1657. ต่อสู้แตกหัก 1

ร่างต้าวเฟยซานถึงกับสั่นสะท้าน สายตาคู่นั้นทำให้จิตใจเขาสั่นไหว เขาเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับหวังหลินมาก่อนแต่ไม่คิดว่าหวังหลินจะเป็นภัยคุกคาม หลังจากได้ยินว่าราชันย์และคนอื่นๆ สังหารหวังหลินในกับดักไปแล้ว เขาจึงคิดว่าคนอื่นนั้นประเมินหวังหลินสูงเกินไป

ทว่าในยามนี้เขาตระหนักแล้วว่าหวังหลินน่าหวาดกลัวแค่ไหน เพียงแค่เกาทัณฑ์ หนึ่งดอกก็สังหารราชันย์ได้ แม้แต่เขาเองก็ยังมิอาจเชื่อ ความหวาดกลัวในใจพวยพุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุด

ตอนนี้พอถูกสายตาหวังหลินจ้องมอง หัวใจเต้นกระดอนเร็วรี่ สายตาหวังหลิน ดุจคมกระบี่กวาดผ่านท้องฟ้าและร่อนใส่ต้าวเฟยซาน เขาถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัวและใบหน้าซีดเผือด

ความคิดแทบหลุดลอย คำพูดหวังหลินเสมือนเสียงมัจจุราชแห่งความตาย เขาเป็นเพียงแค่เซียนขั้นสวรรค์ดับสูญเท่านั้นและเมื่อเผชิญหน้ากับหวังหลินจึงพบเจอกับภาพลวงตาเหมือนเขากำลังมองไปยังภูเขา

เวลานี้ความสำนึกผิดหลั่งใหลเข้ามาใส่ดุนน้ำหลาก เขาไม่ควรไปล่วงเกินมู่ปิงเหมยเลย เขาไม่ควรคิดไม่ดีต่อสตรีของจ้าวดินแดนปิดผนึกเลยด้วยซ้ำ

นี่เป็นต้นตอแห่งความตายโดยแท้! อย่างไรเสียท้ายที่สุดเขาก็ยังเป็นเซียนขั้นที่สาม แม้จะสั่นสะท้านและหวาดกลัวแค่ไหนเขาก็ยังมีจิตใจกระจ่างชัด รู้ดีว่าตนเองต้องตายเป็นแน่แล้ว หากจะมีความหวัง นั่นคือมู่ปิงเหมย!

เพียงแค่หวังหลินเอ่ยปาก ต้าวเฟยซานพุ่งหามู่ปิงเหมยโดยไม่ลังเล ดวงตาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง!

บ้าคลั่งเพื่อความอยู่รอด!

เขากำลังจะไปจับตัวมู่ปิงเหมยเพื่อแลกเปลี่ยนกับการเอาตัวรอด นี่คือความหวังสุดท้ายและความหวังเดียวของเขา!

ระยะห่างเพียงร้อยฟุตนั้นเล็กน้อยมากสำหรับเซียนขั้นที่สาม แต่ขึ้นอยู่ว่าใครกำลังเฝ้าดู ในสายตาหวังหลินนั้นต้าวเฟยซานไม่คู่ควรแม้แต่น้อย!

เขาอยู่ภายในระยะสิบฟุตห่างจากมู่ปิงเหมยแล้วแต่นางไม่หลบเลี่ยงเลย นางจ้องมองต้าวเฟยซานอย่างเยือกเย็น สายตาสวยงามของนางเผยความรังเกียจ

หวังหลินใบหน้าสงบนิ่งเยือกเย็นและก้าวเท้า ความเร็วของเขารวดเร็วเกินกว่าต้าวเฟยซานจินตนาการถึง ร่างเงาของเขายังอยู่ตรงนั้นแต่กลับปรากฏตัวเบื้องหน้ามู่ปิงเหมย ยื่นแขนออกไปหา

ราวกับต้าวเฟยซานเสนอหน้ามาเจอหวังหลินเอง

“เจ้ารนหาที่ตาย!” หวังหลินเอ่ยเสียงเย็นเยียบ ก้าวเท้าไปพลางกุมร่างของ ต้าวเฟยซานไปด้วย ต้าวเฟยซานไม่สามารถควบคุมร่างตัวเองได้เลย พร้อมกันนั้น หวังหลินลากเขาขึ้นไปในอากาศและกรแทกลงใส่พื้นเบื้องล่าง!

เสียงกรีดร้องโหยหวนดังสนั่น จากนั้นจึงเกิดการตอบสนองของเซียนรอบด้าน

หลังจากร่างของต้าวเฟยซานกระแทกใส่พื้นดิน เขาถูกหวังหลินโยนขึ้นไปในอากาศอีกครั้ง หวังหลินดวงตาสว่างวาบ ตอนที่เขาบอกว่ามู่เปิงเหมยไม่ใช่คนรักของเขาแต่นางเป็นแม่ของหวังผิง ต้าวเฟยซานยังกล้าคิดร้ายต่อนางและนี่เป็นสิ่งที่ หวังหลินไม่มีวันให้อภัย!

เขาก้าวไปและเข้าประชิดต้าวเฟยซานในทันที แขนขวาชี้ใส่หน้าอก พลังแข็งแกร่งพรั่งพรูเข้าไปในร่างต้าวเฟยซาน พุ่งเข้าใส่แขนขวาจนระเบิดกลายเป็นกองโลหิตและเลือดเนื้อ

หวังหลินไม่หยุดแค่นั้น ชี้ใส่อีกครั้งให้แขนซ้ายของต้าวเฟยซานแตกสลายและเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง

ต้าวเฟยซานส่งเสียงร้องโหยหวนหลังจากถูกทำลายไปสองแขน เขาไร้เรี่ยวแรงเบื้องหน้าหวังหลิน ส่วนเซียนที่เหลือของดินแดนชั้นนอกยังคงตกตะลึงกับเกาทัณฑ์จนไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วย

แม้จะเข้ามาก็คงไม่ทันเสียแล้ว!

หวังหลินชี้ออกไปอีกหลายครั้ง สองขาของต้าวเฟยซานกลายเป็นกองเนื้อ ฝ่ามือสุดท้ายคือฝ่ามือแห่งความตาย หลังจากทำลายแขนขาของต้าวเฟยซาน หวังหลินกระแทกใส่หน้าผากของต้าวเฟยซานอย่างโหดเหี้ยม

ภายในร่างต้าวเฟยซานส่งเสียงดังลั่น เขากระอักโลหิตจำนวนมาก ดวงตาหมองหม่น แม้แต่เสียงกรีดร้องยังอ่อนลง

จากนั้นร่างกายสั่นเทาและระเบิด โลหิตสาดกระจายไปทั่วทุกแห่งหน แต่ไม่มีใครกล้าลงมาช่วย หวังหลินสะบัดแขนเสื้อ โลหิตทั้งหมดถูกผลักออกไป

หลังจากร่างกายแตกสลาย วิญญาณดั้งเดิมของต้าวเฟยซานนั้นบาดเจ็บสาหัส แต่ไม่ได้ตาย เขาลอยออกจากร่างที่พังทลาย จากนั้นถูกหวังหลินคว้าลำคอเอาไว้ทั้งที่ยังงุนงง

หวังหลินบีบรัดอย่างโหดเหี้ยม เสียงดังปัง เซียนขั้นสวรรค์ดับสูญตายทันที!

ฉากนองเลือดนี้ทำให้เซียนดินแดนชั้นนอกถึงกับอ้าปากค้างและล่าถอย ชายร่างกำยำเบื้องหน้าฉิงชุ่ยรู้สึกหนังศีรษะด้านชา ถอยร่นโดยไม่ลังเล

ทว่าขณะที่เริ่มล่าถอย หวังหลินหันกลับมา ดวงตาแดงฉานจับจ้องไปที่ชายร่างกำยำ เขาถึงกับตัวสั่น พอหยุดชะงักไปจึงทะยานหนีให้เร็ว

“เจ้าทำร้ายศิษย์พี่ของข้า ข้าจะปล่อยให้เจ้าหนีได้อย่างไร?” หวังหลินทะยานในพริบตา ปรากฏตัวเบื้องหลังชายร่างกำยำ แขนขวาสะบัดอีกครั้ง

ชายร่างกำยำส่งเสียงคำรามบ้าคลั่งและหันตัวกลับมาทันที สองฝ่ามือสร้างผนึกส่งฝ่ามือพุ่งใส่หวังหลิน

สายฟ้าดังลั่นและชายร่างกำยำกระอักโลหิต เสียงแตกร้าวดังออกมาจากสองแขนที่พังทลาย เขากรีดร้องพร้อมกับร่างกระเด็นออกไปมากกว่าพันฟุต

หวังหลินเต็มไปด้วยจิตสังหารและไล่ตามชายร่างกำยำได้ทัน แขนขวากำหมัดและขยับเข้าหาหน้าอกของชายร่างกำยำ อีกฝ่ายเต็มไปด้วยดวงตาบ้าคลั่งจากความสิ้นหวัง เขาร้องคำรามพลางกัดปลายลิ้นพ่นโลหิตเป็นลูกศร มันเปลี่ยนกลายเป็นพายุโลหิตพุ่งใส่หวังหลิน

ในพายุมีก้อนสายฟ้าสีแดงนับไม่ถ้วน ราวกับเป็นลูกศรโลหิตที่สามารถทำลายดาวเคราะห์ได้ทั้งดวง

“หลังจากบรรลุขั้นที่สามด้วยแก่นแท้วายุ เจ้ายังได้รับแก่นแท้สายฟ้าที่ไม่สมบูรณ์อีก ค่อนข้างหายาก!” หวังหลินกวาดสายตาแต่ฝ่ามือไม่หยุดชะงัก ฝ่ามือร่อนลงใส่พายุ จากนั้นนิ้วมืองอเป็นกำหมัดพลางดึงกลับมา

เพียงเท่านี้พายุโลหิตก็แตกสลาย สายฟ้าข้างในสั่นเทา หวังหลินคือราชาแห่งสายฟ้าในโลกนี้ แก่นแท้สายฟ้าของเขาสมบูรณ์แบบ สายฟ้าทั้งหมดต้องเชื่อฟังเขา อย่าว่าแต่ก้อนสายฟ้าเล็กๆ พวกนี้เลย

“ไปซะ!” หวังหลินตะโกน ก้อนสายฟ้าในพายุสั่นสะท้านและกระจายตัวไปทุกทิศทาง พริบตาเดียวพวกมันก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

พลังอำนาจแห่งสายลมและสายฟ้าไม่สามารถต้านทานหวังหลินได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว หลังจากพายุถูกทำลาย หวังหลินก้าวเท้าไปปรากฏตัวด้านข้างชายร่างกำยำที่กำลังสิ้นหวัง

หวังหลินยกแขนขวาใช้ดัชนีเป็นกระบี่ จากนั้นบรรจงชี้ใส่ลำคอของชายร่างกำยำ!

“เพื่อลงโทษที่ทำศิษย์พี่ข้าบาดเจ็บ ข้าจะให้เจ้าทนทุกข์กับความเจ็บปวดที่สุด ในโลกนี้!” เพียงชี้ไป ลำคอของชายร่างกำยำเริ่มบวมเป่ง โลหิตในร่างไหลเวียนอย่างรวดเร็วพร้อมกับถูกดัชนีของหวังหลินดูดออก

พริบตาเดียวชายร่างกำยำก็ส่งเสียงกรีดร้องโหยหวน ใบหน้าซีดขาว โลหิตทั้งหมดในร่างควบแน่นอยู่ตรงลำคอ ตอนนี้ลำคอสีม่วงคล้ำ เกิดเป็นตุ่มบวมใหญ่ขึ้นมา

ตุ่มนี้คือโลหิตทั้งหมดในร่าง ซึ่งรวมมาตรงที่เดียวในพริบตา

ตุ่มสีม่วงคล้ำเกิดการระเบิด โลหิตจำนวนมากสาดกระเซ็นไปทั่วทุกที่ พอโลหิตทั้งหมดหายไป เสียงกรีดร้องของเขาคือหัวใจที่กำลังบิดตัว!

ความเจ็บปวดรูปแบบนี้เกินคำอธิบาย แม้แต่เหล่าเซียนยังพบว่ามันแทบทนรับไม่ไหว

อย่างไรเสียนี่ยังไม่จบ แม้โลหิตทั้งหมดจะถูกดึงออกไป แต่พลังดึงดูดยังเหลืออยู่ ดังนั้นสิ่งที่ถูกดึงออกมาคือพลังชีวิตของเขา พลังชีวิตจำนวนมากถูกดึงออกมาจากลำคอ เขาส่งเสียงกรีดร้องและเสี้ยววินาทีต่อมาพลันกลายเป็นโครงกระดูก

ดวงตากลวง สีหน้าท่าทางน่าหวาดกลัว ทว่าใบหน้าซีดเซียวไร้สีสันราวกับตายไปแล้ว

กระนั้นพลังดึงดูดจากดัชนีของหวังหลินก็ไม่ลดลง มีแต่จะเพิ่มขึ้น ด้วยพลังดึงดูด ทรงพลังนี้ ร่างคล้ายโครงกระดูกของชายผู้เคยมีร่างกำยำถึงกับสั่นสะท้าน เสียงกรีดร้องโหยหวนอ่อนลง กระดูกเริ่มละลาย

ร่างกายเปลี่ยนเป็นของเหลว วิญญาณดั้งเดิมถูกดึงออกมา ภาพเหตุการณ์กระบวนท่าโจมตีอันทรงพลังนี้ส่งผลต่อจิตใจทุกคนที่กำลังเฝ้าดู

พวกเขาเป็นพยานรู้เห็นเซียนขั้นสวรรค์ดับสูญได้ถูกดูดทุกอย่างออกมาจากร่างกาย ท้ายที่สุดกลายเป็นก้อนควันในมือหวังหลิน!

ก้อนควันนี้คือชายร่างกำยำคนนั้น!

หวังหลินมาถึงเบื้องหน้าฉิงชุ่ย กดแขนที่ว่างอยู่ใส่ฉิงชุ่ยซึ่งหลับตาและกำลังจะตาย

การกระทำนี้ทำให้ร่างฉิงชุ่ยสั่นเทาและพลันลืมตา ควันสีดำเจ็ดสายหลุดลอยออกจากร่างกายเสมือนอสรพิษ พวกมันไม่อยากออกมาแต่ก็ถูกระดับบ่มเพาะอันทรงพลังของหวังหลินบังคับออกมาจากร่างฉิงชุ่ย

ขณะที่ควันสีดำเจ็ดสายเลือนหายไป แม้ดวงตาฉิงชุ่ยยังคงหมองหม่น กลิ่นอายแห่งความตายได้หายไปแล้ว จากนั้นพลังชีวิตเริ่มกลับคืนในร่างกาย

หลังจากสลายพิษในร่างฉิงชุ่ยได้ หวังหลินส่งก้อนควันที่แยกออกมาจากชายร่างกำยำให้ฉิงชุ่ย

“หลังจากดูดซับมัน การฟื้นฟูของศิษย์พี่จะเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด!” หวังหลินชำเลืองไปที่สตรีชุดชมพูด้านข้างฉิงชุ่ยซึ่งนางกำลังตกจ้องมองเขาอย่างตกตะลึง จากนั้นหวังหลินจึงหันไปหาท้องฟ้า