ตอนที่ 961 หาได้ยากอย่างยิ่ง! (1)

ลมสีขาวพัดผ่านไปยกทรายบนพื้น และหญ้าสีขาวสั่นสะเทือน

หลี่โหยวกงที่กำลังนอนอยู่บนนั้น ในขณะนี้ไม่นิ่งเหมือนศพ

ร่างสูงห้าฟุตของเขาส่งกลิ่นอันไม่พึงประสงค์ออกมาซึ่งแม้แต่สายลมก็ไม่สามารถกระจายออกไปได้ กลิ่นนั่นสามารถทำให้คนป่วยได้เมื่ออยู่ใกล้ จากระยะไกลจะเห็นได้ว่าหลายส่วนในร่างกายของเขาเน่าเปื่อยจนถึงกระดูก

ทั้งร่างถูกห่อหุ้มด้วยลมหายใจแห่งความตาย

สิ่งที่ทำให้เขาเปลี่ยนไปเช่นนี้ไม่ใช่แค่ความแปลกประหลาดที่เกิดจากลมสีขาวเท่านั้นแต่ยังรวมถึงคำสาปในร่างกายของเขาด้วยทั้งหมดนี้ส่งผลต่อร่างกาย และวิญญาณของเขา

โดยพื้นฐานแล้วเขาอยู่ไม่ไกลจากความตายหรือพูดให้ถูกคือ ในขณะนี้ เขาได้ก้าวเท้าเข้าสู่ยมโลกไปแล้วครึ่งหนึ่ง ดูเหมือนว่าเหลือเพียงร่องรอยของความไม่เต็มใจที่เหลืออยู่ซึ่งทำให้เขายังมีชีวิตอยู่ เขาไม่อยากจะหายไป

แต่การต่อสู้ครั้งนี้จะทำให้เขาเจ็บปวด และทรมานมากขึ้น

ซูฉินเดินไปหาหลี่โหยวกง ดูอาการบาดเจ็บของอีกฝ่ายแล้วส่ายหัว

“มันไม่สามารถช่วยได้”

แม้ว่าซูฉินจะมียาแก้คำสาป แต่ยานี้จะบรรเทาความเจ็บปวดจากคำสาปเท่านั้น มันไม่สามารถลดความรุนแรงของคำสาปได้ ในทางทฤษฎี มันยังเพิ่มปริมาณคำสาปเข้าไปอีกด้วย

ดังนั้น หากหลี่โหยวกงใช้ยาแก้คำสาปในขณะนี้ ไม่เพียงแต่จะไม่ได้ผลเท่านั้น แม้เขาจะตายทันทีด้วยคำสาปที่ปะทุอย่างรุนแรง

เนื่องจากเขาไม่สามารถช่วยชีวิตได้ ซูฉินจึงถอนการจ้องมอง เรียกดวงตาแห่งเงากลับมา และเตรียมที่จะจากที่นี่

แต่หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เขาก็หยุดและหันไปมองร่างที่เกือบจะเป็นศพของ หลี่โหยวกง พร้อมกับครุ่นคิดอย่างลึกซึ้งในดวงตาของเขา

“มีบางอย่างแปลก”

“ด้วยคำสาปในร่าง ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่เขาจะยืนหยัดต่อไปได้ภายใต้การปะทุเช่นนี้ ไม่มีทางที่เขาจะยังคงมีความหวังอันริบหรี่ สิ่งนี้ไม่สมเหตุสมผล”

ซูฉินเริ่มรู้สึกสนใจ เขากลับมาที่ด้านข้างของหลี่โหยวกง

คราวนี้เขาสังเกตอย่างระมัดระวังมากขึ้น จนกระทั่งครู่ต่อมา จู่ๆ ซูฉินก็ยก มือขวาขึ้นคว้าร่างของหลี่โหยวกง และพุ่งออกไปในระยะไกล

หลังจากก้าวออกจากทะเลทรายหลิวฟา ซูฉินได้เปิดถ้ำบนยอดเขาที่อยู่ห่างออกไปหลายพันลี้และโยนหลี่โหยวกงเข้าไปในนั้น

จากนั้นเขาก็ลบร่องรอยทั้งหมดรอบตัวเขา มาที่ด้านข้างของหลี่โหยวกง และศึกษาอย่างระมัดระวัง

ในช่วงเวลานี้ บางครั้งเขาก็ยกมือขึ้นเพื่อเปิดร่างที่เน่าเปื่อยของอีกฝ่ายโดย ขุดเลือดเนื้อออกมาเพื่อสังเกต

จนกระทั่งหนึ่งวันต่อมาดวงตาของซูฉินก็เปล่งประกาย และเขาก็พบเหตุผลและยืนยันการเดาของเขา

“มันคือลมสีขาว…”

“ลมสีขาวยังคงเพิ่มพลังชีวิตให้กับร่างกายของหลี่โหยวกง ในลักษณะที่ไร้ระเบียบ จุดประสงค์ของพลังนี้คือเพื่อให้เป็นแหล่งของไข่แมลง และให้พวกมันเติบโต”

“แต่มันก็เป็นสิ่งที่ป้องกันไม่ให้หลี่โหยวกงตายทันทีหลังจากที่คำสาปปะทุในร่างกายของเขา”

“ในร่างกายของเขา พลังของลมสีขาวต่อสู้กับคำสาปได้ในระดับหนึ่ง แม้ว่ามันจะยังไม่แข็งแกร่งเท่าคำสาปก็ตาม แต่ก็สามารถหลี่โหยวกงอยู่รอดได้ เขาจึงยังคงมีความหวังริบหรี่”

ซูฉินรู้สึกสะเทือนใจ

“อะไรคือที่มาของลมสีขาวที่สามารถต้านทานคำสาปได้”

ดวงตาของซูฉิน กะพริบอย่างแปลก ๆ เขานั่งลง เปิดก้อนเนื้อของหลี่โหยวกง ทีละน้อยโดยดึงไข่แมลงออกมาทีละฟองจากร่างกายของอีกฝ่าย เช่นเดียวกับกับ ดอกแดนดิไลออนเหล่านั้น

กระบวนการนี้โหดร้ายมาก จำเป็นต้องตัดเนื้อและเส้นเลือดนับไม่ถ้วน เนื้อเน่า ๆ บางส่วนกลายเป็นน้ำสีดำเมื่อถูกสัมผัส มันไหลไปรอบๆ และปล่อยกลิ่นเหม็น

แต่ซูฉินมีความอดทนมาก เขาเป็นเหมือนช่างฝีมือที่ทุ่มเทอย่างมาก ซึ่งแกะสลักอย่างพิถีพิถันโดยไม่คำนึงถึงเรื่องอื่น ร่างกายของหลี่โหยวกงก็ได้รับบาดเจ็บมากมายจากซูฉิน ในบางที่ซูฉินก็ตัดออกด้วยมีดกำจัดก้อนเนื้อที่ผสมคำสาป และลมสีขาวออกไป

เมื่อไข่ถูกดึงออกมาทีละฟอง ที่มาของการดูดซับพลังก็หายไป ร่างกายของ หลี่โหยวกงซึ่งถูกกระตุ้นด้วยลมสีขาวก็มีพลังมากขึ้นในการต้านทานการปะทุของ คำสาป

แม้ว่ามันจะยังไม่แข็งแกร่งเท่ากับคำสาป แต่พลังนั่นก็ยังต้านทานอยู่ และมันยังไม่หายไปในขณะนี้

แต่จริงๆ แล้วนี่มีประโยชน์เพียงเล็กน้อย ตามการวิเคราะห์ของซูฉินพลังในร่างกายของหลี่โหยวกงจะหมดลงภายในสามถึงห้าวันอย่างมากที่สุด เมื่อนั้นเขาจะถูกกลืนกินโดยคำสาป

แต่สิ่งนี้ทำให้ ซูฉินมีแรงบันดาลใจที่ยอดเยี่ยม

“หลี่โหยวกง คนนี้โชคดีมากเช่นกัน ตัวเขาในตอนนี้ ข้าสามารถใช้เขาทดลอง ยาแก้คำสาปได้”

ซูฉินคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วหยิบยาแก้คำสาปออกมาแล้วยัดมันเข้าไปในปากของ หลี่โหยวกง จากนั้นเขาก็โบกมือ ด้ายสีม่วงหลายร้อยเส้นก็บินออกมาแทงเข้าไปในร่างของอีกฝ่าย

ยาแก้คำสาปเป็นเพียงหนึ่งในนั้น ซูฉินวางแผนที่จะศึกษาในเชิงลึก และพยายามปรับแต่งโดยใช้วัสดุภายนอกตามวิธีการกลั่นยาแก้คำสาป

“อย่างไรก็ตาม มีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะตาย หากเขาสามารถอยู่รอดได้จริง ข้าสามารถใช้ ลมสีขาวเป็นแนวทางในการวิจัยครั้งต่อไปของข้า”

ซูฉินนั่งขัดสมาธิโดยหลับตา ขณะศึกษาและทดลอง

หนึ่งวันต่อมา ซูฉินจากไปพร้อมกับหลี่โหยวกง และทำตามคำแนะนำของนกแก้วผู้สิ้นหวัง ในขณะที่พักผ่อนในระหว่างการเดินทาง เขาก็ศึกษาคำสาปต่อไป

ภายใต้การวิจัยของเขา การปะทุของคำสาปในตัวหลี่โหยวกงเริ่มบรรเทาลง แม้ว่าปริมาณของคำสาปจะเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่อีกฝ่ายกำลังจะตาย ซูฉินก็จะตัดเนื้อส่วนนั้นออกแล้วพยายามลดทอนคำสาป

เมื่อเขายัดมันกลับเข้าไปในร่างกายของหลี่โหยวกง เนื้อเลือดเหล่านี้จะรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว และพลังนั่นจากลมสีขาวจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง

สิ่งนี้ทำให้ ซูฉินประหลาดใจ

เขารู้สึกว่านี่คือตัวทดลองที่เขาใฝ่ฝัน

เช่นนั้นหนึ่งเดือนผ่านไป

ซูฉินผู้ซึ่งเข้าไปลึกในทางตะวันตกของภูมิภาคจันทร์บวงสรวง ในคืนหนึ่ง หลังจากทำทุกอย่างเสร็จแล้ว เขาก็นำเส้นด้ายทั้งหมดของเขากลับมาและหยิบเม็ดยาแก้คำสาปที่ทำจากเลือดเนื้อของหลี่โหยวกงออกมาและป้อนให้

ยาเม็ดนี้แตกต่างจากยาแก้คำสาปทั่วไป ในช่วงเวลานี้ ซูฉินได้ทำการปรับปรุงครั้งใหญ่หลังจากศึกษามานาน ตอนนี้ส่วนใหญ่เสร็จสมบูรณ์แล้ว และยังขาดความสมบูรณ์แบบอีกเล็กน้อย

“อย่าแสร้งทำเป็นตายเมื่อเจ้าตื่นขึ้นมาแล้ว”

หลังจากป้อนยาแก้ปัญหาแล้ว ซูฉินก็พูดอย่างใจเย็น