1272. ราชรถสังหารเทพปรากฏอีกครั้ง

เวลาเป็นเหมือนมีดแห่งความตายอันคมกริบห้อยกลางอากาศและกำลังจะทิ่มแทงหวังหลิน เวลาเหลืออีกสองวัน!

ตอนนี้รอบๆหวังหลินมีแผ่นดินป่าร้อยแห่ง พวกมันถูกจัดเรียกกันอย่างประหลาด มีพลังดั้งเดิมแต่ก็แฝงกฎอยู่ด้วย

หวังหลินและร่างศพเงินห่อหุ้มแผ่นดินเหล่านี้ด้วยยอดเขตอาคมทั้งสามแบบ ก่อตัวเป็นพายุที่สามารถทำลายได้แม้แต่สวรรค์ แต่หวังหลินระงับมันเอาไว้ มันปล่อยให้มันระเบิดออกไปจนกว่าจะกลายเป็นสมบัติเขตอาคมอันทรงพลัง!

ปรมาจารย์จงเฉินใช้เศษดินแดนสวรรค์อัสนีเพื่อหลอมสมบัติ แม้วัตถุดิบของหวังหลินไม่ได้ดีเยี่ยม แต่วิธีนี้เทียบเท่าหรือด้อยกว่าเล็กน้อยอันเนื่องมาจากสามสุดยอดเขตอาคม

หากปรมาจารย์จงเฉินสู้กับหวังหลินตอนนี้ เขาคงพ่ายแพ้แน่นอน!

แผ่นดินป่าทั้งร้อยแห่งปลดปล่อยแรงกดดันทรงพลัง แต่หวังหลินระงับมันเอาไว้จนถูกซ่อนไว้ เขาไม่โอหังพอจะคิดหลอกลวงเซียนขั้นที่สาม แต่เขาต้องการใช้พลังของมันควบแน่นจนถึงจุดหนึ่งก่อนที่มันจะระเบิด!

มีไม่บ่อยนักที่หวังหลินจะเตรียมการบ้าบิ่นขนาดนี้ในชั่วระยะเวลาอันสั้นทั้งที่พบเจอวิกฤตมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง ทุกสิ่งที่เขาเตรียมการจะช่วยยืดเส้นด้ายแห่งชีวิตเขาให้ทอดยาวออกไป

เวลานี้หวังหลินรู้แล้วว่าเซียนขั้นที่สามนั้นต้องการฆ่าเขา และเขาแทบไม่มีโอกาสมีชีวิตรอด หากเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่หวังหลินคงสิ้นหวังและไม่ยอมต่อต้านไปแล้ว เนื่องจากเป็นเซียนขั้นที่สาม การเตรียมการทั้งหมดจึงไร้ประโยชน์

แต่หวังหลินเป็นเซียนฝืนลิขิตฟ้าและเป็นเทพโบราณสายเลือดราชวงศ์ ความภาคภูมิใจ สง่าราศี นิสัยการฝืนกฎโดยธรรมชาติของเขาไม่ยอมให้เขาจำนน ยอมไม่ได้ถึงแม้จะเป็นเซียนขั้นที่สามก็ตาม!

‘ข้าตายได้ แต่ข้าจะขอตายในการต่อสู้ ข้าจะไม่ตายอย่างอัปยศอดสู หากเจ้าต้องการฆ่าข้าก็ต้องยอมเสียบางอย่างไปด้วย!’ หวังหลินดวงตาแดงฉานพลางเตรียมการมาห้าวัน เขาสูดหายใจลึกพลางใช้ฝ่ามือสร้างผนึกและอ้าแขนออก

สองฝ่ามือเคลื่อนไหว พายุโลหิตแพร่กระจายโดยมีหวังหลินเป็นจุดศูนย์กลาง ในระยะเวลาสั้นๆมันแพร่กระจายไปทั่วแผ่นดินป่าจนถูกห่อหุ้มไว้ทั้งหมด

บนแผ่นดินป่าเหล่านี้มีอสูรดุร้ายจำนวนมาก ตอนที่หวังหลินขยับพื้นดินที่นี่ เขาไม่ได้นำพวกอสูรออกไปด้วย ซึ่งทำให้ตอนนี้จำนวนพวกมันที่รวมกันช่างน่ากลัว

‘บรรพชนเผ่ารอยสักเคยสอนวิชารอยสักให้ข้าครั้งนึง ต้าซานเองก็บอกสิ่งที่เขาเรียนรู้มาด้วย พวกรอยสักถูกหลอมขึ้นจากแผ่นหนังสัตว์ ให้แกนกลางมาเป็นรอยสัก ซึ่งจะมีพลังสั่นสะเทือนสวรรค์!’

‘อย่างไรก็ตามวิชานี้ช่างน่ากลัวเกินไปและต้องใช้ชีวิตจำนวนมาก ข้าไม่ต้องการใช้มันแต่ตอนนี้ข้าต้องทำ!’ ในแววตาหวังหลินกะพริบสีแดงพลางเริ่มบทร่ายอันซับซ้อน บทร่ายเปลี่ยนกลายเป็นรอยสักรอบๆตัวพุ่งเข้าไปในพายุโลหิต พริบตาเดียวมันก็ปกคลุมทั่วแผ่นดินป่าทั้งหมด

อสูรดุร้ายบนแผ่นดินป่าต่างก็สั่นเทาและส่งเสียงกรีดร้องโยหวน ร่างกายและโลหิตเหี่ยวแห้ง แม้กระทั่งกระดูกยังหลอมละลายกลายเป็นแกนพลังควบแน่นบนเศษผิวหนังกลางหน้าผาก สุดท้ายก่อตัวเป็นรอยสักสีแดงโลหิต

เหล่าอสูรมากมายนับไม่ถ้วนส่งเสียงร้องคำรามสั่นสะเทือนพื้นดิน ดังกึกก้องไปทั่วเขตระดับห้า เหล่าเซียนทั้งหมดในเขตระดับห้าต่างสัมผัสความยิ่งใหญ่นี้ได้ พวกเซียนระดับต่ำบางคนเกิดภาพหลอนเนื่องจากไม่สามารถควบคุมจิตใจตนเองได้

ขณะที่เหล่าอสูรดุร้ายพังทลาย รอยสักลอยขึ้นมาเหนือแผ่นดินป่าทั้งหมด ก่อตัวเป็นแรงกดดันอย่างน่าประหลาด แรงกดดันนี้มีมากพอจะทำลายเซียนขั้นทลายสวรรค์ระดับปลายได้ทีเดียว ร่างพวกเขาคงพังทลายทันที แม้แต่วิญญาณดั้งเดิมก็รอดพ้นความตายได้ยากยิ่ง!

‘สิบล้านกระบี่ควบแน่นเป็นหนึ่ง มันเป็นการโต้ตอบแรกที่ข้าเตรียมไว้กับเซียนขั้นที่สามที่อยากฆ่าข้า! แผ่นดินป่าร้อยแห่งผสานกับยอดเขตอาคมแห่งยุคทั้งสามเป็นการตอบโต้ครั้งที่สอง!’

‘รอยสักมากมายของเผ่ารอยสักทรงยิ่งจนทำลายล้างโลกได้จะเป็นการตอบโต้ครั้งที่สาม!’ ผลึกดั้งเดิมมากมายกองสูงพะเนินรอบๆหวัง มันพังทลายทั้งหมดและกลายเป็นพลังดั้งเดิมดูดออกมา

‘แม้แต่คนในขั้นทะลวงสวรรค์ก็อาจตายได้หากโดนไปสามกระบวนท่านี้! แต่นี่ไม่ใช่ขีดจำกัดของการบ่มเพาะสองพันปีของข้า!’ หวังหลินทุ่มสุดตัวในการต่อสู้ครั้งนี้ เขาสูดหายใจลึกพลางยื่นมือออกไปเปิดมิติเก็บของ สายฟ้าเส้นหนึ่งลอยออกมา

พอสายฟ้าปรากฏ มันส่งเสียงคำราม อสูรสายฟ้าตัวนี้เกิดขึ้นจากราชรถสังหารเทพ! มันปรากฏตัวได้ไม่นาน หวังหลินสะบัดแขนขวาส่งผลให้เครื่องประทับที่ปรมาจารย์จงเฉินเพิ่มเติมเข้าไปพังทลายไปหมด มันกลับคืนสู่รูปลักษณ์ทรงอำนาจเดิมเหมือนเช่นอดีต

กรรรร!

เจ้าอสูรสายฟ้าส่งเสียงคำราม ดวงตาเผยอำนาจทรงพลัง มันมีสติปัญญาแล้วจึงรู้ว่าหวังหลินกำลังเผชิญกับวิกฤต

‘ยังมีผนึกอีกหลายชั้นทิ้งไว้บนราชรถสังหารเทพ หากเป็นเมื่อก่อนข้าคงเปิดมันไม่ได้ แต่ตอนนี้ข้าทำได้!’ หวังหลินสูดหายใจลึกและเป่าลมพัดไปข้างหน้า

สายลมร่อนลงบนเจ้าอสูรสายฟ้า มันสั่นสะท้านอย่างรุนแรง เกิดเสียงแตกร้าวราวกับกระจกกำลังแตก

“ปลดปล่อยผนึกทั้งหมดบนราชรถสังหารเทพคันที่สอง!” หวังหลินเผยสายตาเย็นเยียบ ขณะที่สายลมตกใส่ราชรถ เขาพ่นโลหิตตัวเองใส่ราชรถด้วย

เจ้าอสูรสายฟ้าส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวดพร้อมกับร่างกายของมันขยายออกไปอย่างรวดเร็ว ผนึกบนร่างพังทลายต่อเนื่องจนทั้งหมดนั้นถูกปลดปล่อย!

ราชรถสังหารเทพที่ไม่ได้สร้างความโกลาหลต่อแดนสวรรค์ก่อนหน้านี้ ได้เผยตัวเองต่อโลกอีกครั้ง!

ร่างกายมันขยายออกไปเป็นหมื่นฟุต ร่างมันเปลี่ยนไปมากจนครึ่งร่างกลายเป็นราชรถคันยักษ์!

ร่างท่อนบนเปลี่ยนไปเช่นกันกลายเป็นหอกขนาดยักษ์ หอกนี้เชื่อมต่อกับราชรถและปลดปล่อยสายฟ้าไร้ก้นบึ้งยามอยู่ต่อหน้าหวังหลิน

กลิ่นอายสั่นสะเทือนสวรรค์ระเบิดออกมาจากราชรถและตกลงบนร่างหวังหลินทำให้เขาหยุดหายใจไปชั่วขณะ!

แม้กระทั่งพื้นดินยังเริ่มสั่นเทา แผ่นดินป่าร้อยแห่งที่มีเขตอาคมอยู่ยังสั่นเทาเช่นเดียวกัน!

‘ตอนนี้มันคุ้มค่าที่จะถูกเรียกว่า ‘สังหารเทพ’ แล้ว!’ ดวงตาหวังหลินส่องสว่างพลางสะบัดแขน ให้ราชรถสังหารเทพมาอยู่ทางด้านซ้าย หอกปลดปล่อยจิตสังหารทรงพลังชี้ไปที่ท้องฟ้า!

หวังหลินยื่นแขนขวาออกไปอีกครั้ง ผีเสื้อห้าสีโผล่ออกมาและเริ่มหมุนวนรอบๆเขา มีโลหิตซึมไปกับผีเสื้อด้วย

‘ราชรถสังหารเทพคันที่สามนี้แข็งแกร่งที่สุด! แม้แต่ตอนนี้ข้าก็ไม่สามารถเปิดผนึกได้หมด นอกจากผนึกอันสุดท้ายแล้ว ข้ามั่นใจว่าเปิดที่เหลือได้!’ หวังหลินใช้ฝ่ามือสร้างผนึก โลหิตไหลออกมาใส่ผีเสื้อ

วินาทีนั้นผีเสื้อสั่นเทา ปีกที่กำลังกระพือดูเหมือนหยุดนิ่ง จากนั้นค่อยๆปรากฏรังไหมยักษ์ขึ้นมารอบตัวมัน!

รังไหมนี้คล้ายกับตอนที่จะกลายเป็นผีเสื้อ พอปรากฏขึ้นมา พลังดั้งเดิมจึงเริ่มรวมตัวกัน แม้แต่พลังของหวังหลินก็ถูกดูดซับไปด้วย

รังไหมค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นและใหญ่ขึ้นจนกระทั่งสูงหมื่นฟุต

หวังหลินหลับตาพลางนำผลึกดั้งเดิมออกมาเรื่อยๆเพื่อให้รังไหมดูดซับ ไม่นานนักมันก็หยุดการเติบโตแต่กลิ่นอายข้างในดุร้ายยิ่ง

เวลาผ่านไปช้าๆและผ่านไปหนึ่งวัน!

รังไหมที่ลอยอยู่กลางอากาศพลันแตกสลายก่อตัวเป็นพายุทรงพลังพัดพาทุกอย่างให้กลับไป แม้แต่หวังหลินยังถูกผลักดันห่างออกไปหมื่นฟุต แต่แววตาเต็มไปด้วยความปิติยินดี

ไม่นานที่รังไหมพังทลาย ราชรถสังหารเทพเจ็ดสีขนาดหลายพันฟุตปรากฏขึ้นมา! ราชรถนี้ไม่มีหอกแต่มีหนามน่ากลัวเจ็ดแห่ง หนามพวกนี้ดูดซับพลังดั้งเดิมและเรืองแสงเจ็ดสี

เมื่อมันร่อนลง หวังหลินขยับมาให้สองราชรถตั้งตระหง่านทั้งซ้ายและขวา!

‘สองราชรถนี้คือการตอบโต้ครั้งที่สี่ของข้า! น่าเสียดายที่ข้าไม่มีเวลามากพอ หากมีเวลามากกว่านี้ข้าจะสามารถเตรียมการได้มากขึ้น!’ หวังหลินมองขึ้นไปบนท้องฟ้า เหลือเวลาอีกหนึ่งวันเท่านั้น!

อีกแค่สิบสองชั่วโมงเท่านั้น!

เขาคาดเดาว่าอีกสิบสองชั่วโมง คนที่ต้องการจะฆ่าเขาน่าจะมาถึงและช่วงวิกฤตเป็นตายของหวังหลินก็จะเริ่มขึ้น!

‘การเตรียมการสุดท้ายของข้าจะเป็นการขัดสนิมออกจากกระบี่เหล็กแตกหักในเวลาสิบสองชั่วโมง!’ หวังหลินสะบัดแขนขวา กระบี่เหล็กแตกหักลอยออกมา

ถึงแม้กระบี่เหล็กจะถูกซ่อมแซมแล้ว มันคงไม่มากพอจะต่อต้านวิกฤตครั้งนี้และหวังหลินไม่มีเจตนาจะซ่อมมันเนื่องจากสายเกินไป สิ่งที่เขาต้องการคือคราบเลือดบนกระบี่เหล็ก!

‘ข้าไม่เจอเบาะแสอะไรเกี่ยวกับเลือดนี้ แต่ข้าสัมผัสได้ว่ามันมีพลังเหนือจินตนาการไว้อยู่ มันคล้ายกับเลือดเทพโบราณแต่ก็แตกต่างกัน มันคล้ายกับเลือดแห่งสวรรค์ที่จักรพรรดิมังกรฟ้ากล่าวถึง’ หวังหลินพลันอ้าปากขึ้นมาและสูดลมหายใจ เขากลืนกระบี่เหล็กเข้าไปและขัดเกลาในวิญญาณดั้งเดิม!

………………………………..