2014. โอกาสทอง!

“บันไดหินมีทั้งสิ้น 999 ขั้น ทุกร้อยขั้นเป็นตัวแทนพลังหนึ่งในสิบของข้า! ตลอดชั่วอายุคนไม่มีมหาชั้นฟ้าคนใดสามารถก้าวไปถึงขั้นที่ 600 ได้”

“คนที่ไปได้ไกลที่สุดคือมหาชั้นฟ้าชื่อตงหลินจากเผ่าเทพ เขาก้าวสู้ขั้นที่ 600 ไม่ได้และหลังจากทิ้งคนผู้หนึ่งเอาไว้ ข้าก็ยอมให้เขาจากไป”

“ส่วนเจ้า…มาดูกันว่าจะมาถึงได้กี่ขั้น!” น้ำเสียงราบเรียบดังกึกก้องเมื่อหวังหลินเหยียบไปบนขั้นที่หนึ่งร้อย

เพียงเสียงกล่าวจบลง บันไดคดเคี้ยวจึงเผยร่างจริงเปลี่ยนเป็นมังกร ร่างกายของมันเป็นสีดำสนิทและส่งเสียงร้องคำราม มันพุ่งตรงเข้าหาหวังหลิน

กลิ่นเหม็นคาวพุ่งเข้าหาหวังหลินเพื่อพยายามหยุดเขาในขั้นที่หนึ่งร้อย เจ้ามังกรพลันเข้าประชิดทันที!

หวังหลินมีแววตาเป็นประกาย แม้ใบหน้าซีดแต่ก็ไม่ตื่นตระหนก เขามองขึ้นไปและยื่นแขนขวาเข้าไปยังอากาศ ดวงตะวันมหาชั้นฟ้าด้านหลังหดลงเล็กน้อย แสงสีขาวและดำรวบรวมในฝ่ามือกลายเป็นภาพอันน่าประหลาด

ฝ่ามือขวาของหวังหลินเป็นสีขาว หลังมือเป็นสีดำ พอมังกรเข้ามาใกล้ ฝ่ามือจึงกดลงไปสัมผัสกับมังกร

เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว เจ้ามังกรสั่นสะท้านและกรีดร้องโหยหวน ศีรษะของมันพังทลายและกระจายอย่างรวดเร็ว ทั้งร่างมังกรแตกสลายเป็นฝุ่นผงและหายไปทันที

ขณะเดียวกันขั้นบันไดจึงกลับมาเป็นปกติและไม่เกิดการบิดเบี้ยวอีก ราวกับทุกสิ่งก่อนหน้านี้เป็นเพียงภาพมายา

หวังหลินกระอักโลหิต วินาทีที่เขาทำลายมังกร แขนขวาของตัวเองก็แตกสลายไปในอากาศด้วย จากนั้นควันสีดำได้รวมกลับมาก่อเกิดเป็นแขนใหม่!

แต่เท้าขวาของเขาก็สัมผัสมังกรด้วยเช่นกันและรู้สึกเหมือนถูกภูเขานับไม่ถ้วนกระแทกใส่ เท้าขวายกขึ้นและเริ่มจะตกไปยังขั้นที่ 99 ด้านหลัง

หากเหยียบลงไปนั่นหมายความว่าเขาไม่สามารถก้าวขึ้นไปขั้นที่หนึ่งร้อยได้!

วินาทีนั้นหวังหลินร้องคำรามและเกิดเสียงปะทุดังกึกก้อง เขาใช้ร่างบัญชาโบราณเข้าต่อต้าน เท้าขวาจึงเปลี่ยนทิศทางก่อนจะเหยียบลงไป

มันไม่ได้เหยียบขั้นที่ 99 แต่เหยียบขั้นที่หนึ่งร้อย!

หวังหลินสูดหายใจลึก เขารู้สึกว่าหลังจากก้าวไปบนขั้นที่หนึ่งร้อย พลังเทพและพลังโบราณเผยสัญญาณการหลอมรวม ปรากฏการณ์นี้ทำให้หวังหลินตกตะลึง

ขณะขบคิดไปจึงยกเท้าและก้าวเดินอีกครั้ง หวังหลินไม่ได้เร็วมาก แต่ละครั้งก้าวข้ามเพียงสิบขั้น ทว่าทุกครั้งที่เหยียบกลับทำให้ภูเขากุ้ยต้าวดังสะเทือน

หลังจากขั้นที่หนึ่งร้อยเป็นต้นมาแรงกดดันจากภูเขาและกุ้ยต้าวก็เพิ่มขึ้นสองเท่า หวังหลินรู้สึกราวกับแรงกดดันแทบไม่สามารถหายใจได้ พอเขามาถึงขั้นที่ร้อยห้าสิบ หวังหลินอดไม่ได้ที่จะหยุดลงที่นี่

บนยอดภูเขา ซวนลั่วมองหวังหลินจากตรงนั้น จิตใจเขากำลังเจ็บปวด เขาคิดขึ้นมาในใจว่าหากหวังหลินล้มเหลว เขาจะเสี่ยงเดิมพันกับมหาชั้นฟ้ากุ้ยต้าวและพาหวังหลินไป!

‘เขาถูกข้าพามาที่นี่และเหตุผลที่มาเผ่าโบราณก็เพราะข้า ข้าต้องพาเขาไป!’ ซวนลั่วขบคิดเงียบๆ

“หากเขาผ่านขั้นที่สองร้อยไม่ได้ ซวนลั่วจงทิ้งศิษย์ของเจ้าไว้ซะ” ร่างพร่าเลือนภายในสายหมอกด้านหลังพูดขึ้นอย่างเย็นชา

แต่ก่อนที่ซวนลั่วจะได้พูดอะไร หวังหลินร้องคำราม เค้าโครงดวงตะวันมหาชั้นฟ้าด้านหลังหดลงอย่างรวดเร็ว

หวังหลินมองขึ้นไปและก้าวต่อ เหยียบไปบนขั้นที่ 160

เขาก้าวอีกครั้งโดยไม่หยุดชะงัก เค้าโครงดวงตะวันมหาชั้นฟ้าที่อยู่ด้านหลังกำลังหดลงอย่างต่อเนื่องราวกับมีพลังมหาศาลเข้าไปในร่างหวังหลินอย่างไม่มีวันหมด หวังหลินก้าวไปบนขั้นที่ 170 จากนั้น 180 ต่อจน 190 และสุดท้ายพอรูปร่างดวงตะวันมหาชั้นฟ้าหดลงจนถึงขีดสุดและกำลังหายไป หวังหลินจึงไปถึงขั้นที่สองร้อย!

นาทีที่เท้าเหยียบย่ำลงไป ร่างที่อยู่ในหมอกบนยอดหอคอยจึงร้องอุทานเบาๆ

ซวนลั่วเผยแววตาเป็นประกายและเผยรอยยิ้มเป็นครั้งแรก

ร่างพร่าเลือนพูดขึ้น “เขาเผาไหม้พลังของตะวันมหาชั้นฟ้าเพื่อให้ได้พลังในการบรรลุขั้นที่สองร้อย แต่เขาจะใช้อะไรในอีกร้อยขั้นที่เหลือ”

เมื่อหวังหลินเหยียบไปบนขั้นที่สองร้อย คนที่นั่งอยู่บนเสาทิศเหนือของสี่เสารอบหอคอยพลันลืมตาขึ้นทันที แสงสีเทากะพริบวาบและเขาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

เขาปรากฏตัวอีกครั้งบนขั้นบันไดและก้าวเดินเข้าหาหวังหลิน สะบัดแขนและเผยใบหน้าไร้อารมณ์ ราวกับสวมหน้ากากมนุษย์ ชี้มือมาที่หวังหลิน!

เพียงเท่านั้นโลกก็เปลี่ยนสีสัน ปรากฏหลุมขนาดยักษ์ขึ้นในอากาศ พื้นดินสั่นสะเทือนและสั่นคลอนทั้งภูเขา

หวังหลินหรี่ตาแคบลง จากมุมมองของเขา การชี้ครั้งนี้เทียบได้กับพลังของมหาชั้นฟ้า!!

‘ชายชุดเทาคนนี้ดูเหมือนกำลังสวมหน้ากากที่มีพลังเทียบได้กับมหาชั้นฟ้า…เขาเป็นใคร?’ หวังหลินไม่มีเวลาคิดมากนักเนื่องจากดัชนีกำลังพุ่งเข้าหาหน้าผากแล้ว

หากเขาโดนดัชนีนี้โจมตีใส่ แม้แต่ร่างบัญชาโบราณก็ไม่สามารถต้านไหว หวังหลินคงตายทันที!

ช่วงวินาทีวิกฤติครั้งนี้เอง กลิ่นอายดวงตะวันมหาชั้นฟ้าทั้งหมดที่เขาดูดซับจากขั้นที่ 150 จนถึงขั้นที่สองร้อยพลันระเบิดอยู่ในร่างกาย

หวังหลินโคจรระดับบ่มเพาะและกระตุ้นแก่นแท้ขึ้นมา ภาพติดตา 99 ร่างปรากฏขึ้นรอบตัว เขายกแขนขวาและชกกำปั้นใส่ดัชนี!

ร่างเงาโบราณปรากฏขึ้นด้านหลัง เหล่าเทพโบราณ ปิศาจโบราณและมารโบราณล้วนโยนกำปั้นออกไปทุกร่าง! เหนือร่างโบราณเหล่านี้ยังมีร่างสีทองซึ่งพร่าเลือนแต่เปล่งพลังปราณสวรรค์อันบริสุทธิ์ยิ่งและมันยังส่งกำปั้นออกมาด้วย

ควันสีดำจำนวนมากแผ่กระจายออกมาจากร่างหวังหลิน มันเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารและความบ้าคลั่ง มันผสานเข้ากับสายฟ้าจนกลายเป็นสายฟ้าสังหารและกลายเป็นกำปั้นอีกหนึ่งหมัด!

เสียงดังสนั่นกึกก้องไปทั่วภูเขากุ้ยต้าวและแผ่กระจายออกไปทั่วสารทิศ

ดัชนีของชายชุดเทาพังทลาย ร่างกายสั่นสะท้านแต่ยืนประคองอยู่ได้ เขามองหวังหลินอย่างล้ำลึก จากนั้นหันตัวกลับไปยอดเขา หายไปจากทัศนวิสัยของหวังหลิน เขากลับไปนั่งตรงเสาทิศเหนืออีกครั้งพร้อมกับหลับตาลง

หวังหลินกระอักโลหิต ร่างเงาโบราณด้านหลังเขาหายไป แม้แต่เงาสีทองก็หายไปด้วย หวังหลินหายใจถี่แต่ก็ยืนอยู่บนขั้นที่สองร้อยได้อย่างมั่นคง!

พอเขายังยืนอยู่ตรงนั้น สัมผัสได้ว่าพลังเทพและพลังโบราณในร่างกายกำลังผสานกันด้วยวิธีอันน่าเหลือเชื่อ การผสานกันนี้ได้อิทธิพลจากแรงกดดันของภูเขากุ้ยต้าว

“ไม่ว่าจะเป็นผู้สูงส่งชั้นฟ้าหรือผู้สูงส่งชั้นเทวะของเผ่าเทพ พวกนั้นไม่สามารถก้าวมาบนภูเขาของข้าได้ มีเพียงมหาชั้นฟ้าที่ทำได้เท่านั้น การมาถึงขั้นที่สองร้อยได้หมายความว่าเจ้าได้มีพลังเริ่มต้นของมหาชั้นฟ้าแล้ว ทำต่อไป ให้ข้าได้เห็นว่าเจ้าสามารถมาถึงขั้นที่สามร้อยได้หรือไม่” น้ำเสียงเย็นเยียบดังกึกก้องในหูหวังหลิน

“มหาชั้นฟ้ากุ้ยต้าว เขาคือศิษย์ข้า!” ซวนลั่วร้องคำรามออกมาจากยอดเขา ลำแสงสายหนึ่งทะยานออกมาจากหอคอยมาอยู่ข้างหวังหลิน เผยออกมาเป็นซวนลั่ว

“เขาถูกข้าพามาที่นี่และข้าจะพาเขาไป! มหาชั้นฟ้ากุ้ยต้าว ข้าซวนลั่วมีชีวิตอยู่เพื่ออาณาเขตเต๋า ไม่เคยสนใจเรื่องผลประโยชน์ส่วนตัว ตั้งแต่ยุคโบราณมาข้าไม่เคยก่นด่าและร่วมมือกับเผ่าโบราณอย่างสุดหัวใจมาตลอด!”

“แต่วันนี้ ข้าขอร้องมหาชั้นฟ้ากุ้ยต้าวให้ปล่อยข้าพาศิษย์กลับไปเถิด!” ซวนลั่วมองบนยอดเขา เอ่ยออกมาด้วยความมุ่งมั่น

หลังจากนั้นสักพักน้ำเสียงเย็นเยียบยิ่งเย็นชาน้อยลง

“ซวนลั่วตอนที่เจ้ากลายเป็นมหาชั้นฟ้า ข้าขอให้เจ้ามาเป็นศิษย์ข้าและอยู่กับข้าที่นี่…เจ้าบอกว่าต้องการปกป้องอาณาเขตเต๋าและไม่ต้องการอยู่ที่นี่ตลอดเวลา ดังนั้นจึงปฏิเสธ…”

“เจ้าปกป้องอาณาเขตเต๋าตลอดมา…นี่ถือเป็นคำขอร้องแรก เช่นนั้นข้าถือว่าตกลงและมันจะเป็นคำขอสุดท้ายของเจ้า…”

ซวนลั่วเผยสีหน้าซับซ้อนและโค้งคำนับไปยังหอคอย เขากำลังจะพาหวังหลินจากไป

“อาจารย์…ศิษย์ยังไปได้ต่อ!” หวังหลินสูดหายใจลึกและร่างตั้งตรง

“เจ้า…” ซวนลั่วมีสายตาเผยความกังวล

“อาจารย์ แรงกดดันจากภูเขากุ้ยต้าวถือเป็นการฝึกฝนที่ดีที่สุดสำหรับศิษย์ โปรดอนุญาตให้ศิษย์ไปต่อด้วยเถิด!” หวังหลินคำนับฝ่ามือและโค้งให้แก่ซวนลั่ว จากนั้นหันกลับมาและเดินเข้าสู่ก้าวที่ 201!

วินาทีที่เหยียบย่ำลงไป เสียงในร่างกายดังขึ้นมาบ่งบอกว่าไม่สามารถต้านทานแรงกดดันได้อีกแล้ว แต่ดวงตาหวังหลินเปล่งประกายเจิดจ้า

‘พลังโบราณคงอยู่ได้เพราะสายโลหิตของข้า และระดับบ่มเพาะเทพคงอยู่ได้เพราะแก่นแท้ของข้า แต่พวกมันไม่เคยผสานด้วยกันได้มาก่อน…ตอนที่อยู่ในโลกถ้ำ ข้าลองพยายามผสานแต่พวกมันก็ต่อต้านกัน…ท้ายที่สุดทำได้แค่แยกพวกมันออกจากกัน’

‘แต่ตอนนี้ไม่มีที่ไหนดีไปกว่าที่นี่เพราะได้ช่วยข้าผสานพลังโบราณและพลังเทพ! มหาชั้นฟ้ากุ้ยต้าวเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดบนแผ่นดินเซียนดารา แรงกดดันของเขาจึงเป็นตัวช่วยในการผสานทั้งสองพลังได้ดีที่สุด!’

หวังหลินก้าวเดินต่อไปอย่างมุ่งมั่น ด้วยเหตุนี้ในสองร้อยขั้นแรกหวังหลินจึงรู้สึกถึงโอกาสในการผสานพลังทั้งสองสาย นี่คือโอกาสทองสำหรับเขา!

…………………………………………………..