บทที่ 1084 ไร้ความเสียใจ ไร้ความละอาย ไร้ความเสียดาย
ความยืนยาวของชีวิต สำหรับหลายคนแล้วยากที่ล่วงรู้ล่วงหน้าได้
โดยเฉพาะในโลกที่โหดร้ายเช่นนี้ บางทีเหตุการณ์ไม่คาดฝันครั้งหนึ่ง การสังหารครั้งหนึ่ง ก็จบสิ้นได้
ต่อให้แข็งแกร่งเฉกเช่นเทพเจ้าก็มีความเป็นไปได้ที่จะแตกดับ ต่อให้เป็นมหาจักรพรรดิครองกระบี่ สุดท้ายก็ต้องถึงจุดจบเช่นกัน
แต่…วิเคราะห์ว่าชีวิตเจิดจรัสพร่างพรายหรือไม่ ความยืนยาวล้วนไม่ใช่มาตรฐานที่สำคัญที่สุดเสมอมา
ดั่งเช่นฟ้าดินเป็นที่พักแรมของสรรพชีวิตทั้งหลาย เวลาเป็นผู้มาเยือนนับแต่โบราณกาลมา
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความกว้างใหญ่ของชีวิตที่ได้สัมผัสและประสบพบเจอ
เป็นเส้นทางที่เป็นของตัวเอง จะเดินไปอย่างไร
นี่สำหรับสรรพชีวิตทั้งหลายแล้ว เป็นอิสระที่กุมเอาไว้เพียงอย่างเดียว
เหมือนดั่งมหาจักรพรรดิครองกระบี่ปกป้องเผ่ามนุษย์เป็นหมื่นๆ ปี ต่อให้จุดจบในวันนี้ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ แต่ความกว้างใหญ่ของชีวิตเขาได้แผ่ลามไปในความทรงจำเผ่ามนุษย์ทุกคน
นี่ถึงจะเป็นไพศาล
นี่ถึงจะเป็นความยิ่งใหญ่
และวันนี้ ท่ามกลางแสงพร่างพรายสุดท้ายของไฟชีวิต ในที่สุดเขาก็วางทุกอย่างลง เหมือนเกิดใหม่ สัมผัสได้ถึงความผ่อนคลายที่ไม่ได้สัมผัสมานาน สัมผัสได้ถึงความอิสระ
ดอกไม้ไฟแห่งชีวิตกระทบในชีวิตของเขา ยิ่งเจิดจ้าระยิบระยับ
ข้างหน้าเขาเหมือนมีภาพแต่ละฉากๆ เมื่อเนิ่นนานหลายปีก่อน ที่ตัวเองกระฉับกระเฉงมีชีวิตชีวา
“เซี่ยเอ๋อร์ สวี่ชิง ข้าตาแก่คนนี้ ไม่ขอให้ชีวิตในอนาคตของพวกเจ้าเป็นอย่างไร…”
“แต่ข้าขอใช้ประสบการณ์ของคนที่ผ่านมาก่อนแบ่งปันประสบการณ์ของข้ากับพวกเจ้าสักหน่อย”
นอกแดนศักดิ์สิทธิ์ปีกมาร ในฟ้าดินแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ มหาจัรพรรดิครองกระบี่เดินอยู่ข้างหน้า พลางส่งเสียงกล่าวด้วยความรู้สึกลึกซึ้งไปยังจักรพรรดินีและสวี่ชิงที่อยู่ด้านหลัง
มหาจักรพรรดิครองกระบี่เอ่ยเสียงเบา
“ประสบการณ์ทุกอย่างที่ผ่านมา เนื่องจากทุ่มเทอย่างสุดกำลัง เช่นนั้นไม่ว่าผลสุดท้ายจะเป็นเช่นไร ตัวเองปล่อยความยึดมั่นได้ เรียกได้ว่าไร้ความเสียใจ”
“ทุกเรื่องราวที่ได้พบเจอในชีวิต เนื่องจากไม่ผิดต่อหัวใจของตน เช่นนั้นไม่ว่าเส้นทางข้างหน้าจะเดินไปอย่างไร ตัวเองมีแสง ชีวิตนี้ก็ย่อมอยู่ท่ามกลางแสงสว่าง สามารถกล่าวได้ว่าไร้ละอาย”
“หากสามารถทำได้ทั้ง 2 สิ่งนี้ เช่นนั้น คนที่ได้พบเจอ การตัดสินใจที่ทำลงไป ก็สามารถกล่าวได้ว่าไร้ความเสียดาย”
“ทำได้ถึง 6 คำนี้ ชีวิตนี้แจ่มกระจ่าง ไม่เสียทีที่เกิดมาชาตินี้”
เสียงของมหาจักรพรรดิครองกระบี่ดังสะท้อนก้องในฟ้าดิน
ดังในใจของจักรพรรดินีและสวี่ชิง แปรเปลี่ยนเป็นระลอกคลื่นอยู่นานไม่สลายไป
มหาจักรพรรดิ เขาทำได้ถึง 6 คำที่เขาพูดได้จริงๆ
ปกป้องคุ้มครองเผ่ามนุษย์มาเป็นหมื่นๆ ปี เขาทุ่มเทสุดกำลัง ดังนั้นอนาคตจะเป็นอย่างไร เขาไร้ความเสียใจ
เรื่องที่พานพบไม่ว่าเรื่องใดในชีวิตนี้ เขาไม่ผิดต่อใจตน และแสงในใจก็ไม่เคยแปดเปื้อน สาดทอบนถนนเส้นทางข้างหน้าก็เป็นประกาย เขาไร้ความละอายไม่ว่ากับผู้ใดก็ตาม
ส่วนการตัดสินใจเลือกของชีวิตนี้ เขาก็ผ่านจากการกระทำของตัวบอกจักรพรรดินีและสวี่ชิง
เขาไร้ความเสียใจในภายหลัง
เสียงหัวเราะดังสะท้อนก้องไปในฟ้าดิน
และดังไปยังเหนือเผ่านภาคิมหันต์ ในแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 3 ที่กำลังต่อสู้กับผู้บำเพ็ญทั้งหลายและเทพทั้ง 3 ของเผ่านี้
แดนศักดิ์สิทธิ์ระดับดำที่ลงมาเยือนแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์มีทั้งหมด 16 แดน ทางเหนือ ใต้ ตะวันออก ตะวันตก ของแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ต่างมีทิศละ 4 แดน
ในนั้นทางทิศตะวันออกของแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ แดนศักดิ์สิทธิ์ระดับดำทั้ง 4 แดนที่ลงมาเยือนยังเผ่ามนุษย์ 3 แดนในนั้น…ล้วนอยู่ที่เผ่านภาคิมหันต์
ตอนนี้แดนศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 3 ต่างสั่นสะเทือนขึ้นมาพร้อมกัน
เทพทั้ง 3 แห่งนภาคิมหันต์ต่างหวั่นไหว นำเผ่าพันธุ์ถอยหลังไปอย่างไม่ลังเล หลีกเส้นทางที่ทอดไปยังแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 3
ส่วนในแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 3 ต่างมีมหาจักรพรรดิ ตอนนี้ในใจราวมีสายฟ้าฟาดดังกัมปนาท สีหน้าเคร่งเครียดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน สายตามองไปตามสัญชาตญาณ
เห็นจักรพรรดินี เห็นสวี่ชิง ยิ่งเห็นข้างหน้าพวกเขา มีเงาร่างที่มือถือกระบี่ยาว สวมชุดคลุมยาวตัวใหญ่ ก้าวเท้ามา แม้จะแก่ชราแต่กลับแข็งแกร่งทรงพลัง
ในสายตาของพวกเขา กลิ่นอายความตายบนร่างของชายชราเข้มข้นสุดขีด แต่ประกายแสงที่ส่องมาจากในวิญญาณเขา ไอความตายกลับไม่อาจท่วมจมได้ กะพริบวูบวาบบนร่างเขา ลอยขึ้นจากแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ทั้งดินแดน สาดส่องสว่างผืนฟ้า
“เซียนคิมหันต์!!”
มหาจักรพรรดิแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 3 ในใจต่างมีสายฟ้าฟาดผ่ากึกก้องในใจ สีหน้าเปลี่ยนมาขาวซีดสุดขีดในทันที
ไม่ใช่แค่พวกเขาที่หวาดกลัว แม้แต่แดนศักดิ์สิทธิ์ที่เขาอยู่ก็ยังต้องสั่นสะเทือน ผู้บำเพ็ญแดนศักดิ์สิทธิ์นับไม่ถ้วน แต่ละคนในสมองมีสายฟ้าฟาดเลื่อนลั่น กระบี่ที่อยู่ในมือของมหาจัรพรรดิครองกระบี่ตวัดไปข้างหน้าอย่างสบายๆ
ในยามเยาว์วัยเมื่อในอดีต ความฝันของมหาจักรพรรดิครองกระบี่คือท่องไปในโลกอย่างอิสระ ขจัดความชั่วร้าย ทำลายคนชั่ว
หลังจากเป็นมหาจักรพรรดิ เขาที่ยังหนุ่ม ถือกระบี่ท่องไปในโลกหล้า สังหารเทพเจ้า ขจัดภัยพาล 1 คน 1 กระบี่ ประทับฟ้าดิน
วัยชรา ทุกครั้งที่เขานึกย้อนชั่วชีวิตนี้ สิ่งที่คิดถึงมากที่สุดก็ยังเป็นเวลาในช่วงนั้น
จวบจนกระทั่งตอนนี้ เขาตวัดไปอย่างสบายๆ เหมือว่าทับซ้อนกับตัวเองเมื่อในอดีต เหมือนภาพในความจำผสานไปกับปัจจุบัน
ดังนั้นกระบี่นี้ เขาฟาดฟันอย่างอิสระ ฟาดฟันได้อย่างสะใจ ฟาดฟันอย่างไร้พันธนาการ
และกระบี่นี้ แสงกระบี่เข้าแทนที่แสงนภาในผืนฟ้าแห่งนี้ ปราณกระบี่กลายเป็นมิติของโลกใบนี้ จิตกระบี่แปรเปลี่ยนเป็นจิตนภา
ใช้รัศมีอำนาจอันทรงพลังไร้เทียมทาน สามารถขยี้ผืนฟ้า ถล่มผืนดิน ทำลายซึ่งทุกสิ่ง!
ซัดมายังแดนศักดิ์สิทธิ์แดนหนึ่งที่อยู่ใกล้เขามากที่สุด
หน้าตาของแดนศักดิ์สิทธิ์แดนนี้เหมือนดวงดาวดวงหนึ่ง
ตอนนี้ส่งเสียงกึกก้องท่วมฟ้า คล้ายว่าถูกลมพายุที่ไม่อาจต้านทานกวาดโหม ภายในสายตาของเทพทั้ง 3 ท่ามกลางการสั่นสะท้านของเผ่านภาคิมหันต์ ท่ามกลางการจับจ้องของสวี่ชิงและจักรพรรดินี…
แดนศักดิ์สิทธิ์ที่หน้าตาเหมือนดวงดาวข้างหน้าดวงนั้นเสียงดังกึกก้องสะท้อนสนั่นหวั่นไหว พื้นผิวเกิดร่องลึกขนาดมหึมาร่องหนึ่ง จากนั้นร่องลึกนี้ก็จมลงไปไม่หยุด ภายในเวลาไม่กี่อึดใจ แดนศักดิ์สิทธิ์ดวงดาวทั้งแดนนี้ก็ถูกร่องลึกตัดผ่านไป
แล้วพังถล่ม กลายเป็น 2 ส่วนแบ่งไปจากตรงกลาง!
ชีวิตในนั้นถูกแสงกระบี่ขยี้ดับ สรรพสิ่งในนั้นถูกกระบี่ทำลายล้าง!
แดนศักดิ์สิทธิ์แดนหนึ่งดับสลายเสียงดังสนั่นหวั่นไหว!
พลังชีวิตมหาศาลถูกปราณกระบี่หอบม้วนจากในแดนศักดิ์สิทธิ์ที่แตกดับแดนนี้ พุ่งตรงมายังมหาจักรพรรดิครองกระบี่ ทะลักไปในร่างของเขา…ไม่ได้ไปสะกดไอความตาย แต่เป็นสารอาหารที่ผลักดันกำลังรบของเขา
ไม่มีพันธนาการจากระบบดาว มหาจักรพรรดิครองกระบี่ในเสี้ยวขณะนี้ เขาไม่เพียงแต่ฟื้นฟูถึงขั้นสูงสุดของกำลังรบเท่านั้น แต่ยังมีพลังที่จะปะทุระดับขั้นที่สูงขึ้นด้วย
ต่อให้การปะทุพลังนี้จะเป็นเพียงแค่เสี้ยวพริบตาก็ตาม
แต่ว่า… รุ่งเช้าได้รู้แจ้งในวิถี แม้ต้องตายในยามเย็นก็หาใช่เรื่องน่าเสียดาย!
ทั่วทั้ง 8 ทิศต่างสูดลมหายใจ ฟ้าดินเสียงดังแว่วมาไม่หยุด มหาจักรพรรดิทั้ง 3 ตอนนี้หน้าขาวซีดสุดขีด พวกเขาไม่ลังเลแม้แต่น้อย ถอยหลังไปในทันที ทิ้งทุกอย่าง คิดจะหนี
แม้จะเป็นมหาจักรพรรดิ แต่เผชิญหน้ากับเซียนคิมหันต์เช่นนี้ พวกเขาไม่อาจต้านทานได้เลย
สำหรับทั้ง 3 คนนี้ มหาจักรพรรดิครองกระบี่ไม่แม้แต่จะชายตามอง ทว่า กลับพูดราบเรียบขึ้น “เซี่ยเอ๋อร์ สวี่ชิง พวกเจ้าในฐานะที่เป็นผู้สืบทอดของข้า แต่ข้าให้พวกเจ้าเพียงพลังบำเพ็ญและกระบี่จักรพรรดิ ไม่ทันที่จะได้ถ่ายทอดพลังวิเศษ วิชากระบี่”
“วันนี้ข้าจะถ่ายทอดวิชาให้กับพวกเจ้า”
“วิถีของข้าตลอดชีวิตมานี้คือกระบี่”
“ชีวิตนี้ในช่วงต่างๆ แบ่งสร้างวิชากระบี่ ทั้งหมด 5 กระบวน”
“กระบวนท่าที่ 1 ชื่อว่า…สมบัติปฐพี”
มหาจักรพรรดิครองกระบี่พูดแล้ว มือขวายกขึ้น กดเบาๆ ไปทางแดนศักดิ์สิทธิ์ 2 แดนที่เหลือข้างหน้า
ทันใดนั้น แดนศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 2 แดนนั้นก็ส่งเสียงครืนครั่นเลื่อนลั่น สั่นคลอนอย่างรุนแรง
ท้องฟ้าเปลี่ยนสี แผ่นดินคล้ายถูกเหนี่ยวนำ ส่งเสียงคำรามต่ำลึก
ตอนนี้เสียงครืนครั่นกึกก้องเขย่าจิตใจ
ส่วนเสียงมหาจักรพรรดิครองกระบี่ ท่ามกลางเสียงเลื่อนลั่นสนั่นหวั่นไหวของฟ้าดินผืนนี้ก็ยังคงสะท้อนก้อง
“สมบัติปฐพีที่ว่าคือวิชากระบี่ที่ข้าคิดค้นขึ้นจากการสังหารคนโฉดชั่วเหี้ยมโหดที่เชี่ยวชาญวิถีดินในตอนนั้น กระบี่นี้กระตุ้นปราณปฐพีเป็นหลัก ใช้จิตกระบี่แทนจิตปฐพี แปรเปลี่ยนปราณปฐพีเป็นปราณกระบี่”
“เมื่อหลอมรวมกันแล้วก่อขึ้นเป็นกระบี่ปฐพี!”
ท่ามกลางการอธิบายรายละเอียดของเขา สิ่งที่เห็นในสายตาของสวี่ชิงและมหาจักรพรรดิคือ แดนศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 2 ขณะที่สั่นไหวอย่างต่อเนื่องก็มีควันเป็นกลุ่มๆ ลอยขึ้น ควันนี้ก็คือปราณปฐพีที่มหาจักรพรรดิครองกระบี่พูดถึง
มากขึ้นเรื่อยๆ เพียงพริบตา แผ่นดินของแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 2 ก็แตกระแหง คล้ายว่าถูกดูดสารอาหารทั้งหมดไป กลายเป็นควันมหาศาล พวยพุ่งอยู่บนฟ้าสูง ต่างหลอมรวมซึ่งกันและกันอย่างรวดเร็ว…
กลายเป็นกระบี่เล่มใหญ่ที่น่าครั่นคร้ามเล่มหนึ่ง
ทันทีที่กระบี่เล่มนี้ปรากฏขึ้น ไม่ใช่แค่แดนศักดิ์สิทธิ์ที่สั่นไหว แม้แต่แผ่นดินของเผ่านภาคิมหันต์ที่อยู่ข้างล่างก็ราวกับมหาสมุทร แผ่ระลอกคลื่นมา
คล้ายว่าถูกเหนี่ยวนำ
และหลังจากนั้น…กระบี่ใหญ่ที่ก่อขึ้นจากปราณปฐพีก็พลันฟาดลงมา!
แข็งแกร่งทรงพลังไร้เทียมทาน!
แดนศักดิ์สิทธิ์ 2 แดนนั้น ท่ามกลางสายตาของคนทั้งหลายก็พังถล่มลงทันที แผ่นดินกลายเป็นเถ้าธุลี พร้อมด้วยสรรพชีวิตทั้งหลายในแดนศักดิ์สิทธิ์ ก็ล้วนไม่อาจหลีกหนี ไม่อาจต้านทาน
เพียงพริบตาก็แตกดับสูญสลาย
จวบจนกระทั่งแดนศักดิ์สิทธิ์ภายใต้การทำลายล้างอันทรงพลังของกระบี่นี้กลายเป็นความว่างเปล่า
พลังชีวิตนับไม่ถ้วนถูกหอบม้วนทะลักไปในร่างของมหาจักรพรรดิครองกระบี่ กลิ่นอายของเขาปะทุขึ้นอีกครั้ง
ยกมือขึ้นชี้ ทันใดนั้น กระบี่สมบัติปฐพีเล่มนั้น ในเสี้ยวขณะนี้ก็สลายไปเอง แปรเปลี่ยนเป็นปราณกระบี่เฉียบคมเด็ดเดี่ยวนับไม่ถ้วน หอบม้วนกลิ่นอายของแผ่นดิน พุ่งตรงไปยังมหาจักรพรรดิทั้ง 3 ที่หลบหนีอยู่ที่ไกล
ไม่ว่ามหาจักรพรรดิทั้ง 3 จะดิ้นรนอย่างไรก็ไร้ประโยชน์
ความแตกต่างของพลังแท้จริงอย่างเด็ดขาดเหนือชั้น ทำให้ความตายกลายเป็นสิ่งแน่นอนหลีกเลี่ยงไม่ได้
ปราณกระบี่พัดผ่าน 3 มหาจักรพรรดิแตกดับ!
พร้อมทั้งทุกอย่างของพวกเขาก็กลายเป็นสารอาหารของมหาจักรพรรดิครองกระบี่ หลังจากผสานไปในร่าง กำลังรบของเขาก็พลันปะทุขึ้น
ลมกรรโชกเมฆพัดหอบ ดุจพลังสูงสุดไร้เทียมทาน
เผ่านภาคิมหันต์ไร้สุ้มเสียง แม้แต่เทพทั้ง 3 ยังต่างก้มศีรษะต่ำ
เงาร่างของมหาจักรพรรดิครองกระบี่ วาดเค้าความทรงจำของเหล่าองค์ท่านขึ้นมา
ในตอนแรกที่เสี้ยวหน้าลงมาเยือน เสวียนโยวจากไป นั่นเป็นช่วงเวลาที่แผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งที่สุด โหดร้ายที่สุด และมืดมนที่สุด
เทพเจ้ามีอยู่ทั่วทุกที่ ทาสและการสังหารคือสภาวะที่เป็นปกติ
ไม่ว่าเผ่าพันธุ์ใด ไม่ก้มหน้าก็ดับสลายไป
แต่มหาจักรพรรดิครองกระบี่เป็นมหาจักรพรรดิคนเดียวในตอนนั้น เผ่ามนุษย์ยังคงเป็นเผ่าพันธุ์ใหญ่อันดับหนึ่ง
ดังนั้นเทพเจ้าที่ดึงดูดมามากมหาศาลนัก
ดังนั้นในช่วงเวลานั้น ภาพฉากแต่ละฉาก…แต่ละฉาก ที่มหาจักรพรรดิครองกระบี่สู้กับเทพเจ้าที่คิดอยากจะนำเผ่ามนุษย์ไปเป็นทาส กลายเป็นจุดรวมสายตาของหมื่นเผ่าพันธุ์
จวบจนศึกนั้นที่ใจกลางแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์กลายเป็นบทเพลงสุดท้าย
ร่างจริงของเขาแตกดับ มีเพียงร่างแยกที่หลงเหลือ
แต่ศึกแต่ละครั้ง…แต่ละครั้งนี้ สุดท้ายก็ทำให้ความคิดอยากจะนำเผ่ามนุษย์ที่ใจกลางไปเป็นทาส เลือนหายไปนับแต่นั้น ทำให้เทพเจ้ามากมายจำต้องเก็บความละโมบลงไป
คล้ายว่าขอเพียงมหาจักรพรรดิอยู่ ความคิดนี้ไม่มีทางผุดขึ้นมา
นี่ถึงทำให้เผ่ามนุษย์ผ่านความมืดมิดในแรกเริ่มมาได้
และในยามที่เทพทั้ง 3 ควบคุมเผ่านภาคิมหันต์เป็นเรื่องหลังจากนั้น
ตอนนั้นร่างจริงของมหาจักรพรรดิครองกระบี่แตกดับไปแล้ว มีเพียงร่างแยกที่ปกป้องคุ้มครองเมืองหลวงเผ่ามนุษย์ ใช้พลัง 1 กระบี่สร้างภัยคุกคามต่อเทพทั้งหลาย
ดังนั้นถึงได้มีภาพฉากแต่ละฉาก…แต่ละฉาก หลังจากนั้น
ตอนนี้ มองเงาร่างของมหาจักรพรรดิครองกระบี่ ในใจของเทพทั้ง 3 เกิดความคิดที่ซับซ้อนอย่างอดไม่ได้
และความคิดคล้ายๆ กันนี้ไม่ได้ผุดขึ้นมาในใจของเทพทั้ง 3 เท่านั้น ในเสี้ยวขณะนี้ การลงมือของมหาจักรพรรดิครองกระบี่ เหมือนในช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดในตอนนั้น ดึงดูดการจับจ้องของหมู่เทพทั้งหลายของหมื่นเผ่าแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์
โดยเฉพาะพื้นที่ใจกลางของแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ ที่แห่งนี้เป็นพื้นที่เพียงแห่งเดียวที่ไม่มีแดนศักดิ์สิทธิ์ลงมาเยือน ตอนนี้มีสายตาคู่หนึ่งมองมาทางทิศตะวันออก
ในขณะเดียวกัน บนมหาสมุทรนอก อวี้หลิวเฉินนั่งอยู่บนเรือลำหนึ่ง มองไปยังมิติที่ไกล สีหน้าเต็มไปด้วยความสะท้อนใจ
“คนอื่นไม่รู้ แต่จากเรื่องของข้า ตอนนั้นเจ้านี่เลือกที่จะอยู่ที่แผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ 9 ใน 10 ส่วนเป็นเพราะตั้งแต่ตอนเด็กๆ มีความฝันอยากจะวางมาดเท่ๆ”
“ดังนั้น เจ้านี่มันก็แค่ไอ้คนวางมาดตัวพ่อเท่านั้น!”
“ตอนนั้นก็แบบนี้ ตอนนี้จนจะตายแล้วเห็นได้ชัดเลยว่ารู้สึกว่าวางมาดมาทั้งชีวิตคงไม่พอ ดังนั้นถึงจะจัดเต็มวางมาดใหญ่โตอีกสักหน!”
อวี้หลิวเฉินบ่นด้วยความหงุดหงิดปนความอิจฉาเล็กน้อย จากนั้น…ก็ถอนหายใจเบาๆ
(>>>พิสูจน์อักษร By Zank<<<)
