บทที่ 1224 อีกฝ่ายยอมตายเพื่อเขา?

“อาซ้อ ข้ารู้ว่าข้าไม่มีบุญวาสนาต่อพี่เขย แต่ข้าชอบพี่เขยที่เป็นแบบนั้น…” สายตาของหลานจิ้งอี๋ร่อนลงบนร่างกู้ซีจิ่ว จ้องมองดูเธอหัวจรดเท้า นัยน์ตาฉายแววไม่พอใจ “ข้ายังดูไม่ออกจริงๆ ว่าแม่นางกู้ท่านนี้มีอะไรดี ไม่คู่ควรกับพี่เขยเลยสักนิด!”

แม่นางผู้นี้พูดจาขวานผ่าซาก ช่างทำร้ายจิตใจคน แต่กู้ซีจิ่วจับใจความสำคัญได้จากคำพูดที่นางใช้จู่โจมนั้น “พี่สาวของเจ้าคือ?”

หลานจิ้งอี๋พูดอย่างภาคภูมิใจ “พี่สาวของข้าคืออดีดประมุขเงือก นางกับพี่เขยเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก โตมาด้วยกัน หากไม่ใช่นางเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยพี่เขย ไฉนเลยจะมีเจ้า?”

คำพูดนี้ของนางมีข้อมูลค่อนข้างมาก กู้ซีจิ่วขมวดคิ้วเล็กน้อย

ตี้ฝูอีมีชีวิตอยู่มานานมากแล้ว เขารู้จักและเป็นเพื่อนสนิทของหลานเหยากวงมาหกพันปี นั่นทำให้รู้ว่าเขามีชีวิตมาแล้วอย่างน้อยหกพันปี เขาไม่เคยเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาให้เธอฟัง และเธอเองก็ไม่เคยเอ่ยถาม หรือว่าตี้ฝูอีเคยมีความรักในวัยเยาว์?

และยังเป็นถึงประมุขเงือก อีกฝ่ายยอมตายเพื่อเขา?

ฟังดูแล้วเรื่องนี้ต้องมีกลิ่นคาวโลหิตอันคละคลุ้งเป็นอย่างมาก

หลานจิ้งอี๋มองดูนางหัวจรดเท้า อีกหลายครั้ง “เป็นหญิงงามก็จริง ทว่าแค่มองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นคนธรรมดานี่ คงมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน หรือว่าพี่เขยอ้างว้างมาเนิ่นนาน รอคอยพี่สาวข้าที่ยังมิอาจหวนคืน ดังนั้นจึงหามนุษย์ตํ่าต้อยผู้หนึ่งมารักกันเพื่อตอบโต้พี่สาวข้า?”

นางเดินวนรอบตัวกู้ซีจิ่วอีกครั้ง เหมือนเจออะไรใหม่แล้ว “เอ๊ ด้านหลังของเจ้าเหมือนพี่สาวข้าเลยนี่! หรือว่าเพราะแบบนี้พี่เขยถึงได้ชอบเจ้า?”

กู้ซีจิ่วนิ่งอึ้ง

ถึงแม้ในใจจะเกิดข้อสงสัยมากมาย แต่เธอไม่อยากให้หญิงสาวที่เหมือนหัวผักกาดเขียวผู้นี้เดินวนรอบตัวเธอ วิพากษ์วิจารณ์ไปเรื่อยอีก โดยเฉพาะคำพูดที่มีลักษณะจู่โจมเช่นนี้

“แผ่นหลังของหญิงงามใต้หล้านี้ ความจริงแล้วละม้า คล้ายกันมาก ไม่เพียงแต่แผ่นหลังที่คล้ายกัน ขนาดรูปลักษณ์ยังมีที่เหมือนกันตั้งมากมาย

ดังนั้นแผ่นหลังของข้ากับพี่สาวเจ้าเหมือนกันก็มิแปลก แต่น่าจะเป็นองค์หญิงจิ้งอี๋ที่ไม่เหมือนกับพี่สาวท่านเลย แต่ก็ไม่ต้องกังวลว่าคนอื่นจะจำพวกเจ้าผิดไป…”

หลานจิ้งอี๋กล่าวอันใดไม่ออก

คำพูดนี้ของกู้ซีจิ่วบ่งบอกได้ชัดเจนว่าติรููปโฉมนางงดงามไม่พอ…

และนี่คือความเจ็บปวดที่ไม่อาจบรรยายได้มากที่สุดของหลานจิ้งอี๋!

นางเป็นน้องสาวของหลานเหยากวง ทั้งที่เป็นหนึ่งในสาวงาม แต่เมื่ออยู่ภายใต้ความโดนเด่นของพี่ชายและพี่สาว นางกลับกลายเป็นขี้เหร่…

ผู้คนล้วนถูกสะกดด้วยเสน่ห์ของพี่ชายและพี่สาวของนาง เมื่อใดมองมาที่นางราวกับมองเห็นฉบับเลียนแบบ(เกรด B) ทำให้นางรู้สึกว่าตัวเองเป็นเป็ดขี้เหร่ และเห็นได้ชัดว่าคำพูดเหล่านี้ของกู้ซีจิ่วเหยียบไปโดนเท้าที่บาดเจ็บของนาง ใบหน้าอันงดงามพลันแปรเปลี่ยน “เจ้า…เจ้าพูดอะไร?”

กู้ซีจิ่วอมยิ้มมองนาง “ฟังไม่เข้าใจงั้นรึ? ต้องการให้ข้าพูดซํ้าอีกครั้ง เพื่อเพิ่มความประทับใจงั้นรึ?”

หลานจิ้งอี๋นิ่งอึ้ง ในที่สุดนางก็รู้ว่าหญิงสาวผู้นี้ที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่เล่นๆ ความสามารถทำให้ผู้อื่นโกรธได้ไม่ด้อยไปกว่าผู้ใด

เมื่อสักครู่ที่่ไม่ได้มีปากเสียงอันใดกลับมาตอนฟังนางพูดมากมายขนาดนั้น คงเป็นเพราะตกใจในบางเรื่องที่นางพูดทำให้จิตใจล่องลอยไปครู่หนึ่ง

หลานจิ้งอี๋เป็นพวกดูแคลนมนุษย์ ในสายตานาง มนุษย์ก็เป็นเหมือนแพลงก์ตอนในนํ้า เกิดเช้า ตายเย็น ไม่คู่ควรแก่การพูดถึง คาดไม่ถึงว่าวันนี้กลับถูกมนุษย์สาวตัวน้อยทำให้ตะลึงงัน อับอายขายหน้าอยู่ตรงนี้

สีหน้านางเดี๋ยวเขียวคลํ้า เดี๋ยวซีดขาวอยู่ครู่หนึ่ง นิ้วมือกระชับแน่น เดินหน้าไปหนึ่งก้าว ราวกับจะลงมือสั่งสอนนาง เพียงแต่ถูกสนมนางนั้นหยุดยั้งไว้ “องค์หญิง ไม่โกรธเจ้าค่ะ ไม่โกรธ นางคือผู้ที่คุณชายหวงพามา เป็นแขกผู้มีเกียรติ เสียมารยาทไม่ได้นะเจ้าคะ”

———————————————————————

[1] ดอกฝอยทอง จัดเป็นพืชกาฝาก มักเจริญเติบโตโดยการพาดพันไปกับต้นไม้อื่นและดูดนํ้ากินจากต้นไม้อื่น