ตอนที่ 936 ผลที่ตามมาของการปล้นความมั่งคั่ง และความงาม (3)

ซูฉินเพิกเฉยต่อทุกสิ่ง และสร้างพายุในขณะที่เขาเข้าใกล้ด้วยเสียงคำรามที่ทำให้หูหนวก เขายกมือขวาขึ้น โดยไม่สนใจความพยายามที่จะหลบเลี่ยงหรือปัดป้องใดๆ ท่ามกลางอาคมที่สูญสลาย และสิ่งประดิษฐ์วิเศษที่พังทลาย มือของเขาเอื้อมไปที่คอของผู้ฝึกฝนตาเดียว

ผู้ฝึกฝนตาเดียวคำราม วิญญาณแรกเริ่มขั้นสาม 7 ดวงในร่างกายของเขาก็ปะทุขึ้น ทันใดนั้นเขาก็เคลื่อนตัวไปข้างหลัง โดยต้องการเคลื่อนย้ายทางไกลเพื่อหลบหนี

ทันใดนั้นร่างปีศาจสวรรค์จำนวนมากก็ปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่าในทุกทิศทาง ก่อตัวเป็นกระแสน้ำวนที่บิดเบือนความว่างเปล่าที่นี่ ขัดขวางการเคลื่อนย้ายทางไกลของผู้ฝึกฝนตาเดียว และทำให้เขาช้าลง

ความล่าช้าเล็กน้อยนี้ทำให้เกิดความแตกต่างระหว่างความเป็น และความตาย

ในพริบตาเดียว มือขวาของซูฉินก็คว้าคอของผู้ฝึกฝนตาเดียว และกดลงกับพื้นอย่างดุเดือด

เสียงที่ดังกึกก้องดังก้อง หินบนภูเขาแตกเป็นเสี่ยงจนกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่

ร่างกายของผู้ฝึกฝนตาเดียวนั้นเหมือนกับตุ๊กตาผ้าที่ถูกซูฉินกดลง เขาสูญเสียการต่อต้านทั้งหมด ความหวาดกลัวอันรุนแรงปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาขณะที่เขา รีบพูด

“ผู้อาวุโสโปรดระงับโกรธ! ข้าผิดไปแล้ว! ข้ารู้ว่าท่านต้องการถามอะไร ข้ารู้ ข้ารู้ทุกอย่าง!!”

การแสดงออกของซูฉินยังคงเย็นชา เขาเป็นคนที่เชื่อเรื่องการไม่รุกรานก่อนมาโดยตลอดเว้นแต่จะถูกยั่วยุ เมื่อเจตนาฆ่าแวบวาบในดวงตาของเขา ผู้ฝึกฝนตาเดียวก็หวาดกลัวมากจนสภาพจิตใจของเขาแทบจะพังทลาย และเขาก็เริ่มพูดอย่างรวดเร็ว

“ผู้อาวุโส ท่านไม่อยากรู้เกี่ยวกับโถงกบฏจันทร์เหรอ?”

“เทพจันทราโลหิตไม่ได้เป็นนิรันดร์ ความหวังคือสิ่งที่คงอยู่ตลอดไป”

ซูฉินเหลือบมองผู้ฝึกฝนตาเดียวอย่างเย็นชา

หัวใจของผู้ฝึกฝนตาเดียวสั่นไหว ในความเป็นจริง ครั้งแรกที่เขาเห็นซูฉิน เขาสามารถบอกได้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนนอก คนนอกส่วนใหญ่มาที่นี่เพื่อเข้าร่วมโถงกบฏจันทร์

แน่นอนว่ายังมีข้อยกเว้นอยู่ ในวิกฤตความเป็นความตายนี้ เขาไม่สนใจสิ่งใดอีก เขาความพยายามอย่างมากในการพูดวลีลับ หลังจากนั้น เขาก็สังเกตเห็นการจ้องมองของซูฉินอย่างรวดเร็ว น่าเสียดายที่เขาไม่เห็นอะไรมากนักจากในนั้น

เขาสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ฆ่าเขาทันที เขาจึงรีบพูด

“ผู้อาวุโส ข้าเป็นสมาชิกของโถงกบฏจันทร์ เราทั้งสองอยู่ฝั่งเดียวกัน ท่านต้องการเข้าร่วมโถงกบฏจันทร์ด้วยใช่ไหม? ข้าสามารถช่วยได้”

การจ้องมองของซูฉินยังคงเย็นชา หากทุกคนในโถงกบฏจันทร์เป็นแบบนี้ เขาก็จะไม่รู้สึกกระตือรือร้นที่จะเข้าร่วมกองกำลังนี้อีกต่อไป

“ผู้อาวุโส ตราบใดที่ท่านหยิบกระจกที่อยู่ในอาณาเขตของเทือกเขาชีวิตระทมออกมา และพูดวลีลับกับกระจก นั้นจะเป็นการเริ่มการประเมินของโถงกบฏจันทร์”

“ผู้อาวุโส เมื่อท่านผ่านการประเมิน ไม่ว่าท่านจะอยู่ที่ไหน ตราบใดที่ท่านมีกระจก ท่านก็จะสามารถเข้าสู่โถงกบฏจันทร์ได้ทันที!”

ผู้ฝึกฝนตาเดียวพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็ตกใจและสัมผัสได้ถึงช่องโหว่ในคำพูด อย่างไรก็ตาม เขาทำได้เพียงเตรียมตัวให้พร้อม และ หวังว่าซูฉินจะไม่ค้นพบมัน

“ถ้าเป็นเช่นนั้น ทำไมเจ้าไม่หยิบกระจกออกมา เมื่อเจ้ากำลังหนี?” ซูฉินถามอย่างใจเย็น

ตาข้างเดียวยิ้มอย่างขมขื่น และระวังคนตรงหน้ามากยิ่งขึ้น นี่เป็นข้อบกพร่องในคำพูดของเขาก่อนหน้านี้

“ผู้อาวุโส ข้า… ข้ายังอยู่ในช่วงประเมิน และยังไม่ผ่าน…”

เขาจึงรู้ว่าเจตนาฆ่าของคนตรงหน้าไม่ได้ลดลง เพื่อหาทางรอด เขาจึงรีบพูด

“ผู้อาวุโส ทุกสิ่งที่ข้าพูดเป็นความจริง การกระทำก่อนหน้านี้ของข้าเป็นเพราะข้าจมในความโลภไปชั่วขณะ ข้าผิดไปแล้ว ผู้อาวุโส!”

ผู้ฝึกฝนตาเดียวก็เป็นคนที่โหดเหี้ยมเช่นกัน ในขณะที่เขาขอโทษ ร่างของเขาก็ปั่นป่วน และวิญญาณแรกเริ่มก็แผ่กระจายออกมาจากส่วนบนของศีรษะโดยตรง และแตกสลายต่อหน้าซูฉิน

“ผู้อาวุโส ข้าจะทำลายวิญญาณแรกเริ่มเพื่อขออภัยต่อท่าน!”

ผู้ฝึกฝนตาเดียวตัวสั่น มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขา ออร่าของเขาอ่อนแอลงมาก

ซูฉินขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่ามันสิ้นเปลืองเล็กน้อย และพูดอย่างเย็นชา

“เนื่องจากวิธีการง่ายๆ ดังกล่าวสามารถเข้าถึงโถงกบฏจันทร์ได้ ทำไมเทวสถานจันทราโลหิต ถึงไม่ปิดผนึกสถานที่แห่งนี้?”

ผู้ฝึกฝนตาเดียวตกตะลึง สิ่งเหล่านี้เป็นความรู้ทั่วไปแต่อีกฝ่ายไม่รู้จริงๆ อย่างไร ก็ตาม เขาไม่กล้าคิดมากเกินไปและรีบตอบ

“ผู้อาวุโส มีทางเข้าทั้งหมดเก้าทางไปยังโถงกบฏจันทร์ ในภูมิภาคจันทร์บวงสรวง นี่เป็นเพียงหนึ่งในนั้น เทวสถานจันทราโลหิตได้ผนึกไว้ที่อื่นในอดีต แต่เมื่อมันถูกผนึก ทางเข้าจะหายไปและปรากฏขึ้นในที่อื่นแทน”

“ทางเข้าโถงกบฏจันทร์นั้นเป็นแบบสุ่ม ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะป้องกันอย่างมีประสิทธิภาพ มันอาจจะดีกว่าถ้ากำหนดตำแหน่งตายตัวเพื่อให้ง่ายต่อการตรวจสอบ”

ในขณะที่ผู้ฝึกฝนตาเดียวพูด เขาก็มองดูซูฉินอย่างระมัดระวังด้วยท่าทางที่น่า พึงพอใจ จิตใจของเขามุ่งความสนใจไปที่การมีชีวิตอยู่ เขาสังเกตเห็นว่าเจตนาฆ่าของซูฉินยังคงมีอยู่ ดังนั้นเขาจึงกัดฟัน และปล่อยวิญญาณแรกเริ่มออกมาอีกครั้ง

มันแตกสลายต่อหน้าซูฉิน

“ผู้อาวุโส… ข้าทำลายอีกหนึ่งดวงเพื่อขออภัย… ข้ารู้ความผิดของข้าแล้วจริงๆ”

ผู้ฝึกฝนตาเดียวคร่ำครวญอยู่ภายใน ใบหน้าของเขาซีดเซียว วิญญาณแรกเริ่มสองดวงที่แตกสลายติดต่อกันเป็นการโจมตีอย่างหนักสำหรับเขา ออร่าของเขาอ่อนแอมาก ดูเหมือนว่าเขาจวนจะตาย อย่างไรก็ตาม เขายังคงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อแสดงความจริงใจ

สิ่งนี้ทำให้หัวใจของหลิงเอ๋ออ่อนลงเล็กน้อย จากนั้นเธอก็ส่งเสียงไปยังซูฉิน

“พี่ซู คนๆ นี้ค่อนข้างน่าสงสาร ทำไมเจ้าไม่ลองเอาดวงวิญญาณแรกเริ่มของเขาเพิ่มอีกสองสามดวงดูว่าเขากำลังแสร้งทำเป็นอยู่หรือเปล่า? ถ้าไม่ ก็ปล่อยเขาไปเถอะ”

ซูฉินเห็นด้วย แต่ว่าเขาทำไม่ได้ เขาก็ไม่มีนิสัยที่จะปล่อยให้คนที่โจมตีเขาหนีไป

ดังนั้น ก่อนที่ผู้ฝึกฝนตาเดียวจะพูดต่อได้ มือขวาของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นโปร่งใส ทะลุเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่าย เขานำวิญญาณแรกเริ่มที่เหลืออีกห้าดวงออกมา และบดขยี้พวกมัน

ท่ามกลางเสียงกัมปนาท วิญญาณทั้งห้าก็สลายไป อาณัติสวรรค์ภายในหลอมรวม เข้ากับร่างกายของซูฉิน แต่มีน้อยมาก อย่างไรก็ตาม ร่างปีศาจสวรรค์กลับดูน่าสยดสยองยิ่งกว่าเมื่อก่อน

สำหรับผู้ฝึกฝนตาเดียว เขากรีดร้องอย่างเจ็บปวด หลังจากสูญเสียวิญญาณแรกเริ่มทั้งหมด เขาก็เสียชีวิตแล้ว