1385. วิหคตื่นคันศร 2
กลิ่นเหม็นรุนแรงและค้างอยู่ในบรรยากาศ สมาชิกเผ่าแมงป่องทมิฬจำนวนมากแทบอาเจียน ระดับบ่มเพาะของจงต้าหงไม่ได้สูงมากนักอีกทั้งยังไม่รู้เอกลักษณ์เฉพาะตัวของทันหลาง ดังนั้นจึงอาเจียนทันที
การอาเจียนเช่นนี้ทำให้ทันหลางมีสีหน้ามืดมนยิ่ง เขาสะบัดแขนปรากฏพัดขนาดใหญ่ขึ้นมา มันเรืองแสงและสะบัดออกไป
พื้นดินสั่นไหวเสียงดังลั่น ภูเขาพังทลาย แม้แต่ถ้ำของหวังหลินก็ยังพังเสียหาย
สมาชิกเผ่าแมงป่องทมิฬไม่สามารถทนต้านกับกระแสลมนี้ได้จึงกระอักโลหิตทันที พวกเขากระเด็นกลับไปตามสายลมอย่างรุนแรง
หัวหน้าเผ่าแมงป่องทมิฬดิ้นรนอย่างเจ็บปวดและช่วยไม่ได้ที่จะถูกดันถอยกลับไปช้าๆ
พื้นดินพังทลาย ท้องฟ้าดูเหมือนฉีกขาด ชายชราจางกระอักโลหิตและตกอยู่ในอาการย่ำแย่ เขากระเด็นออกไปไกลจนไม่เหลือร่องรอยให้เห็น
อำนาจของพัดทำให้เหล่าเซียนทั้งหมดที่นี่ต้องตกตะลึง!
จงต้าหงถูกพลังอันแข็งแกร่งตรึงไว้และลอยมาด้านหน้าทันหลางทันที ยิ่งเขาเข้าใกล้ก็ยิ่งมีกลิ่นเหม็นรุนแรงจนเผยสีหน้าน่าเกลียดยิ่ง
ทันหลางจ้องมองจงต้าหงและเอ่ยถาม “เหม็น?”
“ไม่เหม็น ไม่เหม็น…” จิตใจจงต้าหงสั่นเทาและอดทนต่อกลิ่นเหม็น เขากลัวว่าคนตรงหน้าไม่เชื่อจึงสูดหายใจลึกแกล้งทำเป็นว่าเวียนหัวจากวิชาเซียน ทว่านี่เหมือนการแหย่เท้าใส่อสรพิษ ทำให้เขาอาเจียนอีกครั้ง
พอเห็นจิตสังหารในแววตาทันหลาง จงต้าหงดิ้นรนส่งเสียงร้อง “นายท่านของข้ามีระดับบ่มเพาะฝืนลิขิตสวรรค์ หากเจ้าสังหารข้า เจ้าจะต้องตายแน่!! แม้แต่หัวหน้าเผ่าแมงป่องทมิฬยังต้านไม่ได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว ถึงระดับบ่มเพาะของเจ้าจะสูงส่ง แต่เทียบกับของนายท่านข้าไม่ได้แน่นอน!!”
ทันหลางยิ้มเยาะ
ในวินาทีความเป็นความตาย จงต้าหงขอเสี่ยงทั้งหมดร้องคำรามออกมา “นายท่านต้องอยู่ระหว่างทางกลับแน่และกลับมาในอีกไม่นาน หากเจ้ากล้าแตะต้องข้า เจ้าจะต้องตายแน่นอน!! เผ่าแมงป่องทมิฬกลายเป็นทาสรับใช้ของนายท่านข้าเพราะพวกเขาทำให้ข้าบาดเจ็บ เจ้าก็จะเป็นเหมือนกัน!!”
“ระดับบ่มเพาะฝืนลิขิตสวรรค์? หากเจ้าไม่พูดอะไรก็คงดี แต่ตอนนี้ข้าอยากเห็นเสียแล้วว่านายท่านของเจ้าจะทรงพลังแค่ไหน เมื่อขี้ข้าเช่นเจ้าล่วงเกินข้า นายของเจ้าก็ผิดเช่นกัน ใครก็ตามที่ล่วงเกินข้าจะต้องตาย!”
ทันหลางสะบัดแขนขวา พลังดั้งเดิมพรั่งพรูเข้าไปในร่างจงต้าหง จงต้าหงกระอักโลหิตราวกับทั้งร่างกำลังพังทลาย จากนั้นฟุบลงไปไม่ไกล
“หากพวกเจ้าเป็นส่วนหนึ่งของเผ่าแมงป่องทมิฬ คงไม่เข้าท่านักที่จะฆ่าเจ้าทั้งสอง แต่เมื่อไม่เป็นเช่นนั้น ข้าอยากจะเห็นจริงๆ ว่าเจ้านายของเจ้าจะฆ่าข้าได้อย่างไร!” ทันหลางสะบัดแขนเสื้อ เกิดพายุรุนแรงพัดสมาชิกเผ่าแมงป่องทมิฬทั้งหมดออกไปจากดาวเคราะห์
หลังจากทำเช่นนี้ ทันหลางสะบัดแขนเสื้ออีกครั้งกล่าวต่อเผ่าเมฆาคลาดด้วยความโอหัง “พวกเจ้าทั้งหมด ให้ข้ารอเจ้านายของไอ้ขี้ข้านี่ก่อน ข้าจะให้พวกเจ้าได้เห็นถึงพลังอำนาจของสมบัติข้า!”
“การได้เห็นข้าใช้สมบัติถือเป็นโชคลาภมหาศาลในชีวิตพวกเจ้าแล้ว สมบัติของข้าทรงพลัง น้อยคนจะเทียบเคียงได้ การได้เห็นข้าสังหารเซียนขั้นทะลวงสวรรค์ถือเป็นสิ่งที่พวกเจ้าทั้งหมดจะไม่มีวันลืม!”
ทันหลางส่งเสียงโอหังยิ่ง สองฝ่ามือสะบัดปรากฏแผ่นหินจารึกโบราณเก้าชิ้นเบื้องหน้า ท้องฟ้าเปลี่ยนสีสัน เขาสะบัดมืออีกครั้งปรากฏกระบี่เก้าสิบเก้าเล่มปลดปล่อยปราณกระบี่มหึมา
สะบัดอีกคราเกิดแสงสีเขียวบริสุทธิ์ตกลงบนพื้นดิน พื้นดินเริ่มสั่นไหวและเกิดเป็นป่าไม้หนาแน่น
ทั้งหมดนี้ทำให้สมาชิกเผ่าเมฆาคลาดต้องตื่นเต้น พวกเขาฝันมาตลอดว่าจะได้เห็นทันหลางใช้สมบัติ!
“สมบัติของท่านทันหลางมีชื่อเสียงยิ่งในดินแดนตกสวรรค์ เราต่างหวังว่าจะได้เห็นท่านใช้พวกมันและอาจจะเข้าใจบางอย่างจากของเหล่านั้นด้วย!”
“ลือกันว่าสมบัติของท่านทันหลางสามารถสังหารเซียนขั้นทะลวงสวรรค์ได้ด้วย เรื่องแบบนี้ไม่เคยได้ยินมาก่อนและข้าไม่รู้ว่าสมบัติแบบไหนถึงมีพลังอำนาจสั่นสะเทือนปฐพีเช่นนี้ได้ วันนี้ในที่สุดข้าก็จะได้เห็นกับตา!”
“ท่านทันหลางมีสมบัติมากมาย ไม่มีใครรู้ว่าเขามีมากแค่ไหน การได้เป็นพยานด้วยตาตัวเองแบบนี้นับเป็นโชคลาภอันประเสริฐจริงๆ !”
เหล่าเซียนของเผ่าเมฆาคลาดรอบๆ ด้านตื่นเต้นและพยักหน้ากันทั้งหมด
จงต้าหงจ้องมองบนท้องฟ้า เกิดความรู้สึกหวาดหวั่น เขาไม่รู้ว่าทันหลางเป็นใคร แต่เมื่อได้เห็นเหล่าเซียนรอบๆ หัวใจก็ตกลงไปถึงตาตุ่มแล้ว
ทันหลางสะบัดมือด้วยท่าทีโอหัง ส่งเสียงคำรามออกมาจากป่าไม้ด้านล่าง ราวกับทั้งผืนป่ากลายเป็นมีชีวิตและบิดเบี้ยว สิ่งที่เกิดขึ้นเบื้องหน้าทุกคนทำให้ต้องอ้าปากค้าง!
ป่าขนาดใหญ่พลันผุดขึ้นมา!
ป่านี่มันอะไรกัน? เห็นได้ชัดว่าเป็นสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นมาจากต้นไม้!
ต้นไม้จำนวนมากรวมตัวกันเป็นมนุษย์ไม้ยักษ์ค่อยๆ ยืนขึ้น! มนุษย์ไม้ตนนี้สูงหลายหมื่นฟุตและเปล่งกลิ่นอายทรงพลัง ทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนรุนแรง
ร่างทันหลางกะพริบวูบวาบ จากนั้นยืนอยู่บนศีรษะมนุษย์ไม้ สีหน้าท่าทางโอหังยิ่งกว่าเดิม จากนั้นเสียงดังสนั่นกึกก้องเบื้องหน้าเขาและมีรอยแยกขนาดใหญ่ผุดขึ้นมา
เตาหลอมยักษ์ค่อยๆ ลอยออกมาด้านข้าง!
“เตาหลอมจักรพรรดิ!! นี่คือหนึ่งในสมบัติที่มีชื่อเสียงของทันหลาง เตาหลอมจักรพรรดิ!!”
“ข้าได้ยินว่าตอนที่ทันหลางยังอยู่ในขั้นชำระสวรรค์ เขาใช้สมบัติชิ้นนี้ต่อสู้กับเซียนขั้นทลายสวรรค์สามคนที่ไล่ล่าเขา เขาสังหารไปหนึ่งและอีกสองบาดเจ็บสาหัส!”
ทันหลางสะบัดแขนอีกครั้งปรากฏหมอกสีดำขึ้นมา มันหดตัวลงกลายเป็นหอก!
หอกที่สร้างขึ้นจากสายหมอกได้ปลดปล่อยกลิ่นอายทำลายล้างทรงพลัง!
การปรากฏตัวของสมบัติทั้งหมดนี้ทำให้เหล่าเซียนรอบด้านทั้งหมดอดไม่ได้ที่จะมองทันหลางด้วยความกลัวเกรง แม้กระทั่งจงต้าหงยังเริ่มตื่นตระหนกและรู้สึกขมขื่นในใจ
ทันหลางมีความสุขกับสายตารอบข้างจำนวนมาก เมื่อเขาได้รับสายตาเหล่านี้ เขาจะลืมกลิ่นเหม็นบนร่างและความอัปยศอดสูที่ทนทุกข์ทรมานจากหวังหลิน
“นี่แค่สมบัติส่วนน้อยของข้าเท่านั้น ข้ายังไม่ได้เอาสมบัติที่ทรงพลังยิ่งกว่านี้ออกมาเลย ข้ามีสมบัติมากมาย แม้กระทั่งเซียนขั้นที่สามก็ไม่อาจเทียบข้าได้!”
“พวกเจ้าทั้งหมดได้รับสิทธิพิเศษที่จะได้เห็นว่าเซียนขั้นทะลวงสวรรค์คนนั้นจะสามารถเอาชีวิตรอดเบื้องหน้าข้าได้นานแค่ไหน!” น้ำเสียงองอาจดังกึกก้อง เซียนรอบๆ ต่างก็ตื่นเต้น
จงต้าหงหน้าซีดและคิดขึ้นมาทันที ‘จบสิ้นแล้ว…จบสิ้น…ไม่คาดคิดว่าเขาจะมีสมบัติมากมายขนาดนี้ ทั้งหมดนั่นดูทรงพลังยิ่ง จากสีหน้าคนรอบๆ เขาสังหารเซียนขั้นทะลวงสวรรค์มาก่อนและมีชื่อเสียงมากในดินแดนตกสวรรค์…จบแล้ว…จบสิ้นกันแล้ว…’
ขณะนั้นมนุษย์ไม้ข้างใต้ทันหลางพลันมองขึ้นไป สายตาเผยแสงสีเขียวมหึมา! ทันหลางมองขึ้นท้องฟ้าด้วยความโอหัง
สมบัติรอบๆ ส่งเสียงดังลั่นและกำลังเปิดใช้งาน! เหล่าเซียนรอบๆ ทั้งหมดต่างมองขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างตื่นเต้น พวกเขากำลังรอดูสมบัติอันทรงพลังของทันหลาง!
ระลอกคลื่นปรากฏขึ้นในท้องฟ้า กลายเป็นจุดสนใจสายตาของคนทุกคน จากนั้นร่างหนึ่งค่อยๆ ปรากฏขึ้น!
ร่างนี้พร่ามัวเล็กน้อยแต่มีความรู้สึกไม่แยแสเต็มไปทั่วโลก
ทันหลางมีสีหน้าท่าทางโอหังยิ่ง แต่เมื่อได้เห็นร่างเลือนลางนี้ ร่างกายเขาเกิดการสั่นเทาและหรี่ตาแคบ ความคิดสั่นคลอนพร้อมกับอ้าปากกว้างและไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาลูบตาโดยไม่รู้ตัวและทำให้สีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปมหาศาล!
เขาไม่เคยเดาว่าแม้แต่ในฝันยังเห็นต้นกำเนิดความหวาดกลัว คนผู้นั้นที่ขโมยสมบัติไปและกลายเป็นฝันร้าย หวังหลิน!
‘นี่…นี่เป็นไปไม่ได้ ตาข้าต้องพร่ามัวเป็นแน่!!’ หัวใจเต้นรัว ร่างกายปกคลุมอยู่ในเหงื่อเย็นเฉียบ คลื่นรุนแรงเกิดขึ้นในใจ ทั้งร่างสั่นไหว และเมื่อร่างนั้นชัดเจนขึ้น ทันหลางจึงมองอีกครั้ง ดวงตาเบิกกว้างเกินกว่าจะเชื่อ
ฝันร้ายปะทุขึ้นในใจ มังกรสายฟ้าโบราณที่กำลังโดนขโมย เตาหลอมโดนขโมย ภาพวาดขุนเขาและสายน้ำโดนขโมย วิญญาณภูเขาโดนขโมย ความทรงจำที่สมบัติของเขาโดนขโมยเต็มไปทั่วจิตใจก่อนจะเกิดความกลัวและตกตะลึงเข้าท่วมท้น
‘มัน…นั่นมัน!!! มันมาอยู่นี่ได้อย่างไร? เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!! มันอยู่ในดินแดนชั้นใน แล้วจะออกมาที่นี่ได้อย่างไร!? เจ้าตัวซวย ศัตรูตัวฉกาจของข้า! มันต้องรู้ว่าข้ามีสมบัติชุดใหม่และมาขโมยไปจากข้าแน่!!!’
ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตา เมื่อร่างนั้นก้าวเดินออกมา ทุกคนมองทันหลางอย่างตื่นเต้น คาดหวังว่าเขาจะนำสมบัตินั้นออกมาสังหารทันที!
ทันหลางส่งเสียงร้องโหยหวนและสั่นสะเทือนปฐพี เขาถอยหนีโดยไม่ลังเลและกระตุ้นวิชาเพิ่มความเร็วเกินเก้าสิบเท่า เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงเกินกว่าสายตาจะตามทันหรือแม้แต่สัมผัสวิญญาณก็จับไม่ได้
ความเร็วการหลบหนีของเขาถือว่าน่าเหลื่อเชื่อเหมือนวิหคที่ตกตะลึง ไม่มีแม้กระทั่งเวลาเก็บสมบัติที่นำออกมา…เหตุการณ์นี้ฉับพลันเกินไป เหล่าเซียนทั้งหมดรวมถึงจงต้าหงต่างก็ตะลึงงัน
“นี่…ท่านทันหลางใช้วิชาแบบไหนกัน?”
“เขาเร็วยิ่งนัก หายวับไปในพริบตา…หรือว่าเพื่อตั้งหลักก่อนจะนำสมบัติทรงพลังออกมา?”
“เสียงร้องของเขา มันเหมือน…เหมือนมีบางอย่างผิดพลาด ราวกับเขากำลังเจอบางอย่างที่น่ากลัว…”
“ข้า…ทำไมข้ารู้สึกเหมือนท่านทันหลางกำลังหนี…”
“ทันหลาง?!!”
“ทันหลาง!” ร่างหวังหลินก้าวออกมาและตกตะลึงเช่นเดียวกัน
……………………………………………..