ตอนที่ 782 จุดจบของไป๋เสี่ยวโจว (3)
เขายืนอยู่ท่ามกลางดาบ 33 เล่ม และมองไปที่พื้น จากนั้นเขาก็มองไปที่ดวงตาขนาดยักษ์ของจักรพรรดิโบราณจิตวิญญาณที่จ้องมองมาที่เขา สีหน้าของเขา เยือกเย็นเล็กน้อยขณะที่เขาก้มมองดวงตากลมโต
“ข้ารับใช้ของอาณาจักรซีหลัวคารวะจักรพรรดิโบราณจิตวิญญาณ”
“ในเมื่อเจ้าไม่ยอมปล่อยให้ข้าจากไป และยืนกรานที่จะกลืนกินข้า ข้าทำได้เพียงใช้วิธีเดิมที่ข้าใช้ในโลกภายนอกเท่านั้น”
ดวงตาขนาดยักษ์ของจักรพรรดิโบราณจิตวิญญาณไม่ได้แสดงการเปลี่ยนแปลงใด ๆ แต่มีแสงแวววาวที่ส่องประกายในส่วนลึก
ไป๋เสี่ยวโจวชี้ไปที่ซูฉินที่พื้น
“จักรพรรดิโบราณจิตวิญญาณ ข้าจะเปิดประตูแดนมาร และเชื่อมต่อกับโลก จิตวิญญาณของเจ้า ไม่ว่าผลที่ตามมา หายนะอะไรก็ตามที่จะเกิดขึ้น มันไม่ใช่ความตั้งใจของข้า แต่ทั้งหมดเป็นเพราะเด็กคนนี้”
ในส่วนลึกของแม่น้ำเหลือง ในขณะที่ได้รับการปกป้อง ซูฉินถูกดึงเข้าหาแหล่งที่มาของเสียงเคี้ยวโดยไม่ได้ตั้งใจ อย่างไรก็ตามเมื่อแม่น้ำเหลืองหยุดนิ่ง ร่างกายของเขาก็หยุดอยู่กับที่เช่นกัน
แต่ตลอดเวลามานี้ เขายังคงอยู่ในท่าโค้งคำนับ
เขาไม่ต่อต้าน และให้ความเคารพอย่างสูง
แม้ว่าเขาจะถูกไป๋เสี่ยวโจวชี้ แต่เขาก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้น
แม้ว่าความหมายเบื้องหลังคำพูดของไป๋เสี่ยวโจวจะคล้ายกับสิ่งที่เขาเคยทำในอดีต แต่ซูฉินก็ไม่ได้แสดงการเปลี่ยนแปลงใดๆ หลังจากพาอีกฝ่ายมาที่นี่ และเปิดเผยความตั้งใจของเขา ซูฉินเข้าใจว่าทุกอย่างอยู่นอกเหนือการควบคุมของเขาแล้ว
เขาทำดีที่สุดแล้ว
ดังนั้นซูฉินจึงก้มหัวลง และหลับตาโดยไม่สนใจพวกเขา
จักรพรรดิโบราณจิตวิญญาณก็ไม่รังเกียจเช่นกัน เขามองไปที่รองผู้ว่าเท่านั้น เสียงกลืนน้ำลายของเขาดังแผ่วเบา
ไป๋เสี่ยวโจวเงียบลงในขณะที่ความไม่สบายใจเกิดขึ้นในใจของเขา
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องพยายาม เขาจึงชูมือขึ้นไปบนฟ้า และอธิษฐาน
“ใช้กรรมของข้าชี้นำทางแดนมาร คนของข้า… กลับมา!”
เมื่อเสียงของเขาดังขึ้น นอกโลกจิตวิญญาณบนท้องฟ้าเหนือเขตเฟิงไห่ ท้องฟ้าที่สองซึ่งถูกปิดกั้นด้วยตาข่ายสีทองก็แกว่งไกว
ในขณะที่เทือกเขาโบราณบนพื้นดินพังทลายลงมากขึ้นเรื่อยๆ ภายใต้ความสยดสยองของผู้คนทั้งหมดในเขตเฟิงไห่ ท้องฟ้าก็หายไปและดวงวิญญาณจำนวนมากที่พุ่งออกมาก็กลับไป
ทันใดนั้นท้องฟ้าที่สองก็หายไป
ทันทีหลังจากนั้น ในส่วนลึกของโลกจิตวิญญาณ กระแสน้ำวนขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นบนศพของงูยักษ์ที่ซูฉินเคยเห็นในความว่างเปล่าในตอนนั้น
กระแสน้ำวนนี้สั่นสะเทือน และหมุนวนด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ มันเป็นท้องฟ้าที่สองที่หายไปจากโลกภายนอกเหมือนภาพวาด
ในขณะนี้มันแพร่กระจายออกไปที่นี่
งูยักษ์สั่นสะท้าน
เสียงคำรามนับไม่ถ้วนดังขึ้นจากท้องฟ้าที่สองและดวงวิญญาณจำนวนมากก็พุ่งออกมา ไม่มีการรบกวนจากออร่าของทวีปหวังกู ที่นี่ดวงวิญญาณของอาณาจักรซีหลัวเหล่านี้ลงมาได้สำเร็จ และมุ่งตรงไปที่งูยักษ์
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่พวกเขาลงมา
ทันใดนั้นงูยักษ์ก็ลืมตาขึ้น ดวงตาของมันไร้ความรู้สึก และซีดเซียว ทันใดนั้นร่างของมันก็เคลื่อนไหวในทันที ปล่อยแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัว มันกระแทกเข้ากับกระแสน้ำวนโดยมีโลกจิตวิญญาณอยู่เหนือหัว
ไม่มีเสียงดังก้องหรือความผันผวนจากการกระแทก
มีเพียงการทำลายล้างที่ไร้เสียง
งูยักษ์ล้มลง และโลกจิตวิญญาณที่อยู่เหนือศีรษะก็พังทลายลงเช่นกัน
ในเวลาเดียวกัน ท้องฟ้าที่สอง และดวงวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนที่พุ่งออกมาจากนั้นก็พังทลายลง รวมทั้งแดนมารซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกระแสน้ำวน
พวกมันระเบิดเหมือนฟองอากาศ และถูกทำลายล้างกลายเป็นความว่างเปล่า
กระแสน้ำวนไม่มีอยู่อีกต่อไป
ในโลกจิตวิญญาณ เหนือพื้นที่กว้าง 10,000 ลี้ที่สร้างขึ้นโดยดาบทองคำ 33 เล่ม ไม่มีสิ่งใดปรากฏบนท้องฟ้า
ซูฉินไม่แปลกใจเลย
ในดวงตาขนาดยักษ์ของจักรพรรดิโบราณจิตวิญญาณ มีเพียงแสงระยิบระยับเล็กน้อย
รองผู้ว่านิ่งเงียบ เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ไม่เปลี่ยนแปลงเลย และสัมผัสได้ถึงความล้มเหลวในการอัญเชิญของเขา ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกเจ็บปวดเสียดแทง
เขาสามารถเห็นผู้คนนับไม่ถ้วนของเขาคร่ำครวญ และถูกทำลายอย่างแผ่วเบา
ไม่กี่ลมหายใจต่อมา ดูเหมือนเขาจะแก่ลงมาก เขาก้มศีรษะลง และมองไปที่ซูฉิน และถอนหายใจเบาๆ
“เจ้าเคยใช้วิธีนี้มาก่อนไหม”
ซูฉินมองไปที่รองผู้ว่า และพยักหน้า
ก่อนหน้านี้เขาเคยใช้วิธีนี้ ซูฉินก็คาดหวังไว้แล้ว เขาไม่เชื่อว่าจักรพรรดิโบราณ จิตวิญญาณจะไม่แก้ไขข้อบกพร่องนี้หลังจากได้รับคำขู่มาก่อน
สำหรับวิธีใดที่อีกฝ่ายใช้เพื่อต่อต้าน ซูฉินไม่แน่ใจ แต่ต้องเกี่ยวข้องกับการปกปิด
การแสดงออกของรองผู้ว่ายังทำให้ซูฉินคาดเดาได้ว่านอกเหนือจากการซ่อนโลกจิตวิญญาณแล้ว จักรพรรดิโบราณจิตวิญญาณยังได้วางวิธีโต้กลับอีกด้วย
รองผู้ว่านิ่งเงียบ
ในขณะนั้น แสงของดาบสีทองขนาดใหญ่ทั้ง 33 เล่มที่อยู่รอบๆ เริ่มสลัวลง แม่น้ำเหลืองที่ถูกยับยั้งปั่นป่วนอีกครั้ง และพลังแห่งการทำลายล้างก็ปะทุขึ้น
เมื่อมองไปที่สิ่งเหล่านี้ สีหน้าของรองผู้ว่าก็ขมขื่น
แผนการ และการเตรียมการทั้งหมดของเขาไร้ประโยชน์ในตอนนี้
ตอนนี้ เขามีความรู้สึกแบบเดียวกับที่เทพอมตะต้องห้ามรู้สึกเมื่อเผชิญหน้ากับเทพจันทราโลหิต
ที่มาของตัวแปรเหล่านี้ทั้งหมด… คือ ซูฉิน
รองผู้ว่าการมองอย่างลึกซึ้งที่ซูฉิน การแสดงออกของเขาเปลี่ยนจากความขมขื่นเป็นความสงบ
“ข้าล้มเหลว”
เขาพูดเบาๆไม่ได้พยายามเรียกใบหน้าที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ของเทพเจ้า เขารู้ว่า มันไม่มีความหมาย อีกฝ่ายจะไม่ยอมเปิดตาให้เขา ข้อตกลงได้เสร็จสิ้นลงแล้วในตอนที่เขาตื่นขึ้นมา
เขายังไม่ได้พยายามที่จะขอความช่วยเหลือจากรัชทายาทซีหลัว
นี่เป็นเพราะเขาล้มเหลว และทำให้เจ้านายของเขาผิดหวัง เขาละอายใจเกินกว่าจะทำเช่นนั้นได้ เขาไม่ต้องการให้เจ้านายของเขาเผชิญหน้ากับจักรพรรดิโบราณ จิตวิญญาณแทนเขา
“โชคดีที่ข้าสามารถเอากะโหลกศรีษะของฝ่าบาทคืนมาได้ สำหรับองค์ชายเจ็ดที่ชอบชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสีย ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้โจมตีข้า ในกรณีนี้หลังจากเห็นแผนการทั้งหมดของข้าแล้ว เขาจะไม่กล้าผิดสัญญาง่ายๆ”