ตอนที่ 921 มันเป็นความผิดของจักรพรรดิโบราณหยิงหวง (2)

อีกร่างหนึ่งก็พูดด้วยเสียงต่ำเช่นกัน

“สำหรับคุณชายผู้มีความสามารถคนนั้น เขาไม่ได้มีสถานะสูงส่งในหมู่พวกเขา แต่ข้าไม่เห็นสัญญาณใดๆ เลยว่าเขาถูกลักพาตัว ดูเหมือนว่าเขาจะเดินทางไปกับคนอื่นๆ ด้วยความสมัครใจ”

“ยิ่งกว่านั้น คนเหล่านี้ล้วนแต่ต้องคำสาป ความเป็นไปได้ที่พวกเขาจะมาจากภูมิภาคอื่นนั้นไม่สูงนัก โดยเฉพาะหนึ่งในนั้นที่มีคำสาปลึกล้ำอยู่ภายใน จนถึงจุดที่มันสามารถปะทุออกมาได้ทุกเมื่อ”

เมื่อได้ยินคำพูดของคนข้างๆ เธอ หยุนเซี่ยก็พยักหน้า

“ให้ความสนใจกับพวกเขา หากพวกเขาอยู่ที่นี่เพียงเพื่ออยู่จริงๆ และไม่มีเจตนาร้ายต่อนิกายของเรา เจ้าก็ไม่จำเป็นต้องสนใจ”

“แต่ถ้า…” ร่างที่อยู่ด้านข้างลังเล

“ถ้าพวกเขามีเจตนาร้ายจริงๆ…” หยุนเซี่ยหยุดเดิน และพูดอย่างใจเย็น

“ฆ่าพวกมันแล้วใช้พวกมันเป็นอาหารแก่ผีเสื้อเริงระบำ สำหรับคุณชายคนนั้น จงฝังศพเขาอย่างมีน้ำใจ”

“ขอรับเจ้านิกาย!” ทั้งสองก้มหัวลง และเห็นด้วย ร่างของพวกเขาก็พร่ามัว และหายไป

เจ็ดวันผ่านไปอย่างช้าๆ

ซูฉินและกลุ่มอาศัยอยู่ที่นี่อย่างเงียบๆ โดยไม่มีพฤติกรรมผิดปกติใด ๆ พวกเขาประพฤติตัวดี ออกไปข้างนอกเป็นครั้งคราวแต่ไม่ได้สืบความลับใดๆ

พวกเขายังรู้ด้วยว่าการมาถึงอย่างกะทันหันของพวกเขาจะดึงดูดความสนใจอย่างแน่นอน แม้ว่าสถานการณ์กะทันหันที่เกิดจากอู๋เจี้ยนหวู่จะทำให้ทุกอย่างคลี่คลายลงอย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ใช่ศิษย์ของนิกายนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงพักอาศัยได้ที่เชิงเขาของยอดเขาแรกเท่านั้น

พวกเขาทั้งสามไม่สามารถเข้าไปในที่อื่นได้โดยไม่ได้ตั้งใจ แม้ว่าเจ้านิกายจะชื่นชม อู๋เจี้ยนหวู่ แต่เธอก็จะไม่ฝ่าฝืนกฎเพราะเหตุนี้

อย่างไรก็ตาม การที่สามารถอยู่ที่นี่เป็นก้าวแรกที่สำคัญแผนการของของซูฉิน และกัปตันแล้ว

นี่เป็นเพราะสระวิญญาณที่ด้านหลังภูเขาเปิดให้ศิษย์ทุกคนเข้าไป ตราบใดที่พวกเขาจ่ายหินวิญญาณจำนวนหนึ่ง พวกเขาก็จะสามารถเข้าไปได้

ซูฉินและกัปตันไปที่นั่นสองครั้งและนั่งเงียบๆ ในสระวิญญาณ พวกเขาแต่ละคนฝึกฝน และระงับคำสาปในร่างกายของตนให้มากที่สุด

คำสาปนี้เป็นข้อแก้ตัวที่พวกเขานึกถึงระหว่างทางมาที่นี่

หากพวกเขาต้องการโกหก พวกเขาต้องวางของจริงไว้ข้างใน เมื่อนั้นพวกเขาสามารถซ่อนความจริง และสร้างความสับสนได้

แม้ว่าสระวิญญาณไม่มีความสามารถในการส่งผลโดยตรงต่อคำสาป แต่ก็สามารถหล่อเลี้ยงร่างกายได้ ดังนั้นจึงอาจส่งผลทางอ้อมเพียงเล็กน้อย

จริงๆ แล้วมีสถานที่ดังกล่าวอยู่หลายแห่งในภูมิภาคจันทร์บวงสรวง นี่เป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้ พันธมิตรกระทิงสวรรค์ถูกก่อตั้งขึ้น

ในช่วงเวลานี้ ซูฉินรู้สึกเวียนศีรษะและสับสนอีกครั้ง แต่ละครั้งเมื่อมีผีเสื้อหัวเสือจำนวนมากปรากฏขึ้น เขายังได้เรียนรู้ชื่อผีเสื้อเหล่านี้ด้วย

พวกมันถูกเรียกว่าผีเสื้อเริงระบำ พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดที่นิกายบุปผาหยินหยางต้องการสำหรับพิธีกรรม

เกี่ยวกับช่วงเวลาแห่งความสับสนของตัวเขาเอง ซูจิงแอบแจ้งให้กัปตันทราบ ซึ่งอีกฝ่ายจริงจังกับเรื่องนี้ และวิเคราะห์ร่วมกับเขามาเป็นเวลานาน แต่พวกเขาก็ยังไม่พบคำตอบที่แน่ชัด

ซูฉินรู้สึกอย่างคลุมเครือว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาจึงไม่ได้พูดอะไร อย่างไรก็ตาม เขาได้ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ไว้ในใจแล้ว

ในช่วงเจ็ดวันนี้ ซูฉินและกัปตันก็สัมผัสได้ถึงตัวแปรในแผนของพวกเขาด้วย

นั่นคือเจ้านิกายที่ชื่อหยุนเซี่ยมักจะอยู่ในสระวิญญาณ

ซูฉินและกัปตันต้องการวางกับดักอันชาญฉลาดเพื่อจับตัวประมุขเทพธิดาอเวจีตามแผนที่วางไว้ซึ่งมันจะไม่ปล่อยความผันผวนใดๆ แต่เห็นได้ชัดเจนว่าพวกเขาก็ยังคงอยู่ภายใต้การจัดตามองของเธอ

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจะถูกค้นพบอย่างแน่นอน

ไม่ถึงหนึ่งเดือนก่อนวันที่ประมุขเทพธิดาอเวจีมาเพื่อทำพิธีชำระล้าง

สิ่งนี้ทำให้กัปตันวิตกกังวล แม้ว่าเขาและซูฉินมีแผนสำรอง แต่จากสถานการณ์ในเวลานี้ เห็นได้ชัดว่าผลลัพธ์ที่ได้จะดีกว่าหากอู๋เจียนหวู่ใช้ความพยายามบางอย่าง

ดังนั้นในวันที่แปด กัปตันไปพบอู๋เจี้ยนหวู่ และโอบไหล่ของอีกฝ่ายขณะที่เขาพูดด้วยเสียงต่ำ

“เจี้ยนเจี้ยน สิ่งที่ดำเนินอยู่ในตอนนี้จะเป็นอย่างงี้ต่อไปได้”

อู๋เจี้ยนหวู่เหลือบมองกัปตันจากมุมตาของเขา แต่ไม่ได้พูด หลายวันมานี้เขารู้สึกสบายใจมาก และมีบทกวีมากมายอยู่ในใจ

กัปตันไอ และยุยง

“เจี้ยนเจี้ยน เจ้าจงไปล่อลวงเจ้านิกายนั้นให้เธอออกไปจากสระวิญญาณที…”

อู๋เจี้ยนหวู่ยิ้มเยาะ หลังจากมาถึงนิกายนี้ สถานะของเขาก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ในขณะนี้ เขาโบกมืออย่างภาคภูมิใจ และหยิบนกแก้วออกมาวางมันไว้บนหัวของเขา

เขาไม่ได้พูด แต่นกแก้วยกคางขึ้นแล้วพูดแทนพ่อ

“ช่างเป็นวิธีที่ไร้เดียงสาเหลือเกิน มันชัดเจนเกินไป หยุนเซี่ยไม่ใช่คนโง่ เมื่อพ่อของข้าพยายามเกลี้ยกล่อมเธอ เธอคงจะมีความสงสัยบางอย่างในใจอย่างแน่นอน”

“ในเวลานั้น เธอเพียงต้องสัมผัสได้ถึงความผิดปกติในสระวิญญาณแล้วเธอก็จะจับตัวพวกเจ้า!”

“หากพวกเจ้าต้องการตาย นั่นคือเรื่องของพวกเจ้า พ่อของข้าและข้าจะไม่เข้าไปยุ่ง!”

นกแก้วยกหัวขึ้นสูง จงอยปากคล้ายไม้ และสังเกตผู้คนผ่านรูจมูกใต้ขน

กัปตันมีสีหน้าประหลาดใจ

“ข้าไม่ได้บอกว่าหลังจากที่พ่อของเจ้าล่อหยุนเซี่ยออกไปแล้ว เราก็จะเตรียมการสิ่งใดในสระวิญญาณ”

“เราจะทำสิ่งที่ตรงกันข้าม เมื่อพ่อของเจ้าไปเกลี้ยกล่อมเธอ หยุนเซี่ยจะสงสัย และตรวจสอบ แต่เธอจะพบว่าทุกอย่างปกติดี”

“เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้นซ้ำหลายสิบครั้ง เธอก็จะไม่สงสัยมากนัก”

“เจ้าไม่เห็นด้วยเหรอ?”

นกแก้วตกตะลึง และการแสดงออกของอู๋เจี้ยนหวู่ ก็ดูจริงจังขึ้นเล็กน้อย

“ข้าต้องใช้เวลาพอสมควรในการเตรียมการในเศษเสี้ยวโลก สำหรับการวางไว้ในสระวิญญาณและสร้างค่ายกลปกปิด ข้าต้องใช้เวลาเพียงหกชั่วโมงเท่านั้น”

นกแก้วก้มศีรษะลง และแอบมองดูพ่อของมัน อู๋เจี้ยนหวู่ดูค่อนข้างลังเล อย่างไรก็ตาม กัปตันเข้าใจอู๋เจี้ยนหวู่ดีเช่นกัน เขาเดินไปข้างหน้าและชักจูง ขณะที่อู๋เจี้ยนหวู่ค่อยๆ ลังเล กัปตันก็เปิดการโจมตีครั้งสุดท้าย

“อย่างเลวร้ายที่สุด ข้าจะละทิ้งร่างในชาติก่อนของข้า น่าเสียดายในนั้นข้าได้เก็บบันทึกบางอย่างเอาไว้ มีหนังสือโบราณห้าเล่มของจักรพรรดิโบราณหยิงหวงอยู่ด้วย เจ้าจะไม่ได้รับพวกมัน”

“บันทึกเหล่านั้นบรรยายหลายสิ่งหลายอย่างเกี่ยวกับกจักรพรรดิโบราณ รวมถึงแรงบันดาลใจในช่วงแรกของเขาด้วย ยิ่งไปกว่านั้นพวกมันยังถูกบันทึกไว้ในรูปแบบของบทกวี…”