1656. การระเบิดยิ่งใหญ่
ชายร่างกำยำเผยรอยยิ้มพลางเข้าใกล้ฉิงชุ่ยและลูกสาว แววตาฉิงชุ่ยหม่นหมองและกำลังเข้าปะทะ วินาทีนั้นเขามองออกไปไกล แม้ทัศนวิสัยจะพร่ามัว แต่จิตใจรู้สึกถึงกลิ่นอายคุ้นเคย
กลิ่นอายคุ้นเคยนี้เป็นของศิษย์น้อง!
สตรีชุดชมพูที่กำลังประคองเขาเองก็เงยหน้าขึ้นมาด้วย แววตาเปล่งประกายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ชายร่างกำยำตัวสั่นเทา ทันใดนั้นหันหน้ากลับมา ปรากฏแววตาไม่เชื่อสิ่งที่เห็น
อีกดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง มู่ปิงเหมยร่างสั่นเทาและเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ดวงตาสว่างวาบ ภายในความสว่างนั้นนางดูงดงามยิ่งนัก!
ใบหน้าประทับรอยยิ้มเปี่ยมสุข ยากนักที่นางจะมีความสุขขนาดนี้ในชีวิต นางรู้ดีและเชื่อว่าเขาไม่ได้ตาย!
ต้าวเฟยซานผู้อยู่ห่างจากมู่ปิงเหมยไม่ถึงร้อยฟุตถึงกับตกตะลึงเมื่อสัมผัส กลิ่นอายที่ทำให้หนังศีรษะด้านชาได้ เขาเห็นใบหน้าอ่อนโยนและรอยยิ้มของ มู่ปิงเหมย แม้เขาจะไม่เคยพบเจอหวังหลินมาก่อน แต่ความคิดจิตใจสั่นเทาและ คาดเดาสิ่งน่ากลัวขึ้นในใจ
ทันใดนั้นจึงหันกลับไปมอง!
ดาวเคราะห์เซียนอีกดวงที่มีคนมากมายที่หวังหลินรู้จัก ซื่อจื่อเฟิง จางกงเล่ย เฉินกงฮู่ ปรมาจารย์จงเฉินและคนอื่นๆ! ทั้งหมดมองออกไปไกลและเห็นเศษเสี้ยวเกาทัณฑ์ทรงพลังในอวกาศ!
เกาทัณฑ์ดอกนี้มีขนาดยาวหลายแสนฟุตและกระทั่งมีพลังอำนาจทำลายสวรรค์ด้วยตัวเอง ปลายดอกเป็นวงกลมและส่งเสียงหวีดหวิวผ่านอวกาศจนเบื้องหน้ามันแตกสลาย ไม่มีสิ่งใดจะหยุดยั้งมันได้!
มีคนผู้หนึ่งยืนอยู่ตรงปลายเกาทัณฑ์ คนผู้นั้นสวมชุดสีขาว เรือนผมสีขาว! ทั้งยังเห็นกงล้อไร้การหมุนขนาดยักษ์สองอันที่ติดตามด้านหลังเขาอย่างกระชั้นชิด
ยามนี้ ฉิงหลิน ปรมาจารย์หงซานและสตรีชุดม่วงจากอัญเชิญนทีที่หวังหลิน ไม่รู้จัก ทั้งสามคนมองไปยังเกาทัณฑ์น่ากลัวดอกนั้นกำลังเข้ามาใกล้!
ฉิงหลินเต็มไปด้วยแววตาไม่เชื่อ เขารู้สึกเลือนลางว่าเกาทัณฑ์ดอกนี้ช่างคุ้นตาและพอจะจำได้บางอย่าง แต่ไม่กล้านึกฝัน!
ปรมาจารย์หงซานตะลึงงันไปอย่างสิ้นเชิง ไม่เพียงแค่หวังหลินจะไม่ตาย ระดับบ่มเพาะของเขายังเพิ่มพูนขึ้นมาถึงระดับนี้ เขายังพุ่งมาที่นี่ด้วยวิธีอันเหลือเชื่อและสั่นสะเทือนสวรรค์อย่างยิ่ง!
เหล่าเซียนดินแดนชั้นในที่กำลังตกใจเทียบไม่ได้กับสิ่งที่เซียนดินแดนชั้นนอกรู้สึกเลย ยามนี้ความคิดจิตใจของเซียนหลายแสนคนกำลังสั่นเทา แต่ละคนมีแววตาหวาดกลัว บางคนจดจำหวังหลินได้จึงตื่นตระหนก
โดยเฉพาะเหล่าเซียนขั้นแก่นแท้ดับสูญที่ช่วยกันสังหารหวังหลินในคราวนั้นถึงกับหันมาด้วยความตื่นตะลึง!
“หวังหลิน!”
“มันยังไม่ตาย!!”
“นี่มันเกาทัณฑ์ของลี่กวง!” สีหน้าท่าทางของนางสนมจักรพรรดิเทพทั้งสองกำลังเปลี่ยนไปเพราะเป็นพยานรู้เห็นความทรงพลังของเกาทัณฑ์เป็นอย่างดี
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตา เกาทัณฑ์ส่งเสียงและเข้ามาใกล้ อาณาเขตดาวเคราะห์ทุกดวงที่มันผ่านจะเกิดการแตกสลาย กลายเป็นลำห้วยขนาดยักษ์คงอยู่ไปชั่วกาลนาน!
ลำห้วยนี้โผล่ออกมาตั้งแต่ชายแดนทะเลเมฆา!
เกาทัณฑ์ดอกนี้มีความโกรธเกรี้ยวของหวังหลินและการฆ่าล้างสังหารตลอดการเดินทางที่ผ่านมาตั้งแต่ดาราจักรฟ้ากระจ่าง อัญเชิญนทีและทะเลเมฆา มันพุ่งทะยานเข้าหาประทับฝ่ามือที่อยู่ด้านนอกตำหนักของราชันย์
นี่คือการต่อสู้ของหวังหลินกับราชันย์!
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นเร็วยิ่งกว่าสายฟ้าหลายเท่า ขณะที่ทุกคนยังคงตกตะลึง เกาทัณฑ์ได้เข้ามาใกล้ประทับฝ่ามือที่กำลังตกลงไป!
ยามนี้สายตาทุกคนจับจ้องรวมกันที่นี่ การปรากฏตัวของหวังหลินได้กลายเป็นแสงส่องสว่างขึ้นไปทั่วโลก เหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกทั้งหมด โดยเฉพาะคนที่อยู่ในขั้นที่สามต่างก็หันความสนใจมาที่เขา!
ภายใต้สายตาแต่ละคน เกาทัณฑ์ได้เข้าปะทะกับประทับฝ่ามือของราชันย์!
เมื่อปะทะกัน ประทับฝ่ามือสั่นสะท้านรุนแรงและระเบิดเป็นแสงสีรุ้งส่องสว่าง แต่แสงก็ไม่สามารถกดดันเกาทัณฑ์ที่ไร้แสงและมีเพียงจิตสังหารได้!
เสียงสายฟ้าดังกึกก้องจนกลายเป็นคลื่นกระแทกในระดับที่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ประทับฝ่ามือสั่นสะท้านรุนแรงและพังทลาย!
เกาทัณฑ์แทงทะลุผ่านไปอย่างน่าตกตะลึงและดูเหมือนมันน่ากลัวยิ่งกว่าเดิมจนทุกคนแทบลืมหายใจ ขจัดอันตรายของดินแดนชั้นในให้หมดสิ้น พุ่งทะยานเข้าหาตำหนักที่โผล่ออกมาจากรอยแยก
บนตำหนักแห่งนั้น ผ้าคลุมสีดำของราชันย์กำลังพริ้วไหวท่ามกลางสายลม เผยให้เห็นร่างแห้งเหี่ยว ยามนี้ใบหน้าเกิดความบิดเบี้ยว แววตาบ้าคลั่งอันหาได้ยาก
“ข้าไม่เชื่อว่าคันศรลี่กวงในมือเจ้าจะสร้างพลังได้มากพอสังหารข้าได้!” ราชันย์ส่งเสียงคำราม ก้าวเท้าเข้าหาเกาทัณฑ์!
พริบตาเดียวร่างของราชันย์ปรากฏตัวเบื้องหน้าปลายเกาทัณฑ์ แขนแห้งเหี่ยวโบกสะบัดให้ปรากฏม่านแสงสีรุ้ง เข้าปะทะกับเกาทัณฑ์
ยามที่ม่านแสงสีรุ้งเข้าปะทะ เกิดเป็นเสียงดังสนั่นทั่วอาณาเขตดวงดาว แสงสีเขียว เหลือง ส้ม แดงแตกสลายทันที จากนั้นตามมาด้วยแสงสีม่วง คราม น้ำเงินเกิดการบิดเบือนและแตกสลาย
ม่านแสงสีรุ้งไม่สามารถหยุดยั้งเกาทัณฑ์ดอกนี้ได้! ระดับบ่มเพาะของหวังหลินไม่ได้สูงส่งพอจะต่อสู้กับราชันย์ มีเพียงไม่กี่คนในโลกนี้เท่านั้นจะหยุดยั้งเกาทัณฑ์ได้! แต่ราชันย์ไม่ใช่หนึ่งในนั้น!
ราชันย์ถอยร่นอย่างต่อเนื่อง สองแขนเสื้อแตกกระจายจนเผยให้เห็นแขนเหี่ยวแห้งสองข้าง สีหน้ามืดมนและกัดริมฝีปากพ่นโลหิตออกมา
โลหิตนี้มีสีทองเบาบาง มันระเบิดขึ้นมาด้วยพลังของสายโลหิตเทพทันที ดวงอาทิตย์สีทองปรากฏขึ้นตรงหน้า กฏแห่งต้นกำเนิดห่อหุ้มอาณาเขตดวงดาว
“ข้าไม่เชื่อ!!!” ราชันย์ผลักดวงอาทิตย์สีทองเบื้องหน้าเข้าหาเกาทัณฑ์
“ออกไปจากที่นี่ซะ เจ้าเด็กรับใช้!” หวังหลินเอ่ยเสียงดังกึกก้อง เกาทัณฑ์ปะทะเข้ากับดวงอาทิตย์สีทอง
คลื่นเสียงทรงพลังแผ่กระจาย เซียนนับไม่ถ้วนกรีดร้องเนื่องจากหูทั้งสองแตกสลายและมีโลหิตเจิ่งนอง ดวงอาทิตย์สีทองสั่นรุนแรงแต่ไม่สามารถขยับไปข้างหน้าได้เลยแม้จะมีราชันย์ผลักดันด้วยสองแขน เขากำลังถูกผลักถอยหลังไปอย่างไม่เต็มใจ
ท้ายที่สุด ดวงอาทิตย์ก็ระเบิดเสียงดังลั่น ก่อตัวเป็นผลกระทบอันรุนแรง ทว่ามันไม่ได้กระจายไปไหน แต่ด้วยแรงกดดันของเกาทัณฑ์มันจึงพุ่งเข้าหาราชันย์ทั้งหมด!
ราชันย์กระอักโลหิต ชุดสีดำรอบร่างกายพลันแตกสลายจนเผยให้เห็นร่างกายแห้งเหี่ยว เขาถูกผลักดันจนกระแทกเข้าใส่ตำหนักของตัวเอง
บนตำหนักเกิดรอยแตกร้าวหลายแห่ง ขณะเดียวกันที่เกาทัณฑ์เข้าใกล้ และมันกำลังจะชนใส่ตำหนัก ราชันย์สร้างผนึกขึ้นมาเกิดเป็นบ่อน้ำขนาดยักษ์เบื้องหน้า บ่อน้ำแห่งนี้มีจักรวาลของตัวมันเอง เป็นอวกาศอันไร้ขอบเขต!
บ่อน้ำแห่งนี้คือมิติเพลิงนรกานต์แห่งที่สองของราชันย์!
มันคือสมบัติที่เหลียนต้าวเฟยมอบให้เขาตอนที่อยู่บนแผ่นดินเซียนดารา! เมื่อเขานำมันออกมา เกาทัณฑ์ก็มาถึง!
บ่อน้ำแห่งนี้ไม่ได้เป็นแนวนอนแต่กลับเป็นแนวตั้ง ผิวน้ำเกิดเป็นระลอกคลื่น วินาทีนั้นมันจึงปรากฏเกาทัณฑ์แบบเดียวกันไม่มีผิดเพี้ยน!
เกาทัณฑ์มายาพุ่งออกมาจากผิวน้ำและพุ่งใส่เกาทัณฑ์ลี่กวง เมื่อทั้งสองปะทะกัน เกาทัณฑ์มายาพังทลายและราชันย์กระอักโลหิต ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
“เจ้ากำลังใช้ร่างเทพอมตะของนายท่าน!!! ร่างเทพอมตะเป็นสิ่งล้ำค่ามากและ ในชีวิตมีโอกาสได้รับมาเพียงครั้งเดียวเท่านั้น…เจ้าละทิ้งมันไปและใช้มันอย่างไร้ค่าแบบนี้…เจ้ายิงเกาทัณฑ์นั่นไปกี่ครั้งแล้ว? ข้าว่าไม่เกินสองครั้ง!! หลังจากยิงไปมากกว่าสอง เจ้าจะไม่มีวันได้กลายเป็นเทพอีกเลยในชีวิต เมื่อไม่มีโลหิตเทพ เจ้าก็ไม่ต่างอะไรจากมดไร้ค่า!!” คำพูดของราชันย์ถูกขัดจังหวะเมื่อเกาทัณฑ์ร่อนลงใส่ พลังของมันส่งเข้าไปในร่างกายจนร่างเขาแตกสลาย ตำหนักด้านหลังพังทลายไปพร้อมกับเขา!
ตำหนักแห่งนี้คงอยู่มานับตั้งแต่ยุคโบราณและเป็นเสาหลักทางจิตวิญญาณของดินแดนชั้นนอก สำหรับเหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกแล้ว ตำหนักแห่งนี้คือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีวันโดนทำลาย!
กระนั้นในตอนนี้ พวกเขากำลังเฝ้าดูตำหนักกำลังล่มสลายอยู่เบื้องหน้า ตำแหน่งแตกเป็นเสี่ยงๆและเกิดการระเบิด!
ราชันย์สูญสิ้น ตำหนักพังทลาย โลกพลันเปลี่ยนสีสัน!
ทว่าราชันย์ไม่ได้ตายจริงๆ วินาทีที่ร่างเขาถูกทำลาย พลังทั้งหมดจากเกาทัณฑ์หายไป เลือดเนื้อที่แตกสลายของเขาเริ่มขยับเคลื่อนไหวอีกครั้ง มันรวมตัวกันอย่างรวดเร็วและก่อร่างขึ้นมาใหม่ด้านนอกรอยแยก
‘วิชาสามชีวิตของเผ่าทำลายผนึก!!’ หวังหลินหรี่ตาแคบ
ราชันย์ฟื้นคืนชีพมาด้วยใบหน้าซีดเผือด เขาล่าถอยกลับเข้าไปในรอยแยกโดยไม่ลังเล แขนขวายื่นออกไปด้านหลังและให้รอยแยกพังทลายไป
เขาหนีไปด้วยความอับอายเป็นอย่างยิ่ง!
เสียงยังคงดังกึกก้องและวนอยู่รอบๆ เหล่าเซียนหลายแสนคนต่างก็เงียบลง สายตาทุกคนจับจ้องไปที่หวังหลิน
เกาทัณฑ์ดอกนั้นช่างน่าตกตะลึงเกินไป!
อีกด้านของเซียนขั้นแก่นแท้ดับสูญของดินแดนชั้นนอก หญิงชราหน้าซีด แววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเกินคำบรรยาย เกาทัณฑ์ดอกนั้นทำให้นางหวาดกลัวเข้าจริงๆ!
ชายชราชุดดำเองก็หวาดกลัวเช่นเดียวกัน ตอนที่เขาเห็นพลังอำนาจของเกาทัณฑ์ ราวกับเขาเห็นความตายของตัวเอง!
รวมถึงนางสนมจักรพรรดิเทพทั้งสองคนด้วย แม้พวกนางจะมีสถานะสูงส่ง แต่กลับมองหวังหลินด้วยแววตาหวาดกลัว! พวกนางเป็นเทพจากแผ่นดินเซียนดาราแล้วอย่างไรเล่า? พวกนางยังคงกลัวหวังหลินอยู่ดี!
ห่างออกไปไกล ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วตัวสั่นเทา จากตำแหน่งของนางจึงเห็นได้แต่เพียงแผ่นหลังของหวังหลิน นางคุ้นเคยกับร่างนี้และหวาดกลัวยิ่ง นี่เป็นแผ่นหลังของร่างที่ทำลายโลกใบนี้จากการพยากรณ์ของนาง!
“แม้นางจะไม่ใช่คนรักข้า แต่นางคือแม่ของลูกชายข้า หวังผิง ก่อนหน้านี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ!?” หวังหลินหันหน้ากลับมา สายตาดุจคมกระบี่จ้องไปที่ต้าวเฟยซานที่กำลังหวาดกลัวและอยู่ห่างจากมู่ปิงเหมยเพียงแค่ร้อยฟุต