№ 510 กล้ำกลืนฝืนทน?

ทว่าสิ่งที่เหนือการคาดเดาของทุกคน คือเฟิ่งจิ่วกลับไม่โมโห ไม่โกรธเคือง และยิ่งไม่ลงมือทำร้ายใคร แต่หลังจากเผยรอยยิ้มแปลกๆ ก็คว้าป้ายประจำตลาดมืดในมือผู้ดูแลหวงมาดูแล้วดูอีก กล่าวว่า “อืม ดูให้ละเอียดหน่อยก็คล้ายๆ ชิ้นนั้นของข้า ใช่ นี่คือป้ายประจำตลาดมืด ใครเล่าจะกล้าทำของปลอม?”

เธอยิ้มพลางลุกยืนขึ้น มองไปทางผู้ดูแลหวงท่ามกลางท่าทีแปลกใจเล็กน้อยของทุกคน “ท่านผู้ดูแลหวง ตอนนี้ท่านมีเวลาหรือไม่กันแน่? ข้ามีเรื่องให้ท่านช่วยเหลือ”

“คุณชาย ป้ายประจำตลาดมืดนั่น…” ผู้ดูแลหวงอึ้งไป อยากจะเอ่ยปากก็ถูกเฟิ่งจิ่วตัดบท

“ในเมื่อท่านดูป้ายประจำตลาดมืด นั่นก็พอแล้ว” พูดจบก็มองสองคนข้างๆ นั้น “ข้าว่าพวกท่านควรออกไปก่อนไม่ใช่หรือ?”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้พวกเราก็ขอตัวก่อน” ชายวัยกลางคนแซ่สวี่พูดจบก็สาวก้าวเดินออกไปทันทีโดยไม่รอให้ผู้ดูแลหวงพูดอะไร

ชายวัยกลางคนอีกคนเห็นเช่นนี้จึงชะงักไปเล็กน้อย ประสานมือคาราวะ สายตาหยุดลงบนร่างเฟิ่งจิ่วพักหนึ่งถึงจะหันตัวออกไป

เห็นสองคนจากไป ผู้ดูแลหวงอ้าปากไม่รู้จะพูดอะไรดี ผ่านไปสักพักก็หันหน้ากลับมามองเฟิ่งจิ่วแล้วถอนใจ ไม่รู้จะพูดยังไงทำได้เพียงเอ่ยถาม “คุณชายท่านนี้ บอกว่ามีเรื่องต้องการให้ตลาดมืดช่วย ไม่ทราบว่าเป็นเรื่องอะไรขอรับ?”

ป้ายประจำตลาดมืดของจริง นึกไม่ถึงว่าเดินไปตลาดมืดก็ถูกเปลี่ยนเป็นของปลอม เรื่องเช่นนี้เขาเพิ่งเจอเป็นครั้งแรก หนำซ้ำเขายังพกป้ายปลอมติดตัวไป เรื่องนี้หากเขาไม่รายงานเบื้องบน น่ากลัวจริงๆ ว่าจะก่อให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง

อีกอย่างหนุ่มน้อยคนนี้โง่จริงๆ หรือแกล้งโง่กันแน่? ถึงนิ่งดูดายมองป้ายประจำตลาดมืออันนั้นโดนสับเปลี่ยนไป? ชัดเจนว่าเขามองออกว่าป้ายนั้นไม่ใช่อันเดิมกลับยังคงยิ้มรับเก็บเอาไว้ หรือเพราะกลัวแรงกดดันระดับหลอมแก่นพลังจากเขา?

ทันใดนั้นสายตาตรวจมองก็หยุดลงบนร่างหนุ่มน้อยที่ใบหน้าประดับรอยยิ้ม ในใจมีเรื่องมากมายที่ไม่เข้าใจ

เฟิ่งจิ่วเล่นป้ายประจำตลาดมืดในมือ มุมปากที่ยกเล็กน้อยมีรอยยิ้มแปลกๆ ที่ทำให้คนไม่อาจคาดเดา ดวงตาที่หรี่ลงครึ่งหนึ่งฉายประกายแผนร้าย เธอที่เจ้าเล่ห์ปานจิ้งจอก จะกล้ำกลืนฝืนทนไปเช่นนี้จริงๆ หรือ?

“ผู้ดูแลหวง ข้ามาขอให้ท่านตรวจสอบคนคนหนึ่ง” เธอยิ้มๆ มองไปทางผู้ดูแลที่กำลังกลัดกลุ้ม

“ไม่ทราบว่าคุณชายอยากตรวจสอบใครขอรับ?” ด้วยกลุ่มอำนาจตลาดมืด ไม่ต้องพูดถึงการตรวจสอบคนคนเดียว จะตรวจสอบตระกูลก็ไม่มีปัญหา

“ผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อซู่ซี ข้าต้องการรู้ที่อยู่ตระกูลนาง รวมถึงเรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับนางและการเคลื่อนไหวช่วงนี้”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ความคิดแรกที่ผู้ดูแลหวงคิดคือหนุ่มน้อยคนนึ้คงไม่ได้ขโมยป้ายประจำตลาดมืดท่านพ่อออกมาไล่ตามแม่นางกระมัง? นึกถึงป้ายปลอมชิ้นนั้นเขาก็ปวดหัวยิ่งนัก จึงบอกว่า “คุณชาย ท่านต้องการตามหาแม่นางคนนี้มีภาพเหมือนหรือไม่? หรือแซ่อะไร? ลำพังแค่ชื่อต่อให้เป็นกลุ่มอำนาจตลาดมืดจะควานหาก็ไม่ง่ายหรอกนะขอรับ!”

“ภาพเหมือน?”

สีหน้าเธอแปลกใจ ภาพสาวงามนั้นไม่รู้ท่านปู่เก็บมากี่ปีแล้ว ผู้หญิงในภาพนั้นเดาว่าตอนนี้คงเป็นผู้หญิงที่แก่ประมาณท่านปู่ แม้เคยเห็นรูปเหมือนนางตอนสาวก็ไม่มีประโยชน์!

นึกถึงตรงนี้เธอจึงบอกว่า “เดาว่าตอนนี้นางคงไม่สาวแล้ว แต่ข้ารู้หน้าตาตอนนางยังสาว งั้นเอาแบบนี้เถอะ! ข้าจะวาดให้ท่านไปลองสอบถาม นอกจากนั้นผู้หญิงคนนี้ไม่น่าใช่คนจากตระกูลธรรมดาๆ ท่านไปไถ่ถามกับพวกตระกูลและกลุ่มอำนาจคงยิ่งได้ข่าวเร็วขึ้น”