№ 783 บัณฑิตพัดเหล็ก

“เอาล่ะ อย่าพูดเรื่องนี้อีก เขาไม่ทำอะไรเรา ก็ไม่ต้องยุ่งกับเขา พรุ่งนี้หาเซี่ยงหวาเจอก่อนค่อยว่ากัน” ชายหนุ่มกล่าว แล้วกำชับทุกคนไม่ไปยั่วยุเขา ถึงจะให้สัญญาณพวกเขาแยกย้ายกลับไปพักผ่อน

ไม่มีใครสังเกต ว่ามีร่างสีแดงโฉบผ่านไปกลางท้องฟ้ายามวิกาลอย่างเงียบสงัด ราวกับภูตผี…

เช้าตรู่วันต่อมา เฟิ่งจิ่วเหยียดเอวตื่นนอนอย่างเกียจคร้าน หลัง0kdใช้น้ำล้างหน้าแปรงฟันอย่างง่ายๆ ก็เตะๆ ไป๋เสี่ยวที่นอนข้างเตียง “ตื่นได้แล้วๆ”

ไป๋เสี่ยวพลิกตัว พลันนึกถึงสถานที่ที่ตนเองอยู่จึงสะดุ้งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เห็นเฟิ่งจิ่วสาวก้าวเดินออกไปแล้ว ก็รีบร้อนลุกขึ้นตามออกไปด้วยสีหน้างัวเงีย

ด้านนอก ทุกคนเห็นทั้งสองออกมา สายตาแต่ละคนหยุดลงบนร่างพวกเขา โดยเฉพาะบนร่างสีแดงนั้น

“ตื่นเช้ากันมากเลย!” เธอหาวพลางยืดเหยียดเอว ถามว่า “จะไปตอนนี้เลยหรือไม่?”

“อืม ที่นี่ห่างจากที่ที่เซี่ยงหวาอยู่ไปบ้าง เข้าไปตอนนี้คำณวนเวลาแล้วน่าจะได้เจอ” ชายหนุ่มเอ่ย แล้วบอกอีกว่า “ตั้งแต่เมื่อวานจนถึงตอนนี้ ข้ายังไม่ได้แนะนำตนเองเลย ข้านามตู้ฝาน คนเรียกบัณฑิตพัดเหล็ก”

“บัณฑิตพัดเหล็ก?” เฟิ่งจิ่วตะลึงเล็กน้อย พินิจมองเขาหัวจรดเท้า “มองไม่ออกจริงๆ ว่าตรงไหนเหมือนบัณฑิต แต่พัดเหล็กเจ้าล่ะ?”

ได้ยินคำพูดเขา ท่าทางทุกคนประหลาดใจ ‘หนุ่มน้อยคนนี้ไม่เคยได้ยินฉายาพี่ใหญ่พวกเขา? บัณฑิตพัดเหล็กในแคว้นเหินเวหาที่นี่ถือว่ามีชื่อเสียงเล็กน้อย นึกไม่ถึงว่าเขาจะไม่เคยได้ยิน?’

ตู้ฝานตกใจไปสักพัก ได้ยินเขากำลังถามจึงตอบว่า “พัดเหล็กถูกทำลายไปแล้ว” สิ้นเสียงก็ถามอย่างไม่ไหวทน “เจ้าไม่เคยได้ยินฉายาบัณฑิตพัดเหล็กหรือ?”

“ข้าเคยได้ยินแต่คุณชายพัดเหล็ก” เฟิ่งจิ่วเผยรอยยิ้มพลางกล่าว สายตามองผ่านบนร่างพวกเขา ถามอีกว่า “แค่มองท่าทางพวกเจ้า คล้ายว่าฉายานี้จะโด่งดังมากสินะ?”

ตู้ฝานไม่รู้จะพูดอย่างไรแล้ว เพียงเอ่ยว่า “เวลาสายแล้ว ออกเดินทางเถอะ!” เพียงยกมือก็พาคนเดินไปนอกค่ายกล

เฟิ่งจิ่วด้านหลังเห็นเช่นนี้ มองไปยังไป๋เสี่ยวข้างกาย ถามว่า “เจ้าไปมาหลายที่บ่อยครั้ง เคยได้ยินฉายาบัณฑิตพัดเหล็กหรือไม่?”

“ก็เคยได้ยิน แต่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็น เล่ากันว่าคนคนนี้ฝีมือร้ายกาจ เคยฆ่าล้างหมู่บ้านแซ่เฉินในชั่วข้ามคืน แม้แต่คนแก่เด็กเล็กยังไม่เว้น คนรู้จักเขาเพราะเหตุนี้ ปกติจะแต่งตัวเป็นบัณฑิต ซ้ำยังถือครองพัดเหล็ก ด้วยเหตุนี้จึงถูกเรียกว่าบัณฑิตพัดเหล็ก”

“แก้แค้นหรือ?” เธอเลิกคิ้ว

“เรื่องนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน” ไป๋เสี่ยวส่ายหน้า

ระหว่างทางคนด้านหน้าไม่เอ่ยปากอะไร แต่เฟิ่งจิ่วกับไป๋เสี่ยวสองคนที่ตามหลังคุยกันตลอดทาง ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วยาม ทุกคนข้างหน้าถึงจะหยุดลง

“ข้าให้พวกเขาไปปิดล้อมเซี่ยงหวา เจ้าจะตามไปดูเสียหน่อยไหม?” ตู้ฝานเดินเข้ามา มองไปยังเฟิ่งจิ่วพลางถาม

“อืม ไปดูกันหน่อยเถอะ!” เธอพยักหน้า แล้วตามไปด้านหลัง

ยามนี้เซียงหวาที่บนร่างสวมหนังสัตว์กำลังเก็บน้ำตรงริมลำธาร ขณะกำลังคิดจะกลับไป ได้ยินด้านหลังมีเสียงฝีเท้าวุ่นวายลอยมาเลือนราง หันกลับไปมองก็เห็นคนพวกนั้นล้อมดักเขาไว้ตรงกลางเป็นวงกลมด้วยความรวดเร็ว

“เซี่ยงหวา วันนี้ถือว่าข้าปิดล้อมเจ้าไว้ได้แล้ว”

ชายฉกรรจ์คนหนึ่งกล่าว สีหน้ายินดีในความโชคร้าย “ได้ยินว่าเจ้ากลายเป็นยอดปรมาจารย์พลังวิญญาณ? พลังเจ้าปีนั้นเป็นผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังไม่ใช่หรือ? ทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นเช่นนี้?”

…………………