บทที่ 1066 คิดจะสังหารนางให้ตายจริงๆ!

กู้ซีจิ่วผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็วยิ่ง ตี้ฝูอีนั่งอยู่ข้างกายนาง มองใบหน้าที่หลับใหลอย่างไม่สงบของนาง ทราบว่านางยังคงเจ็บแผลอยู่

บาดแผลเช่นนี้ถ้าต้องการรักษามันให้หายดี ไม่อาจใช้วิธีให้ยาชาเพื่อระงับความเจ็บปวดได้ ทำได้เพียงสกัดจุดบางส่วนบนร่างนางที่มีความสัมพันธ์กัน ทำให้เส้นประสาทรอบบาดแผลนางไวต่อสัมผัสน้อยลง บรรเทาความเจ็บปวดได้เล็กน้อย แต่ก็เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่สามารถขจัดไปอย่างสมบูรณ์ได้ ความเจ็บปวดนี้จะติดอยู่กับนางเป็นเวลาหนึ่งวัน นึกไม่ถึงว่าหลงซือเย่จะลงมือกับนางอย่างโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้!

คิดจะสังหารนางให้ตายจริงๆ!

นัยน์ตาของตี้ฝูอีทอประกายมืดมน มือพลันกำแน่น เขาจะไม่ยอมเรื่องจบแค่นี้!

จะอย่างไรก็ต้องทวงความยุติธรรมให้กับนาง ป้ายหยกตรงหว่างเอวเรืองแสงขึ้นมา เขายกมือทำการเชื่อมต่อ ใบหน้าของมู่เหล่ยปรากฏขึ้นบนป้ายหยก “เรียนนายท่าน หลงซือเย่พาเย่หงเฟิงกลับไปที่โรงเตี๊ยมแห่งนั้นก่อน หลังจากวนอยู่ในโรงเตี๊ยมรอบหนึ่งไม่ได้พูดอะไรก็กลับเขาถามสวรรค์ไปทันที หลังจากกลับไปที่เขาถามสวรรค์ เขากับเย่หงเฟิงก็เข้าไปในห้องหลอมโอสถด้วยกัน ในห้องหลอมโอสถห้องนั้นของเขาติดตั้งเขตแดนไว้หนาแน่น ข้าน้อยยังไม่มีวิธีทำลายเขตแดนโดยไม่ให้คนในห้องรู้ตัวได้ ยามนี้จึงตระเวนอยู่รอบนอก อย่างอื่นยังไม่เห็นอะไรที่ผิดปกติขอรับ”

มู่เหล่ยรับคำสั่งจากตี้ฝูอีให้ไปตรวจสอบหลงซือเย่โดยตรง ยามนี้จึงนำสิ่งที่พบเห็นมารายงาน

ตี้ฝูอีใคร่ครวญเล็กน้อย เขาทราบเกี่ยวกับห้องหลอมโอสถของหลงซือเย่ ถึงแม้รอบๆ ห้องหลอมโอสถห้องนี้จะติดตั้งอาคมหวงห้ามร้ายแรงไว้ แต่สำหรับคนอย่างตี้ฝูอีแล้ว ไม่นับว่าเป็นสิ่งใด สามารถทำลายอย่างเงียบๆ ได้ไม่คณามือ ถ้าเขาคิดจะเข้าไปก็ยกเท้าก้าวเข้าไปได้เลย

เขาให้มู่เหล่ยใช้ป้ายหยกส่องรอบนอกของห้องหลอมโอสถนั้น พบอย่างฉับไวว่ากลไกของเขตแดนตรงนั้นเปลี่ยนไปหมดแล้ว มีหลายสิ่งที่แม้แต่เขาก็ยังไม่เคยเห็นมาก่อน เขาหรี่ตาลงนิดๆ

สถานที่อันลํ้าค่าของหลงซือเย่เคยมีอยู่สองแห่ง หนึ่งคือตำหนักที่วางโลงนํ้าแข็งไว้ สองคือห้องหลอมโอสถห้องนี้ ยามนี้คนในโลงนํ้าแข็งฟื้นคืนชีพแล้ว สถานที่แห่งนั้นย่อมไม่สำคัญอีกต่อไป แต่หนนี้เขาติดตั้งกลไว้ที่ห้องหลอมโอสถแห่งนี้มากเกินไปหรือเปล่า?

เขาซ่อนสิ่งใดที่ให้ผู้คนพบเห็นไม่ได้ไว้ในห้องหลอมโอสถงั้นหรือ?

ด้วยความสามารถของมู่เหล่ย หากว่าฝืนทำลายกลไกรอบห้องหลอมโอสถน่าจะขวางเขาไว้ไม่อยู่ แต่เช่นนั้นจะทำให้คนทั้งเขาถามสวรรค์รู้ตัว และหลงซือเย่ที่อยู่ในห้องก็จะรู้ตัวด้วย ดูเหมือนจะใช้วิธีแหวกหญ้าให้งูตื่นไม่ได้ ดังนั้นตี้ฝูอีจึงสั่งการให้มู่เหล่ยลอบจับตามองอยู่รอบนอกชั่วคราว ไม่จำเป็นต้องเข้าไปดู

เมื่อปิดป้ายหยกสื่อสารแล้ว ตี้ฝูอีก็ใคร่ครวญแผนการอยู่ครู่หนึ่ง เรื่องการตรวจสอบห้องหลอมโอสถของหลงซือเย่คงต้องรอหลังจากตนฟื้นฟูแล้ว ค่อยไปด้วยตัวเองต้องดึงปูมหลังทั้งหมดของหลงซือเย่ออกมาให้จงได้!

ผ่านไปอีกครู่หนึ่ง ก็มีลูกน้องส่งข่าวมาอีก แจ้งว่าเรื่องการไต่สวนมือสังหารโพกหน้าทั้งสี่คนจากหอเงาราตรีได้ผลออกมาแล้ว สี่คนนั้นรับภารกิจมาจากเบื้องบนของหอเงาราตรี และตามที่บุคคลเบื้องบนของหอเงาราตรีแจ้งมา ผู้ที่จ้างวานพวกเขาคือเด็กสาวคลุมหน้านางหนึ่ง รูปร่างคล้ายเย่หงเฟิงยิ่งนัก…

มือของตี้ฝูอีเคาะหินแก้วผลึกเบาๆ นำข่าวที่ได้รับเหล่านี้มาวิเคราะห์แจกแจงตามลำดับได้ข้อสรุปอย่างง่ายดาย

หลงซือเย่วางแผนการครั้งนี้ไว้นานแล้ว เรื่องจ้างวานมือสังหารน่าจะเป็นหลงซือเย่ที่สั่งการเย่หงเฟิง หลงซือเย่มีใจริษยาอาฆาตมาดร้าย คิดจะสังหารเขา ดังนั้นจึงหาข้ออ้างกันกู้ซีจิ่วออกไป และเห็นได้ชัดว่าเขายังไม่ปล่อยวางกู้ซีจิ่ว ดังนั้นเลยคิดจะยืมมือเย่หงเฟิงสังหารนาง หากไม่มีอะไรเหนือจากที่คิดไว้ หลงซือเย่คงคิดจะทำให้กู้ซีจิ่วคืนชีพขึ้นมาในร่างโคลนนิ่งนั้น ส่วนเย่หงเฟิงที่ครองร่างอยู่คาดว่าคงถูกเขาใช้คาถาขับไล่ออกไป