บทที่ 845 ตัวอยู่ต่างบ้านต่างเมืองก็เป็นแขกต่างถิ่น
อสูรร้ายในแผ่นดินใหญ่ผืนคีรีจะรสชาติล้ำเลิศแค่ไหน สวี่ชิงไม่แน่ใจนัก แต่จากการแยกจากกันของเขากับนายกอง ในยามที่มาถึงถ้ำไม่ต้องเสียเงินที่นายกองว่า ความสูงส่งของเผ่านภาคิมหันต์ สวี่ชิงสัมผัสมันได้อย่างชัดเจน
ในยามมหกรรมล่าเหยื่อ เมืองศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 3 จะเปิดออก แต่ว่าราคาสินค้าในนั้นสูงอย่างมหาศาล ในเมื่อที่นี่เป็นศูนย์กลางของทั้งเผ่านภาคิมหันต์
และราคาสินค้าเช่นนี้ ไม่ใช่สิ่งที่ผู้บำเพ็ญทั่วไปจะสามารถแบกรับได้
ดังนั้นผู้บำเพ็ญเผ่าต่างๆ ที่เข้าร่วมการล่าเหยื่อ เมืองศักดิ์สิทธิ์ได้จัดที่พักอาศัยและพักผ่อนเอาไว้ให้
เพียงแต่พื้นที่เช่นนี้ มีข้อกำหนดของฐานะผู้เข้าพักอาศัยเข้มงวดมาก แบ่งเป็นชั้นบน ชั้นกลาง และชั้นล่าง
มีเพียงผู้บำเพ็ญเผ่านภาคิมหันต์และเผ่าชั้นสูงสุดยอดไม่กี่เผ่าเท่านั้นถึงจะมีสิทธิ์พักอาศัยในถ้ำชั้นบน ที่นั่นไม่ใช่แค่พลังวิญญาณเท่านั้นที่แยกสันโดษออกมา แต่ยังมีการเพิ่มพลังจากภูเขาเทพ ยิ่งแบ่งเป็นลานที่พักแยกเป็นส่วนๆ ด้วย
ไม่ว่าจะเป็นความงดงามของสภาพแวดล้อมหรือจะเป็นความเหมาะสมในการฝึกบำเพ็ญ ล้วนถือเป็นชั้นเลิศ
ส่วนถ้ำชั้นกลาง เป็นที่พักอาศัยของเผ่าที่สวามิภักดิ์ในเผ่านภาคิมหันต์ เทียบกันแล้วก็เรียบง่ายกว่ามาก
ส่วนถ้ำชั้นล่างเรียบง่ายที่สุด เปิดให้กับผู้เข้าร่วมจากเผ่าชั้นล่างนอกเหนือจากเผ่านภาคิมหันต์โดยเฉพาะ
สวี่ชิงแม้ตอนนี้ธงขุนเขาสายธารจะปักอยู่บนภูเขาเทพ เป็นอันดับที่ 1 แต่ก็ไม่มีสิทธิ์อาศัยในถ้ำชั้นบนและชั้นกลาง เลือกได้แค่ชั้นล่างเท่านั้น
ในสายตาของเผ่านภาคิมหันต์ ผู้ที่ไม่ใช่เผ่าเดียวกันอีกทั้งไม่เลือกที่จะสวามิภักดิ์ ล้วนเป็นเผ่าชั้นล่างทั้งสิ้น
เรื่องนี้ต่อให้เป็นชิวเชวี่ยจื่อก็จนปัญญา แต่ว่าเขาก็ยังอยากจะใช้สิทธิ์ของตัวเองไปช่วยแลกถ้ำชั้นบนให้กับสวี่ชิง ดังนั้นจึงลองติดต่อกับผู้บำเพ็ญเผ่าตัวเองที่ดูแลรับผิดชอบถ้ำ
ความแข็งแกร่งอ่อนแอของเผ่าพันธุ์ ในหลายๆ ครั้งปรากฏให้เห็นจากร่างของบุคคล ความจริงแล้วชัดเจนมาก
นอกเสียจากมีความสามารถที่แท้จริงเฉพาะบุคคลที่สามารถฝ่าฟันทุกสิ่ง ถึงจะสามารถยกระดับสถานะให้เหนือกว่าเผ่าพันธุ์อื่นได้
เพียงแต่สวี่ชิงทางนี้ เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ยังทำไม่ได้
และผู้บำเพ็ญเผ่านภาคิมหันต์ที่รับผิดชอบดูแลถ้ำ สำหรับพวกสวี่ชิงทั้ง 2 คนที่มาปรากฏอยู่ข้างหน้าตัวเอง ก็ย่อมไม่มีความรู้สึกดีอะไร
สำหรับการกระทำของชิวเชวี่ยจื่อ คิ้วขมวดขึ้น เอ่ยราบเรียบ
“ไม่ได้!”
“อยากจะอยู่ก็อยู่ ไม่อยากอยู่ก็ไป ทั้งเมืองศักดิ์สิทธิ์ใช้กฎนี้ทั้งนั้น”
พูดแล้วผู้บำเพ็ญเผ่านภาคิมหันต์ก็โยนป้ายถ้ำออกมาป้ายหนึ่ง จากนั้นก็หลับตาไม่สนใจพวกสวี่ชิงอีก
ชิวเชวี่ยจื่อถอนหายใจ เมียงมองสวี่ชิง เอ่ยเสียงต่ำทุ้ม
“สหายสวี่ ฟ้ามืดมากแล้ว และเมืองศักดิ์สิทธิ์เมื่อตะวันตกดินก็จะมีคำสั่งห้ามออกข้างนอกยามวิกาล…เวลาก็ใกล้จะถึงแล้ว”
สวี่ชิงไม่สนใจระดับชั้นของที่พักอาศัย แต่ว่าเมื่อได้ยินคำว่าคำสั่งห้ามออกข้างนอกยามวิกาล 2 ตัวอักษรนี้ ประสาทสัมผัสเทพกวาดไปยังโลกภายนอก ดวงตะวันลาลับที่ปลายขอบฟ้า แต่ผู้คนที่สัญจรไปมารอบๆ ก็ยังคงหลั่งไหลไม่ขาดสาย ไม่เหมือนว่าใกล้จะคำสั่งห้ามออกข้างนอกยามวิกาลแม้แต่น้อย
“คำสั่งห้ามออกข้างนอกยามวิกาลกลับแค่ต่างเผ่าเท่านั้นล่ะสิ” นายกองเลิกคิ้ว ถือป้ายถ้ำขึ้นมา
“ไม่ต้องเสียเงิน ย่อมต้องพักอยู่แล้ว ไม่พักก็เสียสิทธิ์เปล่าๆ”
สวี่ชิงไม่พูดอะไร ดึงประสาทสัมผัสเทพกลับมา หลังจากพยักหน้าให้ชิวเชวี่ยจื่อ ก็ไปตามการนำทางของป้ายจากไปพร้อมกับนายกอง
ชิวเชวี่ยจื่อประสานหมัดคารวะ ในใจก็ทอดถอนใจนัก
เขาติดตามสวี่ชิงมาตลอดทาง รู้ดีถึงความน่าตื่นตะลึงของกำลังรบของอีกฝ่าย
“เป็นแค่ระดับสมบัติวิญญาณบริบูรณ์ก็มีกำลังรบระดับหวนสู่อนัตตาขั้น 4… อัจฉริยะเช่นนี้ หากเกิดในเผ่านภาคิมหันต์ จะต้องได้รับการประจบประแจงอย่างแน่นอน เรียกได้กระทั่งว่าอัจฉริยะฟ้าประทาน”
“น่าเสียดาย น่าเสียดายนัก”
ชิวเชวี่ยจื่อถอนหายใจ มองเงาร่างของสวี่ชิงทั้ง 2 คนหายไปจนลับตา ตัวเองจึงจากไป
เวลาค่อยๆ ผ่านไปทีละนิด ดวงตะวันยามอาทิตย์อัสดงที่ปลายขอบฟ้าลาลับแล้วอย่างสมบูรณ์ ทันทีที่ดวงจันทร์กระจ่างลอยขึ้น สวี่ชิงและนายกองก็หาถ้ำที่เป็นของตัวเองได้แล้ว
พูดให้ถูกต้องก็ไม่นับว่าเป็นถ้ำ เป็นเพียงแค่บ้านชาวบ้านหลังหนึ่งก็เท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นข้างในหรือข้างนอกล้วนง่ายๆ หยาบๆ บริเวณที่ตั้งก็ไกลกันดาร
แต่ว่าสำหรับสถานที่ที่พักอาศัยสวี่ชิงไม่ได้สนใจมากนักมาโดยตลอดอยู่แล้ว แม้ว่าบ้านชาวบ้านหลังนี้จะง่ายๆ หยาบๆ แค่ไหน ก็ดีกว่าที่ที่เขาอาศัยในตอนที่ยังเด็กมากโข
ดังนั้นในบ้านหลังนี้ สวี่ชิงนั่งขัดสมาธิลงอย่างสุขุม หลับตานั่งสมาธิ
ส่วนนายกองทางนั้นก็ท่าทางเหมือนไม่สนใจ อยู่ข้างๆ ถือแผ่นหยกแผ่นหนึ่งเอาไว้ ถ่ายทอดเสียงไม่หยุด ก็ไม่รู้ว่าติดต่ออยู่กับใคร
เช่นนี้เอง เวลา 1 คืนหมุนผ่านไป
เช้าตรู่วันที่ 2 นายกองทักทายสวี่ชิง ยักคิ้วหลิ่วตา
“อาชิงน้อย ข้าถามกระจ่างแล้ว ห่างจากด่านที่ 2 จะเริ่มขึ้นยังเหลือเวลาอีกตั้ง 1 เดือน เวลาเนิบช้า เจ้าพักผ่อนให้ดี ข้าวางแผนว่าช่วงนี้จะไปหารายงานข่าวมาสักหน่อย”
“ถือโอกาสจัดการเรื่องส่วนตัวบางอย่างไปด้วย”
นายกองเลียริมฝีปาก ในดวงตาแฝงด้วยรอยวาดหวังและความกระตือรือร้น ท่าทางแบบนั้นเหมือนกับคนที่มุ่งหน้าไปยังกระโจมขนนกที่สวี่ชิงเคยเห็นในฐานที่มั่นคนเก็บกวาดเมื่อตอนเด็กๆ
“ท่านระวังตัวด้วย” สวี่ชิงเอ่ยกำชับ
“วางใจเถอะๆ มีตำราหินไร้อักษรอยู่ กลิ่นอายของข้าไม่มีทางถูกค้นพบอย่างแน่นอน”
นายกองตบอกอย่างเคยชิน จากนั้นก็ถูไม้ถูมือ ไปจากที่พัก
สวี่ชิงส่ายหน้า หลับตานั่งสมาธิต่อไป
หลายวันผ่านไป
ในหลายวันนี้ สวี่ชิงไม่ได้ออกไปข้างนอกเลย นายกองก็ยังไม่กลับมาเช่นกัน
จนกระทั่งตอนนี้ ภายใต้การปรับสมดุลในหลายวันนี้ของสวี่ชิง จิตใจที่เหนื่อยล้าจากการสังหารมาตลอดทาง ก็ฟื้นฟูกลับมา
“ออกไปเดินๆ สักหน่อย ดูว่าจะหาซื้อข้อมูลเกี่ยวกับแผ่นดินใหญ่ผืนคีรีสักหน่อยได้หรือไม่”
สวี่ชิงลืมตา ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็เดินออกไปนอกบ้าน
ในหลายวันนี้ ภูเขาเทพมีธงปรากฏขึ้นหลายครั้ง แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ไม่มีคนไหนที่สามารถแสดงความสูงเหนือกว่าของสวี่ชิงได้ และการปรากฏขึ้นของธงบนภูเขาเทพในแต่ละครั้งๆ เช่นนี้ ก็ยิ่งทำให้ผู้บำเพ็ญเผ่านภาคิมหันต์ในใจอัดอั้น
ความรู้สึกที่เงยหน้าก็มองเห็นธงขุนเขาสายธารอยู่สูง ก็ทำให้พวกเขายิ่งมีความรู้สึกเกลียดชังต่อสวี่ชิงอย่างล้นปรี่
ความรู้สึกเกลียดชังเช่นนี้ จากการที่เงาร่างของสวี่ชิงปรากฏขึ้นในเมือง ในสายตาของผู้คนบนถนนก็ฉายออกมาอย่างชัดเจน
สวี่ชิงไม่สนใจ
ต่อให้ตลอดทางที่เดินมาข้างหูก็จะได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์แฝงมาด้วยจิตปฏิปักษ์ เขาก็เลือกที่จะเมินเฉย
ด่านแรกจบลงไปแล้ว ไม่มีการลงมือชิงภูเขาต้องห้าม สวี่ชิงรู้สึกไร้ความหมาย อีกครั้ง…สายตาที่มองไป ความรู้สึกเกลียดชังมากมายมหาศาลตลบอวล หากฆ่าก็ฆ่าไม่หมด
และระหว่างทางผู้ที่ท้าสู้กับเขาก็มีหลายคน แต่ไม่มีคนไหนที่สวี่ชิงรู้สึกว่ามีคุณค่าให้ลงมือ
“เผ่ามนุษย์สวี่ชิง!”
ตอนนี้ขณะที่เดินไปข้างหน้า แผ่นหยกแผ่นหนึ่งพุ่งออกมาจากในกลุ่มฝูงชนอย่างรวดเร็ว รออยู่ข้างหน้าเขา
ข้างหลังแผ่นหยกเป็นชายหนุ่มเผ่าที่สวามิภักดิ์ต่อเผ่านภาคิมหันต์เดินออกมาจากในฝูงชน จ้องสวี่ชิงอย่างเย็นชา
“เจ้ากล้าเดินออกมาจากเมืองศักดิ์สิทธิ์ สู้เป็นตายกับข้าหรือไม่!”
สวี่ชิงกวาดสายตาไป มองร่างของชายหนุ่มคนนี้ จากนั้นก็เมินเฉย เดินไปข้างหน้าต่อ
ในตัวของอีกฝ่ายไม่มีของที่มีคุณค่าอะไรเช่นกัน
ชายหนุ่มคนนั้นเห็นได้ชัดว่าไม่ได้จะมาท้าสู้จริงๆ เพียงแค่จะยืมโอกาสเท่านั้น ดังนั้นเมื่อเห็นสวี่ชิงจากไป เขาก็หัวเราะเย้ยหยัน ถือโอกาสหาชื่อเสียงเล็กน้อย
การท้าสู้คล้ายๆ กันนี้ จากการเคลื่อนไปข้างหน้าของสวี่ชิง มีอยู่ตลอด
สวี่ชิงในใจค่อนข้างรำคาญแล้ว โดยเฉพาะร้านค้าในเมืองศักดิ์สิทธิ์บางร้านที่เขาเห็น ยังแบ่งระดับอีกด้วย กระทั่งว่ามีบางร้าน เมื่อเห็นสวี่ชิงก็ปฏิเสธทันที
ความรู้สึกเกลียดชังและท่าทีเป็นศัตรูจากสีหน้าท่าทางอีกทั้งยังมีการท้าทาย ทำให้สายตาของสวี่ชิงเปลี่ยนมาเย็นเยือก
เขารู้ ตัวเองแค่เพียงนำป้ายของจิ้งจอกดินเหนียวออกมา ทุกอย่างก็จะแก้ปัญหาได้อย่างง่ายดาย สามารถเข้าไปในร้านค้าได้อย่างราบรื่น และสามารถซื้อของได้อย่างราบรื่น
แต่เขาเงยหน้ามองภูเขาผาดหนึ่ง สุดท้ายก็ไม่ได้เอาป้ายของจิ้งจอกดินเหนียวออกมา แต่ถ่ายทอดเสียงหาชิวเชวี่ยจื่อ
จากนั้นก็หันหลังกลับที่พัก
หลังจากพักผ่อนในที่พักครู่หนึ่ง ชิวเชวี่ยจื่อก็นำข้อมูลที่เกี่ยวกับแผ่นดินใหญ่ผืนคีรีทั้งหมดที่สามารถรวบรวมได้ ส่งมาให้ในมือสวี่ชิง
และทำไมไม่ได้พบหน้ากันหลายวัน สีหน้าของชิวเชวี่ยจื่อค่อนข้างซับซ้อน หลังจากส่งมาให้ก็โค้งคารวะจากไป
สวี่ชิงมองผาดหนึ่ง ด้วยประสบการณ์ของเขา เมื่อลองนึกถึงสถานการณ์ของชิวเชวี่ยจื่อ จะมากจะน้อยก็สัมผัสได้ถึงสาเหตุความซับซ้อนของอีกฝ่าย
ในฐานะที่เป็นเผ่านภาคิมหันต์ แต่กลับยืนอยู่ข้างเผ่ามนุษย์ 2 คนที่ถูกเผ่าของตัวเองเกลียดชัง ท่าทาง คำพูดจาเสียดสีบางอย่างที่เกี่ยวกับตัวเขาเองในหลายวันนี้ก็คงไม่น้อยเช่นกัน
สวี่ชิงเงียบนิ่ง นึกย้อนถึงภาพฉากแต่ละภาพๆ หลังจากที่มาถึงเมืองศักดิ์สิทธิ์แล้ว ในใจค่อยๆ มีความอำมหิตปรากฏขึ้นมา นานหลังจากนั้น เขาหยิบแผ่นหยกที่ชิวเชวี่ยจื่อส่งมาให้ อ่านเนื้อหาที่เกี่ยวกับมหกรรมออกล่าด่านที่ 2 อย่างละเอียด
ด่านที่ 2 จัดขึ้นในแผ่นดินใหญ่ผืนคีรี
แผ่นดินใหญ่แห่งนี้ค่อนข้างพิเศษ ในนั้นไม่มีผู้บำเพ็ญเผ่าใดทั้งสิ้น แต่มีอสูรกลายพันธุ์นับไม่ถ้วน บ้างมีเขาเดียว บ้างอยู่รวมเป็นฝูง สุดท้ายจึงเกิดเป็นดินแดนแห่งสัตว์อสูร
หลายปีมานี้ ไม่ว่าจะเป็นอสูรในดินแดนแห่งนี้เอง หรือจะเป็นอสูรที่เผ่านภาคิมหันต์นำมาจากโลกภายนอก ภายใต้การถือกำเนิด นำมาปล่อย สะสมและแพร่พันธุ์ ก็เกิดการกลายพันธุ์ที่เหลือเชื่อมากมายมหาศาล จึงทำให้มีสิ่งแปลกประหลาดและอสูรร้ายที่โลกภายนอกไม่มีมากมาย
เหมือนอย่างรถผีที่สวี่ชิงและนายกองเห็นในตอนนั้น ก็เป็นหนึ่งในนี้
ส่วนต้นกำเนิดแรกเริ่มของแผ่นดินใหญ่ผืนคีรีแห่งนี้ ในแผ่นหยกที่ชิวเชวี่ยจื่อส่งมา บรรยายไว้ไม่ละเอียด ในคำบรรยายคร่าวๆ กล่าวไว้เพียงประโยคเดียว
เกี่ยวกับตำนานเก่าแก่ของเผ่านภาคิมหันต์
รายละเอียดไม่ได้เขียนบอก
สำหรับเรื่องนี้ สวี่ชิงไม่สงสัยอะไรมากมายนัก สิ่งที่เขาให้ความสำคัญเป็นพิเศษคืออสูรร้ายที่มีชื่อและที่พำนักพักอาศัยของพวกมันที่บันทึกไว้ในแผ่นหยก
หลังจากอ่านอย่างละเอียดแล้ว สุดท้าย สวี่ชิงก็มองไปยังอสูรร้ายที่อยู่ในอันดับ 1
ชื่อของมันคือนพกาฬ!
อสูรตัวนี้ตำแหน่งของมันในเผ่านภาคิมหันต์พิเศษมาก เพราะในประวัติศาสตร์ของเผ่านภาคิมหันต์ มีเรื่องที่นพกาฬถูกปราบพยศเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
นั่นเป็นหัวหน้าเผ่ารุ่นแรกของเผ่านภาคิมหันต์ และเป็นผู้รวบรวมอำนาจที่นำพาให้เผ่านี้ผงาดขึ้น
สัตว์พาหนะของเขาก็คือนพกาฬ
นับจากนั้น ไม่มีใครปราบมันได้สำเร็จ
และด้วยเหตุนี้ นพกาฬในใจของผู้บำเพ็ญเผ่านภาคิมหันต์ อยู่ในตำแหน่งที่สูงเป็นอย่างยิ่ง
กระทั่งว่าเผ่านภาคิมหันต์มีคำกล่าวว่า หากมีคนปราบพยศนพกาฬได้ เช่นนั้น เผ่านภาคิมหันต์ทั้งหมดเมื่อพบเห็นก็ต้องทำความเคารพคารวะ เผ่าที่สวามิภักดิ์เมื่อพบเห็นล้วนต้องหมอบคารวะทั้งหมด
และตำนานที่เกี่ยวกับนพกาฬก็มีมากมาย แต่รายละเอียดเขียนเอาไว้น้อยมาก อีกทั้งอยู่เพียงลำพังหรืออยู่เป็นฝูง ก็ไม่ได้กล่าวถึง
นอกจากนี้ ในแผ่นหยกยังกล่าวไว้ว่า แม้เหล่าผู้แข็งแกร่งรุ่นอาวุโสในเผ่านภาคิมหันต์น่าจะมีความสามารถในการปราบพยศนพกาฬ แต่ในเผ่านภาคิมหันต์ เทพเจ้ามีกฎที่เข้มงวดต่อแผ่นดินใหญ่ผืนคีรี
ที่นั่นปกติแล้วไม่เปิด ห้ามเข้าอย่างเข้มงวด
มีเพียงในยามมหกรรมล่าเหยื่อเท่านั้น เทพเจ้าถึงจะเปิดมันออก และมีเพียงเวลานี้เท่านั้น ผู้เข้าร่วมการล่าเหยื่อทุกรุ่นถึงจะได้อสูรกลายพันธุ์ในนั้น นำมาเป็นสัตว์พาหนะ
การจำกัดเช่นนี้ ทำให้นพกาฬในเวลาเนิ่นนานหลายปีมานี้ ไม่ปรากฏในโลกอีก
และสถานที่ที่นพกาฬอยู่มีชื่อว่าเขตต้องห้ามนพกาฬ แผ่นหยกชี้อย่างกระจ่าง ที่นั่นอันตรายเป็นอย่างยิ่ง ผู้ที่เข้าไปข้างในไม่มีรอดสักราย
“นพกาฬหรือ”
สวี่ชิงพึมพำ เขาไม่รู้ว่าตัวเองคิดมากไปหรือไม่ แต่อ่านคำแนะนำที่เกี่ยวกับนพกาฬพวกนี้จบ เขาก็มีความรู้สึกรางๆ เหมือนว่าข้อมมูลหลายๆ อย่างจะมีความขัดแย้ง
“ซ่อนอะไรไว้อย่างนั้นหรือ…”
สวี่ชิงคล้ายครุ่นคิด
“นพกาฬ เป็นอสูรร้ายที่หน้าตาแบบไหนกัน ตัวตน 9 ตัวที่เหมือนกับโคมอย่างนั้นหรือ”
(>>>พิสูจน์อักษร By Zank<<<)