116. หวังหลินปรากฎตัว

เถิงฮว่าหยวนไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม ภายในใจเขาไม่เชื่อว่าหวังหลินจะเข้าถึงขั้นผลิดอกระดับกลางได้แต่ฉากหน้าด้านทำให้เขาพูดไม่ออก ทั้งกลิ่นอายของหวังหลิน พลังปราณหรือสัมผัสวิญญาณ นั่นเป็นของขั้นผลิดอกทั้งหมดรวมถึงความจริงที่ว่าเขาพึ่งเคลื่อนย้ายระยะไกลมาหวังหลินอยู่ที่ขั้นผลิดอกจริงๆ

หากหวังหลินอยู่ที่ระดับแรก เถิงฮว่าหยวนคงยังกล้าต่อสู้อยู่แต่ระดับฝึกตนที่หวังหลินแสดงออกมาคือขั้นผลิดอกระดับกลางช่วยไม่ได้ที่เถิงฮว่าหยวนจะต้องระมัดระวังตัวเอง

ทุกคนในตอนนี้มุ่งเป้าไปที่ชายหนุ่มที่อยู่บนฟ้าจนไม่มีใครสังเกตค่ายกลได้ส่องแสงอีกครั้งขณะที่มีเด็กหนุ่มอีกคนเดินออกมาและปะปนไปกับฝูงชนเขาจ้องไปที่เถิงฮว่าหยวนคนที่อยู่บนอากาศจากนั้นสายตาเล็งไปที่ธงสีดำในมือเถิงฮว่าหยวน

เถิงฮว่าหยวนมุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่หวังหลินแม้กระทั่งความรู้สึกคำสาปผันผวน เขาก็ยังจ้องหวังหลินเขาสะบัดมือขวาและวิญญาณดวงหนึ่งออกมาจากธงเขาสาปวิญญาณด้วยรอยยิ้มเยือกเย็นและนำธงกลับเข้าไปในกระเป๋า

ขณะนั้นท้องฟ้ามืดหม่นและแรงกดดันจากสามเดือนก่อนปรากฎขึ้นมาอีกครั้ง ทั่วทั้งท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำ

ไม่นานหลังจากนั้นมือยักษ์คู่หนึ่งออกมาจากก้อนเมฆและผลักดันก้อนเมฆออกจากกันศีรษะยักษ์ได้ปรากฎขึ้นมายักษ์ตนนี้เป็นตนเดียวกับที่ปรากฎเมื่อสามเดือนก่อน

เมื่อมันปรากฎตัวขึ้นอีกครั้ง สิ่งแรกที่มันเห็นคือเด็กหนุ่มบนอากาศมันเผยอาการประหลาดใจแต่พึมพำเล็กน้อยกับตัวเองจากนั้นก็เมินเด็กหนุ่มก่อนที่จะตะโกนหาเหล่าเซียนแคว้นจ้าว “สามเดือนได้ผ่านไปแล้ว เส้นทางสู่สนามรบต่างแดนกำลังจะเปิดขึ้น!”

เช่นนั้นมันได้ยิงลำแสงสีดำออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง ลำแสงสีดำหมุนเป็นเกลียวและสร้างเป็นวงกลมขนาดยักษ์ในอากาศ

เมื่อวงกลมปรากฎขึ้น ราวกับท้องฟ้าได้สูญเสียแสงสว่างไปทั้งหมดวงกลมดูเหมือนจะดูดแสงรอบด้านไปและหลงเหลือไว้เพียงแสงเส้นเดียวจากท้องฟ้า

ยักษ์ตนนั้นสะบัดมือและโยนก้อนหินออกมาเมื่อก้อนหินปรากฎขึ้นมันก็ระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจากนั้นกลายร่างเป็นสัญลักษณ์อันแปลกประหลาดสัญลักษณ์พวกนั้นประทับลงบนขอบวงกลมอย่างรวดเร็วพลังปราณทั้งหมดในแคว้นจ้าวได้รวมเข้ามาภายในวงกลมอย่างรวดเร็ว

พลังปราณที่เข้ามาครั้งแรกได้กลายเป็นหมอกพลังปราณหนาๆขณะที่กำลังโดนวงกลมดูดซับ

ขณะที่วงกลมดูดซับพลังปราณ สัญลักษณ์บนวงกลมได้เรืองแสงขึ้นจนกระทั่งภาพฉายบางๆปรากฎในวงกลม ภาพฉายนี้แทบจะโปร่งแสงสิ่งหนึ่งที่เห็นได้ชัดข้างในภาพฉายก็คือพื้นที่ว่างเปล่าที่เต็มไปด้วยร่างผุพังสมบัติเซียน และวัตถุดิบที่ลอยไปรอบๆ

หวังหลินที่ตอนนี้กำลังซ่อนในเหล่าฝูงชน เขาไม่ได้มองไปที่วงกลมแต่กลับมองไปที่เอวเถิงฮว่าหยวน นั่นก็เพราะมีกระเป๋าสีดำแขวนไว้อยู่

การเปลี่ยนแปลงบนท้องฟ้าอยู่นอกเหนือความคาดหมายของเขาและไม่อยู่ในแผนแต่ไม่นานหลังจากนั้นสายตาเขาได้ส่องสว่างขึ้นและคำนวณอย่างรวดเร็วไม่นานนักเขาก็ยิ้มออกมา

ทันใดนั้นยักษ์ตัวนั้นได้ตัดนิ้วตัวเองและเลือดหนึ่งหยดได้ไหลออก หยดเลือดเคลื่อนไหวราวกับอุกกาบาตและลงไปบนภาพฉายบางๆนั้น

ภาพฉายละลายราวกับน้ำร้อนราดลงบนหิมะ

สายตาหวังหลินเยือกเย็นขณะที่เขาปลดปล่อยพลังปราณลงบนสมบัติเซียนที่อาไตให้มาและพึมพำ “โจมตี!”

หวังหลินเรียนรู้สมบัติเซียนนี้อย่างละเอียดระหว่างสองเดือนที่ปิดประตูฝึกฝนและพบได้ว่าร่างของคนผู้นั้นสามารถเปลี่ยนแปลงได้หลังจากดูดซับพลังปราณของเขามันกระทั่งสามารถนำเสี้ยวคำสาปไปด้วยส่วนหนึ่ง

ชายหนุ่มบนท้องฟ้าสะบัดมืออย่างรวดเร็วและมังกรม่วงก็ออกมาจากร่างมันราวกับร่างกายเขากลายเป็นยักษ์ตนหนึ่งมังกรม่วงคำรามและส่งคลื่นขนาดยักษ์ออกมา

สีหน้าของเถิงฮว่าหยวนเปลี่ยนไปอย่างมากในเวลาอันรวดเร็วตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าหวังหลินอยู่ที่ขั้นผลิดอกระดับกลางจริงๆไม่มีทางที่หวังหลินจะเปล่งพลังอันรุนแรงเช่นนี้ได้

ร่างมังกรเคลื่อนไหวและพุ่งตรงมาทางเถิงฮว่าหยวนราวกับสายฟ้า มังกรแยกเยี้ยวออกมาและกลิ่นคาวเลือดในปากก็กระแทกกับเถิงฮว่าหยวน

เถิงฮว่าหยวนรีบถอยกลับอย่างรวดเร็วขณะที่เขากัดลิ้นตัวเองเล็กน้อยและสะบัดเลือดออกมาเลือดนั้นได้กลายเป็นยุงขนาดใหญ่หลายเท่าตัวก่อนจะพุ่งไปด้านหน้าเพื่อพยายามหยุดมังกรยักษ์นี้

หลังจากนั้นเถิงฮว่าหยวนรีบสัมผัสกระเป๋าและหยิเอาธงยาวเจ็ดฟุตออกมาขณะที่ธงปรากฎขึ้นนั้น สายลมเย็นยะเยือกก็เริ่มพริ้วไหวใบหน้านับพันคนปรากฎบนธงผืนนั้นแต่ละคนต่างมีใบหน้าเจ็บปวดขณะที่กรีดร้องอย่างโหยหวน

เถิงฮว่าหยวนสะบัดธงพลันใบหน้าข้างในนั้นถูกโยนออกมาทีละคนศีรษะคนพวกนั้นพุ่งไปที่มังกรยักษ์สายตาแต่ละคนเต็มไปด้วยความวิงวอนต่อความตาย

หลินยี่ลูบคางตัวเองขณะที่มองบนธงผืนนั้นพร้อมกับส่ายหัว “ธงวิญญาณนี้ไม่เพียงพอ เพียงวิญญาณสามหมื่นตนมันยังไม่เสร็จขั้นแรกด้วยซ้ำ”

พั่วหนานจื่อได้ยินนั้นพลันพยักหน้า “ท่านผู้ส่งสาส์นพูดถูกตอนที่ข้าอยู่ในสนามรบต่างแดน ข้าเห็นธงวิญญาณมีวิญญาณนับล้านดวงมันมีพลังน่าสะพรึงกลัวของจริง”

หลินยี่หัวเราะและส่ายหัว “นั่นเป็นเพียงธงวิญญาณไม่ค่อยสมบูรณ์จากแคว้นเซียนอันดับสี่สำนักเซียนชำระวิญญาณจากแคว้นเซียนอันดับห้าของพีหลู(毗盧 Pí lú)ที่มีธงวิญญาณเป็นสมบัติสำนักมีวิญญาณเกินกว่าพันล้านดวงและรวบรวมนับพันปีในประวัติศาสตร์ของสำนัก”

เถิงฮว่าหวนสะบัดธงวิญญาณและวิญญาณจำนวนสามหมื่นได้ล่องลอยเข้าหามังกรยักษ์เพียงกระพริบตา วิญญาณเหล่าได้ได้ล้อมรอบมังกรและเข้าไปในตัวมันจากนั้นก็มีบางสิ่งประหลาดเกินขึ้น

วิญญาณพวกนั้นไม่เจออาการต่อต้านใดเลยขณะที่เข้าไปในมังกร มันราวกับมังกรไม่ได้มีตัวตน วิญญาณเข้าไปด้านหนึ่งก็ทะลุออกมาอีกด้านหนึ่ง