ตอนที่ 297

คุกเข่าสำนึกผิดไปตลอดกาล

ฟุบ!

พลังของหลิงไซว่ที่เผยออกมา เหมือนกับคลื่นยักษ์อย่างไรอย่างนั้น จู่โจมไปยังเจียงหลี

พลังนี้ มุ่งเป้าไปที่เจียงหลีเป็นหลัก แต่กลับแผ่คลุมคนของราชวงศ์จยาเซียนทุกคนที่อยู่ตรงนี้ หลิง ไซว่แห่งซีเฉียนที่อวดดีมากท่านนี้ เหมือนตั้งใจจะทำให้คนของราชวงศ์จยาเซียนตกใจกลัวด้วยพลัง ของตัวเอง

“เจ้าต่างหากที่ไม่เจียมตัว!” เจียงเฮ่าเบิกตาโต ตะโกนใส่หลิงไซว่คนนั้น ทหารแห่งจยาเซียนก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงของเขา “ย๊าก!”

รวมกันเป็นพลัง จู่โจมไปยังหลิงไซว่แห่งซีเฉียน อยากจะเปิดศึกใหญ่บนท้องฟ้าของศาลาอำลานี้ แต่ทว่า หลิงไซว่เกือบจะเป็นผู้ที่มีพลังสูงสุดในแผ่นดินหนานฮวงที่ยังหลงเหลืออยู่

พลังของหลิงไซว่ขั้นสูง จะถูกทำลายลงง่ายๆ ได้อย่างไร

ภายใต้การปะทะกันครั้งแรก พลังที่รวมกันของราชวงศ์จยาเซียน ก็ถูกพลังของหลิงไซว่คนนี้ทำลายลง เกิดพายุขึ้น

แต่เจียงหลีผู้ที่จะถูกโจมตีเป็นคนแรกกลับยืนอยู่กับที่ มือทั้งสองข้างไขว่อยู่ข้างหลัง ท่าทีที่มีต่อหลิงไซว่แห่งซีเฉียน นางพูดออกมาอย่างเย็นชา ในตอนที่พายุกำลังลอยขึ้นมาว่า “ไปซะ!”

ไสหัวไปๆๆ!

คำพูดที่สาวน้อยพูดออกมาเบาๆ กลับเหมือนดั่งฟ้าผ่า เสียงสมทบกัน ชั่วพริบตาก็ทำลายพลังของหลิงไซว่แห่งซีเฉียนคนนั้นลง เหมือนกับถูกค้อนที่หนักอึ้งทุบเข้าไปที่หน้าอกของเขาอย่างแรง

ปัก!

ความเจ็บปวดที่รุนแรงตรงหน้าอก หลิงไซว่แห่งซีเฉียนถอยหลังไปสามก้าวติดๆ กระอักเลือกออกมา พลังสลายหายไปหมด

“เป็นไปได้อย่างไร!” เขาพยายามเก็บอาการ เขาจับหน้าอกไว้แน่น มองเจียงหลีด้วยความตะลึง

พลังของเขาสูงกว่านางหลายขั้นแท้ๆ แล้วก็โจมตีอย่างสุดความสามารถแล้ว เป็นไปได้อย่างไรที่นาง เอาชนะเขาได้อย่างง่ายดาย

สีหน้าที่ตกตะลึง เข้ามาแทนที่ความโอหังในแววตาของเขา

“เป็นไปไม่ได้…เป็นไปไม่ได้” เขามองเจียงหลีอย่างยากที่จะเชื่อ ไม่ยอมเชื่อว่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่ เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้คือเรื่องจริง

เจียงเฮ่าก็มองน้องสาวของตัวเองด้วยความประหลาดใจ ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว ยกมือขึ้นมาแล้ว ตะโกนเสียงดังอย่างรู้สึกเป็นเกียรติว่า “ฝ่าบาทช่างเก่งกาจ!”

“ฝ่าบาทช่างเก่งกาจ!”

เหล่าทหารแห่งราชวงศ์จยาเซียน ต่างก็พากันส่งเสียงขานรับ

แววตาที่เยือกเย็น มองไปยังหลิงไซว่แห่งซีเฉียนคนนั้นที่กำลังตะลึงอยู่ พลังในตัวค่อยๆ เพิ่มขึ้น

คือหลิงไซว่ขั้นแรกไม่ผิดแน่! รับรู้ได้ถึงพลังลมปราณของเจียงหลี ในแววตาของหลิงไซว่แห่งซีเฉียน ก็ยิ่งยากที่จะเชื่อ ไม่ใช่

ทันใดนั้น เขาก็ตกใจเป็นอย่างมาก

พลังลมปราณที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ดูเหมือนหลิงไซว่ขั้นแรก แต่ก็ต่างออกไป!

จะโทษที่เขาไม่รู้ก็ไม่ได้ ถึงแม้ว่าเขาก็เป็นหลิงไซว่เหมือนกัน แต่ไม่ได้โชคดีขนาดนั้นที่จะได้ฝึกฝน วิชาหายาก

ในพลังของเจียงหลี มีพลัง ‘ควบคุม^, ของวิชาอวี้ซานอยู่ เขาจะต้านทานได้อย่างไร จักรพรรดิพิโรธใช้สังหาร อวี้ซานใช้ควบคุม

ทั้งสังหาร ทั้งควบคุม เป็นเรื่องต่อไปที่นางต้องทำ

นางยกเท้าขึ้น เดินไปยังกองกำลังที่มากับขุนนางแห่งซีเฉียนอย่างช้าๆ มือทั้งสองของนางยังคงไขว่ หลังอยู่ แต่ว่าในทุกๆ ก้าวแฝงไปด้วยพลังอานาจอันยิ่งใหญ่ที่มองไม่เห็น

ทุกๆ ก้าวเดิน ใจของกองกำลังที่มากับขุนนางแห่งซีเฉียนเหล่านั้นเหมือนหนักอึ้งขึ้นมา บนบ่าของ พวกเขาเหมือนมีก้อนหินก้อนใหญ่ทับอยู่อย่างไรอย่างนั้น

กองกำลังทหารชั้นยอดหนึ่งพันคน เผชิญหน้ากับเจียงหลีเพียงลำพัง แต่กลับรู้สึกเหมือนมีภาพลวงตา ที่ร่างกายของนางค่อยๆ สูงใหญ่ขึ้นเหมือนกับยักษ์

เป็นพลังอำนาจที่น่ากลัวมาก!

น่ากลัวมาก!

นี่ก็คือจักรพรรดินีแห่งจยาเซียน!

ในใจของทหารพันคนแห่งซีเฉียนมืคลื่นพายุที่ไม่สามารถต้านทานได้เกิดขึ้น

อย่าหาว่าพวกเขาจนตรอก เกิดความกลัวขึ้นในใจ แม้แต่หลี่ชังและหลิงไซว่แห่งซีเฉียนคนนั้นก็ตกอยู่ ภายใต้พลังอำนาจของเจียงหลี ถอยหลังทีละก้าวๆ

“ในดินแดนแห่งราชวงศ์จยาเซียนของข้า พูดจาดูหมิ่นข้า ต้องถูกประหาร!” ทันใดนั้น เจียงหลิก็มอง ไปยังหลิงไซว่แห่งซีเฉียนคนนั้นด้วยแววตาที่ดุดัน

ทันใดนั้น ในใจของหลิงไซว่แห่งซีเฉียนก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่เข้าใกล้ความตาย

ในตอนที่จักรพรรดินีพูดจบ เหมือนเขาเห็นคำว่าสังหาร ตัวสีทองในดวงตาที่สดใสทั้งสองข้างของนาง พุ่งมาที่เขา

ชั่วพริบตาเดียว ก็กลายเป็นจิตสังหารที่รุนแรง และตรึงเขาไว้

“ไม่!”

แม้แต่โอกาสที่จะให้หลิงไซว่แห่งซีเฉียนตอบโต้ก็ไม่มี ถูกเจียงหลีสังหารในทีเดียว ทีเดียวเลยรึ

ไม่ๆๆ…การแสดงออกของหลี่ชัง เขาไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ได้ยินเพียงแค่เสียงร้องที่สิ้นหวังและ หวาดกลัวของหลิงไซว่ที่อยู่ข้างๆ หลังจากนั้น ร่างกายของเขาก็ระเบิดอยู่ที่เดิม กลายเป็นชิ้นเนื้อ เลือดกระเด็นเต็มตัวเขาไปหมด

เขาไม่มีทางเข้าใจ ในขณะเดียวกันที่เจียงหลีใช้วิชาอวี้ซกับพวกเขา ก็ได้ใช้วิชาจักรพรรดิพิโรธกับหลิง ไซว่แห่งซีเฉียนคนนั้นด้วย

ใช้ทั้งสองวิชาพร้อมกันได้ในใต้หล้าคงจะมีเพียงเจียงหลีที่มีที่กักเก็บพลังวิญญาณที่มากกว่าคนอื่นๆ หลายเท่าเท่านั้นที่ทำได้!

เลือดอุ่นๆ ทำให้ในแววตาของหลี่ชังหลงเหลือเพียงความหวาดกลัว

เขากลัวแล้ว มองเจียงหลีที่เดินมาหาเขาต่อ เขามีความรู้สึกที่อยากจะหนีออกไปจากตรงนี้ เขาเชื่อว่า ไม่ใช่เขาคนเดียวที่คิดแบบนี้ ทหารนับพันคนที่อยู่ข้างหลังเขาก็คิดเหมือนกัน

หลิงไซว่ขั้นสูง!

ก็ถูกสังหารง่ายๆ แบบนี้! ตายอย่างไร พวกเขาก็ไม่รู้

ศาลาอำลาตกอยู่ในความเงียบที่แปลกประหลาด คนของราชวงศ์จยาเซียนก็ตกใจเช่นกัน แต่ที่ต่างกัน ก็คือในใจของพวกเขาไม่มีความหวาดกลัว มีเพียงความเร่าร้อนและความอวดดีที่ถูกปลุกขึ้น

“ถอย!”

เจียงหลีตะโกนขึ้นมาคำหนึ่ง

ทันใดนั้น พลังอำนาจในตัวของนางก็เพิ่มขึ้นอีก!

คนของซีเฉียนรู้สึกเหมือนว่าถูกหินก้อนยักษ์ทับอยู่ เจียงหลีเดินหน้าก้าวหนึ่ง พวกเขาเดินถอยหลัง สามก้าวอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้

ก้าวมาหนึ่งก้าว ถอยหลังสามก้าว คนๆ เดียวขวางทหารพันคน เรื่องที่หลิงไซว่แห่งซีเฉียนคนนั้นที่ ตายไปแล้วอยากทำ เจียงหลีทำได้แล้ว

“ถอยไปอีก” เจียงหลีตะโกน

ฟึบๆๆ

หลี่ชังก้าวถอยหลังติดกันสิบก้าว แล้วถึงค่อยๆ หยุดลง เขามองเจียงหลีด้วยใบหน้าซีดเซียว หวาดกลัวจนเส้นเลือดขึ้นตาแล้ว

ทหารพันคนของซีเฉียน ตอนนี้เงียบเป็นเป่าสาก ถูกพลังอำนาจนี้ปกคลุมอยู่ ทำได้เพียงทำตามที่ จักรพรรดินีสั่ง

ถอยหลังไปทีละก้าวๆ ถอยออกไปจากดินแดนของสุ่ยหัน

ตูม ตูม ตูมมม!

พลังอำนาจที่มองไม่เห็น ทำให้เกิดเสียงฟ้าร้องบนฟ้า ราวกับเสียงกลองรบตอนกลางวัน

คนของซีเฉียน ถูกข่มเหงพ่ายแพ้จนไม่เหมือนกับทหาร

เจียงหลีเดินหน้าต่อไป ทำทางของนางไม่เร็ว แต่ทุกๆ ก้าวกลับมีพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ พื้นดินค่อยๆ สั่นสะเทือนเล็กน้อย ก้อนหินก้อนเล็กๆ ที่กระเด้งไปมาอยู่บนพื้น ค่อยๆ ลอยขึ้นมาอยู่รอบๆ ตัวเจียงหลี

คนของราชวงศ์จยาเซียนตามอยู่ข้างหลังติดๆ เจียงเฮ่าไม่ลืมที่จะหิ้วหลิงไซว่แห่งซีเฉียนคนนั้นมาด้วย

ที่ๆ ห่างออกไปหนึ่งลี้ ชั่วพริบตาเดียวก็มาถึง

ในตอนที่เท้าเจียงหลีเหยียบอยู่บนดินแดนที่มาบรรจบกันของทั้งสองแคว้น ยิ้มออกมาอย่างหยอกเย้า นางมองไปยังกองกำลังของซีเฉียนเหล่านั้นที่ถูกนางบังคับให้ถอยเข้าสู่ดินแดนซีเฉียน ดวงตาที่ สดใสเปล่งแสงแวววาวออกมา “ผู้ที่รุกรานจยาเซียนของข้า ต้องตายสถานเดียว! กลับไปบอกฮ่องเต้ แห่งซีเฉียน ให้เขาล้างคอให้สะอาดๆ รอข้ามา”

ตู้มๆๆ!

ทันใดนั้น แผ่นดินก็สั่นสะเทือน ก้อนหินบนพื้นมากมาย รวมก้นอยู่บนหัวของเจียงหลี หลี่ชังมองนางด้วยความตะลึงและหวาดกลัว ไม่รู้ว่านางจะทำอะไร

“อ้ากกก!”

ทันใดนั้น เสียงร้องที่หวาดกลัวดังขึ้น

หลี่ชังมองไปตามเสียง เห็นแม่ทัพผิงถูกดูดขึ้นไปในอากาศ รวมเข้ากันเป็นหนึ่งเดียวกับก้อนหินเหล่านั้น

เขามองดูเหตุการณ์นี้ด้วยความตะลึง ทหารนับพ้นที่อยู่ข้างหลังเขา ก็ถูกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทั้งหมดทำให้ตกตะลึงเช่นก้น

ตู้ม!

ก้อนหินก้อนเล็กๆ รวมกันเป็นศิลาจารึกขนาดใหญ่ ทับแม่ทัพผิงที่ตกลงมาจากฟ้าแล้วอยู่ในท่าคุกเข่า กระแทกลงกับพื้นอย่างแรง

แม่ทัพผิงที่กลายเป็นรูปปั้นหิน คุกเข่าทั้งสองข้างลงกับพื้น หันหน้าไปทางสุ่ยหัน