1435. การซุ่มโจมตีของหวังหลิน

หมาป่าสีเขียวมีลำตัวขนาดแสนฟุต แม้จะดูเล็กน้อยในอวกาศแต่มากพอจะสั่นสะเทือนจิตใจทุกคนที่พบเห็นมันใกล้ๆ

หมอกสีแดงมหึมาเริ่มควบแน่นบนดาวเคราะห์ดวงสุดท้าย จากนั้นหวังหลินปรากฏร่าง

ในแววตากะพริบสีแดง อาการบาดเจ็บทางวิญญาณดั้งเดิมฟื้นฟูมาได้เล็กน้อย เขาผลักมือเข้าหาดาวเคราะห์เซียนหกดวงด้วยสายตาไม่แยแส!

เพียงแค่นี้ เขตอาคมที่หวังหลินวางเอาไว้บนดาวเคราะห์ทั้งหกดวงเกิดการระเบิด หนึ่งดาวเคราะห์พังทลาย การพังทลายของมันสั่นสะเทือนไปทั่วเขตดวงดาว!

มันคือดาวเคราะห์เซียนรกร้างแต่กลับเต็มไปด้วยพลังปราณซึ่งเผ่าหมาป่าสวรรค์ใช้ความพยายามอย่างมากกว่าจะได้มา การทำลายดาวเคราะห์ดวงนี้เทียบไม่ได้กับการทำลายดาวเคราะห์ร้าง

สิ่งที่ทำลายไม่ใช่เพียงแค่ภูเขาและพื้นดินแต่เป็นพลังปราณอันทรงพลัง! เสียงดังสนั่นกึกก้องพร้อมกับดาวเคราะห์เซียนฉีกขาด พลังกระแทกรุนแรงได้เปลี่ยนกลายเป็นพายุพัดพาไปอย่างรวดเร็ว

หวังหลินจับจังหวะพลังกระแทกได้เป็นอย่างดี เขารู้ว่าอีกฝ่ายจะมาถึงได้ทุกเวลา ดังนั้นจึงทิ้งเขตอาคมไว้ขณะที่กลืนกินไปด้วย

ทันทีที่ชายร่างกำยำเข้ามาใกล้ ดาวเคราะห์ก็พังทลายไปแล้ว

หากเป็นแค่ดาวเคราะห์เดียวคงไม่แสดงถึงความเด็ดขาดและโหดเหี้ยมของหวังหลิน ต่อจากดาวเคราะห์แรก ที่เหลืออีกห้าดาวก็ระเบิดเช่นกัน!

แรงกระแทกรุนแรงผสมผสานกับเศษมากมายก่อเกิดเป็นพลังทลายสวรรค์แพร่กระจายไปทุกทิศทาง

มองไกลๆราวกับอวกาศทำลายตัวเอง ราวกับวันสิ้นโลก!

พายุที่เกิดขึ้นจากการพังทลายของดาวเคราะห์หกดวงจึงเหมือนปากขนาดใหญ่เข้ากลืนกินชายร่างกำยำ พริบตาเดียวเขาก็ถูกกลืนกินเข้าไปข้างในพายุ

ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง!

เสียงดังลั่นกึกก้องไปทั่วดวงดาว แต่วินาทีนั้นเกิดเสียงเห่าหอนดังสะท้อนออกมา หมาป่าดุร้ายตัวหนึ่งพุ่งออกมาจากภายในดาวเคราะห์ที่พังทลายทั้งหกดวง แม้ขนาดมันไม่ได้เปลี่ยนแปลงแต่ร่างกายตอนนี้เป็นรูปร่างและดูอ่อนแอกว่าเดิม

หลังจากพุ่งออกมา มันโจมตีใส่หวังหลินด้วยเสียงคำรามโกรธเกรี้ยว ราวกับ หมาป่ากำลังกลืนกินดวงจันทร์ มันตรงเข้ากลืนกินหวังหลิน!

พอเห็นหมาป่าเข้ามาใกล้ หวังหลินเผยท่าทีเยาะเย้ยและล่าถอย สะบัดแขนขวาปรากฏกระดองเต่าขึ้นเบื้องหน้า

แสงน่ากลัวแทงทะลุออกไปทุกทิศทางราวกับคมกระบี่ เกิดแสงกะพริบรุนแรงและกระดองเต่าขยายออกไปอย่างบ้าคลั่ง พริบตาเดียวมันกลายเป็นเต่ายักษ์ขนาดมหึมาเกินบรรยาย!

กระดองเต่านี้หวังหลินได้มาจากวิหคศักดิ์สิทธิ์รุ่นที่สอง มันคือเขตอาคมวิญญาณโบราณที่เดิมทีอยู่บนสนามต่อสู้

เต่าปรากฏตัวเข้าปกป้องหวังหลินที่อยู่ข้างใต้ หมาป่ามาถึงและกระแทกใส่กระดองเต่า

มองไกลๆช่างเป็นภาพที่น่าตกตะลึง พายุพังทลายแพร่กระจายออกไป ด้านนอกพายุมีหมาป่าสีเขียวตัวยักษ์เห่าหอนและปะทะกับเต่ายักษ์!

เสียงดังสนั่นข้ามไปในดวงดาว กลายเป็นระลอกคลื่นแพร่กระจายออกไป ทุกทิศทางราวกับคลื่นทะเลโหมกระหน่ำ กระดองเต่าหดเล็กลงอย่างรวดเร็วและถูกหวังหลินดึงกลับเข้าไปในมิติเก็บของพร้อมกับล่าถอยไปด้วย

ส่วนหมาป่าสีเขียว มันได้รับความเสียหายครั้งแรกจากการล่มสลายของ ดาวเคราะห์หดดวง จากนั้นปะทะเข้ากับเขตอาคมวิญญาณโบราณ ร่างกายของมันพังทลายไปครึ่งซีกและกระเด็นกลับไปมากกว่าแสนฟุต

ชายร่างกำยำก้าวเดินออกมาจากพายุพังทลาย สะบัดแขนและให้หมาป่ากลับมาหาเขา

หวังหลินกะพริบสายตาเย็นเยียบ โลหิตไหลย้อมลงมุมปาก ใต้เท้าปรากฏระลอกคลื่นราวกับกำลังจะหนีไปด้วยวิชาบิดมิติ แต่สายตาจับจ้องบนเด็กหญิงบนไหล่ชายร่างกำยำ

กระทั่งนางก็คิดไม่ถึงว่าหวังหลินจะจับจ้องมาใส่ตอนที่กำลังหนี ราวกับนางรู้และเข้าใจหวังหลิน นางรู้สึกว่ามีบางอย่างแย่ๆกำลังเข้ามา

ชายร่างกำยำสายตาเต็มไปด้วยจิตสังหารและกำลังจะไล่ล่า ทว่าสีหน้าพลันเปลี่ยนไปและมีเปลวเพลิงไร้ลักษณ์ปะทุในร่างกาย พริบตาเดียวเปลวเพลิงก็เต็มไป ทั่วร่าง แม้แต่หมาป่าด้านหลังเขายังถูกห่อหุ้มด้วยเปลวเพลิงและเริ่มส่งเสียง คร่ำครวญ

“เซียนเพลิงไร้ลักษณ์!!! บัดซบ!!” ชายร่างกำยำใบหน้าซีดเซียวและกระอักโลหิต แววตาตกตะลึง!

เด็กหญิงบนไหล่เขาขมวดคิ้วพลางมองหวังหลินที่กำลังล่าถอยหนี นางยกแขนขึ้นสัมผัสคิ้วและกล่าวเบาๆ “ในฐานะลูกหลานของเผ่าทำลายผนึก ข้าขออัญเชิญผนึกของเผ่าเพื่อผนึกการหนีของเขา…”

ขณะที่นางกล่าวคำเหล่านั้น หวังหลินดวงตาส่องสว่าง ภายในคลื่นกระแทกของดาวเคราะห์พังทลาย มีแสงโลหิตมหึมา!

กระบี่โลหิตถูกซ่อนไว้ในดาวเคราะห์เซียน แม้หลังจากดาวเคราะห์พังทลายไปแล้วมันก็ยังซ่อนตัวเองอยู่ในความวุ่นวาย ไม่ปรากฏตัวออกมา

ทว่าในวินาทีนี้มันกลับปรากฏขึ้น แสงโลหิตส่องสว่างในบริเวณนั้น พุ่งเข้าหาเด็กสาว!

กระบี่โลหิตเข้าไปใกล้หญิงสาวในพริบตา มันมีเป้าหมายตรงบริเวณกลางหน้าผากของนาง เด็กสาวตกตะลึงไปทันที

แสงโลหิตกะพริบวาบ แทงทะลุผ่านกลางหน้าผากนางด้วยความเร็วเกินจินตนาการ มันกลับมาหาหวังหลินในพริบตา หวังหลินหนีรอดไปได้ด้วยวิชาบิดมิติ!

สะอาดหมดจดและแม่นยำ!

ฉากเหตุการณ์นี้ทำให้ชายร่างกำยำต้องหรี่ตาแคบ ความคิดสั่นไหวและเกิดความรู้สึกหวาดกลัวในใจ

‘เขาเป็นเซียนเพลิงไร้ลักษณ์อย่างเห็นได้ชัด แต่เขาไม่ได้ใช้มัน เขารอจนกว่าจะถึงจังหวะกระตุ้นอารมณ์ของข้าและจากนั้นใช้ช่วงที่ข้าระงับอัคคีเพลิงเพื่อปลิดชีวิตหญิงรับใช้ของปรมาจารย์เต๋าเมียวหยินด้วยกระบี่ที่ซ่อนอยู่ในดาวเคราะห์!’

‘เป็นแผนการที่น่ากลัวอะไรขนาดนี้!!’

‘กระบี่นั่นก็ประหลาดยิ่ง! มันทั้งรวดเร็วและแหลมคม เขารู้ว่าข้าเป็นเซียนขั้นที่สามและข้าอาจจะต้านทานกระบี่โลหิตนั่นได้ เพื่อมั่นใจว่าสังหารได้สำเร็จ เขายกเลิกการโจมตีข้าและตัดสินใจสังหารนาง…’ ความคิดหลายอย่างทำให้ชายร่างกำยำเกิดความหวาดกลัว

สิ่งที่เขากลัวไม่ใช่ระดับบ่มเพาะของหวังหลิน แต่เป็นสมบัติมากมายและแผนการหนีอันลึกล้ำราวกับมหาสมุทร!

เขาไม่รู้ว่าเหตุผลจริงๆที่หวังหลินมีเป้าหมายไปที่เด็กสาวก็เพราะเขารู้จักอักขระตรงกลางหน้าผากของนาง พลังและความหวาดกลัวของอักขระนั้นได้ฝังความประทับใจให้แก่หวังหลิน!

เผ่าทำลายผนึก! หนึ่งในเผ่าเล็กของดาราจักรโบราณ! การมีนางอยู่ที่นี่ วิชาทั้งหมดของหวังหลินสามารถโดนผนึกได้ เมื่อผนึกไปแล้วผลกระทบที่ตามมาคงไม่อาจคาดคิด!

จากมุมมองของหวังหลิน แม้ระดับบ่มเพาะของนางไม่ได้สูง แต่นางมีอันตรายไม่ด้อยไปกว่าชายร่างกำยำขั้นสวรรค์ดับสูญเลย!

“เป็นคนโหดเหี้ยมอะไรเช่นนี้…” เสียงถอนหายใจเบาดังออกมาจากชายร่างกำยำ ลำแสงค่อยๆกลับมาที่ดวงตาของเด็กหญิงที่โดนกระบี่โลหิตแทงทะลุหน้าผากไป

รอยแผลตรงกลางหน้าผากได้กลับมาสมานตัวอย่างรวดเร็ว ทว่ามีรอยแผลเป็นถาวรปรากฏขึ้นตรงนั้น

รอยแผลบนหลังศีรษะก็ฟื้นคืนมาเช่นกัน

นางยกนิ้วขึ้นมาปาดโลหิตออกจากอักขระบนหน้าผากและวางไว้ในปาก

‘การคำนวณและแผนการน่ากลัวมาก…เขาคาดเดาออกมานานแล้วถึงเส้นทางที่เราจะไล่ล่าเขา จึงวางเขตอาคมไว้บนดาวเคราะห์และระเบิดขึ้นตอนที่เราเข้าไปใกล้ ขณะที่เราถูกบิดเบือนจากการระเบิด เราจึงไม่สังเกตกระบี่เหินที่ซ่อนอยู่…นั่นคือเป้าหมายจริงๆของเขา…’ นางดวงตาส่องสว่าง

‘บางทีเขาอาจจะรู้ว่าข้าเป็นคนจากเผ่าทำลายผนึก…กับดักทั้งหมดที่วางเอาไว้…เพื่อสังหารข้า!!’ นางเผยรอยยิ้มแต่แฝงความหวาดกลัว

‘แผนการลึกล้ำ เมื่อเขาตั้งใจว่าเราเป็นศัตรู เขาจะเด็ดเดี่ยวและโหดเหี้ยม นิสัยแบบนี้ไม่ควรไปล่วงเกินได้ง่ายๆ…เราประเมินความแข็งแกร่งของเขาต่ำไป…แม้กระทั่ง นายท่านก็ประเมินความแข็งแกร่งเขาต่ำไปด้วย…ถ้าหากไม่ใช่เพราะเผ่าทำลายผนึกข้ามีวิชาสามวิญญาณ ข้าคง…ตายไปแล้ว’ นางกัดฟันแน่น แม้จะดูสงบนิ่งแต่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ในวินาทีนั้นนางไม่มีเวลาแม้แต่จะคิดและนางก็ตายไปแล้ว หนึ่งครั้ง

นี่เป็นครั้งแรกที่นางเจออะไรแบบนี้ในชีวิต!

“ไล่ล่าต่อไป แม้เราจะไล่ล่ามันไปสุดขอบโลก เราก็ต้องฆ่ามันให้ได้! ตะวันออกเฉียงเหนือ 1,734,532 ลี้! แผนการของเขาล้ำลึกและทุกอย่างต้องนำมาพิจารณาด้วย ข้ากลัวว่าแม้แต่เส้นทางหนีของเขาก็มีความหมาย…เส้นทางนี้…นี่…” นางกะพริบขึ้นมาพลางยกแขนที่ถือเข็มทิศและกำลังสั่นเทา นางมองขึ้นไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือทันที

“นั่นคือตำแหน่งของสุสานบัญชาโบราณไม่ใช่หรือ!! ทำไมเขาเลือกหนีไปทางนั้น!?”

ชายร่างกำยำจากเผ่าหมาป่าสวรรค์ฉีกเปิดอวกาศอย่างเงียบๆและเดินเข้าไป หลังจากเขาจากไป รอยแยกค่อยๆปิดลง พื้นที่ดวงดาวสงบลงทิ้งไว้แต่เพียงดาวเคราะห์พังทลายซึ่งก่อเกิดเป็นพายุยังคงแพร่กระจาย…

พื้นที่ด้านนอกรอยแยกที่เป็นทางเข้าสู่สุสานบัญชาโบราณนั้นเต็มไปด้วยหมอกหนาแน่น ข้างในหมอกมีพลังอันน่าหวาดกลัวแม้แต่เซียนขั้นที่สามยังไม่กล้าลดความระมัดระวังเมื่อเข้ามาในสายหมอก

สายหมอกปกคลุมพื้นที่สี่เหลี่ยมหนึ่งล้านลี้ เซียนหลายคนจากดาราจักรโบราณอยู่ที่นี่

ไม่มีใครสังเกตความวุ่นวายที่กำลังก่อตัวขึ้นในรอยแยกสู่สุสานโบราณ ครู่ต่อมามันเกิดการปะทุและสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งดาราจักรโบราณ!

……………………………………………..