ตอนที่ 923 มันเป็นความผิดของจักรพรรดิโบราณหยิงหวง (4)

“พ่อของข้าถูกปฏิเสธ”

“ไม่เป็นไร ผู้หญิงทุกคนก็เป็นแบบนั้น พวกเขามักจะทำตัวสงวนท่าทีในตอนแรกเพื่อให้เจ้าพยายามเพื่อมัน เจี้ยนเจี้ยน ข้าจะสอนเคล็ดลับบางอย่างให้เจ้า พวกมันใช้ได้ผลแน่นอน!” เมื่อกัปตันได้ยินสิ่งนี้ เขาก็กอดคอของอู๋เจี้ยนหวู่ทันที และพูดคุยต่อไป

เช่นเดียวกับนั้น เมื่อรุ่งเช้ามาถึงอีกครั้ง อู๋เจี้ยนหวู่ก็เติมพลังให้ตัวเองอีกครั้ง และเดินออกไปโดยเชิญชวนหยุนเซี่ยเช่นเดิม

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ไม่นานก็ผ่านไป 20 วัน ไม่ถึงเจ็ดวันก่อนที่เทพธิดาอเวจีจะมาถึง

ในช่วงไม่กี่วันนี้ แม้ว่าซูฉินและกัปตันจะไปที่สระวิญญาณเป็นครั้งคราว แต่ พวกเขาไม่ได้ทำอะไรเลย สำหรับอู๋เจี้ยนหวู่ก็มีความคืบหน้าเช่นกัน

เขาชวนหยุนเซี่ยออกไปเกือบทุกวัน บางครั้งพวกเขาทั้งสองก็ออกไปเที่ยวด้วยกัน บางครั้งพวกเขาก็อ่านบทกวีด้วยกัน มีหลายครั้งที่พวกเขาจะพูดคุย และยกย่องพรสวรรค์ของจักรพรรดิโบราณด้วยกัน พวกเขาจึงสนิทกันโดยไม่รู้ตัว

ข่าวของซูฉินและการกระทำของกัปตันยังคงดังก้องหูของหยุนเซี่ยทุกวัน ทุกอย่างเป็นปกติ ดังนั้นความสงสัยในใจของหยุนเซียเกี่ยวกับพวกเขาทั้งสองจึงค่อยๆ จางหายไป

สามวันต่อมา เมื่อเหลือเวลาสามวันก่อนที่เทพธิดาอเวจีจะมาถึง ซูฉินและกัปตันก็ตัดสินใจที่จะลงมือ พวกเขามาถึงสระวิญญาณตามปกติแล้วแช่ตัวในนั้นก่อนจะนั่งขัดสมาธิ

อย่างไรก็ตาม นิ้วเท้าข้างหนึ่งของกัปตันแยกออกจากร่างหลักของเขาใน สระวิญญาณและกลายเป็นแมลงตัวเล็กๆ ที่ค่อยๆ คลานอยู่ใต้น้ำ

หลังจากคลานไปรอบสระวิญญาณอย่างเงียบๆ หนึ่งรอบ มันก็กลายเป็นโคลนตรงกลาง และเกาะติดแน่นที่ด้านล่างของสระวิญญาณ

ซูฉินหลับตาดูดซับพลังในสระวิญญาณ โดยไม่เผยให้เห็นข้อบกพร่องใดๆ อย่างไรก็ตาม ขณะที่กัปตันกำลังจะทำทุกอย่างจนเสร็จ กลุ่มผีเสื้อเริงระบำก็บินมาจากท้องฟ้า

เมื่อพวกเขาล่องลอยไปในอากาศ คลื่นแห่งอารมณ์ก็ปกคลุมซูฉิน ขณะที่เขา ลืมตาขึ้นและมอง ความรู้สึกเวียนศีรษะ ความมึนงงที่คุ้นเคยก็กลับมา

ดูเหมือนโลกทั้งใบจะมาบรรจบกันอย่างเข้มข้นในขณะนั้น ไม่ว่าจะเป็นหินบนภูเขา สระวิญญาณ หรือผู้คนทั้งหมดที่นี่ ล้วนปรากฏเป็นภาพที่ทับซ้อนกัน ข้อยกเว้นเพียงอย่างเดียวคือตำแหน่งของกัปตันซึ่งยังคงชัดเจน!

ในความเป็นจริง คลื่นแห่งความเจ็บปวดอย่างรุนแรงตามมาหลังอาการวิงเวียนศีรษะ ราวกับว่าโลกทั้งโลกหมุนโดยมีเขาเป็นศูนย์กลาง

ความรู้สึกนี้บังคับให้ ซูฉินต้องหลับตาโดยสัญชาตญาณเพื่อพยายามบรรเทาอาการ แม้ว่าเขาจะพยายาม แต่ความรู้สึกเหนื่อยล้าและคลื่นไส้ยังคงดำเนินต่อไป และเขาไม่รู้ว่าเมื่อใดที่หน้าผากของเขาเริ่มมีเหงื่อออก

แม้แต่การแช่ตัวในสระน้ำอุ่นก็ไม่สามารถหยุดความหนาวเย็นที่แผ่ออกมาจากภายในได้ เสียงทั้งหมดในหูของเขาดูเหมือนจะอ่อนลง

คราวนี้ เหตุการณ์นี้กินเวลานานกว่าก่อน และซูฉินก็ฟื้นตัวได้หลังจากหายใจไปมากกว่าสิบครั้ง

ทันทีที่เขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ลมหายใจของซูฉินก็เร็วขึ้น และใบหน้าของเขาก็ซีดเซียว เขาพิงบนก้อนหินริมสระน้ำข้างๆ โดยสัญชาตญาณ เมื่อเขามองไปที่กัปตัน สีหน้าของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความกังวลในขณะที่เขาประคองร่างกายที่ไม่มั่นคงของซูฉิน

“มีอะไรผิดปกติ?”

“พี่ใหญ่ เจ้าปิดบังอะไรบางอย่างจากข้าหรือเปล่า?” ซูฉินมองไปที่กัปตันและถามด้วยเสียงต่ำ

กัปตันยังคงเงียบไม่ตอบคำถาม แต่เขากลับยิ้ม และความจริงใจปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาขณะที่เขาพูดอย่างอ่อนโยน

“เสี่ยวฉินเชื่อใจข้าไหม”

ซูฉินเงียบไป หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พยักหน้า และไม่ถามอะไรต่อไป

พวกเขารีบลุกขึ้น และออกไป

ไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดเจน ซึ่งทำให้ซูฉินรู้สึกโดยสัญชาตญาณว่าทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่นเกินไป ราวกับว่าทุกอย่างดำเนินไปตามที่พวกเขาวางแผนไว้

อู๋เจี้ยนหวู่ประสบความสำเร็จในการสร้างความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับหยุนเซี่ย ดังนั้นอีกฝ่ายจึงไม่สังเกตเห็นการกระทำของพวกเขา

การเตรียมการในแผนก็เสร็จสมบูรณ์เช่นกัน พวกเขาแค่ต้องรอให้เทพธิดาอเวจีมาถึงเท่านั้น

ซูฉินไม่ได้แสดงความผิดปกติใดบนพื้นผิว เขาออกจากนิกายบุปผาหยินหยางพร้อมกับกัปตันและอู๋เจี้ยนหวู่ในวันรุ่งขึ้น

เห็นได้ชัดว่าอู๋เจี้ยนหวู่ไม่เต็มใจเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเพื่อประโยชน์อันยิ่งใหญ่ของพวกเขา เขายังคงกัดฟันจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

สามวันหลังจากที่พวกเขาจากไป เทพธิดาอเวจีก็ปรากฏตัวขึ้น

ในระยะไกล มีคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาใกล้ โดยมีสาวใช้โปรยดอกไม้ และเล่นดนตรี ในหมู่พวกเขามีร่างของเทพธิดาอเวจีที่กำลังเคลื่อนไหวอย่างสง่างาม

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าทันทีที่เธอมาถึง ดวงตาสูงวัยคู่หนึ่งที่อยู่ในยอดเขาคู่นั้นค่อยๆ เปิดขึ้นและมองดูอย่างมีความหมาย

“น่าสนใจ”