บทที่ 577 ทำให้ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์เสียชื่อ 3
แน่นอน เนื่องจากโอสถที่กู้ซีจิ่วจะหลอมครั้งนี้ค่อนข้างล้ำค่า ราคาของตัวยาที่เกี่ยวข้องจึงไม่ถูกเช่นกัน การจัดซื้อวัตถุดิบสำหรับหลอมหนึ่งเตาเป็นราคาเจ็ดสิบห้าหินวิญญาณ
ในใจเชียนหลิงอวี่เป็นกังวลอยู่บ้าง เตาแรกเป็นยาที่พบเห็นได้ทั่วไป กู้ซีจิ่วอาจฝึกฝนจนชำนาญแล้ว ถึงสามารถหลอมออกมาได้เยี่ยมยอดกว่าปกติ ทว่าโอสถเตาที่สองนี้หลอมยากมาก หากว่าหลอมเสียของ พวกเขาก็หมดตัวแล้ว!
เพียงแต่พอคิดๆ ดูแล้ว เขาก็สามารถชดเชยได้อย่างมากหลาย
วันนี้เขาก็ทำภารกิจแลกหินวิญญาณให้มากหน่อย จากนั้นรอให้ตลาดผีเปิดอีกครั้ง กู้ซีจิ่วหลอมลูกกลอนเอกาอีกทีก็พอ ยังคงถอนทุนคืนได้
โอสถเตาที่สองคือลูกกลอนไขหงส์ สามารถปรับแต่งพลังวิญญาณในร่างมนุษย์ได้ ทำให้พลังวิญญาณที่ดูดซับบริสุทธิ์ยิ่งขึ้น ยา
ลูกกลอนวิญญาณประเภทนี้ถือเป็นโอสถที่ระดับค่อนข้างสูง หลอมได้ยาก
โอสถระดับสาม ก็สามารถทำให้คนปล้นชิงกันได้แล้ว
ดังนั้นยามที่โอสถเตาที่สองเปิดออก ฝูงชนที่มุงดูล้วนฮือฮากันถ้วนหน้า!
โอสถระดับสี่หกเม็ด ที่เหลือล้วนเป็นระดับสาม!
ไม่มีโอสถไร้ค่าเลยสักเม็ดเช่นเดิม!
ยาลูกกลอนสีแดงแวววาวนอนอยู่ก้นเตา ดึงดูดสายตาทุกคน
ผู้ตรวจสอบโอสถเข้ามาตรวจดูเม็ดยาอย่างจริงจัง มองกู้ซีจิ่วอย่างไม่อยากจะเชื่อนักแวบหนึ่ง จากนั้นก็ตรวจทานอีกรอบ ประกาศว่า “โอสถนี้เป็นของแท้ ล้วนเป็นระดับสูงทั้งสิ้น!”
‘ตุบ!’ หินวิญญาณถุงหนึ่งโยนลงมาบนแผงของกู้ซีจิ่ว คนผู้หนึ่งก้าวออกมา “นี่คือสามร้อยหินวิญญาณ ยาลูกกลอนเหล่านี้ของ
เจ้า ข้าเหมาหมด!”
ตามราคาตลาด ลูกกลอนไขหงส์ ระดับสี่ หนึ่งเม็ด อยู่ที่ประมาณสี่สิบหินวิญญาณ ระดับสามอยู่ที่ยี่สิบหินวิญญาณ ยาลูกกลอนสิบเม็ดนี้น่าจะมีราคาสามร้อยหินวิญญาณพอดี ดังนั้นราคาที่คนผู้นี้เสนอมานับว่าเป็นปกติ
กู้ซีจิ่วเหลือบมองคนที่ก้าวออกมาผู้นี้แวบหนึ่ง อันที่จริงผู้คนที่นี่ล้วนแต่งกายแบบเดียวกัน ซ้ำยังใส่หน้ากาก แยกไม่ออกจริงๆ ว่าใครเป็นใคร
แต่สายตาเธอเฉียบแหลมมาโดยตลอด เธอจดจำคนมิใช่จดจำได้เพียงใบหน้า ยังจดจากลิ่นอาย ได้ด้วย…
คนผู้นี้คือเชียนหลิงเทียน!
ในที่สุดปลาก็ติดเบ็ดแล้ว…
ริมฝีปากภายใต้หน้ากากของเธอยกโค้งเป็นรอยยิ้ม ในที่สุดก็เปิดปากเอ่ย ทว่ากล่าวออกมาเพียงสองคำ “ไม่ขาย!”
การค้าขายที่นี่จะต้องเปลี่ยนเสียงด้วย แถมวิชาเปลี่ยนเสียงของกู้ซีจิ่วก็ล้ำเลิศยิ่ง อย่าว่าแต่ผู้คนที่มุงอยู่เลย ต่อให้เป็นเชียนหลิงอวี่ที่คุ้นเคยกับเธอแล้ว หากมิใช่ว่าทราบตัวตนของเธอแต่แรก ยามนี้ก็คงจำไม่ได้เช่นกัน
เนื่องจากเธอไม่เพียงแต่เปลี่ยนเสียงเท่านั้นแม้แต่ส่วนสูงก็เปลี่ยนไปด้วย
“เหตุใดถึงไม่ขาย?” น้ำเสียงเชียนหลิงเทียนแฝงความขุ่นเคืองไว้ “ข้าเหมาตามราคาท้องตลาดแล้ว!”
“แต่ข้าไม่ขายตามราคาท้องตลาด” น้ำเสียงกู้ซีจิ่วยังคงเยือกเย็นเช่นเดิม โบกมือให้สัญญาณเชียนหลิงอวี่
เชียนหลิงอวี่ รีบกล่าวทันที “ลูกกลอนไขหงส์ เพิ่งออกจากเตาใหม่ๆ โอสถระดับสี่ หนึ่งเม็ด หกสิบหินวิญญาณ ระดับสามทุกเม็ด สามสิบหินวิญญาณ อยากซื้อก็รีบลงมือเถิด มาก่อนได้ก่อน”
ถึงแม้ราคาจะแพงกว่าท้องตลาดสักหน่อย แต่ยาลูกกลอนชนิดนี้มีราคาแต่ไม่มีของมาโดยตลอด มีน้อยยิ่งนัก ดังนั้นจึงมีคนลงแย่งซื้อเช่นเดิม
“ข้าเอา!”
“ข้าเอา!”
เชียนหลิงเทียนคิ้วขมวด เขาก็อาจหาญทระนง หยิบถุงอีกใบแล้วโยนออกมา “นี่คือหินวิญญาณสองร้อยก้อน ทั้งหมดเป็นหิน
วิญญาณห้าร้อยก้อน จำนวนนี้พอหรือไม่? โอสถเตานี้ข้าเหมาหมด!”
กู้ซีจิ่วเลิกคิ้ว กล่าวอีกหลายคำออกมาอย่างสุขุม “โอสถหนึ่งเตาไม่อาจขายให้คนๆ เดียวได้ จำกัดไว้สองเม็ดต่อหนึ่งคน”
เชียนหลิงเทียนพูดไม่ออก
ด้วยเหตุนี้ต่อให้เขาต้องการครอบครองโอสถเตานี้ก็ซื้อได้เพียงสองเม็ดเท่านั้น
กู้ซีจิ่วก็ไม่ได้เก็บเงินเขามากไป เก็บเงินเขามาร้อยยี่สิบตำลึง
คนที่เหลือก็ซื้อยาลูกกลอนของเธอได้เช่นกัน ย่อมดีใจยิ่งนัก ล้อมวงอยู่ตรงนั้นเช่นเดิม รอให้เธอเริ่มหลอมเตาที่สาม