บทที่ 905 ซํ้ายังติดค้างถึงสองครั้งแล้ว!

เด็กสาวคนนั้นมองเขาอย่างงุนงง “แต่ว่า…แต่ว่าคนเมื่อกี้บอกว่าคุณคือพี่หลงซีของฉัน และหน้าตาของพวกคุณก็เหมือนกันมาก”

นํ้าเสียงหลงซือเย่เยียบเย็น “เขาหลอกเจ้า! ข้าคือหลงซือเย่ เจ้าสำนักถามสวรรค์”

เขายังคงอดได้ที่จะเพ่งพิศเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าแวบหนึ่ง ความเศร้าหมองในใจท่วมท้นขึ้นมาอีกระลอก นี่คือร่างที่เขาเตรียมไว้ให้กู้ซีจิ่ว นึกไม่ถึงว่าจะไม่มีประโยชน์ต่อกู้ซีจิ่ว ถูกขายต่อให้เย่หงเฟิง…

อันที่จริงความรู้สึกที่เขามีต่อเย่หงเฟิงซับซ้อนยิ่งนัก

เขาคิดว่าเย่หงเฟิงเป็นเด็กน้อยร่างโคลนนิ่งคนนั้นมาโดยตลอด ในใจรู้สึกว่าเธอเป็นกาเหว่าแย่งรัง อีกทั้งเธอเป็นแก้วตาดวงใจของสามีภรรยาตระกูลเย่ เป็นองค์หญิงน้อยที่ถูกทะนุถนอมไว้ในฝ่ามือ เขาแตะต้องไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงปฏิบัติต่อเธออย่างขอไปที ไม่อบอุ่นไม่เย็นชา

ภายหลังเขาตามหากู้ซีจิ่วพบ กลายเป็นครูฝึกของกู้ซีจิ่ว เดิมทีเป็นเพราะในใจรู้สึกติดค้าง จากนั้นก็หลงรักอีกฝ่ายอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวในใจอยากสลับตัวคนคืนมาโดยตลอด ต่อมาหลังจากพบว่าเป็นไปไม่ได้จริงๆ ทำได้เพียงล้มเลิกความคิดเสีย แต่เวลาที่พบหน้าเย่หงเฟิงเขารู้สึกอึดอัดอยู่เสมอ หาวิธีหลบเลี่ยงเธอทุกครั้ง…

ต่อมาถูกสามีภรรยาตระกูลเย่กดดัน เขาไม่อยากให้กู้ซีจิ่วถูกสามีภรรยาตระกูเย่ฆ่า จึงแสร้งหมั้นกับเย่หงเฟิง ตอนนั้นในใจมีความคิดที่จะสลับวิญญาณทั้งสองคนแล้ว…

แน่นอน เพื่อหลอกล่อสามีภรรยาตระกูลเย่ ช่วงนั้นเขาดีต่อเย่หงเฟิงมาก พาเธอไปเที่ยว พาไปกินดื่มสังสรรค์ แต่ในใจเกลียดเธอมาก

เพราะหลังจากเธอค้นพบการมีอยู่ของกู้ซีจิ่วก็โวยวายกับสามีภรรยาตระกูลเย่ต้องการให้ฆ่ากู้ซีจิ่วซะ…

ดังนั้นหลงซือเย่จึงลงมือผ่าตัดเปลี่ยนถ่ายหัวใจเพื่อสลับวิญญาณอย่างไม่เสียใจภายหลัง ยามที่วางยาสลบเย่หงเฟิงแล้วควักหัวใจออกมาถึงขั้นรู้สึกยินดีด้วยซํ้า เพียงแต่ยามที่ลงมีดในใจค่อนข้างหักใจไม่ลงอยู่บ้าง ถึงอย่างไรเด็กสาวคนนี้ก็เคยรักเขาดั่งชีวิต เชื่อฟังเขาทุกอย่าง เรียกเขาว่าพี่หลงซีอย่างไม่ขาดปากอยู่เสมอ…

การผ่าตัดครั้งนั้นเย่หงเฟิงถูกควักหัวใจก่อน พูดอีกอย่างคือเย่หงเฟิงเป็นผู้ตายก่อน

เขาคิดว่าเย่หงเฟิงเป็นกาเหว่าแย่งรังมานานหลายปี เสพสุขกับผลประโยชน์ที่เดิมควรเป็นของกู้ซีจิ่วมาเนิ่นนานถึงเพียงนี้ ถึงตายก็ไม่นับว่าขาดทุน ดังนั้นเขาจึงรู้สึกผิดต่อเธอเพียงนิดหน่อย

เขาตายตามกู้ซีจิ่ว ชาตินี้ใช้เวลาตระเตรียมเนิ่นนานหลายปี เพื่อฟื้นคืนชีพให้กู้ซีจิ่ว ส่วนเย่หงเฟิงนึกถึงขึ้นมาเป็นบางครั้งเท่านั้น

แต่หนนี้เขาได้รู้ความจริงของที่สลับซับซ้อนในปีนั้นจากปากกู้ซีจิ่ว ที่แท้เด็กทั้งสองคนไม่ได้ถูกสลับตัวกัน ทุกอย่างที่เย่หงเฟิงได้รับก็เป็นสิ่งที่เธอสมควรได้อยู่แล้ว ถึงนิสัยของเธอจะไม่น่ารัก แต่เธอก็ไม่ได้ติดค้างใคร…

กลับเป็นเขาที่ติดค้างเธอ ซํ้ายังติดค้างถึงสองครั้งแล้ว!

ตอนนี้เธอฟื้นคืนชีพขึ้นมาในร่างโคลนนิ่งที่เขาสร้าง ใครจะบอกได้ว่ามิใช่สิ่งที่ปรภพชดเชยให้เธอ?

แต่ว่า…

วินาทีนี้หัวใจของหลงซือเย่สับสนว้าวุ่น ไม่ทราบเช่นกันว่าในใจตนรู้สึกอย่างไร หากเป็นวิญญาณอื่นที่ครอบครองร่างแช่แข็งนี้ เขาคงสังหาร

อีกฝ่ายได้โดยไม่พูดอะไรเลย ทำให้ร่างแช่แข็งกลายเป็นร่างแช่แข็งเหมือนเดิม แต่ผู้ที่ฟื้นคืนชีพ คือเย่หงเฟิง…

เดิมทีเขาก็ติดค้างเธออยู่แล้ว หรือว่าคิดจะสังหารเธออีกครั้ง?

ยิ่งไปกว่านั้นคือร่างนี้ก็ไม่มีประโยชน์ต่อกู้ซีจิ่วแล้ว เธอมีสังขารที่ดียิ่งกว่า ตัวตนใหม่ในยามนี้หลอมร่วมเข้ากับโลกนี้ได้เป็นอย่างดี…

โลหิตอุ่นร้อนซัดโหมอยู่ในทรวงเขา นิ้วมือภายในแขนเสื้อสั่นเทานิดๆ

ตี้ฝูอี เจ้าเห็นข้าเป็นดินโคลนในกำมือที่เจ้าจะบีบคลึงอย่างไรก็ได้จริงๆ ใช่ไหม?

เสียงพยัคฆ์คำรามแว่วมาจากที่ไกลๆ เย่หงเฟิงอดไม่ได้ที่จะเขยิบเข้าใกล้เขา “พี่หลงซี ที่นี่ที่ไหนคะ? ฉันกลัว…”