ตอนที่ 1583
ไม่มีใครแข็งแกร่งเกินข้า
ขณะที่คำพูดของหลัวเทียนดังก้องออกมา วิญญาณปีศาจเหล่านั้นก็เปลี่ยนเป็นสีทองในชั่วพริบตา ไม่ใช่สีทองที่เปล่งประกาย แต่เป็นสีทองที่ดูหมองหม่นโบราณ เต็มไปด้วยความแข็งแกร่งที่แทบจะระเบิดออกมา
จากนั้นเสียงแผดร้องทุ้มต่ำที่สามารถจะฉีกกระชากสวรรค์หั่นเฉือนปฐพีก็ดังก้องออกมา ขณะที่ยักษ์ตนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นอยู่ตรงหน้าเมิ่งฮ่าว มีขนาดใหญ่โตจนดูเหมือนว่าจะสามารถบดบังสวรรค์ได้ทั้งหมด
ยักษ์ตนนั้นมีความสูงนับหมื่นจ้าง และดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ขีดจำกัดของมัน การพังทลายของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวขยายตัวออกไป ราวกับว่ายักษ์ตนนี้สามารถจะมาแทนที่ท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาวเอง
เสียงแผดร้องคำรามของมัน ทำให้ผู้ฝึกตนทั้งปวงที่กำลังเฝ้ามองมาจากที่ห่างไกลต้องกระอักโลหิตออกมา จิตใจที่สั่นสะท้านจากก่อนหน้านี้ของคนทั้งหมด ยิ่งมีมากขึ้นกว่าเดิมอยู่ในตอนนี้
นี่คือการต่อสู้ที่แม้แต่ผู้แข็งแกร่งเก้าแก่นแท้ก็ยังไม่อาจจะเข้าร่วมได้ พวกมันได้แต่มองดูจากที่ห่างไกลเท่านั้น เจ้าสำนักและคนอื่นๆ ต่างก็ตกตะลึงไปโดยสิ้นเชิง สำหรับสิ่งมีชีวิตอื่นๆ จากท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวแห่งความว่างเปล่าไร้ขอบเขต พวกมันกำลังล่าถอยไปทางด้านหลังด้วยความรวดเร็วสูงสุด ไม่กล้าที่จะหยุดชะงักนิ่งแม้แต่น้อย
“เมิ่งฮ่าว!” ยักษ์แผดร้องคำราม ขณะที่หันหน้ามองมา เผยให้เห็นว่าที่บนหน้าผากของมันมีดาวอยู่…สิบดวง!!
ไม่ใช่เก้าดวง แต่เป็นสิบดวง!
ดวงดาวทั้งสิบกระจายเป็นแสงสีทองออกมา ทำให้ยักษ์ตนนี้ดูเหมือนกับเป็นเทพสวรรค์ อันที่จริงก็น่าจะถูกต้องกว่าถ้าจะบอกว่านี่คือเทพแห่งสวรรค์!
นี่คือการเปลี่ยนแปลงครั้งที่ห้า แปลงเทพสวรรค์!
แสงสีทองกระจายออกมาจากดวงตายักษ์ ทำให้ทุกสรรพสิ่งที่มันมองไปถูกอาบไล้เป็นสีทอง เมิ่งฮ่าวมีสีหน้าเปลี่ยนไปขณะที่ถอยไปทางด้านหลัง แม้ในขณะที่ทำเช่นนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบๆ ตัวก็เริ่มหลอมละลายไป
รอบๆ ตัวเมิ่งฮ่าวทั้งหมดไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่ นอกจากท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวและความว่างเปล่า แต่ทั้งหมดก็ยังคงละลายไป กลายเป็นของเหลวสีดำซึ่งกระจายเป็นกลิ่นอายแห่งความเน่าเปื่อยออกมา จากนั้นของเหลวนั่นก็รวมตัวเข้าด้วยกันกลายเป็นลูกทรงกลมขนาดใหญ่พร้อมกับหนวดนับไม่ถ้วน จนดูคล้ายกับเม่นทะเลยักษ์
“ไม่มีใครแข็งแกร่งเกินข้า!” ยักษ์แผดร้องคำราม จ้องนิ่งไปยังเมิ่งฮ่าว พร้อมกับยกมือขวาขึ้นมากำเป็นหมัดและต่อยออกไป
หมัดนั้นดูเหมือนว่าจะสามารถทำให้เกิดการทำลายล้างอย่างถึงที่สุด คล้ายกับเป็นจุดสูงสุดแห่งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว และในทันทีที่ปรากฏขึ้นมา ก็ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้ที่มันจะพลาดเป้า
ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้นด้วยความต้องการต่อสู้ กายเนื้อได้บรรลุถึงขั้นเหนือสูงสุด
แล้ว ดังนั้นเขาจึงต่อยหมัดสังหารเทพออกไป ปะทะเข้ากับหมัดที่พุ่งตรงมาของยักษ์ตนนั้น
เกิดเป็นเสียงระเบิดดังก้องออกมา คล้ายกับเป็นเสียงแผดร้องคำรามอย่างเลือนลางของสัตว์อสูรจากห้วงบรรพกาลบางอย่าง เมิ่งฮ่าวสั่นสะท้าน รู้สึกเหมือนกับว่าสายลมแห่งกาลเวลาได้พัดผ่านตนเองไป ทำให้โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปาก ขณะที่ลอยละลิ่วปลิวไปทางด้านหลังคล้ายกับว่าวที่ถูกตัดสายป่าน แต่หมัดยักษ์ก็สั่นสะท้านด้วยเช่นกัน
แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ยักษ์ต้องหยุดชะงักลง แผดร้องคำรามออกมาก้าวเดินตรงไป และต่อยหมัดออกไปอีกครั้ง เสียงกระหึ่มดังก้องขึ้นขณะที่เมิ่งฮ่าวต่อต้านไว้ เวลาเดียวกันนั้นยักษ์ก็อ้าปากและคำรามออกมาด้วยเสียงที่ทรงพลัง
เสียงคำรามนั้นฉีกกระชากความว่างเปล่า ทำลายกฎธรรมชาติไป คล้ายกับเป็นลมพายุที่กระแทกลงไปยังร่างเมิ่งฮ่าว ทำให้โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปากอีกครั้ง และต้องถอยไปทางด้านหลังอีกครั้งด้วยเช่นกัน
พลังที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากเทพสวรรค์นี้ช่างน่าตกใจเป็นอย่างยิ่ง แต่ก็ทำให้ความต้องการต่อสู้ของเมิ่งฮ่าวยิ่งมีมากขึ้นกว่าเดิม
“เทพสวรรค์ แล้วจะอย่างไร?” เมิ่งฮ่าวกล่าว โบกสะบัดชายแขนเสื้อออกไป จากนั้นก็ขยับมือขวาร่ายเวทอย่างรวดเร็ว ขณะที่ปลดปล่อยเวทผนึกอสูรออกไป
ทันใดนั้นดวงตายักษ์เทพสวรรค์ก็แวบประกายเจิดจ้าด้วยความต้องการสังหาร เดินตรงไปยังเมิ่ง
ฮ่าวหนึ่งก้าว และมือขวาก็เริ่มขยับเคลื่อนไหว กระทำการบางอย่างที่แตกต่างออกไปจากเดิม
แม้ในขณะที่เสียงคำรามของมันดังก้องออกมาอย่างต่อเนื่อง ทันใดนั้นร่างกายมันก็เริ่มแห้งเหี่ยวลงไป ราวกับว่าเลือดเนื้อทั้งหมดกำลังถูกดูดเข้าไปในแขนข้างขวาของมัน
ช่างเป็นภาพที่น่าตกใจยิ่ง ขณะที่แขนข้างขวาของยักษ์เทพสวรรค์เริ่มมีขนาดใหญ่มากขึ้นและแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ
ในที่สุดมันก็ทะลวงผ่านถึงระดับพลังอันน่าตกใจ จากนั้นก็กำมือเป็นหมัดต่อยตรงไปยังเมิ่งฮ่าว
เมิ่งฮ่าวรับรู้ได้ว่าหมัดนั้นอันตรายมากที่สุดเท่าที่เคยรู้สึกมา เขาไม่เคยเผชิญหน้ากับพลังเช่นนี้มาก่อนตั้งแต่ที่อยู่เหนือสูงสุด นี่คือ…สุดยอดพลังที่มีอยู่ในท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยหมู่ดาว!
อันที่จริงพลังนี้เหนือกว่ากฎธรรมชาติแห่งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว เกินกว่าขีดจำกัดใดๆ ทั้งปวง
นี่คือระดับพลังที่เทียบได้กับจักรวาลเอง นี่ไม่ใช่เพียงแค่พลังแห่งเหนือสูงสุดเท่านั้น มันอยู่ในอาณาจักรที่สูงไปกว่านั้น ซึ่งก็คืออาณาจักรบรรพจารย์!
“ตาย!” ยักษ์เทพสวรรค์ร้องตวาด ขณะที่กระแทกหมัดลงมา ม่านตาเมิ่งฮ่าวหรี่เล็กลงจนกลายเป็นจุดเล็กๆ ถ้าไม่อาจจะต่อต้านหมัดนี้ได้ เขาก็ต้องพ่ายแพ้ไปอย่างแน่นอน
“เวทรุ่นห้า เวทด้านในด้านนอก!” ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายเจิดจ้า ขณะที่ยกมือขวาขึ้นมาและปลดปล่อยเวทด้านในด้านนอกออกไป ทันใดนั้นกระแสน้ำวนก็ปะทุขึ้นอยู่ที่เบื้องหน้าของฝ่ามือที่ยื่นออกไป ภายในนั้นประกอบด้วยพลังทั้งด้านบวกและด้านลบ
แม้ในขณะที่หมัดนั้นใกล้เข้ามา พลังเวทด้านในด้านนอกก็ถูกผลักตรงไป
ทั่วทั้งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวหยุดชะงักแน่นิ่ง พลังขับไล่ปรากฏขึ้นมาจากภายในฝ่ามือของเมิ่งฮ่าว ซึ่งออกมาจากแก่นแท้เต๋าของเขา ขณะที่พลังนั้นระเบิดออกไป หมัดของยักษ์เทพสวรรค์ก็เคลื่อนที่ช้าลง ในที่สุดก็มาหยุดห่างจากฝ่ามือเมิ่งฮ่าวแค่ไม่กี่ชุ่นเท่านั้น
ดวงตาเมิ่งฮ่าวกลายเป็นสีแดงก่ำไปโดยสิ้นเชิง พลังจากเวทด้านในด้านนอกพุ่งกระจายออก ปกคลุมไปทั่วบริเวณที่อยู่รอบๆ ตัวพร้อมกับพลังที่ตรงข้ามกันอย่างไร้จุดสิ้นสุด
ทุกสิ่งทุกอย่างหยุดชะงักนิ่ง ดวงตายักษ์เทพสวรรค์เริ่มสาดประกายบ้าคลั่งขึ้นมา และทันใดนั้นหนึ่งในดวงดาวที่อยู่บนหน้าผากก็เริ่มแตกกระจายไป เมื่อเป็นเช่นนี้พลังของยักษ์ก็เริ่มพุ่งทะยานขึ้นอย่างรวดเร็ว
แต่เรื่องราวก็ยังไม่จบลงแต่เพียงเท่านี้ ดาวดวงที่สองระเบิดออก จากนั้นก็เป็นดวงที่สามและดวงที่สี่ เกิดการระเบิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง และพลังภายในหมัดของยักษ์เทพสวรรค์ก็เพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่าตัว เข้ามาใกล้เมิ่งฮ่าวมากขึ้นเรื่อยๆ
“ยังไม่พอ! ระเบิดขึ้นอีก!” ยักษ์แผดร้องคำราม ดาวดวงที่ห้าระเบิดออก จากนั้นก็ดวงที่หก, เจ็ด, แปด, เก้า และในที่สุดก็ดวงที่สิบ ทันใดนั้นพลังระเบิดอย่างที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้ก็กระจายไปทั่วร่างยักษ์เทพสวรรค์
หมัดที่ถูกเกื้อหนุนด้วยพลังแห่งการระเบิดตนเองของดาวทั้งสิบดวง กระแทกลงมายังฝ่ามือเมิ่งฮ่าว จนมือข้างนั้นแตกละเอียดไป และโลหิตก็พ่นกระจายออกมาจากปาก ขณะที่ลอยละลิ่วปลิวไปทางด้านหลัง
เสียงแตกร้าวดังก้องออกมา เมื่อกระดูกของเมิ่งฮ่าวแตกกระจายไป เลือดเนื้อถูกบดขยี้จนแหลกเหลว นี่คืออาการบาดเจ็บมากที่สุดของเมิ่งฮ่าว ตลอดช่วงการต่อสู้กับหลัวเทียนที่ผ่านมา
“ตาย!”