ตอนที่ 28
เจ้าไม่ได้ดูดซับ แต่กลืนเข้าไปต่างหาก
“นี้ไม่มีอะไรต้องแสดงความยินดี” เจียงหลีกล่าวอย่างเงียบสงบ
แม้ว่านางจะทำให้เกิดความวุ่นวาย อย่างไรก็ตามในความคิดของนางการบรรลุผลลัพธ์ดังกล่าวเป็นเรื่องที่แน่นอน และไม่มีอะไรที่น่าจะอวดและภาคภูมิใจ ยิ่งไปกว่านั้นนางที่เคยเป็นราชินี ตอนนี้กลับถูกลดสถานะไปเป็นทาสและกลายเป็นผู้อารักขาลับ นี้ไม่มีอะไรที่น่าจะแสดงความยินดีเลยจริงๆ
ธรรมดาที่ลู่จ้านไม่สามารถเข้าใจความใจของนางได้
หลังจากไล่คนอื่นๆออกไปแล้ว เขาก็ส่งคนไปพาเจียงหลีไปอีกสถานที่หนึ่ง
“ที่นี่คือที่อยู่อาศัยใหม่ของเจ้า” คนที่พาเจียงหลีมาทำหน้าที่เสร็จก็หันหลังกลับและจากไป อย่างไรก็ตามเมื่อเขามองไปที่เจียงหลี ความอยากรู้อยากเห็นในดวงตาของเขาได้เผยให้เห็นความไม่สงบในใจของเขา
เจียงหลีไม่รู้ว่าสิ่งที่นางทำในวันนี้ ทำให้ค่ายฝึกสะเทือน
นางมองดูแต่ที่อยู่อาศัยใหม่เท่านั้น อืม ไม่เลว
อย่างน้อยก็ดีกว่าเพิงมุงหญ้าจากก่อนหน้านี้ และตอนนี้กลายเป็นบ้านหินไปแล้ว
เจียงหลีหัวเราะตัวเองในใจ มมุษย์นี่ช่างรู้จักปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมได้จริงๆ นางใช้ชีวิตกินดีอยู่ดีมาดลอดชีวิต หลังจากผ่านการเกิดใหม่ สองสามวันแรกลู่เจี้ยเองก็ได้ปฏิบัติต่อนางในเรื่องการกินการอยู่ได้ไม่เลวร้ายนัก เมื่อ นางมาถึงถํ้าเก้าปีศาจ นางอาศัยอยู่ในเพิงมุงหญ้าเป็นเวลาเก้าวัน และดูเหมือนจะชินกับมันแล้ว และตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นบ้านหินที่ดีกว่ากระท่อมนางกพอใจมากแล้ว
“ขาดความทะเยอทะยานเกินไปหรือเปล่า” เจียงหลีขมวกคิ้วไม่พอใจกับความ ‘มักน้อย’ ที่ตนมี
หลังจากเข้าในบ้านแล้วการตกแต่งภายในก็เรียบง่ายเช่นกัน เตียงไม้หนึ่งตัว โต๊ะสี่เหลี่ยมหนึ่งตัว ตะเกียงน้ำมันหนึ่งอันและมีเก้าอี้อีกสองตัว
เอ่อ มีอ่างอีกสองใบ และถังอุจจาระอีกหนึ่งใบ
นางมองออกไปนอกหน้าต่างบ้านหินที่สร้างติดกับภูเขา น่าจะเตรียมไว้สำหรับผู้อารักขาลับเช่นนาง
ตระกูลลู่มีผู้อารักขาลับกี่คนกันแน่ มีประกายแวววาวทั่วดวงตาของเจียงหลี เกรงว่าตัวเลขนี้คนที่รู้อาจมีไม่ถึงจำนวนนิ้วมือข้างเดียว
กองทัพของตระกูลลู่เป็นกองกำลังในด้านสว่าง ผู้คุมความมืดคือแกนกลางที่แท้จริงของตระกูลลู่อำนาจที่แท้จริงอยู่ตรงนี้
ก๊อก ก๊อก!
เสียงเคาะประดูก็ดังขึ้น
เจียงหลีปิดหน้าต่างเดินไปที่ประตูและถามว่า “ใคร”
“ข้าเอง” ด้านนอกประตูเป็นเสียงของเซียวเซียว
ดวงตาของเจียงหลีเป็นประกาย นางเปิดประตูมือกอดอกและมองไปที่คนที่เพิ่งได้รับการฟื้นฟูที่อยู่ด้านนอกประตู “ข้าคิดว่าเจ้าจะล้มเลิกซะแล้ว”
คำล้อเล่นของนาง เซียวเซียวสามารถแยกแยะได้ทันทีเมื่อได้ยิน
ถ้านางกลัวว่าเขาจะล้มเลิกจริงๆ คงจะไม่หาวิธีที่จะพบกับเขาแน่
เซียวเซียวผู้ซึ่งเข้าสู่การฝึกของผู้อารักขาลับอย่างเป็นทางการ สวมชุดฝึกสีดำและคาดเอวอย่างแน่นหนา บนร่างกายของเขาสวมด้วยชุดเกราะเหล็กและขาผูกด้วยแผ่นเหล็ก ดูหล่อกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย ในเก้าวันความเขียวระหว่างคิ้วของเขาจางลงไปมาก แต่,เขาก็มีอารมณ์ที่เฉียบคมเล็กน้อย
“ให้เจ้า” เซียวเซียวใส่หินวิญญาณที่สัญญาไว้ในถุงผ้าแล้วส่งให้เจียงหลี
เจียงหลียื่นมือออกไปรับอย่างไม่เกรงใจ ชั่งน้ำหนักแล้วยิ้มเหมือนดอกไม้บาน “ร่วมมือกันอย่างสันติ”
เพียงเพราะนางใช้วิธีในการเตะตัวเองก็ได้เป็นที่หนึ่ง หลังจากเรื่องนี้แพร่กระจายไปทั่วค่าย เขาก็เกือบจะเป็นตัวตลกให้กับผู้คุมความมืดคนอื่นๆ
นางยังกล้าที่จะพูดว่าร่วมมือกันอย่างความสุขอีกหรือ หากรู้แต่แรกว่านางใช้วิธีดังกล่าว เขาก็ไม่ยอมร่วมมือกับนางแน่
“คำสัญญาที่ให้กับเจ้าข้าก็ได้ให้ไปแล้ว ข้าขอตัวไปก่อน” เซียวเซียวพูดจบอยากจะหันหลังและจากไปทันที
“เจ้ารอก่อน” เพียงเดินไปสองก้าวเขาก็ถูกเจียงหลีเรียกให้หยุด
“มีอะไรอีกหรือ” โดยไม่มีทางเลือกใดๆ เซียวเซียวได้แต่หันกลับมา
“จะทำอย่างไรเพื่อให้ได้เบิกเนตรญาณ” เจียงหลีถามอย่างจริงจังด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
เนตรญาณของนางได้รับการปลุกขึ้นและหินวิญญาณก็อยู่ในมือของนางแล้ว ขั้นตอนต่อไปคือการเริ่มการฝึกฝน แต่จะฝึกฝนอย่างไรนางยังไม่รู้วิธี เนื่องจากเซียวเซียวเข้าไปเร็วกว่านางไม่กี่วันก็คิดแล้วว่าจะเริ่มต้นการฝึกฝนอย่างไรและถามเขานางก็น่าจะได้รับคำตอบ
“เจ้าเพียงแค่ดูดซับพลังวิญญาณในหินและเปลี่ยนเป็นพลังของเจ้าเอง หลังจากระดับแรกเต็มแล้วก็สามารถหลอมรวมวิญญาณยุทธ์แรกเข้ากับเนตรญาณได้มีเพียงหลังจากที่วิญญาณยุทธ์รวมเข้าด้วยกันสำเร็จเท่านั้น เจ้าจึงจะสามารถฝึกฝนต่อไปได้” เซียวเซียวแนะนำให้นางรู้จักวิธีการ
หลังจากพูดจบเขาก็ถามอีกครั้งด้วยความอยากรู้ว่า “เจ้าปลุกเนตรญาณให้ตื่นขึ้นมาแล้วกี่ดวง”
“อืม ไม่น้อยกว่าสามดวง แล้วเจ้าล่ะ” เจียงหลีถามกลับ
“ข้าหรือ ได้ปลุกเนตรญาณมาแล้วห้าดวง ในภายหลังนี้ไม่รู้ว่าจะโชคดีได้ปลุกให้ตื่นขึ้นอีกหนึ่งหรือสองครั้ง” เซียวเซียวเกาหัวราวกับว่าไม่พอใจกับพรสวรรค์ของเขามากนัก
อย่างไรก็ตามคำพูดของเขาทำให้ดวงตาของเจียงหลีหดลงและตกใจ เซียวเซียวมีห้าเนตรญาณ! เท่ากับ พรสวรรค์ของเย่ว์หนานซี อย่างไรก็ตามเย่ว์หนานซีมีชะตากรรมที่ดี และเกิดในตระกูลเย่ว์ อีกทั้งยังสามารถได้รับการดูแลอย่างดีพิเศษ แต่เซียวเซียวกลับเป็นเพียงผู้อารักขาลับของตระกูลลู่ นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าทำไมตระกูลเย่ว์ถึงกลัวตระกูลลู่ และทำไมตระกูลลู่ถึงเย่อหยิ่งไม่ไว้หน้าตระกูลเย่ว์
“เจ้าปลุกมันขึ้นมาเมื่อไหร่” เจียงหลีอยากรู้อยากเห็น ถ้าเซียวเซียวตื่นเช้าด้วยพรสวรรค์ของเขา เขาจะไม่มีวันเป็นทาส
เซียวเซียวตอบว่า “เมื่อตอนที่ข้ายังเด็กครอบครัวของข้ายากจน และไม่มีเงินมากพอที่จะปลุกเนตรญาณ ดังนั้น เนตรญาณของข้าจึงไม่เคยถูกปลุกตื่นขึ้นเลย จนกระทั่งที่ข้าจะถูกตระกลลู่นำออกจากสนามรบ จากนั้นก็เข้าสู่ถํ้าเถ้าปีศาจจึงถูกปลุกให้ตื่น หลังจากนั้นก็ถูกพามาที่นี่สำหรับการคัดเลือก”
เจียงหลีพยักหน้าอย่างเงียบๆ และมีความเข้าใจและชัดเจนมากขึ้นเกี่ยวกับโลกนี้
“อืม ไม่มีอะไรแล้วเจ้าไปเถอะ” เจียงหลีได้รู้ในสิ่งที่ต้องการจะรู้แล้ว จึงพูดกับเซียวเซียวไม่กี่ประโยคแล้วก็ปิดประตู
เมื่อเซียวเซียวเดินจากไปไกลแล้ว ถึงมีการตอบสนองขึ้นมา เอ๊ะ มันไม่ถูกต้องนี่ ข้ายังไม่รู้ว่านาง ปลุกเนตรญาณแล้วกี่ดวง รู้ว่าตนลูกหลอกแล้ว เขากระทืบเท้าอย่างแรงกัดฟันแล้วพูดว่า “เจ้าเด็กคนนี้นี่”
……………………….
‘ส่ง’ เซียวเซียวออกไปแล้ว แต่เจียงหลีไม่ได้ดูดซับพลังวิญญาณในทันที นางนั่งไขว่ห้างบนเตียงไม้ที่เรียบง่าย นั่งสมาธิอยู่นานและลืมตาขึ้นมาหลังจากที่ฟ้ามืดแล้ว
เบื้องหน้าของนางมีหินวิญญาณสองกอง
กองหนึ่งเซียวเซียวมอบให้นาง และอีกกองได้มาเพราะนางชนะในวันนี้
“หลังจากดูดซับสิ่งเหล่านี้แล้ว ควรจะสามารถปฏิบัติตามข้อกำหนดของการหลอมรวมศิลปะการต่อสู้ด้วยจิตวิญญาณได้” เจียงหลีพูดกับตัวเอง
หลังจากพูดจบ นางก็หายใจเข้าลึกๆ คว้าหินวิญญาณไว้ไนมือข้างละหนึ่งกองและเริ่มดูดซับมัน
ไม่นานหลังจากที่เจียงหลีเริ่มฝึกฝน ลู่จ้านก็เดินมาถึงบ้านหินของนางคนเดียวและเห็นผ่านหน้าต่างเล็กๆ ว่านางกำลังดูดซับหินวิญญาณ แต่เขาก็ไม่รบกวนนาง อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเฝ้าดูอยู่สักพัก ดวงตาของเขาก็หดลงอย่างรวดเร็วและมีความตกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันเย็นชานั้น
เขาเห็นอะไรหรือ
หินวิญญาณในมือของเจียงหลีถูกนางดูด และมันก็กลายเป็นผงตกลงไปทันที นางหยิบหินวิญญาณขึ้นมาอีกสองก้อน หายใจอีกครั้งแล้วมันก็หายไปอีกครั้ง…
ความเร็วในการดูดซับ…นี่จะเรียกว่าดูดซับหินวิญญาณได้อย่างไรกัน เห็นได้ชัดว่าเป็นการกลืนหินวิญญาณ! เหงื่อเย็นไหลออกมาบนหน้าผากของลู่จ้าน
เขารู้สึกว่ายากที่จะเลี้ยงดู ‘ราชาท้องโต’ คนนี้
คนส่วนใหญ่ต้องการหินวิญญาณเพียงสองหรือสามก้อนเพื่อดูดซับ หินวิญญาณสองกองตรงหน้านางก็หายไป เหลือเพียงสองก้อนในมือของนาง ต้องรายงานให้นายน้อยทราบ ใบหน้าของลู่จ้านซีดลง ในตอนนี้เจียงหลีลืมตาขึ้นมองไปที่ผงในมือของตน และพูดด้วยความร้อนใจ “อีกนิดเดียว”