1658. ต่อสู้แตกหัก 2

“พวกเซียนดินแดนชั้นนอก เจ้าทั้งหมดรุกรานดินแดนชั้นในของข้ามาเป็นร้อยปีและพรากชีวิตไปมากมาย…ตอนนี้พวกเจ้ายังมาล้อมที่นี่อีก ในเมื่อไม่อยากจากไปไหนและตั้งใจจะมาฆ่าล้าง เช่นนั้นพวกเจ้าก็อย่าไปไหน วันนี้จะเป็นการต่อสู้แตกหัก!” เพียงหวังหลินเอ่ยขึ้นมา ยกแขนขวาชี้ไปที่ท้องฟ้า เสียงดังสนั่นกึกก้องและปรากฏ กงล้อขนาดยักษ์

“ฆ่า!!” หวังหลินร้องคำรามและมุ่งหน้าไป

สิ้นเสียงหวังหลินคำราม เซียนดินแดนชั้นในที่เหลืออยู่ถึงกับโลหิตเดือดพล่าน พวกเขาไม่ซ่อนตัวอยู่ในค่ายกลดาวเคราะห์อีกต่อไปแล้วและพุ่งออกมา!

“ฆ่า!!”

เหล่าคนที่พุ่งออกมามีทั้งฉิงหลิน ปรมาจารย์หงซาน สตรีจากอัญเชิญนที มู่ปิงเหมย สำนักเทพเจ้าและเหล่าเซียนดินแดนชั้นในที่ถูกกดดันจนถึงขีดจำกัด

เซียนที่เหลืออยู่จากดินแดนชั้นในมีไม่ถึงแปดหมื่นคน แต่แปดหมื่นคนนี้ไม่กลัวความตาย พอมีเสียงคำรามของหวังหลินมาด้วย พวกเขาจึงบ้าคลั่ง!

“ค่ายกลชีวิตและความตาย จัดการทุกชีวิต!” หวังหลินชี้ไปบนฟ้า กงล้อเริ่มหมุนอย่างช้าๆ พลังผลักดันมหาศาลแผ่กระจายออกมาใส่เซียนดินแดนชั้นนอกหลายหมื่นคน!

เหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกหลายหมื่นคนถึงกับกระอักโลหิตจากแรงกดดัน บางคนร่างกายระเบิดและตายในทันที

ทว่ามีเซียนดินแดนชั้นนอกมากมายเกินไป หลังตื่นตระหนกได้เพียงชั่วครู่ พวกเขาก็พยายามร้องคำราม พยายามต่อต้านกับแรงผลักดันและเริ่มต่อสู้จนตัวตายไปกับเซียนดินแดนชั้นใน!

เซียนดินแดนชั้นในทั้งหมดลอยออกมาจากค่ายกลดาวเคราะห์ หวังหลินพุ่งมาข้างหน้า หลังจากใช้ค่ายกลแห่งชีวิตและความตายไป เขาก็พุ่งเข้าหาเหล่าเซียนขั้นแก่นแท้ดับสูญของดินแดนชั้นนอก!

เป้าหมายของเขาคือสังหารเซียนขั้นที่สามทั้งหมดที่นี่!

ยามหวังหลินกวาดสายตาไปหาเซียนหลายแสนคน คนแรกที่หวังหลินเห็นคือ นางสนมจักรพรรดิเทพที่ถือพิณ! นางเคยใช้วิชาหนึ่งใส่หวังหลินจนเกิดความเจ็บปวดแสนสาหัส เขายังจำได้ดีตอนที่อวัยวะภายในทั้งห้าแห้งเหี่ยวและกลายเป็นน้ำสีดำ ความเจ็บปวดนั้นมากพอจนเปลี่ยนเป็นความเกลียดชังฝังลึก หวังหลินไม่สนใจตัวตนและความสวยงามของนาง นางต้องถูกฆ่าเท่านั้น!

หวังหลินเปลี่ยนกลายเป็นลำแสงและเข้ามาในกองทัพของดินแดนชั้นใน พุ่งทะยานผ่านไปจนเกิดเป็นเสียงดังมหึมา ใครที่ขัดขวางเขาจะมอดไหม้และดับสูญ หวังหลินพุ่งไปจนทิ้งไว้แต่รอยโลหิต!

เซียนดินแดนชั้นนอกตายไปด้วยร่างกายแตกสลาย แต่ศีรษะยัคงอยู่ พวกมันติดตามด้านหลังหวังหลิน ก่อตัวเป็นกองศีรษะมนุษย์!

กองศีรษะขยายขนาดขึ้นต่อไปยามที่หวังหลินผ่านกองทัพ มันยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่หยุด!

นางสนมจักรพรรดิเทพที่จับจ้องหวังหลินอยู่ถึงกับสีหน้าเปลี่ยนไปและรีบล่าถอย แม้หวังหลินจะเป็นเซียนขั้นวิญญาณดับสูญระดับกลาง นางรู้สึกกลัวหวังหลินเพราะเขามีเกาทัณฑ์ลี่กวง!

ในสายตาของนาง หวังหลินเอาชนะได้ยากยิ่ง การต่อสู้กับเขาคงนำพาความตายมาให้!

นี่เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ แต่เป็นความรู้สึกที่สมจริงจนเกิดความหวาดกลัวรุนแรง!

ขณะที่นางถอย หวังหลินก็เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ โลหิตสาดกระจายไปทั่วทุกที่ที่เขาเคลื่อนผ่านพร้อมกับเหล่าเซียนนับไม่ถ้วนกรีดร้องและตายตามกันไป ศีรษะมากมายลอยอยู่ด้านหลังหวังหลิน ทำให้เขามีกลิ่นอายราวกับกำลังทำลายล้างโลกใบนี้

เพียงก้าวเท้าคราเดียว หวังหลินก็มาถึงภายในระยะพันฟุต สายตาแดงฉาน ร้องคำรามและก้าวเท้าอีกครั้ง เขาพุ่งทะยานจนอวกาศพังทลาย ปรากฏตัวห่างจากนางเพียงร้อยฟุต!

นางสนมจักรพรรดิเทพถึงกับหน้าซีดเมื่อสัมผัสจิตสังหารได้ นางกัดฟันแน่นและสะบัดแขนใส่อวกาศ พิณโบราณที่หวังหลินคุ้นเคยปรากฏขึ้นมา!

นางวางพิณไว้เบื้องหน้า สองแขนเข้าสัมผัส เสียงเพลงเริ่มบรรเลง ก่อตัวเป็นคลื่นเสียงส่งเข้าหาหวังหลิน

ดวงดาวเทพโบราณตรงกลางหน้าผากหมุนติ้วไปพร้อมกับใบหน้าโหดเหี้ยมของหวังหลิน ร่างกายส่งเสียงดังปะทุแต่ไม่ได้ขยายตัว ใช้พลังเทพโบราณรวมกันไปที่ทุกส่วนของร่างกาย

คลื่นเสียงไร้ขอบเขตดังสนั่นกึกก้อง เหล่าคลื่นเสียงนี้รุนแรงจริงและทำให้ หวังหลินได้รับอันตรายไปจำนวนหนึ่ง แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจ เขาทนมันไว้ด้วยร่าง เทพโบราณอันทรงพลังและก้าวไปข้างหน้า

พอเห็นหวังหลินกำลังเข้าใกล้ นางสนมจักรพรรดิเทพถึงกับหน้าซีด สองมือสร้างผนึกและประทับไปบนพิณโดยไม่ลังเล เสียงพิณดังกึกก้องและเกิดคลื่นเสียงขึ้นห้ารอบ

“วิชาฝังกายาทั้งห้า หัวใจ ตับ ม้าม ปอด ไต!” นางส่งเสียงร้องแหลม ยกแขนขวาขึ้นมาและประทับใส่หวังหลิน!

เพียงการประทับนี้ ร่างกายหวังหลินสั่นสะท้านและรู้สึกเจ็บปวดรุนแรง ทว่าเขาไม่ใช่คนเดิมเหมือนตอนนั้นอีกแล้ว เขาเป็นเซียนขั้นวิญญาณดับสูญระดับกลาง และด้วยร่างเทพโบราณนี้เขาจึงสามารถสังหารเซียนขั้นแก่นแท้ดับสูญได้!

ความเจ็บปวดรุนแรงยังเกินจะทนไหวเหมือนก่อน อวัยวะภายในเริ่มพังทลาย แต่หวังหลินเร็วกว่า ด้วยจิตสังหารและความมุ่งมั่น หวังหลินโยนกำปั้นออกไปด้วยแขนขวา

ศีรษะบัญชาโบราณปรากฏขึ้นเบื้องหน้าหวังหลินพร้อมกับเงาของเผ่าโบราณทั้งสามตน ทั้งหมดนั้นเข้าไปในกำปั้นเขาพร้อมกับเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง

มองไกลๆ ช่างเป็นฉากเหตุการณ์ที่น่าตกตะลึงยิ่ง กำปั้นของหวังหลินทำให้ดาราจักรถึงกับสั่นสะท้าน เหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกนับไม่ถ้วนต่างก็ถอยหนีด้วยความหวาดกลัว ยามที่หวังหลินส่งกำปั้นออกไป ร่างเงาหมื่นฟุตพุ่งทะยานเข้าไปหา นางสนมจักรพรรดิเทพ!

พริบตาเดียวเงามายานี้ก็ร่อนใส่ร่างของนางและเข้าปะทะกับคลื่นวิชาฝังกายาทั้งห้า

เสียงดังสนั่นไปทั่วสนามรบ กำปั้นมายาพังทลาย เผยให้เห็นร่างนางสนมจักรพรรดิเทพกำลังล่าถอยพร้อมกระอักโลหิต

หวังหลินก็กระอักโลหิตจากมุมปากเช่นกัน คราวนี้เขากำลังต่อสู้กับร่างดั้งเดิมของนางสนมจักรพรรดิเทพ ไม่ใช่ร่างเงาเหมือนคราวที่แล้ว นางไม่ใช่คนของที่นี่ นางมาจากแผ่นดินเซียนดารา!

นางสนมจักรพรรดิเทพปาดโลหิตออกจากมุมปาก แววตาหวาดกลัวรุนแรงยิ่งขึ้น นางรู้คุณค่าของชีวิตตัวเองมากกว่าใครอื่นที่นี่ นางเข้าใจว่านางไม่ได้มาจากที่นี่ เพราะที่นี่เป็นแค่โลกแห่งถ้ำและสถานะของนางก็สูงส่งกว่าถ้ำ ยิ่งนางคิดแบบนี้ ยิ่งกลัวตาย

หวังหลินมุ่งหน้าต่อไปในขณะที่นางถอยร่น เขาไม่สนอาการบาดเจ็บของตัวเอง แววตามุ่งมั่นพร้อมจิตสังหารเต็มเปี่ยม นางสนมจักรพรรดิเทพสร้างผนึกและเกิดแสงสีทองส่องประกาย พลังของโลหิตเทพแผ่กระจายไปทั่วดวงดาว

พลังของโลหิตเทพได้เปลี่ยนเป็นแรงกดดันห่อหุ้มรอบบริเวณ

“หวังหลิน!! ระหว่างเราไม่มีความแค้นรุนแรงอะไรกัน ทำไมเจ้าถึง…” แต่ก่อนที่ นางจะได้พูดจบ น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องบิดเบี้ยว นางยกเลิกวิชาเทพทั้งหมดและถอยร่นอย่างบ้าคลั่ง

เพราะขณะที่นางเอ่ยขึ้นมานั้น คันศรที่สังหารราชันย์พลันปรากฏขึ้นในมือหวังหลิน!

เมื่อนางล่าถอย หวังหลินจึงพุ่งออกไป แขนขวาสะบัดให้คันศรหายไป เขาไม่ต้องการยิงมันตอนนี้ เขานำออกมาเพื่อให้คนอื่นไม่กล้าใช้วิชาของตัวเองเท่านั้น!

ในยามนี้นางสนมจักรพรรดิเทพกำลังล่าถอยด้วยความกลัว หวังหลินชี้เข้าใส่นางและร้องคำราม

“หยุด!”

เพียงคำเดียว ร่างของนางก็หยุดชะงัก แต่เพียงแค่ชั่วจังหวะเท่านั้น นางมีสายโลหิตเทพและเพียงชั่วครู่ก็เป็นอิสระได้ แต่นั่นก็มากพอให้หวังหลินตามทันแล้ว

เมื่อหวังหลินเข้าใกล้ สองแขนสร้างผนึก สายลมสีดำก่อเกิดเป็นมังกรทมิฬ สายฝนตกลงไปมหาศาล ผืนแผ่นดินมายาปรากฏขึ้นและแตกกระจาย มันคือวิชาเทพของป๋ายฟ่าน

ทว่านี่เป็นเพียงการจัดเตรียมเท่านั้น เป้าหมายของการใช้วิชาเทพทั้งสามนี้คือการใช้วิชาสุดท้าย จันทรามืด ฟ้ากระจ่าง!

จันทราสีโลหิตปรากฏขึ้น เงาของมันทับใส่ร่างของนางสนมจักรพรรดิเทพ!

“จันทรามืด ฟ้ากระจ่าง!” หวังหลินร้องคำราม อักขระรูปพระจันทร์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนาง นางเปล่งเสียงกรีดร้องพร้อมกับใบหน้างดงามถูกฉีกเปิดออก นางหันกลับมามองหวังหลินด้วยความแค้น นางล้มเลิกการหลบหนีและพุ่งใส่หวังหลิน

ร่างกายทั้งสองเข้าปะทะกันแต่ร่างกายของนางสนมจักรพรรดิเทพกลับกระเด็นออกไป ใบหน้านางซีดเผือดและกระอักโลหิต

หวังหลินถอยกลับมาเช่นกันและกระอักโลหิต แต่เขาถอยได้เพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้นก่อนจะพุ่งโจมตีอีกครั้ง ยกแขนขวาขึ้นมาและร้องคำราม ปรากฏประทับวิญญาณสงคราม!

ประทับฝ่ามือขนาดยักษ์พุ่งใส่นางสนมจักรพรรดิเทพในทันทีที่มันปรากฏขึ้น

นางสนมจักรพรรดิเทพถึงกับหน้าเปลี่ยนสีและรีบสร้างผนึกเพื่อรวบรวมพลังเทพเอาไว้ ร่างเงาหนึ่งปรากฏขึ้นเบื้องหน้านาง แต่ก่อนที่เงานั้นจะก่อตัวเป็นรูปร่าง เสียงของหวังหลินดังเข้าไปในจิตใจของนาง

“เซียนแห่งแผ่นดินแดนเซียนดารา นางสนมของจ้าวสำนักเจ็ดเต๋า เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้เรื่องทั้งหมดหรือ?”

ความจริงถูกเปิดเผยและวิชาของนางหยุดชะงักไปชั่วจังหวะ ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ นางไม่คาดคิดว่าหวังหลินจะรู้เรื่องนี้

วินาทีนั้นในแขนของหวังหลินเกิดแสงกระพริบสีโลหิต กระบี่โลหิตปรากฏขึ้นมา หวังหลินยกแขนขึ้นและฟันลงอย่างโหดเหี้ยม!