1484. ข้อผิดพลาดของปรมาจารย์ลั่วฟู่
ขณะที่หวังหลินก้าวออกไป คำสั่งต่างๆโผล่ออกมาภายในตระกูลลั่วที่อยู่บน ดาวตงหลิน!
“ค่ายกล กลายเป็นท้องฟ้า!”
“เขตอาคมเทพมาร!”
“ห้ามปรามทุกสารทิศ!”
เมื่อได้รับคำสั่ง เหล่าเซียนบนดาวเคราะห์เล็กต่างก็สร้างผนึก เกิดเป็นม่านแสงและห่อหุ้มรอบดาวตงหลิน!
พริบตาเดียวม่านแสงเพิ่มเป็นหนึ่งพันชั้น หมื่นชั้น แสนชั้น ล้านชั้น สิบล้านชั้น…จนกระทั่งเก้าสิบเก้าล้านชั้น!
แสงจากม่านแสงทะลุผ่านอวกาศและแพร่กระจายออกไปทุกทิศทาง มันเต็มพื้นที่ตะวันออกของดาราจักรทุกชั้นฟ้า แม้กระทั่งอีกสามทิศยังเห็นแสงทรงพลังทางทิศตะวันออก!
ทุกแห่งในดาราจักรถึงกับตกตะลึง กลุ่มเซียนที่กำลังดึงดาวเคราะห์ ดาวเคราะห์เซียนทั้งหมด กองทัพเซียนที่กำลังเคลื่อนไหวต่างก็เห็นแสงนี้ออกมาจากทิศตะวันออก!
ในพื้นที่แห่งหนึ่งห่างออกไปจากดาวตงหลิน เป็นสถานที่ที่เตรียมการรบของดาราจักรทุกชั้นฟ้าซึ่งรวบรวมดาวเคราะห์มาหกร้อยดวงเพื่อสร้างเป็นค่ายกล ลึกเข้าไปภายในวังวน ปรมาจารย์ลั่วฟู่มองออกไปไกล
ด้านข้างเขามีปรมาจารย์จงเฉิน เทพโลหิตและลี่หยุนจื่อที่หน้าถอดสี พวกเขาสัมผัสแห่งไร้ขอบเขตได้ว่ามาจากดาวตงหลิน
“ดาวตงหลินอยู่มาตั้งแต่โบราณกาล ลือกันว่าตระกูลลั่วยกระดับจิตวิญญาณ ค่ายกลมาเป็นหมื่นปี เมื่อมันเปิดใช้งานและจิตวิญญาณเข้าไป พลังของมันจะน่าสะพรึงกลัว ข้าสงสัยว่าหวังหลินจะทะลวงเปิดมันได้ไหม…”
“ข้าไม่รู้ว่าเขาบรรลุระดับบ่มเพาะน่ากลัวนี้ได้อย่างไร แต่มันคงต้องใช้เวลาอยู่บ้างเพื่อเปิดค่ายกลแห่งดาวตงหลิน…”
‘สำหรับข้าจะใช้เวลาแค่ไหนกันนะถึงจะทำลายค่ายกลนี้ได้…’ ปรมาจารย์ลั่วฟู่มองออกไปไกลและตอบคำถามขึ้นในใจตัวเอง
‘ยี่สิบลมหายใจก็พอ! อยากรู้ว่าหวังหลินจะใช้เวลาทำลายแค่ไหน!’
ม่านแสงมากกว่าเก้าสิบล้านชั้นแม้กระทั่งปรมาจารย์ลั่วฟู่ยังต้องใช้เวลายี่สิบลมหายใจกว่าจะเปิดมันได้ ค่ายกลแห่งนี้เพิ่มระดับถึงขีดจำกัดของเซียนขั้นที่สอง แม้กระทั่งเซียนขั้นทะลวงสวรรค์ระดับที่ห้าก็ดูจะไม่สามารถทำลายมันได้ด้วยตัวคนเดียว!
หวังหลินดวงตาสงบนิ่ง เฝ้าดูม่านแสงเพิ่มระดับจนน่าหวาดกลัว แต่เขาเผยท่าทีเยาะเย้ย
‘ค่อนข้างน่าสนใจอยู่บ้าง…แต่ระดับนี้ไม่พอหรอก!’
หวังหลินยกแขนขวาชี้ไปในท้องฟ้า ดาวเทพโบราณทั้งเจ็ดดวงหมุนติ้วอย่างรวดเร็ว พลังเทพโบราณอันแข็งแกร่งหรือจะกล่าวให้ถูกก็คือพลังบัญชาโบราณได้ปะทุออกมาจากร่างหวังหลิน!
วินาทีที่กลิ่นอายนี้ปรากฏขึ้นมันกลับทำให้อวกาศเกิดการบิดเบือน รอยแยกนับไม่ถ้วนผุดขึ้นมาราวกับอวกาศไม่สามารถต้านทานกลิ่นอายบัญชาโบราณได้!
บัญชาโบราณคือตัวตนที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าเทพโบราณ!
เพราะเหล่าเทพโบราณแตกกิ่งก้านสาขาออกมาจากบัญชาโบราณ! ขณะที่ กลิ่นอายนี้แพร่กระจายออกไป เงาทมิฬร่างยักษ์ผุดขึ้นด้านหลังหวังหลิน!
เงาร่างนี้พร่ามัวและเป็นแค่ศีรษะ ศีรษะที่ไม่มีตาข้างซ้าย!
ศีรษะขนาดใหญ่และปกคลุมทั่วทั้งท้องฟ้า! แรงกดดันทรงพลังแพร่กระจายออกมาทั่วเขตตะวันออกของดาราจักร!
วินาทีที่กลิ่นอายนี้ผุดขึ้น เหล่าเซียนทั้งหมดต่างสัมผัสถึงความตกตะลึง ราวกับพวกเขาได้สัมผัสสิ่งที่อยู่เหนือความเข้าใจ!
เมื่อปรมาจารย์ลั่วฟู่เห็นศีรษะข้างนี้ รูม่านตาหดแคบและไม่เชื่อสายตา!
‘นี่…นี่…นี่มันอะไรกัน!?! เทพโบราณ? ปีศาจโบราณ? มารโบราณ?’
ไม่มีใครรู้จักตัวตนที่เรียกกันว่าบัญชาโบราณมากนัก และนี่เป็นครั้งแรกที่ปรมาจารย์ลั่วฟู่เห็น!
หวังหลินมีท่าทีสงบนิ่งพลางยกแขนขวาขึ้นมากำหมัดอย่างช้าๆ จากนั้นค่อยๆส่งกำปั้นเข้าใส่ม่านแสง!
“เทพสะท้าน!”
อวกาศสั่นสะเทือน ภาพกำปั้นมายาผุดขึ้นมาและลอยอกไป กำปั้นนี้มีขนาดใหญ่หลายแสนฟุต!
พริบตาเดียวกำปั้นยักษ์ก็เข้าสัมผัสม่านแสงเก้าสิบเก้าล้านชั้น
ม่านแสงสั่นสะเทือนและกะพริบวาบรุนแรง เสียงดังกึกก้องไปทั่วเขตพื้นที่ดวงดาว!
ม่านแสงพังทลายไปทีละชั้นโดยไม่มีการต่อต้านเลย! ม่านสามสิบล้าน หกสิบล้าน แปดสิบล้าน เก้าสิบล้านชั้น…ราวกับกำปั้นกระแทกใส่ผิวน้ำและจมเข้าไปข้างใน ค่ายกลพังทลายและแยกออกจากกันทันที!
ม่านแสงพังทลายลงอย่างต่อเนื่องโดยไม่สามารถหยุดกำปั้นได้เลย เพียงแค่ หนึ่งลมหายใจ กำปั้นก็ทะลุทั้งหมดเก้าสิบเก้าล้านชั้น!
ค่ายกลฉีกขาดเผยให้เห็นวังวนที่สร้างขึ้นจากดาวเคราะห์หลายสิบดวง ทั้งนี้วังวนยังโดนเศษค่ายกลกระแทกใส่จนเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง รอยแตกขนาดใหญ่ผุดขึ้นบนดวงดาวจนดูราวกับพวกมันสามารถพังทลายได้ทุกเวลา
อย่างไรก็ตามมันไม่จบแค่นี้ เทพสะท้านของหวังหลินคือกระบวนท่าที่ทรงพลังจากพลังเทพโบราณเจ็ดดาวที่เขาได้มาจากการสืบทอดบัญชาโบราณ!
ค่ายกลม่านแสงราวกับโดนกำปั้นกระแทกใส่เหมือนเศษกระดาษปลิวว่อน มันไม่สามารถลดทอนพลังกำปั้นได้ถึงหนึ่งในสิบส่วนเลยด้วยซ้ำ!
แค่พลังกายล้วนๆของเทพโบราณเจ็ดดาวก็สามารถเทียบได้กับเซียนขั้นที่สามได้แล้ว ดังนั้นดาวตงหลินเล็กๆนี่จะต่อต้านได้อย่างไร?
ขณะที่เสียงดังสนั่นไปทั่ว ภาพกำปั้นชนเข้ากับวังวนที่ล้อมรอบดาวตงหลิง!
มันระเบิดออกทันที!
ดาวเคราะห์หลายสิบดวงที่หมุนเป็นวังวนเกิดการสั่นเทา ดาวมากกว่าสิบดวงเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่บนพื้นผิวและเผยท่าทีกำลังพังทลาย ขณะต่อมาพวกมันก็ฉีกขาดจนหมดสิ้น!
เซียนหลายคนตายไปจากเหตุดาวเคราะห์ล่มสลาย เหล่าผู้อาวุโสทรงพลังทั้งหมดที่ประคองค่ายกลจึงไม่สามารถหลบหนีได้ พวกเขาถูกลบล้างไปพร้อมกับดาวเคราะห์!
กำปั้นของหวังหลินพุ่งเข้าไปในวังวนและพุ่งเข้าหาดาวตงหลิน!
ขณะที่กำปั้นมุ่งหน้าไป ดาวเคราะห์ที่เหลือหลายสิบดวงทุ่มเข้าหากำปั้นเขาแต่ทั้งหมดก็ถูกทำลายทีละดวง!
พอเห็นว่ากำปั้นของหวังหลินกำลังร่อนลงบนดาวตงหลิน เสียงกรีดร้องโหยหวนดังออกมาจากตระกูลลั่วทางทิศเหนือของดาวเคราะห์ เซียนเกือบหมื่นคนกระอักโลหิตออกมาใส่ชายชรานับสิบคนที่อยู่ตรงกลาง ร่างชายชราเริ่มบวมเป่งทันที
วินาทีต่อมาร่างเหล่าผู้อาวุโสจึงดูเหมือนก้อนโลหิต เสื้อผ้าขาดวิ่นและมีเส้นโลหิตจำนวนมากมองเห็นได้ชัดเจนใต้ผิวหนัง!
“สังเวยโลหิต จิตวิญญาณค่ายกล ก่อกำเนิด!”
เหล่าชายชราระเบิดกลายเป็นหมอกโลหิตจนรวมกันอยู่ตรงกลาง เสียงคำรามดังออกมาจากหมอกโลหิตและจากนั้นร่างเงาโลหิตพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า!
เงาโลหิตพร่ามัวจนมองไม่ออกว่ามีหน้าตาแบบไหน ทว่ามันมีกลิ่นอายเขตอาคมทรงพลังออกมาจากร่าง!
นาทีนี้พื้นที่ทางทิศเหนือของดาวตงหลินจึงมืดมน แสงทั้งหมดถูกแทนที่ด้วยกำปั้นยักษ์ กำปั้นหวังหลินตกลงใส่ดาวตงหลิน!
เงาโลหิตพุ่งใส่กำปั้น!
มันส่งเสียงร้องคำรามสั่นสะเทือนสวรรค์และชนเข้ากับกำปั้นบัญชาโบราณของหวังหลิน!
เสียงดังสนั่นสะเทือนกึกก้องไปทั่วดาวตงหลิน แพร่กระจายออกไปทุกทิศทาง ผ่านหวังหลินออกไปจนดังไปทั้งเขตฝั่งทิศตะวันออก!
ทว่าก่อนที่เสียงดังนี้จะหายไป ร่างเงาโลหิตระเบิดกลายเป็นฝนโลหิตตกลงมาจากฟากฟ้า!
ก่อนที่ฝนโลหิตกระทบพื้นดิน กำปั้นของหวังหลินลอยผ่านไปและร่อนลงใส่ทิศเหนือของดาวตงหลิน!
ทั่วทั้งดาวเคราะห์สั่นไหว พื้นดินทิศเหนือแตกสลายทีละชั้น เหล่าเซียนเกือบหมื่นคนตายกันหมด เผยหลุมกว้างหลายแสนฟุตขึ้นมา!
หลุมนี้ลึกลงไปถึงหกในสิบส่วนของดาวตงหลิน หลุมเป็นสีดำสนิทและปล่อยกลิ่นคาวโลหิต ดาวตงหลิ่นสั่นไหว แม้จะไม่ได้ระเบิดแต่กลับกระตุ้นคลื่นยักษ์รุนแรงขึ้นมา ท้องทะเลลอยขึ้นไปในอากาศ กว่าครึ่งหนึ่งตกลงไปในหลุม ส่วนอีกครั้งตกลงมาชะโลมดาวตงหลิน!
ไม่นานนักก้นหลุมที่หวังหลินสร้างขึ้นจากกำปั้นจึงกลายเป็นมหาสมุทรและมันค่อยๆเติมเต็มอย่างช้าๆ…มองจากด้านบนจะเห็นประทับกำปั้นอย่างชัดเจน ดูราวกับมนุษย์ชกใส่โคลนตม!
แปดลมหายใจ! ตั้งแต่ที่หวังหลินโยนกำปั้นจนถึงตอนที่ม่านแสงพังทลายใช้เวลาเพียงแค่แปดลมหายใจเท่านั้น ดาวเคราะห์เล็กทั้งหมดป่นเป็นผุยผง ตระกูลลั่ว ถูกกวาดล้างและเกิดเป็นหลุมยักษ์ขึ้นมาแทน!
ปรมาจารย์ลั่วฟู่พลันลุกขึ้นในวังวนและเต็มไปด้วยสายตาตกตะลึง เขาพบว่าตนเองประเมินหวังหลินผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง!!
‘เขายังไม่ได้บรรลุขั้นที่สามด้วยซ้ำ พลังกำปั้นกลับน่าหวาดกลัวขนาดนี้แล้ว…แปดลมหายใจ…แปดลมหายใจ…’ ปรมาจารย์ลั่วฟู่สูดลมหายใจเหน็บเข้าปอด ความคิดตอนที่เจอกระบี่สายฝนหายไปแล้ว สถานะหวังหลินในใจเขาเพิ่มสูงขึ้นมหาศาลจนถึงระดับเท่าเทียมกันแล้ว!