ตอนที่ 1219 เทพโบราณถ่าเจีย

มังกรดำลอยอยู่กลางอากาศ ซูหมิงมองมัน ความรู้สึกที่ว่าอีกฝ่ายคือตนพลันหายไป นี่ไม่ใช่ว่าไม่มีความรู้สึกแล้ว แต่มันตกตะกอนอยู่ในจิตใจเขากลายเป็นความรู้สึกที่ไม่ต้องการ แต่เดิมทีก็เป็นเช่นนี้ มังกรตัวนี้…คือส่วนหนึ่งที่ปรากฏกายนอกวิญญาณเขา

ซูหมิงหันหน้าไปเงียบๆ กวาดสายตามองน้ำวนที่ถูกผนึกและผู้ฝึกฌานห้าแสนคนนั้น สุดท้ายก็มองจิตแรกของชายชราผอมแห้งข้างบน ตอนนี้จิตแรกแตกสลายไปแล้ว นั่นไม่ใช่เพราะซูหมิง แต่ในช่วงที่ถูกผนึกด้วยน้ำแข็ง ชายชราเลือกระเบิดจิตแรก

ซูหมิงเงียบอยู่ชั่วครู่ จากนั้นยกมือขวาโบกไป น้ำวนจากเจ็ดยอดอาคมเงามืดที่ถูกผนึกไว้โดยรอบเกิดเสียงดังกึกๆ แล้วแตกออกกลายเป็นก้อนน้ำแข็งร่วงลงกลางฟ้า

ขณะเดียวกันชั้นน้ำแข็งนอกตัวผู้ฝึกฌานห้าแสนคนหายไป ส่วนซุงยักษ์ใต้ร่างพวกเขาแตกออกเป็นเถ้าธุลี เมื่อน้ำแข็งหายไป ผู้ฝึกฌานห้าแสนคนนั้นต่างหน้า ขาวซีด ทุกคนต่างพากันก้มหน้าลงภายใต้สายตาซูหมิง ไม่กล้าเอ่ยใดๆ

ความแกร่งของซูหมิงจู่โจมจิตใจพวกเขาจนพังทลายลงอย่างสมบูรณ์แบบ…

“ส่งวิญญาณออกมา ประทับไว้ในความคิดข้าแล้วเป็นศิษย์ยอดเขาลำดับเก้า หรือไม่อย่างนั้น…ตาย” ซูหมิงเอ่ยราบเรียบ ในขณะที่เสียงดังก้องและผู้ฝึกฌาน ห้าแสนคนต่างเงียบ ก็เริ่มมีคนคารวะซูหมิง ไม่นานตอนที่ทุกคนคารวะ ซูหมิงมอง สวี่ฮุ่ยที่ตอนนี้หน้าขาวซีดกับเต๋อซุ่นข้างหลังนาง

ซูหมิงมองสวี่ฮุ่ยพลางขมวดคิ้ว ขณะกำลังพิจารณาอย่างละเอียด ในใจพลันสั่นไหว ก่อนเงยหน้ามองจิตแรกชายชราผอมแห้งที่ถูกแช่แข็ง

เพราะเขาพบว่าแม้ผู้ฝึกฌานโดยรอบจะคารวะลงแล้ว แต่ภายในนั้นกลับมีอยู่ส่วนหนึ่งที่เหมือนกวาดสายตามองจิตแรกถูกแช่แข็งนี้อย่างตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ

ซูหมิงมองไปมองมาพลันยิ้มเยาะมุมปาก เขาเห็นถึงความไม่ยอมและเด็ดขาดในแววตาจิตแรกชายชราผอมแห้ง และก็เป็นการแหลกสลายของจิตแรกว่าไม่ใช่ พลังระเบิดตัวเอง แต่ใช้การสลายตัวเองเพื่อรวมเป็นวงแหวนอาคม นั่นคือ วงแหวนอาคมเคลื่อนย้าย

วงแหวนอาคมนี้ไม่ได้ใช้หนี แต่เหมือนจะมีบางคนเคลื่อนย้ายมาที่นี่

“นี่คือที่พึ่งสุดท้ายของพวกเจ้ารึ” ซูหมิงพูดขึ้นเรียบๆ ก่อนยกมือขวากดไปทางก้อนน้ำแข็ง ดวงตาสองข้างหรี่ลงพร้อมขยับประกายวาววับ

‘กลิ่นอายของเทพโบราณ…’ เขายิ้มเล็กน้อย ฝ่ามือเปลี่ยนเป็นนิ้วมือชี้ก้อนน้ำแข็งชายชราผอมแห้ง ทันใดนั้นก้อนน้ำแข็งหายไป ขณะเดียวกันการแหลกสลายของจิตแรกชายชราในนั้นจึงดำเนินต่อ ท่ามกลางเสียงครึกโครม ชั่วพริบตาเดียวก็ แผ่ขยายออกมาเป็นวงแหวนอาคมเคลื่อนย้ายขนาดหลายพันจั้ง

ทันทีที่รวมเป็นวงแหวนอาคมเคลื่อนย้าย ยังมีเสียงคำรามต่ำดังแว่วมาจากในนั้นปานเสียงฟ้าผ่า ในเวลาเดียวกันมีมือ

ใหญ่ข้างหนึ่งขยับไหวออกมาจากในอาคมเคลื่อนย้าย นั่นคือแขนหยาบกร้านขนาดพันจั้ง ตอนที่มันออกมา มือใหญ่ยังคว้าอาคมเคลื่อนย้ายไว้แล้วฉีกออก อาคมเคลื่อนย้ายเกิดเสียงดังสนั่นพร้อมพังทลายลง ระลอกคลื่นกระจายออก พร้อมกับที่ผู้ฝึกฌานรอบๆ ถอยไป มีวัตถุใหญ่มหึมาปรากฏกายกลางวงแหวนอาคมพังทลาย

มันเป็นร่างกายสูงหมื่นจั้ง ผิวหนังหยาบกร้าน มีพลังดุจดั่งคนยักษ์ อีกทั้งตรงระหว่างคิ้วยังมีดาวเจ็ดดวงขยับแสงวาววับ นี่…คือเทพโบราณเจ็ดดาว!

เทพโบราณเพิ่งปรากฏกายก็ร้องคำรามในทันใด ร่างกายมหึมาแผ่กระจายพลังแก่กล้า ระดับบความแกร่งเหนือกว่าเทพโบราณที่ซูหมิงเคยพบก่อนหน้านี้ ถึงขั้นที่ตรงระหว่างคิ้วเทพโบราณตนนี้ ซูหมิงเห็นว่าข้างๆ ดาวเจ็ดดวงมีดาวมัวหมองอยู่ดวงหนึ่ง!

นี่คือเทพโบราณแปดดาวที่เขาไม่เคยพบมาก่อน!

เพียงแต่ว่าดาวที่แปดเหมือนจะเกิดปัญหาเล็กน้อยจึงมัวหมองลง แต่ความรู้สึกที่ปะทุมาจากตัวเทพโบราณกลับใกล้เคียงขั้นดับ

เทพโบราณแบบนี้ พละกำลังจะต้องเหนือกว่าพลังแน่นอน เทียบได้กับขั้นดับทั่วไป กระทั่งยังจัดการยากกว่า พละกำลังแก่กล้านั้นคือกลอุบายที่ดีที่สุด หากไม่อาจทำลายร่างกายมันได้ เมื่อเจอเทพโบราณ ต่อให้เป็นขั้นดับก็ยังต้องหมุนตัวหนีไป

เทพโบราณคำรามเสียงต่ำด้วยสีหน้าเหี้ยมโหด มันยกมือขวาขึ้นตบไปทางซูหมิง ซูหมิงไม่หลบ แต่จ้องเทพโบราณตรงหน้า ดวงตาสองข้างแวววาว เขาเห็นว่าแม้ในดวงตาเทพโบราณจะมีความดุร้าย แต่ก็ไม่อาจปกปิดความว่างเปล่าในดวงตาได้

นี่คือ เทพโบราณที่ไม่มีสติปัญญา!

ชั่วพริบตาที่มือขวาเทพโบราณตรงเข้ามา ซูหมิงหายวับไป มาปรากฏอีกทีอยู่กลางฟ้าเหนือหัวเทพโบราณ ก่อนก้มหน้ามอง เขาเห็นว่ากลางกระหม่อมเทพโบราณมีเข็มเงินปักอยู่นับไม่ถ้วน เกรงว่าจำนวนเข็มคงมีมากกว่าหลายแสน

“ควบคุมเทพโบราณ…คงจะดูถูกผู้ฝึกฌานพันธมิตรใต้แล้ว ไม่รู้ว่าจะควบคุมเทพโบราณได้ต้องใช้ผู้ฝึกฌานกี่คนร่วมมือกัน” ซูหมิงพึมพำพร้อมกับมองเงื่อนงำออกในแวบเดียว

ชั่วขณะที่ซูหมิงปรากฏกาย เทพโบราณเงยหน้าขึ้นอ้าปากกว้างคำรามเสียงสะเทือนฟ้าใส่ซูหมิง ความแกร่งของเสียงคำรามนี้ประหนึ่งคลื่นเสียง ก่อเป็นระลอกคลื่นของจริงมากมายตรงไปหาซูหมิง

‘เดิมทีนี่คือเทพโบราณแปดดาว แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดถึงไปอยู่ในมือพันธมิตรใต้ได้ เพราะพวกเขาควบคุมแปดดาวไม่ได้ ดังนั้นเลยใช้กลอุบายซับซ้อนบางอย่างควบคุมดาวที่แปดของเทพโบราณตนนี้ไว้ชั่วคราว

แต่การต่อสู้แบบนี้ไม่มีความหมาย…’ นัยน์ตาซูหมิงเป็นประกายวาว ชั่วพริบตาที่ระลอกคลื่นจากเสียงคำรามเทพโบราณเข้ามาใกล้ เขาไม่หลบแม้แต่น้อย แต่เดินหน้าไปหนึ่งก้าวเข้าปะทะอย่างซึ่งหน้ากับคลื่นเสียงคำรามที่ขั้นเกิดหวาดกลัวและขั้นดับทั่วไปยังต้องหลบ ชั่ววูบเดียวเขามาปรากฏตัวอยู่ตรงกลางระหว่างคิ้วเทพโบราณ อยู่ตรงดาวดวงที่แปด

เขาเข้ามาใกล้ด้วยความเร็วในพริบตา ก่อนยกมือขวากดนิ้วไปยังดาวที่แปด อันมัวหมอง ชั่ววูบเดียวก็ประทับลงไป

พลังและดวงจิตแห่งบรรพชนวิญญาณของเขาปะทุออกไปรวมอยู่กลางนิ้วนั้น ขณะเดียวกับที่สัมผัสไป เขาใช้พลังภายนอกเปิดช่องโหว่ตรงวงแหวนอาคมผนึก ดาวดวงที่แปดของเทพโบราณ พร้อมกันนั้นยังยกมือขึ้นตบฝ่ามือไปยังหน้าผาก เทพโบราณอย่างแรง

เมื่อตบไปเกิดเสียงดังสนั่นขึ้น เทพโบราณร่างสั่นสะท้าน โซเซถอยไปหลายก้าว เข็มเงินนับแสนเล่มตรงกลางกระหม่อมถูกแรงสะเทือนจากการจู่โจมของซูหมิงยกสูงขึ้นมาหนึ่งชุ่นพร้อมกัน

ในเวลาเดียวกัน เทพโบราณคำรามเสียงแหลม แต่ขณะคำราม ในดวงตามันกลับมีสติปัญญารวมขึ้นผลุบๆ โผล่ๆ

“เจ้าในสภาพนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ข้า ข้าจะให้โอกาสเจ้า ฟื้นดาวดวงที่แปดให้ ทำให้คนที่ควบคุมจิตใจเจ้าไม่มีโอกาสควบคุมอีก

หากเจ้าคว้าเอาไว้ได้ก็มาสู้กับข้าอย่างสบายใจ หากคว้าไว้ไม่ได้…” ซูหมิงถอยไปแล้วกล่าวเรียบๆ เสียงดังก้องยังไม่ทับสิ้นสุดลง สติปัญญาในดวงตาเทพโบราณรวมขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าเข้าใจคำพูดซูหมิง ตอนนี้มันร้องคำรามพร้อมกับใช้สองมือตบไปที่ตัวเองอย่างสุดกำลัง

เพียงตบไป เทพโบราณตัวสั่นสะท้านไปทั่วร่าง เข็มเงินตรงกลางกระหม่อมยกสูงอีกเล็กน้อย ดาวที่แปดตรงระหว่างคิ้วจากมัวหมองพลันมีประกายแสง แต่แสงก็เหมือนถูกควบคุมไว้อย่างรวดเร็ว เข็มเงินตรงกลางกระหม่อมยังส่งเสียงอื้ออึง ทำให้เทพโบราณตะโกนเสียงแหลม

“ข้าคือเทพโบราณ ข้าคือนักรบผู้แกร่งกล้าแห่งเผ่าเทพโบราณ พวกเจ้าไม่มีสิทธิ์ควบคุมจิตใจข้า!” เทพโบราณพูดขึ้นเป็นครั้งแรก น้ำเสียงมีความโอหังและบ้าคลั่ง ขณะร้องคำราม ร่างเขาขยายใหญ่ขึ้น จากหมื่นจั้งก่อนหน้านี้เพิ่มมาหลายเท่าแล้ว ก็ยกมือขวาตบหน้าผากตัวเองอย่างแรง ฉับพลันนั้นดาวดวงที่แปดตรงระหว่างคิ้วสว่างวาบ ถึงจะอ่อนแสงลงอย่างเร็วไว แต่เข็มตรงกลางกระหม่อมถูกบีบออกมา เกือบครึ่งแล้ว

“พวกเจ้าอาศัยจังหวะตอนที่ดาวดวงที่แปดของข้าผลัดเปลี่ยน ใช้ธูปจิตวิญญาณทำให้ข้าหลับใหล แต่พวกเจ้าจะต้องรับความโกรธของเทพ ข้าคือเทพโบราณถ่าเจีย คนที่พวกเจ้าห้ามหยาบคายและต้องคุกเข่าคารวะ!” ถ่าเจียตะโกนเสียงดัง สองมือ ตบตรงระหว่างคิ้ว ครั้งนี้หน้าผากสั่นสะเทือน เข็มเงินสามส่วนถูกบีบออกมา ดาวแปดดวงตรงระหว่างคิ้วสว่างขึ้นเรื่อยๆ กลิ่นอายพลังที่แกร่งกว่าเดิมหลายเท่ารวมขึ้นในตัวเขาไม่หยุด

“ข้าคือ…”

“หนวกหู ตะโกนอยู่ได้ เก็บลมหายใจไม่ยอมของเจ้าไว้ระบายกับการเปิดผนึกเถอะ!” ซูหมิงเอ่ยอย่างเย็นชา สิ้นเสียง เทพโบราณอึ้งไป แต่ก็หยุดคำรามอย่างน่าประหลาด เขาหุบปากลง มีเส้นเลือดดำปูดขึ้นบนใบหน้า พลังเก็บอยู่ภายใน ราวกับกลายเป็นความเงียบก่อนพายุฝน แต่ตัวเขากลับสั่นไหวทีละน้อย

ผ่านไปราวสิบกว่าลมหายใจ หลังเทพโบราณถ่าเจียร้องคำรามดังสนั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนแล้ว ดาวดวงที่แปดตรงระหว่างคิ้วสว่างขึ้น ผนึกทุกอย่างภายในพังลงทั้งหมด เข็มเงินที่เหลืออยู่ตรงกลางกระหม่อมแตกกระจายและถูกบีบออกมาทั้งหมด

ดาวแปดดวงขยับแสงทั้งหมด เสียงคำรามของถ่าเจียดังสนั่นยิ่งกว่าเดิม กลิ่นอายพลังขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง

พริบตาเดียวก็เหนือกว่าขั้นเกิด ข้ามผ่านเกือบขั้นดับ จนเมื่อก้าวสู่ขั้นดับอย่างสมบูรณ์แล้ว ยังบรรลุไปถึงจุดสูงสุดขั้นดับ ความแกร่งของพละกำลังทำให้ร่างกายเขาหดลงจนมีขนาดพันจั้ง จากนั้นพลังมหาศาลจากตัวเขาทำให้ฟ้ากระจ่างดาวสั่นสะเทือน

“สามรกร้างสมควรตาย ผู้ฝึกฌานป่าเถื่อนสมควรตาย สวรรค์สมควรตาย โลกแท้จริงสิ่งศักดิ์สิทธิ์หวนคืนสมควรตาย ในที่สุดข้าถ่าเจียก็ทะลวงผ่านเจ็ดดาวไปแปดดาว ข้าจะไปจากที่นี่ ข้าจะกลับโลกเทพโบราณ!

ก่อนหน้าที่ข้าจะไป ข้าจะสังหารผู้ฝึกฌานพันธมิตรใต้สมควรตายให้หมด ข้าจะทำลายล้างพวกเจ้าให้สิ้นซาก ข้าจะ…”

“พูดจบรึยัง” ซูหมิงพูดขึ้นเรียบๆ

ถ่าเจียเงยหน้าขึ้นจ้องซูหมิงแล้วพลันแสยะปากยิ้ม มีความรู้สึกซื่อๆ เล็กน้อย

“ไม่เป็นไร ถึงเจ้าจะหยาบคายต่อข้าสองครั้ง แต่เจ้ามีบุญคุณกับข้า ถือว่าช่างเถอะ” ถ่าเจียตบหน้าอกแล้วพูดเสียงดัง

“ข้าช่วยเจ้าก็เพราะว่าเจ้าในสภาพนี้ถึงมีคุณสมบัติทดสอบวิชาเปลี่ยนเทพหมานของข้าต่างหาก!” นัยน์ตาซูหมิงฉายแววมุ่งมั่นในการต่อสู้รุนแรง