิบหน เยว่อู่เฉินถึงกับกระเด็นออกไปไกลกว่าหกลี้!
อีกทั้งชั้นอากาศบริเวณกึ่งกลางระหว่างสองฝ่ายกลับกลายเป็นมืดสนิทฉับพลัน!
ด้วยพลังปะทะแห่งกระบี่แบนกว้างของหัวหน้าผู้ทรงเกียรติเซียว ส่งให้พื้นที่อากาศระเบิดแตกเป็นเสี่ยงๆ ทันที!
ทันใดนั้นจู่ๆ ชั้นอากาศที่บริเวณเหนือท้องฟ้าสำนักกระบี่พลันกลับสู่สภาพปกติ และมุมปากข้างหนึ่งของเยว่อู่เฉินปรากฏโลหิตหยดลงมาช้าๆ
เมื่อเห็นเช่นนั้น ทำให้ศิษย์สำนักกระบี่ต่างมีสีหน้าดำคล้ำไปตามกัน
เยว่อู่เฉินเสียท่าแล้วงั้นหรือ?
ภายในอาณาเขตสถาบันฝึกยุทธ์ เยี่ยฉวนมองดูเยว่อู่เฉินที่กลางอากาศอยู่เช่นเดียวกัน คนผู้นั้นหรือที่เป็นฝ่ายแพ้?
ณ บนท้องฟ้า เยว่อู่เฉินเขม้นมองหัวหน้าผู้ทรงเกียรติเซียวที่อยู่ฝั่งตรงกันข้าม เสียงฝ่ายหลังพูดพลางแสยะยิ้ม “แสดงฝีมือออกมา!”
เยว่อู่เฉินเสียงกร้าว “เดี๋ยวจัดให้”
ว่าแล้วคนพูดขยับไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง ในเวลาเดียวกันยกกระบี่ในมือขึ้นแนบชิดเข้าบริเวณกึ่งกลางหว่างคิ้ว พลันนั้นบังเกิดพลังปณิธานกระบี่พร้อมด้วยพลังกระบี่ชี่แผ่วาบกระจายออกจากกายคน ก่อนจะไหลมาบรรจบกับกระบี่ หากจะพูดให้ตรงเผงต้องบอกว่าพลังไหลรวมเข้าที่ปลายกระบี่นั้นเอง!
เปรี๊ยะ!
บริเวณเหนือสำนักกระบี่ช่องอากาศที่ว่างเปล่าพลันปริแตกแยกร้าวทีละน้อยๆ!
ไกลออกไป หัวหน้าผู้ทรงเกียรติเซียวหรี่นัยน์ตาลงเล็กน้อย ขณะมือข้างซ้ายขยับกำด้ามกระบี่แบนกว้างที่ถืออยู่!
หลังจากนิ่งเงียบอยู่ชั่วขณะ พลันเยว่อู่เฉินก้าวออกไป มือซ้ายประกบนิ้วมือเข้าด้วยกันก่อนจะวางนิ้วลูบไล้ลงจนสุดปลายกระบี่ “ฟัน!”
เสียงเฉียบขาดสนั่นดังปานอสนีบาต!
จากนั้น ปรากฏลำแสงกระบี่ตัดผ่าลงมาจากเบื้องบน ก่อนจะพุ่งออกไปอย่างแรง
แฉ่!
ในบริเวณนั้น บังเกิดเสียงคล้ายวัตถุฉีกขาดดังกระหึ่มก้อง
ห่างออกไป หัวหน้าผู้ทรงเกียรติเซียวชักกระบี่ออกมาทันทีพร้อมกับทะยานเข้าหาอีกฝ่าย ตามด้วยเงาทะมึนไหววูบรวมตัวเข้าด้วยกันก่อนจะเผยตัวตนให้เห็นจำนวนหนึ่ง
“ฟาด!”
ขณะที่หัวหน้าผู้ทรงเกียรติเซียวส่งเสียงนั้น ปรากฏกระบี่พลังชี่ฟาดลงไปบนลำแสงกระบี่ทันที
จากนั้น ความเงียบงันครอบคลุมไปทั่วบริเวณ
ตูม!
ท้องฟ้าบังเกิดการสะท้านสะเทือนอย่างแรง ในขณะที่พายุลำแสงกระบี่กับกระบี่แบนกว้างสาดแสงวอบแวบแตกกระจัดกระจาย เวลาเดียวกันกับที่ปรากฏร่างของใครบางคนโดนปะทะจนลอยละลิ่วไปไกล!
ที่แท้เป็นหัวหน้าผู้ทรงเกียรติเซียว!
เมื่อคุณหนูใหญ่และพวกเห็นเข้าต่างคนต่างหน้าเผือดวูบ
ตอนนั้นเอง ฝ่ายเยว่อู่เฉินที่ลอยตัวกลางอากาศขยับเท้าก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง “ฟาดซ้ำ!”
ว่าแล้ว ลำแสงกระบี่อีกลำแสงพุ่งออกไป!
นอกอาณาเขตนครอานุภาพ ร่างของหัวหน้าผู้ทรงเกียรติเซียวที่เพิ่งจะฉวยกระบี่ขึ้นมาถือ กลับลอยละลิ่วด้วยแรงปะทะอย่างหนักหน่วงอีกครา!
พลังที่พุ่งเข้ามาปะทะในหนนี้ ส่งให้ร่างหงายหลังลอยไปไกลกว่าหกลี้!
เหนือสำนักกระบี่ เยว่อู่เฉินเดินออกไปอีกก้าว หากในครั้งนี้กระบี่ที่ถืออยู่ทะยานวาบออกไปอย่างรวดเร็ว!
ฉ่า!
ทันใดนั้น แสงแห่งกระบี่แผดจ้าประหนึ่งแสงแห่งดวงอาทิตย์ พลังแรงกล้าเกินที่จะมองจ้องไปตรงๆ!
ที่เส้นขอบฟ้า เสียงหัวเราะเหี้ยมเกรียมของหัวหน้าผู้ทรงเกียรติเซียวเปล่งระเบิดดังสนั่น ขณะชักกระบี่ออกมาแล้วฟาดออกไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า ส่งให้ลำแสงกระบี่แตกขจัดพลัดพรายไปทั่ว อย่างไรก็ตาม เมื่อลำแสงพุ่งมากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ลำแสงเหล่านั้นจะแหลกกระจายไปในพริบตา……
ฉับพลันต่อมา ปรากฏลำแสงกระบี่พุ่งวาบลงมาจากท้องฟ้า
หัวหน้าผู้ทรงเกียรติเซียนยกกระบี่แบนกว้างขึ้นขวางกั้นไว้ทันที ทว่าด้านหลังของเขากลับมีอีกหนึ่งลำแสงพุ่งเข้ามาเงียบๆ
ในบริเวณเงียบงันไปทันที!
ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่หัวหน้าผู้ทรงเกียรติเซียวเป็นตาเดียว!
เปรี๊ยะ!
ในมือของหัวหน้าผู้ทรงเกียรติเซียว กระบี่แบนกว้างแตกร้าวและที่กึ่งกลางแสกหน้าปรากฏรอยเฉือนด้วยของมีคม
หัวหน้าผู้ทรงเกียรติเซียวเป็นฝ่ายพ่ายแพ้!
บนอากาศ บรรดายอดฝีมือแห่งเผ่าถังต่างสีหน้าหมองไปทันที
อย่างไรก็ตาม ฝ่ายคุณหนูใหญ่ยังคงสีหน้าสงบเรียบเฉย
ขณะนั้น สายตาของหัวหน้าผู้ทรงเกียรติเซียวมองตรงไปยังเยว่อู่เฉิน “มหาเซียนกระบี่ชั้นยอดทรงพลังอะไรเช่นนี้!”
สิ้นสุดวาจาประโยคนั้น ปรากฏกระบี่ชี่มากมายพุ่งมาตัดร่างของเขาจนแหลกละเอียด จนกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยเหลือคณานับในฉับพลัน
“วู้ววว เฮ!”
ด้านล่าง เหล่าศิษย์สำนักกระบี่ต่างไชโยโห่ร้องด้วยความยินดี
พวกเขาได้รับชัยชนะ!
แม้แต่หมู่เฟิงเฉินยังมีสีหน้าคลายกังวลอย่างเห็นได้ชัด
ถึงอย่างไร เขาย่อมไม่อยากให้สำนักกระบี่ถูกทำลาย!
บนอากาศ เยว่อู่เฉินเขม้นมองคุณหนูใหญ่ ฝ่ายหลังปรบมือให้พูดพลางใบหน้าเจือรอยยิ้มว่า “พลังของมหาเซียนกระบี่ชั้นยอดช่างน่าอัศจรรย์นัก! ถ้าสำนักกระบี่มีคนขั้นมหาเซียนกระบี่ชั้นยอดคนอื่นอยู่อีกล่ะก็……เห็นทีเผ่าถังเราต้องคำนวณถึงผลได้ผลเสียให้ถ้วนถี่กว่านี้ ก่อนที่จะจู่โจมพวกเจ้าเสียแล้ว”
เยว่อู่เฉินมองคนพูดขณะพูดดักคอว่า “ไม่ใช่ว่าพวกข้าสองฝ่ายพินาศย่อยยับ……นั่นจะเป็นผลดีต่อเผ่าถังของเจ้าหรือ?”
คนตรงข้ามหาได้ใส่ใจกลับบอกยิ้มๆ ว่า “ส่งสมบัติล้ำค่ามาเสียดีๆ แล้วเราจะไปจากที่นี่ทันที ถ้าไม่เช่นนั้น ใช่ว่าเราทั้งคู่จะพินาศ ทว่าเป็นพวกเจ้าสำนักกระบี่ต่างหากที่ต้องย่อยยับ!”
ทันใดนั้น หมู่เฟิงเฉินปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าคุณหนูใหญ่ “สมบัติล้ำค่าไม่ได้อยู่กับสำนักกระบี่ ข้ากล้าสาบานด้วยความสัตย์จริง!”
เมื่อได้ยินคำพูดของคนตรงหน้า คุณหนูใหญ่หรี่นัยน์ตาลงเล็กน้อย
สาบานด้วยความสัตย์!
เจ้าสำนักกระบี่กล้าเอ่ยคำสาบาน เขาไม่โป้ปดแน่
สมบัติล้ำค่าไม่ได้อยู่ที่สำนักกระบี่?
ภายในใจของคุณหนูใหญ่เกิดคำถามมากมายประดังประเดเข้ามา
เสียงอีกฝ่ายพูดต่อมา “เยี่ยฉวนเป็นคนเจ้าเล่ห์เหลี่ยมจัด เจ้าเชื่อคำพูดเขางั้นหรือ?”
คนตรงข้ามเงียบเสียง…
