1969. แผนการของจักรพรรดิเทพ!

พริบตาเดียวผ่านไปถึงสี่ฤดู ฤดูใบไม้ร่วงผ่านไปและหิมะตกลงมา เหตุการณ์สำคัญที่เกิดขึ้นเมื่อปีก่อนไม่เพียงแต่จะไม่เลือนหายไปแต่ยังแผ่กระจายออกไปเป็นวงกว้าง

หนึ่งปีที่แล้ว เซียนผมขาวคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นในเผ่าเทพ ในบททดสอบชั้นฟ้าเขาได้ผ่านระดับห้าไปจนถึงระดับสิบเจ็ดและกลายเป็นอันดับหนึ่งท่ามกลางผู้สูงส่งชั้นเทวะ!

เขาเข้ามาแทนผู้สูงส่งชั้นเทวะเมิ่งต้าวอย่างสิ้นเชิงและยืนอยู่บนจุดสูงสุดใต้เหล่ามหาชั้นฟ้า!

เขามีเรือนผมสีขาวและถูกเรียกว่าผู้สูงส่งชั้นเทวะผมขาว ชื่อเสียงยังแผ่กระจายออกไปไกลและมีชื่อเรียกว่า หวังหลิน!

ชื่อ “หวังหลิน” แผ่กระจายออกไปดุจลมพายุตลอดทั้งปี ไม่มีผู้สูงส่งชั้นฟ้าคนใดไม่รู้จักเขา ไม่มีผู้สูงส่งชั้นเทวะคนใดที่ไม่รู้จัก แม้แต่บรรพชนผู้สูงส่งชั้นทองยังเคยได้ยินชื่อเสียง!

นอกจากเหล่าบรรพชน แม้แต่จ้าวสำนักและผู้อาวุโสล้วนรู้จักชื่อหวังหลิน!

ผู้สูงส่งชั้นเทวะคนที่ 49 ปรากฏขึ้นในเผ่าเทพ ทั้งยังผ่านระดับสิบเจ็ดจนกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด!

ลือกันว่าเขาเดินทางไปทั่วเผ่าเทพ กล่าวกันอีกว่าเขามีเกราะวิญญาณและได้รับการยอมรับระดับสูงจากวิญญาณต่างแดน!

ลือกันว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นสุดยอด หลังจากผ่านไปหลายตำหนักเขาก็ไม่ต้องการไปต่อ แต่ผู้สูงส่งชั้นเทวะเมิ่งต้าวไปล่วงเกินและสร้างความอับอายให้ จากนั้นเขาจึงผ่านระดับสิบเจ็ดและข่มเมิ่งต้าวได้อย่างสิ้นเชิง

ลือกันว่าไฮ่จื่อยังชื่นชมเขาแต่เขาก็ปฏิเสธนางอย่างเย็นชา

มีข่าวลืออีกว่าเขามาจากสำนักเล็กๆ ในแผ่นดินตะวันออก คนส่วนใหญ่ไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของสำนักแห่งนี้

ข่าวลือแผ่กระจายในเผ่าเทพไปอย่างต่อเนื่อง

คนผู้นี้ได้รับความสนใจจากมหาชั้นฟ้าทั้งหมด แต่กลับไม่เลือกต้าวยี่ หวู่เฟิงและจิ่วตี้ เขาไปเลือกมหาชั้นฟ้าชวงจื่อที่อ่อนแอเสียแทน!

พอเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป เหล่าผู้คนทั้งหมดในเผ่าเทพที่ได้รู้เรื่องเกี่ยวกับหวังหลินจึงเกิดอาการมึนงง ทั้งยังทีข่าวลืออีกระลอกใหญ่

ช่วงปีที่ผ่านมาหวังหลินอยู่ในสำนักตะวันม่วงและไม่จากไปไหน ผู้สูงส่งชั้นเทวะหลายคนได้เข้ามาพบเจอหวังหลินและสนทนาเต๋ษไปด้วย

ทุกคนทีเข้ามาต่างก็ชื่นชมเขาและยังรู้สึกเคารพยิ่ง แต่บางส่วนยังอยู่ในสำนักตะวันม่วง ราวกับแต่ละคนได้รับผลประโยชน์ครั้งใหญ่ในการสนทนาเต๋ากับหวังหลิน

สำนักตะวันม่วงกลายเป็นศูนย์กลางความสนใจอีกครั้งก็เพราะหวังหลิน!

ข่าวลือเรื่องหวังหลินค่อยๆ แผ่กระจายไปทั่ว 36 แคว้นในเผ่าโบราณด้วยวิธีการหลายอย่างตลอดทั้งปี การปรากฏตัวของผู้สูงส่งชั้นเทวะถือเป็นเรื่องสำคัญมากสำหรับเผ่าโบราณ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าหวังหลินเป็นคนมาแทนเมิ่งต้าวผู้แข็งแกร่งที่สุดใต้มหาชั้นฟ้า!

ใน 36 แคว้นของเผ่าโบราณมีเผ่าพันธุ์อยู่สามเผ่าซึ่งแบ่งกันควบคุม 12 แคว้น เมื่อข่าวคราวเรื่องหวังหลินมาถึงซวนลั่ว เขาจึงลืมตาขึ้นมา

ภายในแววตามีความภาคภูมิใจและชื่นชม

เขาชื่นชมที่หวังหลินสามารถทะยานไปสูงระดับนั้นได้ในเผ่าเทพ สิ่งที่เขารู้สึกภูมิใจมากที่สุดคือเขาเป็นคนค้นพบคนผู้นี้ในโลกถ้ำและรับมาเป็นศิษย์

‘เขาน่าจะกลับมาเร็วๆ นี้…’ ซวนลั่วไม่ได้บอกใครเรื่องหวังหลิน แม้แต่จักรพรรดิเทพของเผ่าเต๋าโบราณก็ตาม

เมื่อข่าวคราวเข้าไปยังพระราชวัง จักรพรรดิยังคงเลือกพระราชินี นางถูกนำมาจากทั่วแคว้นเพื่อทดลองผสานเข้ากับดวงวิญญาณ

กระนั้นแม้แต่ตอนนี้เขาก็ยังล้มเหลวและทำไม่สำเร็จ ทว่าเขาไม่ได้ล้มเลิกและค้นหาหญิงสาวออกไปไกลยิ่งกว่าที่สามารถผสานกับดวงวิญญาณได้

พอจักรพรรดิรู้ข่าวเรื่องหวังหลิน เขาไม่คิดว่าจะเป็นหวังหลินคนเดียวกันที่เขาเกลียดมาก แม้จะให้ความสนใจก็ไม่คิดมากเกินไปนัก

แต่เขาก็ระวังมากพอจนส่งกองกำลังทั้งหมดไปรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับคนผู้นี้ อีกทั้งหวังหลินอาจได้เป็นมหาชั้นฟ้าคนที่หกของเผ่าเทพ!

ความแตกต่างระหว่างเผ่าโบราณและเผ่าเทพคือช่องว่างขนาดใหญ่ของมหาชั้นฟ้า ถ้าไม่ใช่เพราะมหาชั้นฟ้ากุ้ยต้าวที่อยู่เหนือใครและไม่ข้องเกี่ยวกับสามเผ่า เผ่าโบราณคงถูกทำลายไปแล้ว

มหาชั้นฟ้ากุ้ยต้าวอาศัยอยู่บนภูเขาโบราณตลอดทั้งปี ระดับบ่มเพาะสูงส่งและแข็งแกร่งที่สุดในเหล่ามหาชั้นฟ้าโดยไม่มีใครปฏิเสธ!

แม้แต่มหาชั้นฟ้าตงหลินในเผ่าเทพก็ไม่อาจเทียบกับเขาได้ ยิ่งมหาชั้นฟ้ากุ้ยต้าวเป็นคนเดียวที่บันทึกในประวัติศาสตร์ว่าสามารถสังหารมหาชั้นฟ้าอีกคนได้!

ตัวตนของเขาสามารถย้อนไปถึงรุ่นบรรพชนโบราณ ตอนที่เขากลายเป็นมหาชั้นฟ้า จิ่วตี้เป็นเพียงแค่ผู้สูงส่งชั้นทองเท่านั้น

หลังจากบรรพชนเทพและบรรพชนโบราณหายตัวไป สงครามก็อุบัติขึ้นระหว่างเผ่าเทพและเผ่าโบราณ ช่วงสงครามเผ่าเทพมีมหาชั้นฟ้าเพียงแปดคน ส่วนเผ่าโบราณมีเพียงสี่คนเท่านั้น!

แต่พอสงครามมาถึงจุดสูงสุดและเหล่าเทพก็รุกรานอาณาเขตของเผ่าโบราณมาได้ครึ่งทาง มหาชั้นฟ้ากุ้ยต้าวได้ออกมาจากการปิดด่านบ่มเพาะ เข้าเผชิญหน้ากับเหล่าเทพนับไม่ถ้วนด้วยตัวคนเดียวและต่อสู้กับมหาชั้นฟ้าของเผ่าเทพถึงสองคน ท้ายที่สุดเขาก็สังหารทั้งคู่ได้ ระหว่างทางกลับมาเขาถูกมหาชั้นฟ้าของเผ่าเทพลอบโจมตีอีกคน แต่เขาก็สังหารมหาชั้นฟ้าอีกฝ่ายได้เช่นกัน!

หลังสงครามครั้งนั้น มหาชั้นฟ้ากุ้ยต้าวได้สั่นคลอนแผ่นดินเซียนดารา! การต่อสู้ครั้งนั้นบังคับให้เหล่าเทพต้องกลับถิ่นฐาน สงครามจึงจบลง

หลายปีต่อจากนั้น เพราะกุ้ยต้าวยังไม่ตายจึงกลายเป็นอุปสรรคของเผ่าเทพ แม้จะมีมหาชั้นฟ้ามากกว่าก็ยังไม่กล้าเข้าไปรุกรานเผ่าโบราณ

ยังมีข่าวลือว่ามหาชั้นฟ้าตงหลินแห่งเผ่าเทพได้ท้าประลองกุ้ยต้าวและถูกสังหาร!

ข่าวเรื่องหวังหลินค่อยๆ แผ่กระจายออกไปในเผ่าโบราณที่มีมหาชั้นฟ้ากุ้ยต้าวปกป้องเอาไว้ เป็นครั้งแรกที่ชื่อ “หวังหลิน” ถูกผู้คนมากมายจดจำ

ช่วงปีนี้ผู้สูงส่งชั้นเทวะเมิ่งต้าวคล้ายกับถูกลบเลือน ทุกอย่างได้ถูกแทนที่ด้วยหวังหลิน

ด้านแผ่นดินของเผ่าเทพ พื้นที่พระราชวังของเมืองหลวง ผู้สูงส่งชั้นเทวะเมิ่งต้าวกำลังนั่งอยู่ในบ่อน้ำสีดำ น้ำในบ่อเกิดฟองขึ้นอย่างต่อเนื่องและมีหมอกสีดำห่อหุ้มทั่วบริเวณ

ภายในบ่อน้ำ ผู้สูงส่งชั้นเทวะเมิ่งต้าวดูเหมือนกำลังเจ็บปวดแสนสาหัส ร่างกายกำลังสั่นเทาแต่ไม่เคยออกไปจากบ่อน้ำและอดทนตลอดทั้งปี

“หวังหลิน…หวังหลิน…” เมื่อใดที่ความเจ็บปวดมาถึงขีดสุด เมื่อใดที่เขาไม่สามารถอดทนได้ เขาจะร้องคำรามถึงชื่อนี้ เวลานี้ในพระราชวัง เสียงคำรามของเขาดังกึกก้องอีกครั้ง

“เจ้าชิงทุกอย่างไปจากข้า! ข้าต้องเอาทุกอย่างกลับคืนมาแน่นอน!!!”

พอเขาคำรามต่อไป น้ำสีดำก็เดือดอย่างรวดเร็ว หมอกสีดำเข้าไปในรูขุมขนและเปลี่ยนแปลงร่างกายเขาอย่างช้าๆ

“กลับสู่กฎแห่งต้นกำเนิดเทพ แม้จักรพรรดิผู้นี้จะมีสายโลหิตของบรรพชนเทพก็ไม่สำเร็จ ข้าสัญญากับเจ้าว่าจะให้สายโลหิตของบรรพชนเทพตอนที่ชักชวนเจ้า…” น้ำเสียงเย็นเยียบดังกึกก้องในห้อง

จักรพรรดิเทพก้าวเดินออกมาด้านข้างบ่อน้ำ

“ในเมื่อข้าสัญญากับเจ้าไว้แล้ว ข้าจะเติมเต็มคำสัญญานั้นให้ นี่คือกุญแจสำคัญว่าทำไมสายโลหิตของบรรพชนเทพถึงได้มีมหาชั้นฟ้า การบ่มเพาะอยู่ที่นี่จะมอบสายโลหิตของบรรพชนเทพให้เจ้า เจ้าจะสามารถกลับคืนสู่เจตจำนงดั้งเดิมได้หรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับความเกลียดชังและความอาฆาตในใจเจ้า”

“หากเจ้าอยู่ได้นานมากพอ ก็จะสามารถกลับคืนสู่ต้นกำเนิดได้!”

“กลับคืนต้นกำเนิด…กลับคืนค้นกำเนิด…หวังหลิน ข้าจะไปฆ่าเจ้า!” ผู้สูงส่งชั้นเทวะเมิ่งต้าวมีใบหน้าบิดเบี้ยวและร้องคำรามอย่างบ้าคลั่ง ทว่าดวงตาหมองหม่นราวกับสติกำลังเลือนหายไป

“ฆ่ามัน…ฆ่ามัน…” ขณะที่เมิ่งต้าวร้องคำราม จักรพรรดิเทพก็เผยรอยยิ้มประหลาดอีกครั้งและหายตัวไป

‘จักรพรรดิจะทำให้บรรพชนเทพรุ่งโรจน์อีกครั้ง! สหายเฒ่าจิ่วตี้นั่นเป็นคนหัวโบราณไปแล้ว ดังนั้นข้าจะเริ่มที่เขา เมื่อข้าสำเร็จ ใครจะกล้าไม่เชื่อฟัง?’

‘ส่วนต้าวยี่ มันเป็นคนเจ้าเล่ห์มาก ตอนนั้นตำแหน่งมหาชั้นฟ้าควรจะกลายเป็นของพี่ใหญ่ แต่เขารู้เรื่องพี่ใหญ่ถูกสังหารและขโมยความดีความชอบไป!’

‘ข้าชื่นชมคนแบบนั้น เขาจะได้รับผลประโยชน์มหาศาล!’

‘ส่วนหวู่เฟิงไม่เคารพสายโลหิตราชวงศ์เลย คนแบบนั้นควรถูกกำจัด! ข้าจะใช้ตำแหน่งมหาชั้นฟ้าของเขามอบให้กับต้าวเฟย! แม้ต้าวเฟยจะเป็นน้องชายข้า ข้าก็ลงทุนกับเขาไปมากและถึงเวลาต้องเก็บเกี่ยวเสียแล้ว’

‘สุดท้ายก็เป็นชวงจื่อ ตราบใดที่วิญญาณไม่ผสานกลับเป็นหนึ่ง ก็ไม่มีอะไรต้องกังวล!’

จักรพรรดิเทพยิ้มออกมาพลางหายตัวไปจากห้องใต้ดิน

ทางด้านสำนักตะวันม่วงแห่งแผ่นดินทิศตะวันออก หวังหลินผู้ทำให้ทั้งเผ่าเทพสั่นสะเทือนได้อาศัยอยู่ที่นี่ เวลานี้เป็นฤดูหิมะและมีหิมะตกเป็นชั้นบางๆ ทั่วสำนัก

นอกจากตอนที่เหล่าผู้สูงส่งชั้นเทวะคนอื่นมาสนทนาเต๋าแล้ว เขายังใช้เวลาตลอดทั้งปีอยู่กับสถานที่แห่งหนึ่ง มันเป็นสถานที่ต้องห้ามในเผ่าตะวันม่วง

นั่นคือแดนสวนสัตว์

เขาเคยเห็นแดนสวนสัตว์อย่างเลือนลางแต่หลังจากมาที่สำนักตะวันม่วง มันได้เปลี่ยนไปมาก หวังหลินใช้เวลาเกือบทั้งปีนั่งอยู่ตรงขอบของแดนสวนสัตว์

เขาสัมผัสได้ว่ามีม่านที่มองไม่เห็นอยู่เบื้องหน้าและอีกฝั่งคือสถานที่ที่เขาคุ้นเคย เป็นบ้านเกิดที่เขาคิดถึง…มีผู้คนที่เขารู้จัก แผ่นดินที่เคยอาศัยและดาวเคราะห์ที่เป็นของเขา

หวังหลินยกแขนขวาขึ้นมาคล้ายกับจะวางไว้บนม่านพลัง สายตาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและคิดถึง

‘กลิ่นอายของบ้าน…’ หวังหลินถอนหายใจและหลับตา เขาอยู่ที่นี่มาหนึ่งปีและรู้ดีว่าควรจากไปแล้ว

ห่างออกไปไกลมีเสียงหัวเราะดังระเบิดออกมา เป็นเสียงสาวน้อยที่เต็มไปด้วยความสุขและทำให้จิตใจหวังหลินสงบอย่างมาก

“เปียวจื่อน้อย อย่าแกล้งสุนัขน้อยสิ ของของสุนัขน้อยถูกเจ้าโกงไปหมดแล้ว”

“เปียวจื่อน้อย เราลงไปที่ภูเขาเพื่อหลอกลวงผู้คนกันเถอะ มันน่าสนุกมาก”

“ได้โปรดบรรพชนน้อยทั้งสอง อย่าเรียกข้าว่า ‘เปี่ยวจื่อน้อย…’ จริงๆแล้ว…จริงๆแล้วมันไม่ใช่ชื่อที่ดี…” หลิวจินเปียวมีใบหน้าขมขื่น ทั้งร้องไห้และวิงวอน

……………………………………