1502. ไล่ล่าอสูรโลกันตร์ 2
หวังหลินจ้องกลุ่มก้อนหินเบื้องหน้า สะบัดแขนส่งสายลมพัดเข้าใส่ ก้อนหินทั้งหมดพังทลายและพลังปราณหลุดออกมา หวังหลินยื่นแขนขวาออกไปทำให้พลังปราณเกิดเป็นวังวนในมือ
“ชี้ทาง!” แขนซ้ายสร้างผนึกและชี้ใส่วังวนพลังปราณ
พริบตาเดียวพลังปราณลอยขึ้นไปในอากาศดุจหมอกควัน หวังหลินดวงตาส่องสว่างพลางติดตามพลังปราณนั้นและทะยานผ่านสายหมอกไปอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าพลังปราณจากก้อนหินนี้จะไม่มีชีวิตและมีร่องรอยแห่งเวลา แต่เพราะมันมาจากอสูรโลกันตร์มันจึงมีกลิ่นอายเบาบางติดมาด้วย!
ด้วยการใช้กลิ่นอายนี้มาเป็นเครื่องนำทาง เขาจะสามารถค้นหาอสูรโลกันตร์เจอได้!
หวังหลินดวงตาส่องสว่างขึ้นและทะยานดุจสายฟ้าติดตามควันพลังปราณเข้าไปในส่วนลึกของสายหมอก
ขณะที่เดินทาง แววตาแฝงประกายแห่งความสุข เขาสัมผัสแรงกดดันเลือนลางออกมาจากด้านหน้าสายหมอกได้ ด้วยแรงกดดันนี้จึงไม่มีอสูรตัวไหนกล้าอยู่ที่นี่
ขณะที่แรงกดดันเข้าไปในความคิดหวังหลิน มันเปลี่ยนกลายเป็นพลังรุนแรงและทำให้ความคิดหวังหลินสั่นเทา
หวังหลินค่อยๆถอนสัมผัสวิญญาณที่แพร่กระจายออกไปหลายร้อยฟุตในทันทีเพื่อให้แรงกดดันนั้นไม่ตื่นตัว สัมผัสวิญญาณเขาหดลงเรื่อยๆ…จนกระทั่งเหลืออยู่รอบตัวเพียงหนึ่งพันฟุต
ขณะเดียวกันร่างกายทะยานผ่านสายหมอกไปพร้อมกับควันพลังปราณ พุ่งเข้าสู่ส่วนลึกของอาณาเขตหมอก
ยิ่งไปไกลขึ้น แรงกดดันก็ยิ่งรุนแรงขึ้นและชัดเจนมากกว่าเดิม ราวกับภูเขานับไม่ถ้วนผุดขึ้นเหนือหวังหลิน แต่แรงกดดันนี้ไม่ได้บังคับให้เขาถอย มันกลับทำให้หวังหลินเกิดแววตาตื่นเต้นและเจตนาต่อสู้อันรุนแรง
แขนขวาสะบัดพริ้วให้ควันพลังปราณกลับเข้าไปในมิติเก็บของ หวังหลินยืนนิ่งพลางเลียริมฝีปาก เปลวเพลิงดูคล้ายโคจรไปทั่วร่าง
‘หากอสูรโลกันตร์ตัวนี้ไม่แข็งแกร่ง การไล่ล่ามันคงน่าเบื่อ ยิ่งมันแข็งแกร่งเท่าไรก็ยิ่งคุ้มค่าต่อการไล่ล่า! ยิ่งสมต่อการเป็นอสูรแก่นชีวิตเทพโบราณของข้า!’ หวังหลินยิ้มพลางก้าวเดินไปข้างหน้าช้าๆ
แรงกดดันค่อยๆ รุนแรงขึ้นราวกับมีแรงกดดันเหนือจินตนาการอยู่ตรงหน้า ดูเหมือนมันกำลังหลับอยู่และปล่อยแรงกดดันกระจายอยู่เงียบๆ
ขณะที่แพร่กระจายแรงกดดันกลับมีสายหมอกแพร่กระจายไปด้วย หากมองจากเบื้องบนจะเห็นได้ว่าแรงกดดันเกิดเป็นระลอกคลื่นออกไปในสายหมอก
หวังหลินทะยานเข้าหาเหยื่อด้วยจิตใจตื่นเต้น!
ไล่ล่าอสูรโลกันตร์!
สัมผัสวิญญาณคงสภาพไว้รอบตัวในระยะหนึ่งพันฟุต ถึงจุดนี้หวังหลินไม่จำเป็นต้องใช้สัมผัสวิญญาณหรือควันพลังปราณเพื่อนำทางอีกแล้ว เขาสามารถติดตามอสูรโลกันตร์ได้ด้วยการตามแรงกดดัน!
สายหมอกราวกับคลื่นแผ่กระจายไปทุกทิศทาง หวังหลินก้าวผ่านสายหมอกโดยไม่ลังเล ในขณะที่แรงกดดันและสายหมอกรุนแรงถึงจุดสูงสุด แววตาหวังหลินกระพริบวาบและเร่งทะยานความเร็วขึ้นทันที
ราวกับทุกอย่างที่เตรียมไว้เพื่อการเร่งความเร็วนี้ ตอนนี้หวังหลินเร่งความเร็วถึงจุดสูงสุดที่ร่างเทพโบราณเจ็ดดาวจะทำได้ แม้กระทั่งปรมาจารย์ลั่วฟู่ก็มิอาจเทียบเคียง!
ความเร็วนี้เหนือล้ำเกินจินตนาการและเร็วยิ่งกว่าเสียงหลายเท่า กลายเป็นคลื่นเสียงกระแทกส่งออกไปด้านหลังหวังหลินขณะที่เขามุ่งหน้าไป!
สายหมอกเบื้องหน้าพังทลายและกระจัดกระจาย แรงกดดันสลายไปทีละชั้น
พริบตาเดียวหวังหลินทะลุผ่านหมอกข้างหน้าทั้งหมดและเห็นอสูรตัวยักษ์อยู่ห่างออกไปหนึ่งพันฟุต!
อสูรตัวนี้คล้ายวาฬ มีความยาวหลายล้านฟุต ขนาดตัวเหล่าเซียนเทียบกับมันเหมือนมดแมลง!
อสูรโลกันตร์!
ข้างๆ ปากของมันมีหนวดขนาดใหญ่สองเส้นส่ายไปมาอย่างช้าๆ ปากและตาของมันปิดสนิทราวกับกำลังหลับใหล
ร่างกายเป็นสีฟ้าเข้มทั้งตัว มองไกลๆราวกับทะเลลึกที่กำลังลอยอยู่ในสายหมอก! แรงกดดันทรงพลังโผล่ออกมาจากร่างมันและผลักสายหมอกออกห่าง
หวังหลินหรี่ตาแคบและมุ่งไปข้างหน้าโดยไม่หยุดชะงัก!
หนึ่งพันฟุต แปดร้อยฟุต ห้าร้อยฟุต สามร้อยฟุต…จนกระทั่งห้าสิบฟุต!!!
เมื่อเขาอยู่ภายในระยะสามสิบฟุต หวังหลินยกแขนขวาและกระแทกใส่เจ้า อสูรโลกันตร์ด้วยความรุนแรง!
เสียงดังสนั่นกึกก้องขึ้นทันที คลื่นเสียงกระแทกที่หวังหลินสร้างขึ้นมาถึงกับไล่ทันในเวลาเดียวกัน ระเบิดดังลั่นกึกก้องทะลุสายหมอก!
เสียงดังสนั่นราวกับอาณาเขตดวงดาวกำลังล่มสลาย มากพอจะทำให้จิตใจทุกคนที่ได้ยินต้องแตกกระเจิง ร่างกายฉีกขาดเป็นเศษเสี้ยว!
“ในฐานะเทพโบราณสายเลือดราชวงศ์ ข้าขอใช้อำนาจมรดกบัญชาโบราณเพื่อผนึกร่างภายนอกของมันเป็นอสูรแก่นแท้ชีวิตของข้า!” แขนขวาหวังหลินกระทบบนตัวอสูรโลกันตร์พร้อมกับเสียงดังกึกก้อง เกิดเป็นอักขระรูนบัญชาโบราณขนาดเท่าฝ่ามือ
‘ผนึกภายนอกสมบูรณ์!! ตอนนี้ถึงคราวผนึกภายใน แต่ข้าไม่สามารถเข้าไปได้! จากนั้นก็เป็นผนึกวิญญาณที่ยากที่สุด! ต้องทำให้สามผนึกสมบูรณ์แบบเท่านั้นจึงจะสามารถทำให้มันกลายเป็นอสูรแก่นชีวิตเทพโบราณของข้าได้!’
ร่างเจ้าอสูรโลกันตร์ถึงกับสั่นเทาทันที เสียงคำรามโกรธเกรี้ยวดังออกมาราวกับเป็นวิชาของเซียนขั้นที่สาม และเสียงนี้กดทับเสียงระเบิดในทันที พอทั้งสองเสียงปะทะกันจึงเกิดคลื่นกระแทกเกินบรรยาย!
พลังสายนี้แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว สายหมอกทั้งหมดในอาณาเขตดวงดาวเริ่มปั่นป่วนบ้าคลั่ง หากมองจากด้านนอก สายหมอกนี้กำลังระเบิดออกมาด้วยอัตราเร่งสูงสุด ราวกับเป็นภัยพิบัติก่อนอาณาเขตดวงดาวล่มสลาย!
เหล่าเซียนทั้งหมดในดาราจักรทุกชั้นฟ้ารู้สึกว่าดาราจักรสั่นสะเทือน!
หวังหลินอยู่ใกล้อสูรโลกันตร์มากที่สุด ขณะที่แรงกระแทกผ่านเขาไปจึงถูกผลักกระเด็นหลายพันฟุต แต่ละก้าวทำให้อวกาศดังลั่นและเกิดการพังทลายใต้ฝ่าเท้า เผยตาข่ายมายาออกมาและนั่นคือค่ายกลดินแดนปิดผนึก!
ร่างกายเจ้าอสูรโลกันตร์สั่นเทาพร้อมกับลืมตาขึ้นมาจ้องมองหวังหลิน สองหนวดปัดป่ายและส่งเสียงคำรามออกมาจากปาก ร่างใหญ่ยักษ์ไม่ได้ล่าถอยแต่มันกลับร้องคำรามออกมาแทน ดวงตาเผยแววดุดันและมันกำลังจะชนใส่หวังหลิน!
หวังหลินหรี่ตา ปาดโลหิตจากมุมปาก ส่งเสียงหัวเราะ เขาไม่ได้ถอยแต่กลับเผชิญหน้าใส่ทันที
“ทั้งหมดต่างพูดว่าเจ้านิสัยขี้ขลาด และคงวิ่งหนีเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรู ตอนที่ข้าเห็นคราวก่อนถือว่าเป็นเรื่องจริง แต่เวลานี้กลับไม่หนี!! นี่ถือว่าดีเยี่ยมแล้ว!” เสียงดังปะทุออกมาจากร่างหวังหลิน ดวงดาวเทพโบราณเจ็ดดวงกลางหน้าผากหมุนติ้วอย่างรวดเร็ว ร่างกายขยายขนาดออกไปจนสูงมากกว่าหมื่นฟุต!
หวังหลินอ้าแขนและกอดเจ้าอสูรโลกันตร์พร้อมกับมันกระแทกใส่จนเกิดเสียงดังปังรุนแรง หวังหลินสัมผัสพลังแข็งแกร่งเข้ากระแทกร่างได้ทันทีจนเขาต้องกระอักโลหิต ขณะเดียวกันก็กำลังถูกผลักกลับไปด้านหลังด้วย!
เขาถูกผลักออกไปถึงหมื่นฟุต!
อย่างไรก็ตามเจตนาต่อสู้ภายในตัวหวังหลินกลับรุนแรงยิ่งขึ้น เสียงหัวเราะดังลั่นพลางจับจ้องไปบนปากเจ้าอสูรโลกันตร์และร้องคำรามสนั่น
“นี่ยิ่งน่าสนใจ! เอาชนะข้าด้านความแข็งแกร่ง!” หวังหลินฝืนหยุดตัวเองและตอนนี้เองจึงมีพลังรุนแรงอีกสายออกมาจากอสูรโลกันตร์ ดาวเทพโบราณเจ็ดดวงของหวังหลินหมุนติ้ว โคจรพลังเทพโบราณเต็มไปทั่วร่าง ไม่เพียงแต่จะหยุดเขาไม่ให้โดนผลักกลับไปแต่หวังหลินยังก้าวเท้าไปข้างหน้าเข้ากอดรัดเจ้าอสูรโลกันตร์!
อวกาศสั่นสะเทือน สายหมอกส่งเสียงคำราม เสียงหัวเราะของหวังหลินแพร่กระจายพร้อมกับดวงตาแดงฉานเต็มไปด้วยเจตนาต่อสู้ หลังจากผลักเจ้า อสูรโลกันตร์ได้หนึ่งก้าว เขาก็ก้าวเท้าที่สอง!
เจ้าอสูรโลกันตร์ร้องคำรามออกมาจากข้างในราวกับมันไม่สามารถต้านทานพลังเทพโบราณที่ออกมาจากหวังหลินได้ มันถูกผลักกลับไปอย่างต่อเนื่อง!
หวังหลินก้าวเร็วขึ้นพร้อมกับส่งเสียงคำรามไปด้วย!
หนึ่งร้อยฟุต ห้าร้อยฟุต พันฟุต…จนกระทั่งหมื่นฟุต!
ไม่ว่าเจ้าอสูรโลกันตร์จะดิ้นรนแค่ไหน มันก็ไม่สามารถเป็นอิสระจากแขน หวังหลินได้ พอถอยไปได้หมื่นฟุต หวังหลินเกร็งแขน ยกเจ้าอสูรโลกันตร์ก่อนจะกระแทกมันลงไป!
สายหมอกในอาณาเขตดวงดาวถูกดันกลับไปจนเปิดเป็นช่องว่างตรงกลาง เจ้าอสูรโลกันตร์ถูกหวังหลินโยนลงไปข้างล่าง
เกิดเป็นเสียงดังลั่นและเสียงคำรามตื่นตระหนกออกมาจากเจ้าอสูรโลกันตร์ แววตามันเกิดความหวาดกลัว มันเคลื่อนที่เหมือนวาฬ ไม่กล้าต่อสู้อีกหลังจากถูก หวังหลินโยนลงไป มันเริ่มจะหนีไปด้านล่าง
“จงกลายเป็นอสูรชีวิตของเทพผู้นี้ซะ และอาละวาดไปพร้อมกับข้า!” หวังหลินดวงตาส่องสว่าง ฝ่ามือแรกที่ส่งออกไปแฝงกลิ่นอายแห่งพลังชีวิต และมันเข้าไปในร่างเจ้าอสูรโลกันตร์แล้ว!
พอเห็นเจ้าอสูรโลกันตร์หนี หวังหลินก้าวไปข้างหน้า ทว่าขณะที่ประชิดมันเจ้าอสูรโลกันตร์หันตัวกลับมาทันที แววตาหวาดกลัวหายไปและแฝงประกายแห่งปัญญา!