ตอนที่ 181

ด้วยกำลังของคนๆ เดียว

ร่างกายบอบบางดวงตาคมเข้มจนน่ากลัว ความสุขุมที่มีมากเกินกว่าคนทั่วไปจนน่าตกใจ ดวงตาแม่ทัพต้าฉินหรี่ลง ฉายแววดุร้ายในทันใด สตรีนางนี้ไม่ธรรมดา เรื่องบาดหมางในวันนี้ถ้าไม่กำจัด อาจนำภัยพิบัติมาในภายภาคหน้า

ภายในความคิดมีเจตนาร้ายเริ่มต้นขึ้น

แต่ว่าเขาอยากจะดูต่ออีกหน่อยว่าเด็กสาวชุดดำนี้ ใช่คนเดียวกันกับคนที่คว้าเสวียนกัง กุยจากวีรบุรุษในอาณาเขตหลิงอู๋หรือไม่

ว่ากันว่าข้างกายนางยังมีเนี่ยนซือระดับสูงซ่อนอยู่

เนี่ยนจงผู้ทรงพลังที่กวาดล้างฝูงชนนั้นจนถึงตอนนี้ผู้อาวุโสในนั้นเขาหวนคิดขึ้นมายังคงเกรงกลัวและสั่นเทาไปทั่วร่าง

ถ้าข้างกายนางมีเนี่ยนซือที่แข็งแกร่งจริง ขณะนี้อยู่ท่ามกลางความมืดแห่งหนใด ดวงตา ของแม่ทัพต้าฉินขยับเล็กน้อยเพื่อกวาดสายตาค้นหาแต่กลับไม่พบอะไรเลย

แม้ว่าการสัมผัสของหลิงซื่อจะสู้เนี่ยนซือไม่ได้แต่จากความสามารถของข้าไม่มีปัญหาในการลาดตระเวนรัศมีสิบลี้นี้ ในละแวกนี้ไม่มีผู้ใด หลังจากที่ได้รับข้อสรุปแล้ว สายตาของเขาก็เริ่มดุร้ายขึ้น

เมื่อรู้สึกเหมือนถูกสัตว์ร้ายจ้องมองในความมืดเจียงหลีจึงเผยรอยยิ้ม

ในสายตาของนางไร้ซึ่งความกลัวใดๆ ยังคงความเงียบสงบและความรู้สึกที่ถือไพ่ เหนือกว่า

ในแววตาประกายสดใสมีเสน่ห์ นางยิ้มให้กับแม่ทัพต้าฉินกล่าวด้วยถ้อยคำเยาะเย้ย “ดู แล้วอย่างไร เจ้าจะเอามันไปได้หรือ มันเป็นไปไม่ได้”

แม่ทัพต้าฉินกระพริบตายิ้มอย่างเยือกเย็น “ดูแล้ว น่าจะเป็นเจ้า”

บนใบหน้าเรียวเล็กของเจียงหลีประกายความภาคภูมิใจ นางเชิยคางแหลมคมขึ้น “ต่อ ให้เป็นข้า แล้วเจ้าจะทำเช่นไรเล่า”

ราชินีเยี่ยงนางถูกคนมองทะลุปลอดโปร่งจึงไม่จำเป็นต้องเก็บซ่อนอีก!

อย่างไรก็ตามศึกในครั้งนี้เป็นเรื่องยากที่จะหลีกเลี่ยง เรื่องของเสวียนกังกุยก็ต้องถูก เปิดเผย เทียบกับการถูกเปิดโปงทีหลังแล้ว ยอมรับอย่างตรงไปตรงมายังจะดีกว่า

“กล้าหาญมาก” แม่ทัพต้าฉินมองมาและชื่นชม แต่ว่ารอยยิ้มของเขากลับเยือกเย็นขึ้น ผู้ อาวุโสที่บ้าน เป็นผู้ที่เขาให้ความเคารพ เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอาณาเขตหลิงอู๋ จนถึงตอนนี้ยังไม่ฟื้นสภาพ ยิ่งไปกว่านั้นอาจกระทบต่อการฝึกฝน เขาไม่อาจฆ่าเนี่ยนซือที่เก่งกาจนั่นได้ แต่ว่าถ้าเป็นเด็กสาวนี้ย่อมฆ่าได้และถือเป็นการชำระแค้น

แต่ว่า ภายในใจเขาก็มีความกังวลเล็กน้อย…

เขาหันสายตา กล่าวถามด้วยความเคร่งเครียด “เนี่ยนซือที่อยู่กับเจ้าในวันนั้นอยู่แห่งใด” เนี่ยนซือหรือ

เจียงหลีเมื่อถูกถามสิ่งนี้ถึงกับทำหน้ามึนงง เนี่ยนซือที่ไหนกัน ก่อนหน้าก็มีแค่นางกับ เจียงเฮ่าพี่ชายของนางเท่านั้นและเจียงเฮ่าเองก็เป็นหลิงซื่อไม่ใช่เนี่ยนซือ นี้ไม่ใช่สิ่งที่ ต้องสงสัย

ตัวนางเองถึงจะเป็นเนี่ยนซือแต่ว่าเนี่ยนซือนั้นบำเพ็ญยาก แล้วช่วงนี้นางตั้งใจกับการ ฝึกฝนหลิงซื่อเสียมากกว่า การอ่านจิตตั้งแต่เริ่มเปิดเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ นางเองก็เริ่มหยุดการฝึกเนี่ยนซือลงแล้ว ถึงตอนนี้นางก็ยังเป็นแค่เนี่ยนซือระดับสอง

และที่นางรู้มาเนี่ยนซือที่เก่งกาจ จะมีอีกคน…แต่ว่า ตอนนั้นเขาจะอยู่ที่อาณาเขตหลิงอู๋ ได้อย่างไร

เจียงหลีรู้สึกงุนงง กับคำถามนี้ของเขา

แน่นอนนางขมวดคิ้วขึ้น สายตาว่างเปล่าและสับสนทำให้แม่ทัพตาฉินรู้สึกวางใจ ดูแล้ว นางคงไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับเนี่ยนซือ

“ถึงกระนั้น วันนี้ข้าจะจัดการเจ้าก่อน ไว้ค่อยไปฆ่าเจ้าเนี่ยนซือนั่นทีหลังก็ถือเป็นการได้ ชำระแค้นแล้ว” แม่ทัพต้าฉินกล่าวจบ ทหารที่ใกล้เจียงหลีมากที่สุดก็ยกมีดดาบขึ้นหันไป เพื่อจะแทงเจียงหลี

ถ้าหากถูกแทงเกรงว่าจากคนปกติจะกลายเป็นรูพรุนดั่งกระด้ง

มีดดาบที่แวววับและแหลมคมกำลังหันมาหานาง เจียงหลีหลับตาแน่นนางกระโดดขึ้น พลิกกลางอากาศด้วยความว่องไว ขณะลงขานางแตะลงบนมีดดาบแหลมคมที่ซ้อนทับ กันนั้นด้วยความเบา

ใช้ประโยชน์จากความยืดหยุ่นของใบมีดนางกระโดดลอยตัวบนอากาศอีกครั้งจนผมดำ สยายภายใต้แสงจันทร์แพรวพราวราวกับภูติยามคํ่าคืน

“ฆ่า!”

“ฆ่านางงงง!”

ทหารตาฉินโห่ร้องอย่างพร้อมเพรียงและเตรียมฆ่าเจียงหลีอีกครั้ง

ตู้มๆ!

ข้างหลังเจียงหลีส่องแสงสีทองเนตรญาณลวงตาสองดวงปรากฏออกเป็นเงาของเสี่ย เทียนซื่อและเสวียนกังกุย

“เสวียนกังกุย!” เจียงหลีตะโกนออกมาด้วยเสียงที่คมชัด เสวียนกังกุยเนตรญาณที่สอง แปรเปลี่ยนเป็นแสงสีทองเข้าสู่ร่างกายของนาง

ขณะนั้น ภายนอกร่างกายนางมีชุดเกราะที่ประณีตปรากฎขึ้น

“โฮกกก!” เลี่ยเทียนซื่อเงยหน้าขึ้นและคำราม

อ๊ากก!”

ทหารต้าฉินบางคนที่อ่อนแอลมลงกับพื้นทีละคนภายในใจพวกเขาหวาดกลัว

คนที่แข็งแกร่งค่อยๆ ปลดปล่อยวิญญาณยุทธ์ของตน ขณะเดียวกันแสงสีทองที่นี่ส่อง สว่างไปทั่วทุกหนแห่ง

แน่นอน เมื่อพวกเขาปลดปล่อยวิญญาณยุทธ์ออกมาจึงพบว่าจุดเริ่มต้นที่น่ากลัวเริ่มขึ้น แล้ว

เลี่ยเทียนซื่อเป็นหนึ่งในวิญญาณยุทธ์ ทหารธรรมดาทั่วไปเหล่านี้จะต้านทานไหวหรือ เมื่อพวกเขาปลดปล่อยวิญญาณยุทธ์แล้วก็ไม่อาจต้านทานกำลังของเลี่ยเทียนซื่อได้ แต่ ตรงข้ามกลับถูกเลี่ยเทียนซื่อกดทับจนขยับไม่ได้

แย่แล้ว!

กองทัพต้าฉินกว่าแสนนายถูกเจียงหลีคนเดียวจัดการจนหมดสภาพ เด็กสาวที่ลอยตัวเหนืออากาศดูความยุ่งเหยิงภายใต้พื้นดิน นางยิ้มเยาะเย้ยด้วยมุมปาก ในมือนางถือกริชที่ลู่เจี้ยมอบให้กับนาง อัญมณีที่ติดอยู่ตรงนั้น ในยามค่ำคืน ส่องแสงประกายกระหายเลือดออกมา

นางปีศาจร้าย วันนี้ต้องกำจัดเจ้าให้ได้! แม่ทัพต้าฉินมองนางด้วยสายตาที่ตกใจและ หวาดกลัว

หลิงเจี้ยงอายุสิบสามแม้แต่ในสมัยราชวงศ์ฉินก็ไม่มีเทียนเจียวแบบนี้

เทียนเจียวแบบนี้บาดหมางแล้วมิหนำซํ้ายังอยู่ในอาณาจักรศัตรูไม่ว่าอย่างไรวันนี้นาง ต้องตาย

เขาชี้ดาบและออกคำสั่งไปยังเหล่าทหาร

ทหารได้รับคำสั่งก็ไม่กล้าขัดขืน

ถึงแม้วิญญาณยุทธ์จะถูกจัดการ ทหารกว่าแสนนายยังคงพุ่งตรงมาเพื่อจะฆ่านาง

ลูกธนูนับไม่ถ้วนลอยเหนือฟ้ามุ่งตรงไปยังเจียงหลีทำให้นางหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะลง มายังพื้นเพื่อเผชิญหน้า

ทหารแสนนาย!

แม้จะไม่ยื่นมือจัดการก็ทำให้คนตายได้!

ตู้มมม!

แสงสีทองแวววาวผู้คนยังคงร้องลั่นและกระโดดขึ้น

เลือดสาดรอบทิศไม่หยุดที่จะลอยไปมาทหารที่ประมือกับเจียงหลี คงไม่ทันคิดว่าเด็ก สาวคนหนึ่งจะโหดร้ายและเด็ดขาดเพียงนี้

โฮกกกก! เลี่ยเทียนซื่อแผลงฤทธิ์ขยับตามเจียงหลี

ทักษะการต่อสู้นานาชนิดถูกเจียงหลีเรียกใช้

การระเบิดของหมัดหนักระดับหก ทำให้เสียงซี่โครงหักดังไม่หยุด มือหยกราวกับยักษ์ ข้างหนึ่งตกลงมาจากฟ้าภายใต้การปัดมือครั้งเดียวก็เก็บกวาดไปทั่ว กองทัพต้าฉินถูกเจียงหลีที่แปรสภาพเป็นสัตว์ร้ายโบราณเล่นงานจนหมดสภาพ ทหารแสนนายฆ่านางไม่ได้นางเองก็หนีไปไม่ได้

“ฆ่ามานนนน!” แม่ทัพต้าฉินสั่งการด้วยความโกรธกริ้ว ความเกลียดชังนั้น ต่อให้ใช้ ทหารนับแสนนายจัดการเจียงหลี เขาก็คิดไม่ผิด

“ฉีกเวหาาาา!”

เสียงที่คมชัดดังก้องขึ้นฟ้า

ร่างของเลี่ยเทียนซื่อด้านหลังนางขยายใหญ่ขึ้น เขาบนหัวกวาดลงมายังพื้นจนแผ่นดิน สะเทือน ยิ่งกว่านั้นยังมีร่องรอยการแตกร้าว

อ๊ากกก!

กองทัพฉินตกใจไม่หยุดร้องลั่น

แน่นอนฝูงคนยังคงหลั่งไหลมาล้อมเจียงหลีเอาไว้

แม่ทัพที่นั่งดูการต่อสู้สายตาของเขาใบหน้าร้อนฉ่า เขาโบกมือป้อมโบราณก็ปรับ ตำแหน่งเล็งไปที่เจียงหลีที่เป็นเป้าหมาย

ตู้ม!

เสียงระเบิดดุจฟ้าผ่า ป้อมวิญญาณแปรสภาพเป็นแสงพุ่งไปยังเจียงหลี

ความรู้สึกถึงวิกฤตอันหนักหน่วงผุดขึ้นในหัวบังคับให้เจียงหลีต้องหยุดการต่อสู้ลงและ หันไปมองยังแสงที่พุ่งตรงมาที่นาง นี่มันอะไรกัน! พลังทำลายล้างที่ทรงพลังนัก!

แสงที่ส่องสว่างในตานางใกล้เข้ามา ขณะนั้นเจียงหลีราวกับโดนมัดไว้ไม่อาจขยับได้ นางรู้สึกว่าหากถูกโจมตี ร่างของนางจะต้องแตกเป็นเสี่ยงๆ แน่

ใกล้

ใกล้เข้า!

ใกล้เข้ามา!

ใกล้เข้ามาแล้ว!