บทที่ 856 ไอสังหารพลุ้งพล่าน

จี้ตงจื่อในตอนนี้ในใจแผ่อวลไปด้วยด้วยความตื่นสุดขีด

เขาไม่เคยเห็นวิชาเทพเช่นนี้มาก่อน และไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้เช่นกัน แต่เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความยิ่งใหญ่ทรงพลังของระลอกคลื่นน้ำในฟ้าดินแห่งนี้ได้อย่างชัดเจน

วิกฤตชีวิตเป็นตายผุดขึ้นมาในใจของเขาเป็นครั้งแรกเช่นกัน

ขณะเดียวกัน เขาก็สัมผัสได้ว่าตัวเองในเสี้ยวขณะนี้สูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหวทุกอย่าง ร่างไม่อาจขยับได้เลยแม้แต่น้อย พลังบำเพ็ญก็เหมือนแข็งค้าง ทุกอย่างถูกทำให้นิ่งสงบ

รวมกับถูกจันทร์สีม่วงกำราบ ถูกไหมวิญญาณพันธนาการ นี่ทำให้เขาแม้จะมีพลังพลิกฟ้าถล่มสมุทรก็ยากจะสำแดงออกมา

มีเพียงความคิดเท่านั้นที่ยังขยับได้

และยิ่งทำให้ในใจของเขามีสายฟ้าฟาดผ่าคือความลับของตัวเองปรากฏออกมาทั้งหมด

ในผิวน้ำใต้ฝ่าเท้า สะท้อนทุกอย่างออกมาหมด รวมถึงทุกอย่างที่เขาฝึกฝนในชีวิตนี้

ความลับทุกอย่างของเขา ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นวิชามายาหรือจะเป็นวัตถุจริงล้วนปรากฏในผิวน้ำ

และเขาก็วิเคราะห์ออกมาได้เช่นกัน…ตัวเองในผิวน้ำ หากได้รับการบาดเจ็บอะไร ก็จะต้องส่งผลมาถึงร่างจริงของตัวเองอย่างแน่นอน

ลางสังหรณ์นี้ทำให้เขาลองดิ้นรน แต่เสี้ยวขณะนี้ ทุกอย่างของเขาล้วนไม่มีผลแม้แต่น้อย

ตัวเองในผิวน้ำยิ่งกระเพื่อมแรงขึ้น

ดังนั้นความรู้สึกเป็นตายยิ่งรุนแรงขึ้น

สวี่ชิงทางนั้นกลับในดวงตาฉายประกายประหลาด

ผ่านจากพลังวิเศษช้อนจันทรากลางบ่อ เขาค้นพบอย่างไม่คาดฝัน

และนี่ก็คือรากฐานพลังของจี้ตงจื่อ!

เห็นได้ชัดว่านี่ก็คือแหล่งพลังที่แท้จริงของอันดับ 2 เผ่านภาคิมหันต์ของเขา

ป้ายสักการะเทพ 97 ป้าย ภาพสัญลักษณ์เทพที่แตกดับ 97 องค์!

แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคาดเดาและวิเคราะห์ ดังนั้นหลังจากกวาดตามองไป เขาไม่ลังเลใดๆ ทั้งสิ้น ยกมือขวาแล้วพลันคว้าไป

“ฟ้าดินโลกใบนี้ มองเป็นบ่อน้ำบ่อหนึ่ง…”

เสียงของสวี่ชิงคล้ายว่าห่างกั้นด้วยเวลา ทั้งเหมือนแผ่ลามใต้น้ำ สะท้อนไปในฟ้าดินแห่งนี้

ทุกตัวอักษรล้วนแฝงด้วยความหมายแห่งเต๋า หลังจากรวมกันแล้วกลายเป็นหยดน้ำที่กระตุ้นวิถีแห่งเต๋าลึกลับ ร่วงลงบนผิวน้ำ

ระลอกคลื่นแต่ละวงๆ แผ่มาบนผิวน้ำ บิดม้วนเงาร่างของจี้ตงจื่อ และบิดม้วนวิญญาณทั้ง 97 นั่นด้วย

และระลอกคลื่นนี้ก็ก่อเป็นมือยักษ์ข้างหนึ่ง แล้วคว้าไปยังวิญญาณทั้ง 97 ดวงนั่น!

สวี่ชิงคิดจะคว้าออกมาทั้งหมด!

จี้ตงจื่อในสมองมีสายฟ้าฟาดคำราม ความรู้สึกถูกฉีกทึ้งอย่างรุนแรงปะทุขึ้นในใจของเขา วิญญาณทั้ง 97 ดวงของเขาในผิวน้ำต่างสั่นสะท้านขึ้นมา

จากการเพิ่มขึ้นของพลังคว้าเอามาของสวี่ชิง พวกมันท่ามกลางการบิดม้วนนี้ก็ค่อยๆ เข้ามาใกล้ผิวน้ำ ใกล้จะถูกสวี่ชิงดึงออกมาแล้วเต็มที

แต่ในตอนนี้เอง ป้ายสักการะเทพในวิญญาณทั้ง 97 ดวงก็พลันฉายประกายแสงแสบตาวาบขึ้นมา เทพเจ้าที่วาดไว้ในนั้นแต่ละองค์ๆ ราวว่ามีชีวิต ต่างลืมตาทั้ง 2 ข้างขึ้นมา

ดวงตาสีทองจ้องมองสวี่ชิง

สวี่ชิงในใจเกิดระลอกคลื่นไปในทันที แม้จะสกัดกั้นด้วยผิวน้ำ แต่การจ้องเพ่งจากเทพเจ้าทั้ง 97 องค์ ทำให้ร่างของเขาเกิดการกลายพันธุ์ไปในพริบตา

ติ่งเนื้อนับไม่ถ้วนงอกออกมาอย่างไร้ลำดับ การฉีกทึ้งวิญญาณก็บ้าคลั่งขึ้นมา ร่างแทบจะแหลกสลาย

และในขณะนี้ ในผิวน้ำตรงนั้น พลังต่อต้านมหาศาลที่มาจากการจ้องมองของเทพเจ้าทั้ง 97 องค์ก็ส่งผลกระทบต่อบ่อแห่งฟ้าดิน ทำให้การคว้าของสวี่ชิงล้มเหลวเป็นครั้งแรก!

และการดิ้นรน ในเสี้ยวขณะนี้ก็รุนแรงขึ้นมาจากตัวของจี้ตงจื่อ

สวี่ชิงสีหน้าเคร่งขรึม พลังต้นกำเนิดเทพในร่างแผ่ออก ในขณะที่ควบคุมสภาวะของตัวเองอย่างสุดกำลัง ดวงตาทั้ง 2 ก็หรี่ลง

สำหรับป้ายสักการะเทพทั้ง 97 ป้ายนี้ เขามีการวิเคราะห์ 2 อย่าง

การวิเคราะห์ข้อที่ 1 นี่คือพิธีกรรมอะไรบางอย่าง

ในเมื่อตอนนี้ไม่สามารถคว้าออกมาได้ทั้งหมด เช่นนั้นก็คว้าออกมาดวงหนึ่งอย่างสุดกำลัง ก็จะเป็นการทำลายพิธีกรรมนี้อย่างแน่นอน

การวิเคราะห์ข้อที่ 2 คือ ในวิญญาณ 97 ดวงน่าจะมีดวงหนึ่งเป็นวิญญาณดวงชีพของจี้ตงจื่อ

หากสามารถดึงวิญญาณดวงนั้นออกมา ก็จะเกิดเป็นการสังหารขึ้นอย่างแน่นอน

แต่ระดับความยากสูงนัก ทั้งเวลาก็ยังไม่อนุญาตให้เขาไปวิเคราะห์ทีละดวง

สวี่ชิงดวงตาฉายประกายเย็นเยือก กวาดไปยังวิญญาณ 97 ดวงนี้ อาศัยลางสังหรณ์ของเขาจ้องไปที่ดวงหนึ่ง ยกมือขวาขึ้นอีกครั้ง ให้พลังทั้งหมดของช้อนจันทรากลางบ่อ เล็งไปที่วิญญาณดวงนั้น

แล้วคว้าไป

เห็นเพียงมือยักษ์มายาข้างหนึ่ง ปรากฏขึ้นบนผิวน้ำ ไม่ว่าผิวน้ำจะเกิดระลอกคลื่นอย่างไรก็ไม่อาจขัดขวางได้ ยื่นไปในน้ำ ปกคลุมวิญญาณเทพกลุ่มนั้น ยกมันสู่ผิวน้ำ

เสียงน้ำดังสะท้อน มาพร้อมด้วยเสียงคำรามจากในวิญญาณทั้ง 96 ดวงของเขา มือที่แปลงมาจากพลังวิเศษของสวี่ชิงเริ่มพังทลาย

การดิ้นรนจากวิญญาณเทพ การต่อต้านจากวิญญาณเทพดวงอื่น ทำให้มือยักษ์ของสวี่ชิง แม้จะคว้าไว้ได้ แต่ไม่สามารถดึงออกมาจากผิวน้ำได้

เห็นว่าใกล้จะพังทลายแล้วเต็มที สวี่ชิงสูดลมหายใจลึก เท้าขวายกขึ้น แล้วเหยียบไปยังผิวน้ำในฟ้าดินแห่งนี้อย่างเต็มแรง

เสียงบึ้มดังขึ้น ผิวน้ำในฟ้าดินหอบม้วนทันที สายน้ำทั้งหมดทะลักไปยังมือที่พังทลายของสวี่ชิง หลอมเข้าไปอย่างรวดเร็ว ทำให้การพังทลายของมันชะลอช้าลง

บ่อแห่งฟ้าดินทั้งบ่อ ภายใต้การฟื้นฟูมือยักษ์ของสวี่ชิง ก็กำลังหายไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน

มือยักษ์พังทลายต่อไป แต่ก็ฟื้นฟูต่อไปเช่นกัน!

สุดท้าย ก่อนที่มือแห่งบ่อข้างนี้จะพังทลายไปโดยสมบูรณ์ วิญญาณดวงที่ 97 ของจี้ตงจื่อสุดท้ายก็ถูกสวี่ชิงดึงออกมาจากในน้ำจนได้

ทันทีที่ถือไว้ในมือ สวี่ชิงในใจเสียดาย เขาสัมผัสได้ว่า นี่ไม่ใช่วิญญาณที่เป็นวิญญาณดวงชีพของจี้ตงจื่อ

แต่เขาก็ไม่ลังเลใดๆ ทั้งสิ้น หันหลังหนีทันที

และเสียงโหยหวนน่าขนลุก ทันทีที่สวี่ชิงพุ่งทะยานตัวออกไปก็ดังมาจากข้างหลังของเขา ที่ดังมายังมีเสียงผิวน้ำระเบิดด้วย

ช้อนจันทรากลางบ่อสลาย!

กลิ่นอายน่ากลัวกลุ่มหนึ่ง ปะทุมาจากร่างของจี้ตงจื่อ ท่ามกลางเสียงคำรามน่าขนลุกนั่น เขาที่การเคลื่อนไหวฟื้นคืนกลับมา ก็พลันเงยหน้า ดวงตาทั้ง 2 แดงก่ำ จ้องสวี่ชิงที่อยู่ที่ไกล

ในใจเขามีความกลัวหลงเหลือผุดขึ้นมา

สวี่ชิงวิเคราะห์ได้ถูกต้อง ในวิญญาณทั้ง 97 ดวงนั้นมีดวงหนึ่งที่เป็นดวงชีพของเขาจริงๆ หากสวี่ชิงดึงมันออกมาได้ สำหรับจี้ตงจื่อแล้ว นี่คือความเป็นความตายเพียงเส้นบาง ๆ

นี่ก็เป็นวิกฤตอันตรายที่สัมผัสได้ถึงระดับนี้เป็นครั้งแรกนับแต่ที่เขาฝึกบำเพ็ญมาเช่นกัน

นอกจากนี้ แม้สวี่ชิงจะไม่สามารถคว้าออกมาได้อย่างแม่นยำ แต่ป้ายสักการะเทพขาดไปป้ายหนึ่ง สำหรับจี้ตงจื่อแล้ว วิญญาณก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน อีกทั้งความเจ็บปวดจากการฉีกขาดที่นำมา ทำให้สีหน้าของเขาบิดเบี้ยว อยากจะไล่ตามไปเอากลับคืนมาอย่างร้อนรน ผสานไปในร่างให้สมบูรณ์อีกครั้ง

ดังนั้นตอนนี้ในขณะเดียวกับที่ความหวาดกลัวแผ่ระลอก ก็มีจิตสังหารรุนแรงปะทุมาในใจเขาเช่นกัน

“ตายไปซะ!”

จี้ตงจื่อคำรามเสียงต่ำ ร่างเหยียบไปข้างหน้าก้าวหนึ่งก็ก้าวข้ามมิติ มาปรากฏอยู่ข้างหน้าสวี่ชิง มือขวายกขึ้น กดลงไปเต็มแรง

เห็นว่าจะซัดลงมาแล้วเต็มที สวี่ชิงในดวงตาฉายประกายเย็นเยือก มือซ้ายขณะยกขึ้น เขาก็เอาดวงอาทิตย์บรรพกาลออกมา

นี่เป็นไพ่ตายของเขา เพียงแต่พลังช่างรุนแรงยิ่งใหญ่นัก หากใช้มันเศษพลังก็จะต้องน่ากลัวอย่างแน่นอน สวี่ชิงเองไม่มีความมั่นใจว่าจะสามารถหนีไปได้อย่างรอดปลอดภัยจากการปะทุของดวงอาทิตย์แห่งบรรพกาล

นอกจากนี้ ยังมีอีกหนึ่งความกังวล ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำให้สวี่ชิงเมื่อมาถึงเผ่านภาคิมหันต์ก็ใช้ดวงตะวันแห่งแสงอรุณเป็นเครื่องข่มขวัญ

ความกังวลนี้ ตอนนี้ทันทีที่เขานำดวงอาทิตย์บรรพกาลออกมา จี้ตงจื่อที่ไล่ตามมาก็จี้จุดออกมาทันที!

“ดวงตะวันแห่งแสงอรุณ!”

“สวี่ชิง เจ้ากล้ายิงดวงตะวันแห่งแสงอรุณในเผ่าข้า ทำลายแผ่นดินใหญ่ผืนคีรี เช่นนั้นก็เท่ากับประกาศศึกกับเผ่านภาคิมหันต์!”

“จากนิสัยของเผ่าข้า จะต้องส่งกำลังพลไปยังเผ่ามนุษย์ทันทีอย่างแน่นอน เพราะเจ้าเป็นเผ่ามนุษย์ เพราะดวงตะวันแห่งแสงอรุณเป็นสมบัติแดนสงครามของเผ่ามนุษย์!”

“ไม่ใช่ดวงตะวันแห่งแสงอรุณ เจ้าตายแค่คนเดียว ใช้ดวงตะวันแห่งแสงอรุณ เจ้าก็ตายเช่นเดิม อีกทั้งเผ่ามนุษย์ยังต้องร่วมตายไปกับเจ้าด้วย!”

“สวี่ชิง เจ้ากล้าไหม!”

จี้ตงจื่อสีหน้าบิดเบี้ยว แม้ในใจความโกรธจะตลบอวล แต่เขาก็ยังคงรักษาความสงบนิ่งเอาไว้ จี้จุดความกังวลในใจสวี่ชิงออกมา ขณะเดียวกันก็ยกมือขึ้น ไม่หยุดยั้งใดๆ ทั้งสิ้น ซัดไปทันที

เพียงแต่ การปรากฏขึ้นของดวงตะวันแห่งแสงอรุณ สุดท้ายแล้วก็ทำให้ในใจเขามีความหวาดระแวง ต่อให้ลงมืออยู่ดีแต่ก็เก็บพลังเอาไว้บางส่วน เตรียมตัวสำหรับการป้องกันทุกชั่วขณะ

ดังนั้น ขณะเสียงดังก้อง สวี่ชิงกระอักเลือด ร่างตีลังกาม้วนตลบ

เขาไม่ได้ระเบิดดวงอาทิตย์บรรพกาล

ไม่ใช่เพราะคำพูดของจี้ตงจื่อ ความจริงสวี่ชิงเอาดวงอาทิตย์บรรพกาลออกมา เป้าหมายไม่ใช่เพื่อระเบิด แต่เพื่อข่มขู่

เป็นการบอกจี้ตงจื่อว่า ตัวเองมีไพ่ตายที่จะทำให้ตายตกไปด้วยกัน

จุดประสงค์ก็เพื่อให้ในใจของอีกฝ่ายเกิดความกังวล

ความกังวลนี้จะตัดสินความมั่นใจการไล่โจมตีของอีกฝ่าย

ตอนนี้เห็นว่าได้ผล สวี่ชิงใบหน้าไร้อารมณ์ ผูกดวงอาทิตย์บรรพกาลไว้บนร่าง ถอยหนีพลางบีบวิญญาณที่คว้ากุมไว้ในมือขวาอย่างเหี้ยมโหด

วิญญาณดวงนี้ หลังจากที่สวี่ชิงดึงออกมา ก็ถูกกำแน่นอยู่ในมือตลอด ไม่ได้ทำลายไปในทันที เพราะนี่ก็เป็นไพ่ตายของเขาเช่นกัน

ตอนนี้จากการบีบ จี้ตงจื่อร่างสะท้านเฮือก ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงปะทุ พลังบำเพ็ญปั่นป่วนขึ้นมา

เสี้ยวขณะต่อมา เจ้าเงาและบรรพจารย์สำนักวัชระก็ปรากฏตัวออกมาพร้อมกัน มาพร้อมด้วยดวงจันทร์สีม่วงที่กลับมา โจมตีไปยังจี้ตงจื่อ

ส่วนความเร็วของสวี่ชิงก็ไม่ได้ลดลงเลย ยังคงหลบหนีต่อไป พุ่งไปข้างหน้าตลอดทาง

จี้ตงจื่อในใจหงุดหงิด จิตสังหารยิ่งรุนแรง สะบัดมืออกไป จะเป็นเจ้าเงาก็ดี หรือจะเป็นบรรพจารย์สำนักวัชระก็ดี ต่างกระเด็นออกไปหมด ยิ่งเพียงไหววูบ ก็หลบการประชิดเข้ามาของดวงจันทร์สีม่วง ไล่ตามต่อไป

แต่ไล่ตามไปแค่หลายสิบอึดใจ เห็นว่าใกล้จะไล่ตามสวี่ชิงมาทันแล้ว มือขวาสวี่ชิงก็ออกแรงอีกครั้ง บีบวิญญาณเทพ ทำให้มันเกิดสัญญาณแตกร้าว

ความเจ็บปวดปะทุขึ้นในวิญญาณจี้ตงจื่อ

เสียงคำรามของจี้ตงจื่อยิ่งโหยหวน กำลังจะลงมือ ดวงตาทั้ง 2 ของสวี่ชิงก็มืดสนิท พลันหันกลับไป หมอกพิษต้องห้ามปรากฏออกมากลางอากาศ แผ่ลามไปข้างหลัง ปกคลุมจี้ตงจื่อ ทำการกัดกร่อนทุกด้าน

จากนั้นก็เอาป้ายออกมาแผ่นหนึ่ง ถ่ายทอดจิตเทพลงไป

“ฝ่าบาท อาหารมาแล้วพะย่ะค่ะ”

พูดจบ สวี่ชิงก็โยนป้ายออกไป แล้วกระตุ้นมัน

แต่เสี้ยวขณะต่อมา ป้ายพุ่งกลับมา กลับมาที่มือสวี่ชิง ขณะเดียวกันก็แผ่ระลอกคลื่นพลังกลุ่มหนึ่ง

“กระดูกเทพที่ตายไปแล้ว ไม่กิน ข้าจะกินที่ยังเป็นๆ อยู่!”

สวี่ชิงขมวดคิ้ว หนีอีกครั้ง

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ร่างของจี้ตงจื่อก็ไล่ตามมาอีกครั้ง กำลังจะลงมือ มือขวาก็ออกแรงบีบวิญญาณเทพต่อ จณะเดียวกันปากก็ส่งเสียงต่ำทุ้มออกไป

“ฟ้าดินโลกใบนี้ พินิจเปรียบดั่งหนึ่งบ่อ……”

ฟ้าดินมิติว่างเปล่าเกิดระลอกคลื่น

จี้ตงจื่อหยุดชะงักไปตามสัญชาตญาณ แต่เสี้ยวขณะต่อมา ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ระลอกคลื่นหายไป

สวี่ชิงไม่อาจสำแดงช้อนจันทรากลางบ่อ 2 ครั้งในช่วงเวลาเพียงสั้นๆ ได้ ที่เอ่ยไปก็แค่ขู่เท่านั้น อาศัยเวลาที่จี้ตงจื่อหยุดชะงัก ใช้กำลังทั้งหมดพุ่งออกไปให้ไกลยิ่งกว่าเดิม ขณะเดียวกันก็บีบวิญญาณในมือต่อไป

จี้ตงจื่อทั้งคนใกล้จะคลุ้มคลั่งแล้วเต็มที ทั้งร่างแสงเลือดปะทุ กำลังจะไล่ตามไปอีกครั้ง แต่เสี้ยวขณะต่อมา รอบๆ เขาก็มีห้องขังแต่ละห้องๆ ปรากฏขึ้น เป็นติงหนึ่งสามสองนั่นเอง

สวี่ชิงรู้ดีถึงความเป็นมนุษย์ รู้ว่าในยามที่คนคนหนึ่งทีแรกระแวดระวัง จากนั้นเมื่อพบว่าเป็นเรื่องโกหก มักจะเป็นเสี้ยวขณะที่สัญชาตญาณผ่อนคลายลง โดยเฉพาะความเจ็บปวดของวิญญาณที่เกิดขึ้นอยู่เรื่อยๆ ยิ่งทำให้คนบ้าคลั่งสูญเสียความเป็นเหตุเป็นผลไปได้ง่ายๆ

ตอนนี้ค่อยใช้วิชา มักจะเกิดเป็นผลอันน่าอัศจรรย์ในระดับที่สูงที่สุด

นี่ก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำไมสวี่ชิงก่อนหน้านี้จึงไม่บดขยี้วิญญาณเทพ ความเจ็บปวดในครั้งเดียวย่อมสู้ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นอยู่เรื่อยๆ ไม่ได้ แต่ว่าจะใช้หลายครั้งไม่ได้ นี่จะทำให้เกิดความคุ้นชินกับความเจ็บปวด ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดคือทำให้เกิดอยู่เรื่อยๆ ก่อน จากนั้นค่อยปะทุมันขึ้นทีเดียว

ความจริงก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ ติงหนึ่งสามสองพลันปรากฏลงมา ปกคลุมจี้ตงจื่อไว้ข้างใน

ในขณะเดียวกัน สวี่ชิงที่หนีอย่างรวดเร็ว ก็ไม่แม้แต่จะหันกลับมา มือขวาออกแรงบีบ เสียงบึ้มดังขึ้น ขยี้วิญญาณที่อยู่ในมือระเบิดแหลกทันที

วิญญาณแหลกสลาย การทำร้ายในครั้งเดียวปะทุ

ป้ายสักการะเทพในนั้นร่วงมาอยู่ในมือสวี่ชิง หลังจากถูกต้นกำเนิดพลังในร่างของเขาปกคลุม สวี่ชิงก็อดกลั้นต่ออาการบาดเจ็บ พุ่งลงไปยังเขตพื้นที่ต้องห้ามนพกาฬ ตรงไปอย่างสุดกำลัง

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ในยามที่เงาร่างสวี่ชิงหายไปจากปลายขอบฟ้า ในติงหนึ่งสามสองก็มีเสียงครวญครางของนักโทษดังมา คุกพังทลาย สลายเป็นเสี่ยงๆ เงาร่างผมเผ้ากระเซอะกระเซิงของจี้ตงจื่อ ลากนิ้วขนาดมหึมาพุ่งออกมาข้างนอก

สีหน้าของเขาเหี้ยมเกรียม เต็มไปด้วยความเจ็บปวด อาการบาดเจ็บที่มาจากวิญญาณเทพแตกสลายทำให้เขาเจ็บปวดยากจะอดทนได้

และนิ้วข้างนั้นก็สั่นสะท้านเช่นกัน บนนั้นปรากฏใบหน้าดวงหนึ่งขึ้น ฉายความตื่นกลัวออกมา ส่งเสียงร้องอ้อนวอน

“อย่าฆ่าข้า ข้าถูกบังคับ ข้าช่วยเจ้า ข้าก็อยากฆ่าเจ้าดาวพิฆาตนั่นให้ตายตั้งนานแล้วเหมือนกัน พวกเราเป็นพวกเดียวกัน เป้าหมายของพวกเราเหมือนกัน!!”

“หุบปาก!”

จี้ตงจื่อคำรามเสียงต่ำ จิตสังหารตอนนี้ยิ่งรุนแรงกว่าเดิม ไล่ตามไปยังบริเวณที่สวี่ชิงหนีไปทันที

(>>>พิสูจน์อักษร By Zank<<<)