1505. หลอม!
เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นเพียงชั่วพริบตา นาทีที่เหล่าผู้รู้แจ้งปรากฏตัวขึ้นและ เริ่มเอ่ยวาจา แผ่นหินจารึกขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นเหนือวิญญาณอสูรโลกันตร์
คำพูดสีแดงฉานบนแผ่นจารึกแฝงเจตนาอันบ้าคลั่ง เหล่าผู้รู้แจ้งดูเหมือนจะ บ้าคลั่งและไปแล้ว คำร่ายกลายเป็นเสียงตะโกน พวกเขาอยู่ใต้การควบคุมและ หมุนวนเป็นวงกลมกลายเป็นวังวน
วังวนแพร่กระจายพลังทำลายล้างออกไปทุกทิศทาง หวังหลินถูกดันถอยไปสามก้าว ขณะที่กำลังจะก้าวไปข้างหน้า สัญลักษณ์เต๋าบนแผ่นจารึกลอยออกมาและพุ่งหา หวังหลิน!
สัญลักษณ์เต๋าเข้าประชิดหวังหลินในทันที หวังหลินเคยอยู่ในดินแดนเจ็ดสีและ รู้ดีว่ามันน่ากลัวแค่ไหน เขาเริ่มได้ยินเสียงพึมพำออกมาจากสัญลักษณ์เต๋า!
‘ผู้ตื่นรู้ ผู้จองจำแห่งเต๋าสวรรค์…’ เจตนาอันบ้าคลั่งแพร่กระจาย ในวินาทีนั้นจากดาวที่เหลืออยู่สี่ดวงบนวิญญาณอสูรโลกันตร์ อีกสองดวงแตกดับไปเรียบร้อย
ขณะเดียวกันร่างเงาปากของวิญญาณอสูรโลกันตร์จึงกลับเข้าสู่ร่าง ขณะที่วังวนหมุนวน เจ้าอสูรโลกันตร์ถอยร่นอย่างรวดเร็วด้วยแววตาหวาดกลัว
มันเกิดความหวาดกลัว!
อำนาจแห่งดินแดนเจ็ดสีได้ทำให้มันเปลี่ยนนิสัย แต่การให้ลืมความขี้ขลาดดั้งเดิมนั้นทำได้ยากยิ่ง ซึ่งผนึกบนวิญญาณมันไม่ได้สลายไปและทำให้มันเกิดความหวาดกลัวสุดขีด
ขณะที่สัญลักษณ์เต๋าผลักหวังหลินกลับไป อสูรโลกันตร์จึงใช้อีกวิชาหนึ่งไปด้วย!
ไร้ตัวตน!
ร่างเจ้าอสูรโลกันตร์กลายเป็นพร่ามัว และมันหายวับไปอย่างสิ้นเชิงเพียงไม่กี่พันฟุต เหล่าผู้รู้แจ้ง วังวนและสัญลักษณ์เต๋าที่กำลังพุ่งหาหวังหลินจึงหายไปพร้อมกัน!
ทุกอย่างหายวับไปพร้อมกับอสูรโลกันตร์!
หวังหลินดวงตาแดงฉาน ร่ำร้องออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว หลิงตง โจวจิน อสรพิษพิฆาตจันทร์และใบไม้โบราณทั้งหมดอยู่ในตัวอสูรโลกันตร์ หากมันหนีไปได้ มูลค่าที่เสียไปนับว่ามหาศาลเกิน!
การเปลี่ยนแปลงฉับพลันในการล่าอสูรโลกันตร์ครั้งนี้อันเนื่องมาจากที่มันกลืนกินดินแดนเจ็ดสีเข้าไป แม้หวังหลินจะคาดคำนวณเอาไว้แต่เขาก็ไม่อาจคาดเดาเรื่องราวอันน่าเหลือเชื่อนี้ได้!
ดินแดนเจ็ดสีปรากฏขึ้นในอาณาเขตสายหมอกแห่งนี้และถูกอสูรโลกันตร์กลืนกิน!
“ข้าไม่ยอมปล่อยให้มันหนีไปได้!” หวังหลินเผยแววตาบ้าคลั่ง เขาก้าวไปข้างหน้าและปรากฏตัวเหนืออาณาเขตดวงดาว จากนั้นสะบัดแขนลงไปด้านล่าง!
อักขระสายฟ้าลอยออกมาจากตาขวาและปกคลุมพื้นที่รอบๆ ในพริบตา! สายฟ้าเสริมทั้งเก้าหมุนวนรอบๆ
โลกสั่นสะเทือนและส่งเสียงดังลั่น สายฟ้าไร้ขอบเขตผุดออกมาจากความ ว่างเปล่าจนก่อเกิดเป็นนรกสายฟ้า!
“ยิ่งขึ้น ยิ่งใหญ่ขึ้นไป!!” หวังหลินร้องคำรามด้วยความโกรธแค้นรุนแรง แก่นแท้สายฟ้าพุ่งออกมาจากร่างและขยายขนาดอย่างรวดเร็ว!
หมื่นฟุต แสนฟุต หนึ่งล้านฟุต สิบล้านฟุต!
พริบตาเดียวอักขระสายฟ้าเข้าปกคลุมพื้นที่ระยะสิบล้านฟุต หวังหลินชี้ใส่กลางหน้าผาก พลังเทพโบราณเต็มไปทั่วร่างกาย
“ขยายไปอีก!!”
สิบล้านฟุต สามสิบล้านฟุต ห้าสิบล้านฟุต…ร้อยล้านฟุต!
หวังหลินร้องคำราม เตาหลอมจักรพรรดิลอยออกมาจากดาวดวงแรก เตาหลอมผสานเข้ากับอักขระสายฟ้า
“ขยายออกไปอีก!!”
เสียงดังสนั่นกึกก้องคับฟ้า อักขระสายฟ้าที่ถึงขีดจำกัดหนึ่งร้อยล้านฟุตได้ขยายออกไปมากขึ้นอีก!!
สองร้อยล้านฟุต สามร้อยล้านฟุต ห้าร้อยล้านฟุต…จนกระทั่งแปดร้อยล้านฟุต!!
อาณาเขตดวงดาวอันไร้ขอบเขตถูกห่อหุ้มอยู่ในสายฟ้าและกลายเป็นทะเลสาบสายฟ้าขนาดยักษ์!
“ถึงแม้เจ้าจะกลืนกินดินแดนเจ็ดสีไป เจ้าก็ยังจะเป็นอสูรแก่นชีวิตของข้า!! ตอนนี้เจ้าอาจจะหนีไปได้และข้าติดตามเจ้าไม่ได้ แต่ข้าจะหลอมพื้นที่อวกาศทั้ง แปดร้อยล้านฟุตให้กลายเป็นฝุ่นผงเพื่อบังคับเจ้าออกมา!!”
แม้เจ้าอสูรโลกันตร์จะเปลี่ยนเป็นไร้ตัวตนและหนีอย่างรวดเร็ว ผนึกของหวังหลินยังอยู่กับมัน หวังหลินสัมผัสได้ว่ามันกำลังหนีอย่างรวดเร็วแต่ไม่ได้ออกไปจากพื้นที่ระยะแปดร้อยล้านฟุตแห่งนี้!
เขาสัมผัสผนึกวิญญาณและผนึกร่างกายของมันได้อย่างชัดเจนว่ากำลังแตกสลาย อีกไม่นานมันคงสูญสลายไปอย่างสิ้นเชิงและการเชื่อมต่อของเขาก็จะหายไป!
สายฟ้าดังกึกก้อง เพลิงเก้าสีผุดขึ้นในตาซ้ายและพุ่งออกไป ขณะเดียวกันร่างเงาวิหคศักดิ์สิทธิ์ผุดขึ้นด้านหลังและส่งเสียงร้อง!
การปรากฏตัวของวิหคศักดิ์สิทธิ์นั่นหมายความว่าหวังหลินกระตุ้นเพลิงทั้งหมดในร่างกาย วิหคศักดิ์สิทธิ์พุ่งเข้าหาอวกาศขนาดแปดร้อยล้านฟุตด้านล่าง
พริบตาเดียวโลกได้กลายเป็นทะเลเพลิง! ภายในเพลิงมีสายฟ้าและในสายฟ้า มีเปลวเพลิง เตาหลอมจักรพรรดิเริ่มหลอมอาณาเขตดวงดาวขนาดแปดร้อยล้านฟุตแห่งนี้!
หวังหลินสะบัดแขนและร้องคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว “หลอม หลอม หลอม!!” อาณาเขตดวงดาวแปดร้อยล้านฟุตเริ่มถูกหลอมอย่างรวดเร็ว!
หากมองจากเบื้องบน พื้นที่ระยะแปดร้อยล้านฟุตแห่งนี้ดูเหมือนแตกออกมาจากอวกาศรอบๆ คล้ายโดนเฉือนและถูกสายฟ้ากับเปลวเพลิงเข้าทำการหลอม
หวังหลินบ้าคลั่งไปแล้ว สองฝ่ามือขยับไปมาอย่างรวดเร็วเพื่อวางเขตอาคมเข้าไปในอวกาศแปดร้อยล้านฟุตจนการหลอมรวดเร็วยิ่งขึ้น!
เวลาเป็นเรื่องเร่งด่วนและเขาไม่สามารถชะลอไปได้อีก เมื่อผนึกบนเจ้า อสูรโลกันตร์สลายไป ทุกอย่างจะสูญหาย! หวังหลินไม่มีอสรพิษพิฆาตจันทร์ตัวที่สอง หลิงตงคนที่สอง โจวจินคนที่สองเพื่อให้เขาล่าอสูรโลกันตร์ได้อีกครั้ง!
อย่างไรก็ตามพื้นที่ระยะแปดร้อยล้านฟุตนับว่ากว้างใหญ่เกินไปและไม่สามารถหลอมได้ในช่วงระยะเวลาอันสั้น ตอนนี้หวังหลินสัมผัสได้ชัดเจนว่าการเชื่อมต่อของเขากับอสูรโลกันตร์อ่อนแอลงไปมากแล้ว!
แม้จะมองไม่เห็น เขากลับจินตนาการได้ว่าสองดวงดาวที่เหลืออยู่ก่อนหน้านี้ เหลือเพียงดวงเดียว!
ด้วยสถานการณ์เร่งด่วน หวังหลินสงบนิ่งลงจ้องมองอวกาศขนาดแปดร้อยล้านฟุตที่กำลังถูกหลอมอย่างรวดเร็ว ในช่วงระยะเวลาสั้นๆมันจึงเหลือเพียงเจ็ดร้อยล้านฟุต
นี่ไม่ใช่พื้นที่อวกาศราบเรียบเจ็ดร้อยล้านฟุต มันสูงเทียมสวรรค์และต่ำเทียมนรก!
ส่วนที่หายไปได้เผยค่ายกลดินแดนปิดผนึก! ส่วนที่ถูกหลอมกลายเป็นหลุมที่คงอยู่ไปชั่วนิรันดร์แห่งดาราจักรทุกชั้นฟ้า!
หวังหลินสะบัดแขนขวา ปรากฏเขตอาคมหลายแสนชิ้น แขนซ้ายขยับไปด้วยจนเกิดเป็นภาพติดตามากมาย เขาใช้ความเร็วที่เร็วที่สุดเพื่อสร้างเขตอาคมมหาศาล!
ร่มโบราณทรงพลังที่สามารถเผาได้ทั้งโลกพลันปรากฏขึ้นมาเหนืออวกาศที่กำลังถูกหลอม สัมผัสแห่งบารมีเกินจะคาดคิดได้แพร่กระจายออกมา!
“ร่มเผาดินแดน ทำลายดินแดน!” หวังหลินยกแขนขวาราวกับกำลังจับร่มยักษ์ แขนซ้ายผลักมันให้เปิดออก!
เสียงดังสนั่นกึกก้อง ร่มโบราณสั่นเทาและเปิดออกไปหนึ่งในสิบส่วน!
เพลิงมหึมาโผล่จากร่มและพุ่งลงใส่อาณาเขตดวงดาวขนาดเจ็ดร้อยล้านฟุต
มองไกลๆดูราวกับอาณาเขตดวงดาวเป็นทะเลแห่งเปลวเพลิง แรงกดดันทรงพลังแพร่กระจายออกมาจากเพลิงโหมกระหน่ำ อวกาศขนาดเจ็ดร้อยล้านฟุตเริ่มหลอมอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับเพลิงจากร่มโบราณพุ่งเข้าไปใส่!
พื้นที่ขนาดเจ็ดร้อยล้านฟุตเริ่มสั่นไหวและหดตัวลงรวดเร็ว หกร้อยล้าน สี่ร้อยล้าน สามร้อยล้าน หนึ่งร้อยล้าน…จนกระทั่งเหลือหกสิบล้านฟุต กระบวนการหลอมนับว่ารวบรัดเป็นอย่างยิ่ง
พื้นที่ว่างเปล่าเผยเป็นตาข่ายของค่ายกลดินแดนปิดผนึกและมีหลุมหลายแห่งผุดขึ้น
“ยังไม่ออกมาอีกหรือ?” หวังหลินสัมผัสได้ว่าเจ้าอสูรโลกันตร์อยู่ภายในพื้นที่ หกสิบล้านฟุต พลันสะบัดแขนและปรากฏเตาหลอมจักรพรรดิ หยดพิษทั้งเก้าผสานเข้ากับเปลวเพลิงและสายฟ้า
วิธีนี้จะไม่ทำให้พิษเสียคุณค่า แต่เป็นการทำให้หวังหลินมีเวลาบังคับเจ้าอสูรโลกันตร์ออกมา!
เสียงดังสนั่นพร้อมกับหลอมต่อไปเรื่อยๆ อวกาศขนาดหกสิบล้านฟุตเหลือความกว้างสามสิบล้านฟุต ขณะเดียวกันหมอกพิษสีดำได้แพร่กระจายอยู่ในอาณาเขต
เพียงชั่ววินาทีนั้นเสียงคำรามกระวนกระวายจึงดังออกมา เจ้าอสูรโลกันตร์โผล่ร่างขึ้นในพื้นที่ที่หมอกพิษกำลังจมไป
จังหวะนี้เองหวังหลินก้าวเท้าและเข้าประชิด ก่อนที่เจ้าอสูรโลกันตร์จะทันได้ อ้าปากได้ แขนหวังหลินกระแทกใส่เสี้ยวผนึกที่เหลืออยู่บนศีรษะมัน
เสียงอู้อี้คร่ำครวญดังออกมาจากปากที่ยังไม่เปิด