ตอนที่ 103 นิสัยเสีย (2)

นอกจากนี้ จากรูปลักษณ์ที่น่านับถือจากคนรอบข้าง จะเห็นได้ว่าสถานะของคนๆ นี้ไม่ง่ายเหมือนกับผู้ฝึกฝนก่อตั้งรากฐานทั่วไป

อย่างไรก็ตาม ผิวของเด็กหนุ่มคนนี้ซีดเซียว และมีรอยคล้ำใต้ตาของเขา ร่างกายของเขาซูบผอม และดูเหมือนว่าเขาถูกครอบงำด้วยแอลกอฮอล์และเซ็กส์ ในดวงตาของเขายังมีความชั่วร้ายแฝงอยู่

เขายืนอยู่ที่หัวเรือ สวมหมวกสีขาวที่มีตัวอักษร ‘จิน’ ปักอยู่

ตัวอักษรนี้แปลกมากและปล่อยแรงกดดันที่อธิบายไม่ได้

เสื้อคลุมเต๋า สีม่วงเข้มที่ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนสนใจมีขนาดใหญ่มากกับเขา เมื่อลมพัดผ่านเขา เสื้อคลุมก็จะส่งเสียงหวีดหวิวราวกับว่ามันจะปลิวหายไปกับเขา

ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ว่าตัวเองอ่อนแอเพียงใด ดังนั้นเมื่อเขาเดินออกมา เขาได้รับความเคารพจากเหล่าศิษย์บนฝั่งในขณะที่กอดผู้หญิงในชุดคลุมสองคนไว้ด้านข้าง

ผู้หญิงคนหนึ่งถือขวดคริสตัลที่บรรจุยาบำรุงผิวต่างๆ เธอป้อนให้เขาทีละคำ

ผู้หญิงสองคนนี้ไม่แก่ และรูปร่างหน้าตาก็สวยทีเดียว ดวงตาสีเขียวของพวกเขาเผยให้เห็นถึงเสน่ห์ที่เย้ายวน เมื่อลมทะเลพัดมา ผมยาวสลวยปลิวไสวไปตามสายลม เผยให้เห็นรูปร่างเว้าโค้งภายใต้เสื้อคลุม

หน้าอกที่ใหญ่ ก้นที่อวบอิ่ม และเอวที่บางจนน่าขันประกอบกับใบหน้าที่ใสสะอาดของพวกเธอ ทำให้พวกเธอปล่อยแรงกระตุ้นความปราถนาออกมา

เสื้อผ้าของพวกเธอโดดเด่นมาก ส่วนเว้าส่วนโค้งที่ร้อนแรงและผิวที่ขาวนวลซึ่งดูอ่อนนุ่มและบอบบางของพวกเธอถูกเปิดเผยต่อเหล่าศิษย์ทุกคน ทำให้พวกเขาละเลยต่อมบนแก้มของพวกเธอโดยไม่รู้ตัว

พวกเธอให้เด็กหนุ่มกอดไว้ ท่ามกลางความเขินอายของพวกเธอ เสียงหัวเราะก็ดังขึ้น

“เราขอแสดงความเคารพต่อองค์ชายสาม!” เสียงที่เคารพนับถือบนฝั่งก็ดังขึ้น

ซูฉินจ้องมองไปที่เด็กหนุ่มบนเรือ เขารู้สึกว่าหากไม่มีการสนับสนุนจากผู้หญิงสองคน เด็กหนุ่มจะล้มลง สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกแปลกและเหลือเชื่อมาก

เขามองไปที่หญิงสาวสวยทั้งสองอีกครั้งและสายตาของเขาก็หรี่ลงเล็กน้อย เขาสัมผัสได้ถึงอันตรายจากผู้หญิงสองคนนี้ ดังนั้นการจ้องมองของเขาจึงกวาดผ่านพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว เขาเห็นว่านอกจากยามบนเรือแล้ว ยังมีคนอีกหลายคนใน ชุดคลุมสีดำ

ใบหน้าของคนเหล่านี้เหมือนกับผู้หญิงสองคนนั้น พวกมันมีตาสีเขียวและต่อมที่แก้ม พวกเขาทั้งหมดให้ความผันผวนของการบ่มเพาะที่ไม่ธรรมดา

นอกจากพวกเขาแล้ว ยังมีชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีอายุไล่เลี่ยกับซูฉิน เสื้อผ้าของเขาหรูหรามาก และดวงตาสีเขียวของเขาก็แฝงไปด้วยความเย็นชาขณะที่เขามองไปที่ชายฝั่ง

เขายังมีต่อมที่แก้มของเขา

ซูฉินมองไปที่คุณสมบัติเหล่านี้ นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาได้เห็นสิ่งมีชีวิตที่คล้ายกับมนุษย์แต่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม จากปฏิกิริยาของศิษย์คนอื่น ๆ ที่อยู่รอบๆ พวกเขาดูไม่แปลกใจเลย เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่มนุษย์สายพันธุ์นี้หาได้ยาก

เขารีบถอนสายตาและหยุดมอง ในขณะที่เขากำลังจะจากไป เด็กหนุ่มที่ถูกประคองโดยผู้หญิงสองคนก็หัวเราะเมื่อเรือเข้ามาใกล้

“แม้ว่าเราจะเจอพายุในการเดินทางครั้งนี้ แต่การเก็บเกี่ยวของเราก็ไม่เลว ศิษย์น้อง เจ้าจะได้รับส่วนแบ่ง”

ทันทีที่เขาพูดจบ ผู้ติดตามจำนวนมากบนเรือก็กระโดดขึ้นทันที ด้วยการโบกมือของพวกเขา เกล็ดขนาดเท่าฝ่ามือก็บินเข้าหาทุกคนบนชายฝั่ง

อันหนึ่งบินไปหาซูฉินเช่นกัน เมื่อเขาเห็นเกล็ดลอยอยู่ เขาก็ยกมือขึ้นจับมัน สิ่งแรกที่เขารู้สึกคือมันลื่นและเย็น หลังจากนั้นเขาก็บีบมันเล็กน้อย แต่ไม่สามารถบดขยี้ได้ ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย

เขาตระหนักว่าเกล็ดเหล่านี้ควรมีความพิเศษมาก ในเวลาเดียวกัน เขาก็เข้าใจว่าทำไมคนจำนวนมากมารวมตัวกันที่ชายฝั่ง

“ถ้าทุกวันเป็นแบบนี้ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน” ซูฉินมองไปที่เรือ หลังจากที่เขาเก็บมันไว้ เขาก็ขอบคุณองค์ชายสามบนเรือที่อยู่ห่างไกล เช่นเดียวกับคนอื่นๆ

ท่ามกลางคำขอบคุณ เรือลำใหญ่ก็เทียบท่า องค์ชายสามโบกมือให้เหล่าศิษย์ที่อยู่บนฝั่งก่อน ก่อนจะตบก้นของสตรีผู้ไม่ใช่มนุษย์ทั้งสองอย่างแรงโดยไม่สนใจสายตาผู้อื่น

ผู้หญิงสองคนส่งเสียงร้องอย่างฉุนเฉียว และองค์ชายสามที่ผอมแห้งเริ่มหัวเราะอย่างชั่วร้าย

เหล่าศิษย์เห็นเหตุการณ์นี้และก้มหน้าลงทีละคน ไม่ค่อยมีใครกล้าจ้องไปที่ผู้หญิงสองคนที่ไม่ใช่มนุษย์ต่อหน้าเขา

เดิมทีซูฉินรู้สึกว่าไม่มีอะไรให้ดูมากนัก แต่เขาสังเกตเห็นว่าการแสดงออกของชายหนุ่มจากเผ่าพันธุ์อื่นที่อยู่ข้างหลังผู้หญิงสองคนนั้นดูเหมือนจะมีความรังเกียจ อยู่บ้าง

องค์ชายสามยังคงเล่นหูเล่นตากับผู้หญิงต่อไป และดูเหมือนว่าความสนใจของเขาจะมุ่งไปที่รูปร่างของพวกเธอเสียหมด และเขาไม่ทันสังเกตการแสดงออกของ ชายหนุ่มจากเผ่าพันธุ์อื่นที่อยู่ข้างหลังเขา

“นางฟ้าตัวน้อย รอข้าที่นี่ อย่าออกเรือโดยประมาท ไม่งั้นถ้าอาจารย์เห็นเข้าจะดุ ข้าอีก… แต่ข้าสงสัยว่าอาจารย์กลับมาแล้วหรือยัง ยังไงข้าจะไปดูก่อน ถ้าเขาไม่กลับมา ข้าจะมาเล่นกับพวกเจ้าคืนนี้”

สตรีทั้งสองดูเหมือนจะชื่นชอบองค์ชายสามมาก พวกเธอยิ้มอย่างมีเสน่ห์และยังคงเกี้ยวพาราสีกันต่อไป หลังจากนั้นไม่นาน องค์ชายสามก็ไอและหยิบขวดคริสตัลที่มียาบำรุงก่อนจะบอกยามบนเรือ

“เอาทุกอย่างลงมา ระมัดระวังในการเคลื่อนย้าย”

ตามคำสั่งของเขา ผู้ติดตามและผู้คุมจำนวนมากได้นำกล่องขนาดใหญ่ออกจากห้องโดยสาร พวกเขาทั้งหมดถูกผนึกไว้ จึงไม่มีใครเห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน

“ระวังเมื่อเจ้าเคลื่อนย้าย บันทึกวิดีโอให้ข้าด้วย สิ่งนี้เตรียมไว้สำหรับศิษย์พี่ใหญ่ที่อยู่สันโดษ เขาเป็นคนขี้น้อยใจ ข้าจะไม่ปล่อยให้เขาพยายามขู่กรรโชกข้าโดยบอกว่าสินค้าเสียหาย”

ขณะที่หัวเราะ องค์ชายสามก็กำหมัดใส่เหล่าศิษย์ที่อยู่รายรอบ และเดินลงเรืออย่างสง่าผ่าเผย มุ่งตรงไปยังยอดเขาที่เจ็ด

ขณะที่เขาจากไป เหล่าศิษย์ที่อยู่บนฝั่งก็ถอยกลับอย่างรวดเร็วโดยระวังซึ่งกันและกัน บรรยากาศกดดันแทรกซึมอยู่ในอากาศ