บทที่ 524

จุดประสงค์ของท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ 1

สีหน้าของผู้อาวุโสหน่วยลงทัณฑ์เขียวไปหมดแล้ว!

นี่ช่างน่าขายหน้าเหลือเกิน! ขายหน้าไปถึงนอกโลกแล้ว!

ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ก็ยังอยู่ที่นี่!

ซ้ำยังมีศิษย์คนอื่นๆ อีก มีแม้กระทั่งเด็กสาวที่ยังไม่ถึงวัยปกปิ่นคนหนึ่งด้วย!

ฉากนี้อุจาดตาเหลือเกิน!

เขารุดไปด้านหน้าทันที คิดจะหยุดยั้งไม่ให้เขาทำลามกจกเปรตต่อ นึกไม่ถึงว่ากู้ซีจิ่วจะยกมือห้าม “ไม่แน่อาจมีเรื่องราวอะไรต่อจากนี้ ดูต่อไปเถิด”

ยังจะดูอีกหรือ? ถ้าดูต่อเขาคงถอดจริงๆ แล้ว!

สาวน้อยผู้นี้ช่างขวัญกล้าโดยแท้ นางยังคงจับจ้องอาจารย์จือที่กึ่งใส่กึ่งถอดอยู่…

อันที่จริงกู้ซีจิ่วก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยจริงๆ แน่นอน ฉากนี้ย่อมอุจาดนัยน์ตา แต่อย่างไรเสียกู้ซีจิ่วก็มาจากยุคปัจจุบัน ในยุคปัจจุบัน อะไรบ้างเล่าที่เธอไม่เคยพบเห็น?

ร่างเปลือยของบุรุษเธอเคยเห็นมากมายหลายร่างแล้ว นับประสาอะไรกับอาจารย์จือที่อยู่เบื้องหน้าผู้นี้เนื่องจากถูกสกัดจุดไว้ มือไม้จึงไม่คล่องแคล่ว ถอดอยู่นานสองนานถึงแกะสาบเสื้อเผยให้เห็นแผ่น อกกึ่งหนี่งได้…

เธอรู้สึกว่าต่อจากไปนี้ต้องยังมีละครฉากใหญ่อะไรอยู่แน่ ดังนั้นเธอจึงไม่อยากให้มีคนมาขัดจังหวะเรื่องนี้ อยากให้อาจารย์จือผู้นี้แสดงต่อไป ไม่แน่อาจจับแผนร้ายครั้งใหญ่อะไรออกมาได้…

“กู้ซีจิ่ว มานี่!” จู่ๆ ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ก็เอ่ยขึ้นมา

กู้ซีจิ่วหันไป “อา?”

ยังคงพะวงถึงร่างกึ่งเปลือยของอาจารย์จืออยู่ ยังคิดจะเหลียวมอง…

“เปิ่นจุนสั่งให้เจ้ามานี่!” เสียงท่านเทพศักดิ์สิทธิ์แฝงความเย็นชารางๆ

เอาเถอะ ที่นี่ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ใหญ่สุด เธอจึงเดินไปหา

ดังนั้นพอเธอไปถึง ก็ทำความเคารพ “ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ มีเรื่องใดจะสั่งการหรือเจ้าคะ?”

ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์มองเธอเงียบๆ พักหนึ่ง

สายตาของเขาดั่งมีรูปลักษณ์จับต้องได้ กู้ซีจิ่วรับรู้ได้ว่าสายตาของเขาอยู่ตรงกระหม่อมตน จนเธอรู้สึกหลอนว่ากระหม่อมถูกเขาจ้องจนทะลุแล้ว…

ส่วนอาจารย์จือที่อยู่ด้านนั้นส่งเสียงสวบสาบ เห็นได้ชัดว่ายังถอดเสื้อผ้าอยู่ ไม่เพียงแต่ถอดเท่านั้น วาจาที่กล่าวก็หยาบโลนมาก…

อุหวา นึกไม่ถึงว่าคนโบราณก็พูดจาลามกแบบนี้ด้วย!

ในใจกู้ซีจิ่วบังเกิดความหดหู่ขึ้นมาเล็กน้อย ทันใดนั้นหูตาก็พร่าเลือน เหมือนถูกยัดด้วยใยฝ้าย

ด้วยเหตุนี้ เธอไม่เพียงแต่มองไม่เห็นการแสดงถัดไปเท่านั้น ยังไม่ได้ยินเสียงอีกด้วย…

เธอลูบหูตามสัญชาตญาณ ทว่าลูบไม่พบสิ่งใด หูตาธอปลอดโปร่งดี

แล้วทำไมเธอถึงหูหนวกล่ะ?

ทำยังไงดี? เธอยังต้องหาเบาะแสจากร่างอาจารย์จือผู้ที่สามมุมมองพังหลายคนนี้อยู่นะ!

เธอเลิกแยแสเรื่องหูชั่วคราว ขณะกำลังจะที่ก้มหน้าอีกครั้ง มองลอดหว่างแขนไปยังด้านหลัง ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ก็เอ่ยขึ้น “เคล็ดฝึกฝนพลังวิญญาณของเจ้าที่ข้ามอบให้ เจ้าฝึกฝนถึงขั้นใดแล้ว? มีจุด ไหนที่เข้าใจบ้างหรือไม่? ยากนักว่าจะได้พบเปิ่นจุน ไม่ถามหน่อยหรือ?”

กู้ซีจิ่วนิ่งงัน

ประหลาดนัก เธอไม่ได้ยินเสียงผู้อื่นที่อยู่รอบข้างเลย ได้ยินแต่เสียงท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ผู้เดียว ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ใช้การส่งกระแสเสียงรึ?

ตำราเล่มนั้นเป็นความรู้พื้นฐานด้านการฝึกฝนรากฐานวิญญาณธาตุลม ถูกเธอพลิกอ่านจนเปื่อยยุ่ยไปเมื่อหลายเดือนก่อนแล้ว แน่นอนว่าท่องจนขึ้นใจแล้ว

ส่วนจุดที่ไม่เข้าใจ เธอมีหยกนภาผู้รอบรู้อยู่ข้างกาย จะยังมีอะไรที่ไม่เข้าใจอีกเล่า?

เพียงแต่เมื่อท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ถามมาถึงตรงนี้ เธอก็รู้สึกว่าถ้าไม่ถามสักสองสามข้อก็ค่อนข้างเสียมารยาท ดังนั้นเธอจึงหาปัญหามาถามสองสามข้อ

ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์เลิกคิ้ว ปัญหาเหล่านี้มิได้ซับซ้อนเลย นางไม่เข้าใจจริงๆ น่ะหรือ?

เอาเถิด ถึงอย่างไรนางก็มิใช่คนของโลกนี้ ไม่แน่ยิ่งง่ายดายมากเท่าไหร่ก็ยิ่งไม่เข้าใจมากขึ้นเท่านั้น ด้วยเหตุนี้เขาจึงตอบปัญหานาง ถึงขั้นสรุปจากเรื่องหนึ่งแล้วอนุมานต่อไปอีกหลายเรื่อง จากปัญหาสองสามข้อลามไปถึงปัญหาอื่นๆ ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง แม้แต่หลายประโยคนั้นก็เอามากล่าวอธิบายด้วย

เขากล่าวอย่างเชื่องข้า อ่อนโยนเนิบนาบ คำอธิบายก็เข้าใจได้ง่ายยิ่งนัก

กู้ซีจิ่วรู้สึกแปลกใจ ท่านเทพศักดิ์ในคำร่ำลือวาจามีค่าดั่งทอง ไม่เปิดปากเอ่ยง่ายๆ เหตุใดครานี้ถึงพูดจายืดยาวเช่นนี้เล่า?

เนื่องจากปัญหาเหล่านี้เธอกระจ่างแจ้งยิ่งนักมา พอฟังท่านเทพศักดิ์สิทธิ์อธิบายอีกครั้งจึงใจลอยเล็กน้อย