1357. เจ็ดกระบี่ผ่าสวรรค์ 4
หัวหน้าผู้อาวุโสสั่นสะท้านกับพลังกระบี่เล่มนั้นอย่างสิ้นเชิง เขาหวาดกลัวมาก แค่การฟันของกระบี่ก็มากพอทำลายล้างเขาได้แล้วหากไม่มีเกราะสายฟ้า! แม้แต่วิญญาณดั้งเดิมคงไม่มีโอกาสหนีรอดก่อนที่จะโดนการฟันนั้นทำลาย!
‘กระบี่เล่มนี้มันอะไรกัน!? แม้กระทั่งเกราะสายฟ้านิรันดร์ก็ไม่สามารถต้านทานได้ ข้ายังได้รับบาดเจ็บสาหัสอีก!’ หัวหน้าผู้อาวุโสหน้าซีดและเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น
เกราะสายฟ้านิรันดร์เป็นหนึ่งในสามสมบัติหลักของเผ่าสายฟ้ากระจาย และมันยังแข็งแกร่งยิ่งกว่ากระจกสังหารอัสนีเสียอีก มันถูกบรรพชนขั้นที่สามของเผ่าสายฟ้ากระจายปรับแต่งมาและถูกส่งต่อมาทุกยุคทุกสมัยเพื่อเอาไว้ปกป้องเผ่าสายฟ้ากระจาย!
มีเพียงคนในขั้นทะลวงสวรรค์ระดับที่ห้าเท่านั้นที่สามารถใช้เกราะนี้ได้ แม้จะเผชิญหน้ากับเซียนขั้นที่สาม เกราะนี้ก็จะช่วยทำให้เขาเอาตัวรอดได้!
อย่างไรก็ตามเกราะถูกทำลายด้วยกระบวนท่าเดียวซึ่งทำให้ศีรษะเขาด้านชา! เขากำลังจะล่าถอยแต่แววตาหวังหลินกะพริบเย็นวาบ ค่อยๆ ยกกระบี่ยาวเจ็ดฟุตขึ้นมาอย่างช้าๆ !
แม้การฟาดฟันนี้แข็งแกร่งรุนแรงยิ่ง เขากลับรู้สึกชัดเจนว่าคนมากมายในโลกเจ็ดล้านกำลังจะตาย การโจมตีนี้ได้เสียสละคนมากมายที่มีชีวิตอยู่!
กระบี่เล่มนี้หนัก หนักหน่วงยิ่ง…
พอเห็นหวังหลินยกแขนขึ้นมา หัวหน้าผู้อาวุโสหรี่ตาแคบ สองฝ่ามือสร้างผนึกชี้ใส่ท้องฟ้าพลางร้องคำราม “สายฟ้านิรันดร์ ทะลวงผ่านพายุและจุติลงมา!!!”
สิ้นเสียงคำรามจึงตีใส่อักขระบนหน้าผากปลดปล่อยพลังทั้งหมดในเผ่าเพื่ออัญเชิญสายฟ้านิรันดร์มาที่นี่ เขารู้สึกว่าโอกาสรอดมีทางเดียวเท่านั้นคือให้สายฟ้านิรันดร์เข้ามาข้างในได้!
ไม่เช่นนั้นวันนี้เขาคงต้องตายแน่นอน!
เขาไม่เคยรู้สึกถึงความเป็นความตายขนาดนี้มาก่อน ส่งเสียงคำรามบ้าคลั่ง สายฟ้าด้านนอกพายุโหมกระหน่ำรุนแรงยิ่งกว่าเดิมหลายเท่าและเริ่มโจมตีพายุ
ทุกครั้งที่สายฟ้ากระหน่ำลงใส่ พายุจะสั่นเทาและมีคนมากมายตายตกตามกันไป!
หวังหลินไม่สนสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นด้านนอกพลางยกกระบี่ในมือขึ้นมาจ้องหัวหน้าผู้อาวุโส กระบี่ผ่าลงไปเป็นครั้งที่สอง!
ปราณกระบี่พุ่งออกไปแฝงวิญญาณผู้คนเอาไว้มากมายและเต็มไปด้วยจิตสังหารมหึมา ปราณกระบี่เหนือคำอธิบายพุ่งออกไปหาหัวหน้าผู้อาวุโส
หัวหน้าผู้อาวุโสร้องคำราม “สายฟ้านิรันดร์ลงมา ลงมา ลงมาาาาา!!!” อักขระกลางหน้าผากแบ่งครึ่งออกและเกิดพลังอันน่าตกตะลึงขึ้นรอบตัว
ขณะเดียวกันเสียงคำรามของเขาดังขึ้นมาได้ยินถึงสายฟ้านิรันดร์ด้านนอก สายฟ้านั้นดูเหมือนจะใช้วิธีการบางอย่างขยายตัวเองออกไปหลายเท่าทันทีจนหนาหมื่นฟุตและตกลงใส่พายุ!
พายุสั่นสะเทือนรุนแรง ผู้คนตายกันไปอย่างต่อเนื่อง แม้กระทั่งการฟาดฟันครั้งที่สองที่หวังหลินกำลังเตรียมการอยู่ยังได้รับผลกระทบจากการตายของคนจำนวนมากก่อนที่จะถึงตัวหัวหน้าผู้อาวุโส
จิตวิญญาณแตกสลายสร้างผนึกและชี้ใส่หน้าอก เขากระอักโลหิตและดูอ่อนแอลง แต่พลังรุนแรงโผล่ออกมาจากโลกเจ็ดล้าน
พลังนี้ออกมาจากภูเขา แม่น้ำ พื้นดิน พื้นหญ้าและอสูรทั้งหมด! พลังได้ผสานเข้ากับพายุเพื่อป้องกันสายฟ้านิรันดร์ไม่ให้ทะลวงผ่านเข้ามาได้!
หัวหน้าผู้อาวุโสล่าถอยพร้อมกับเกิดเสียงกรีดร้องโหยหวน กระอักโลหิตอีกหลายคำ การป้องกันที่สร้างขึ้นด้วยอักขระเผ่าพลันแตกสลายและเกิดรอยแผลขึ้นบนหน้าอีกครั้ง รอยแผลนี้บาดลึกถึงกระดูกจนมองเห็นได้ชัดเจน!
หากทั้งหมดแค่นี้คงไม่ใช่พลังอำนาจของปราณกระบี่ สองรอยแผลจากการฟาดฟันสองครั้งแรกเต็มไปด้วยวิญญาณมากมายของโลกเจ็ดล้าน พวกมันเปลี่ยนกลายเป็นวิญญาณโหยหวนเข้ากลืนกินใส่รอยแผลทำให้เกิดควันสีดำผุดออกมา
หากไม่ใช่เพราะสายฟ้านิรันดร์ใช้พลังอำนาจของมันขัดขวางพายุจนเสียพลังไปถึงเจ็ดในสิบส่วน คงไม่มีทางที่หัวหน้าผู้อาวุโสจะหนีรอดไปได้!
อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้หัวหน้าผู้อาวุโสก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัส!
ความเจ็บปวดรุนแรงจนทำให้คนเป็นบ้า ความสิ้นหวังทำให้คนเป็นบ้า นี่คือสิ่งที่หัวหน้าผู้อาวุโสกำลังพบเจอ ความเจ็บปวดจากเหล่าวิญญาณมากมายกำลังกลืนกินไปเต็มร่างกายเขา ความสิ้นหวังเต็มไปทั่วจิตใจเมื่อพบว่าสายฟ้านิรันดร์ไม่อาจทะลวงเข้ามาได้ เขาจะหนีรอดไปได้อย่างไร?
เมื่อความบ้าคลั่งเต็มไปทั่วร่าง เขาหยุดวิ่งหนี สองฝ่ามือสร้างผนึกและสะบัดแขนร้องเสียงคำราม “ไม่มีใครจะฆ่าข้าได้ ข้าขอสังเวยพลังชีวิตสามพันปีเพื่อปลุกอักขระสายฟ้าและใช้วิชาของบรรพชนขั้นที่สาม! สายฟ้านิรันดร์หยินหยาง จงปรากฏ!”
หลังจากหัวหน้าผู้อาวุโสร้องคำราม ใบหน้าจึงซีดขาวมากยิ่งขึ้น อายุขัยสามพันปีหายไป พลังอันรุนแรงยิ่งรวมตัวกันเบื้องหน้า
พลังสายนี้หมุนรอบตัวเขาก่อนจะกลายเป็นสัญลักษณ์หยินหยาง! มันหมุนจนเปลี่ยนกลายเป็นวังวน เสียงดังสนั่นออกมาจากภายใน แรงกดดันเหนือล้ำกว่าเซียนขั้นที่สองพลันปรากฏขึ้นมาจากภายในสัญลักษณ์หยินหยาง!
“สายฟ้านิรันดร์หยินหยาง ฆ่ามัน!” หัวหน้าผู้อาวุโสร้องคำราม สัญลักษณ์หยินหยางแบ่งออกเป็นสองส่วน สายฟ้าหยินเข้าทำลายดวงวิญญาณ สายฟ้าหยางเข้าทำลายร่างกาย ผสานกันก่อตัวเป็นสายฟ้านิรันดร์หยินหยาง!
ขณะที่สายฟ้าพุ่งเข้าหาหวังหลิน หวังหลินยกแขนขวาขึ้นมาและผ่าลงไปเป็นครั้งที่สาม! ปราณกระบี่พร่าเลือนมีดวงวิญญาณมากมายของคนบนโลกเจ็ดล้าน เสียงกรีดร้องโหยหวนดังกึกก้องพร้อมกับปราณกระบี่เข้าปะทะกับสายฟ้านิรันดร์หยินหยาง!
สายฟ้าดังกึกก้อง หวังหลินกระอักโลหิตก่อนจะถอยร่นมาหลายก้าว เผยท่าทีดุดันและพุ่งออกไปผ่าลงเป็นครั้งที่สี่!
ถึงแม้สายฟ้านิรันดร์หยินหยางจะแข็งแกร่งแต่มันยังเทียบไม่ได้กับโลกเจ็ดล้าน สายฟ้านิรันดร์หยินหยางพังทลาย คลื่นกระแทกร่อนลงใส่ร่างหัวหน้าผู้อาวุโสจนเขากระอักโลหิต ท่าทีซีดเซียวเป็นอย่างมาก รอยแผลที่สามผุดขึ้นบนหน้าอก อวัยวะภายในเริ่มเสียหาย!
ดวงวิญญาณนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าไปในร่างและเริ่มกลืนกินเขา ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้หัวหน้าผู้อาวุโสเกือบจะบ้าคลั่ง เขาไม่สนอาการบาดเจ็บสาหัสของตัวเองและพุ่งเข้าหาหวังหลิน!
“แม้ข้าจะตาย ข้าก็จะลากเจ้าตายไปข้าด้วย!”
อย่างไรก็ตามขณะที่พุ่งออกมา การฟาดฟันครั้งที่สี่ของหวังหลินได้ตกลงมา มันเต็มไปด้วยความเกลียดชังของคนในโลกเจ็ดล้านต่อเผ่าสายฟ้ากระจาย!
วินาทีนี้แขนขวาหวังหลินขยับเคลื่อนไหวและผ่าลงมาเป็นครั้งที่ห้าโดยไม่ลังเล!
สองปราณกระบี่ตามติดกันมาแทบก่อตัวเป็นคลื่น ข้างในคือเสียงกรีดร้องโหยหวนของเหล่าวิญญาณมากมาย หัวหน้าผู้อาวุโสบ้าคลั่งจากความเจ็บปวดไปแล้ว เขาไม่สนเรื่องอายุขัยของตัวเองและสะบัดแขน
“ข้าขอสังเวยอายุขัยหมื่นปีและทำลายแก่นแท้สายฟ้าขั้นที่สามที่สืบทอดมาเพื่อใช้คนในเผ่าสายฟ้ากระจายเป็นเพลิงนรกานต์เพื่อกระตุ้นวิชากระบวยใหญ่!” เสียงร้องคำรามสั่นสะเทือนสวรรค์ เขาสังเวยอายุขัยหมื่นปีของตัวเองทันที!
วิชากระบวยใหญ่เป็นวิชาที่ทรงพลังที่สุดของเผ่าสายฟ้ากระจาย กระบวยใหญ่หยิบยืมพลังของหมู่ดาวและเปลี่ยนกลายเป็นดาวสังหารทั้งเก้า อวกาศเบื้องหน้าหัวหน้าผู้อาวุโสเกิดการบิดเบี้ยวและส่องสว่างเจิดจ้า ดวงดาวทั้งเก้าปรากฏขึ้นในค่ายกล แค่มองดูก็ทำให้รู้สึกราวกับจิตใจถูกดูดเข้าไปแล้ว
เก้าดวงดาวปลดปล่อยแสงชั่วร้ายและเหินออกมาเข้าต้านปราณกระบี่ครั้งที่สี่และห้าของหวังหลินอย่างรวดเร็ว!
ปราณกระบี่ปะทะเข้ากับดวงดาวสังหารทั้งเก้าจนเกิดเสียงดังสนั่นแพร่กระจายออกไป
เสียงดังรุนแรงกึกก้องราวกับอวกาศกำลังพังทลาย พลังฉีกกระชากแพร่กระจายออกมาข้ามไปทั่วโลกเจ็ดล้าน ลานกลางที่เผ่าสายฟ้ากระจายควบคุมอยู่ถึงกับถูกฉีกกระชากเป็นชิ้นๆ
กระบวยใหญ่สั่นสะเทือนและถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ ดวงดาวสังหารทั้งห้าต่างก็แตกกระจายและหายไป ร่างหัวหน้าผู้อาวุโสชุ่มโชกไปด้วยโลหิต แขนขาถูกระเบิดเหลือทิ้งไว้เพียงแค่ร่างท่อนบน ความหวาดกลัวเข้าครอบงำไปทั่วทั้งร่างและตื่นขึ้นจากอาการบ้าคลั่ง ถอยกลับอย่างร้อนรน สองฝ่ามือสร้างผนึกเท่าที่ทำได้ เลือดเนื้อท่อนร่างเคลื่อนไหวและฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว!
‘เขามีแส้ผนึกวิญญาณล้านโลกา ดังนั้นข้าจะหนีด้วยวิญญาณดั้งเดิมไม่ได้!!’
หวังหลินร่างสั่นสะเทือนตอนที่ปราณกระบี่ครั้งสี่และห้าแตกสลาย ชีวิตมากมายสูญเสียไปในโลกเจ็ดล้าน เขากระอักโลหิตไม่หยุด
พลันมองขึ้นไปจ้องหัวหน้าผู้อาวุโส จิตสังหารเต็มทั่วดวงตาและร้องคำราม “หากวันนี้เจ้าไม่ตาย ข้าหวังหลิน จะไม่มีวันหยุด!”
สิ้นเสียงคำราม ดวงตาแดงฉานและพุ่งออกไปอีกครั้ง ยกกระบี่ยาวเจ็ดฟุตขึ้นมาและผ่าลงไปเป็นครั้งที่หก!
ปราณกระบี่ครั้งที่หกทำให้โลกสั่นสะเทือน ปลายสุดของโลกเริ่มแตกสลายราวกับไม่สามารถทนรับไหวได้อีกแล้ว รอยแยกอวกาศผุดขึ้นมามากมายแม้กระทั่งโลกเจ็ดล้านยังเริ่มกลายเป็นชิ้นส่วน ราวกับมันกำลังพังทลายอย่างสิ้นเชิง!
……………………………………………